THE RomeO ที่รัก:)

แล้ววันนี้ฉันกั้ดจังรันแล้วก็มิฟฟี่ไม่ได้ไปโรงเรียนแต่มารวมตัวอยู่ที่บ้านของมิฟฟี่ ตอนนี้ยังเช้าอยู่ คุณแม่ก็เลยรั้งไม่ให้กั้ดจังกับรันกลับบ้าน ตอนนี้ฉันรันกั้ดจังมิฟฟี่มัมมี่มันนี่แล้วก็คุณแม่ กำลังนั่งพื้นงามๆ ในบ้าน ล้อมรอบวงหมุนความรู้สึก กติกคือ เราต้องนั่งล้อมรอบวงหมุนแล้วหมุนเข็มพอตาใครแล้วใเข็มชี้ใครต้องบอกความรู้สึกที่มีต่อคนนั้น งงล่ะสิ สมมุติตานี้เป็นตาชั้นชั้นต้อมหมุนเข็มถ้าเข็มนั้นชี้ไปที่ ใครสมมุติเป็นมิฟฟี่ ชั้นต้องบอกความรู้สึกที่มีต่อมิฟฟี่ว่าชั้นคิดยังไงประมาณนี้ ถ้ายังงงไปอ่านไหม่ซะ
"แม่ได้ กั้ดจัง เอ่อออ แม่คิดว่ากั้ดจังเป็นเด็กร่าเริงติ๊งต๊อง แม่คิดว่ากั้ดจังเป็นลูกของแม่อีกคนนึงจร๊"
"ขอบคุณค่ะ ตาต่อไปตาาา แพนด้าจร๊"พอคุณแม่พูดจบกั้ดจังก็บอกต่อ แล้วตานี้ก็ตาชั้น
พอชั้นหมุนเข็มปุ๊บ เข็มก็หมุนๆๆ ไปจนครบ 3 รอบก็เริ่มชะลอ ช้าลงจนหยุดที่....มิฟฟี่
"ต้องเป็นพรหมลิขิตแน่ๆเลยแพนด้าาลูกแม่"พอเข็มหยุดที่วุ้นเส้นปั๊บคุณแม่ก็พูดขึ้นทันที
"เทอคิดยังไงกับชั้น แพนด้า~"^^ มิฟฟี่บอก
"เอ่อออ ฉันคิดกับนายหรออ">////<
"อย่าหน้าแดงสิ เขินความหล่อของชั้นรึไง"^^
"ต..ตาบ้า ใครบอกชั้นเขินนาย ชั้นแค่..ร้อนใช่ฉันร้อน ร้อนมากๆด้วย"แถไปเลื่อยชั้นเนี่ย
"หราาาาาา~~~"แล้วทุกๆคนในนั้นก็ประสานเสียงพร้อมกันออกมา จะมาพร้อมใจอะไรเนี่ยย
"แพนด้า คิดยังไงกับมิฟฟี่จ๊ะ?"คุณแม่ถาม
"ก็...เอ่อออมิฟฟี่หรอค่ะ ค...เค้าก็.."ไม่กล้าพูด ถ้าพูดว่าไม่ค่อยชอบคุณแม่ต้องเสียใจมากแน่ๆ แต่ถ้าพูดว่าชอบก็ไม่ไหวอ่ะนะ
"งั้นมิฟฟี่ ไปเอานํ้าส้มหลังบ้านมาแล้วกัน"เหมือนคุณแม่จะอ่านใจชั้นออกจึงสั่งให้มิฟฟี่ไปที่อื่นก่อน
"งั้นน้อย ไปเอาให้เองก็ได้ค่ะ"อ้าว ซะงั้นอ่ะ
"มิฟฟี่ห้ามฟัง ปิดหูซะ นี่คือคำสั่ง"คุณแม่สั่งอีกครั้ง
"อะไรวะ โด่ แม่ผมก็อยากรู้เหมือนกันนะ"มิฟฟี่ค้าน
"คำสั่งง!!!"คุณแม่พูดเสียงเข้ม
"ค้าบบบๆ รับทราบคร๊าบบบบ"มิฟฟี่พูด แล้วเอามือปิดหูตัวเอง

"@<~#^+\$_€>|$|>}^{>|@@฿:฿/!'="$€|~"แล้วฉันก็พูดออกมา ไม่ให้มิฟฟี่รู้
"อ่ออออ เฮ้อออ โล่งใจจังเลยนึกว่าแพนด้าจะไม่ชอบมิฟฟี่ซะอีก"

แล้วผ่านไปเกือบ สองชั่วโมงที่เล่นเกมนี้พวกเราก็พักรันกับกั้ดจังก็ยังอยู่ที่นี่ต่อแต่แยกย้ายไปอยู่ที่ห้องว่างในบ้าน คุณแม่เอาชุดในห้องเก็บเสื้อผ้า ห้องนี่เป็นห้องที่ amazing~ มากๆเพราะเสื้อผ้าสวยๆเยอะมาก เครื่องสำอางยังดีๆอยู่ก็เยอะเหมือนกัน คุณแม่เอาชุดให้ทั้งสองเปลี่ยนแล้วให้พักในห้องที่ยังว่างอยู่ ส่วนชั้นกับมิฟฟี่ก็กลับมาที่ห้อง เหมือนเดิม คุณแม่ไปนอนกลางวัน ที่ห้องตัวเอง มัมมี่กับมันนี่ออกไปข้างนอกกับมิซซี่ อ่อ ลืมบอกว่ามิซซี่ยังอยู่แต่นานๆทีจะออกมา เพราะ เทอยังโกรธคุณแม่อยู่ สงสัยรอให้แม่มาง้อล่ะมั้งแต่ไม่เห็นว่าจะคุยกันเลย กลับมาสู่ตอนนี้ ฉันกำลังนอนควํ่าหน้าอยู่บนเตียงนอนอันใหญ่ ส่วนมิฟฟี่ นั่งอยู่ที่โซฟากลางห้อง
"แพนด้า..."มิฟฟี่เรียก
"หือ?? มีไร"ฉันตอบเค้า
"เทอบอกอะไรแม่"
"เรื่อง?"
"ความรู้สึกของเทอไง ยัยมึน"
"ถามไม"
"อยากรู้"
"ไม่บอกมั้งกกกก"><ฉันกวนเค้า
"จะบอกไม่บอก "
"ไม่บอกกกไง ตาเซ่อ"ฉันด่าเค้า
"ฉันชื่อ มิฟฟี่ ไม่ใช่ ตาเซ่อ"
"ฉันก็ชื่อแพนด้า ไม่ใช่ ยัยมึนเหมือนกัน"
แล้วที่นี่ก็มีความเงียบเข้ามาครอบงำ รู้สึกง่วงๆ สงสัยเมื่อเช้าตื่นไวไปหน่อยมั้ง นอนดีก่าาา
.
.
.
หืออออ!เสียงอัลไนเนี่ย ฉันตื่นเพราะบั้นได้ยินเสียงเหมือนจะเป็นเสียงโทรศัพท์นะ ดังขึ้น
{รับโทรศัพท์หน่อยค้าบบ~~~~}
ติ๊ด
"ฮัลโหล"
[มิฟฟี่ ลูกทำไรอยู่]
"พ่อหรอครับ"
[ใช่ลูก พ่อกลับาแล้ว อยู่ห้องรับแขก แม่ลูกด้วยอยู่ไหน บ้านเงียบมากเลย]
"แม่นอนกลางวันอยู่มั้งครับ"
[โอเคลูก อ่อ ลูกจำเพื่อนตอนเด็กๆได้มั้ยลูก รีบๆลงมานะลูก เพื่อนลูกรอยู่นะ"
"ครับๆๆ"

"พ่อนายหรอ"
"ใช่"
"กลับมาจากลอนดอนแล้วหรอ"
"ใช่ น่าจะกลับมาพึ่งถึงมั้ง"
"อืมม"
"เทอจะออกไปข้างนอกเลยรึเปล่าล่ะ"
"ออกเลยก็ได้"
แล้วชั้นก็ไปล้างหน้า ให้ตื่นก่อน แล้วก็ลงไปข้างล่างตามมิฟฟี่ไป ตอนนี้ชั้นเดินไปที่ห้องรับแขก
"ไหนล่ะครับเพื่อนอะไรของพ่อ"
"เชิญพบกับ เพื่อนสุดเลิฟตอนเด็กของลูกกกก เมเบิ้ล ฟานสิเต่ นั้นเองงงง"
"Hi!~mif"
"เมเบิ้ล กลับมาอยู่เมืองไทยแล้วหรอ คราวนี้มากี่เดือนล่ะ"
"อ่อ I ตาม sister i มาน่ะ เห็นบอกว่าจะมาไทย เลยมาด้วย"
"น้องคนไหนอีกล่ะ"
"คนที่ my friend รู้จักดีด้วย"
"ใครว่ะ"
"ช่างเถอะ ว่าแต่ข้างหลังนายใครน่ะ"จู่ๆสองคนนั้นก็หันมาให้ความสนใจชั้น
"อ่อ แพนด้าน่ะ"
"แพนด้า หมีขาวดำหรอ 555"เพื่อนตานั้นบอก
"ใช่ นั้นแหละ แพนด้า"มิฟฟี่เสริม
"ว่าแต่นายมาครั้งนี้นายจะมาอะไรน่ะ"
"อ่อ มางานแต่งงานน้องสาวน่ะ"
"น้องนายจะแต่งงานไง๊"
"อย่ามาทำเป็นลืมเลย มิฟฟี่ นายนั้นแหละคู่หมั้นน้องชั้น"
"อะไรนะ/ว่าไงนะ"งง ไปหมดแล้วววว อะไรกันเนี่ยยยยย