THE RomeO ที่รัก:)

"อ้าว!! ก็น้องฉันบอกว่าที่กลับมาไทยเพราะจะมาทำตามสัณญาที่นายให้ไว้ไง"เพื่อนของมิฟฟี่บอก
"No!! No!! No!! เมเบิ้ลเข้าใจผิดแล้ว มิฟฟี่ลูกแม่คงไปแต่งงานกับเมเบลไม่ได้แล้วล่ะจ๊"คุณแม่ที่เพิ่งตื่นได้ยินเข้าจึงมาตอบแทนมิฟฟี่
"Why??"_ _พูดไทยมาตั้งนานเพิ่งมาพูดอังกฤษ
"เพราะ มิฟฟี่มีคู่หมั้นแล้วจ๊ะ"^^ คุณแม่ตอบแล้วยิ้ม
"Who??"
"นี่จร๊ เดี๋ยวชะเหนูแพนด้าว่าที่ภรรยา ของมิฟฟี่ จ๊"คุณแม่พูดจบก็ดึงชั้นมายืนข้างๆมิฟฟี่
.
.
.
"อะไรนะครับ!!!! คนนี้หรอครับที่จะมาแย่งสามีของน้องผม no!!!"แล้วเมเบิ้ลก็ตะโกนด้วยความตกใจ(ความรู้สึกช้า)
"ใช่จร๊"^^แม่ตอบหน้ายิ้ม
"ยัยนี่ สวยไม่เท่าเมเบล หน้าตาก็ดูโง่ๆยังไงไม่รู้ ไม่จริงใช่มั้ยยย"
"จริงจ๊ หนูแพนด้าถึงจะไม่สวยเท่าน้องเมเบลในสายตาเมเบิ้ลแต่เค้าสวยแถมฉลาดในสายตาทุกๆคนที่รู้จัก"^^
"ยัยนี่น่ะหรอครับที่ว่าสวย ถ้ายัยนี่สวยคงไม่มีคนขี้เหล่บนโลกหรอกครับ"
"ถ้าจะมาด่าลูกสะใภ้แม่ เชิญกลับไปเถอะจ๊ เดี๋ยวโทรเรียกคุณฟานสิเต่ มาพากลับวังนะจร๊ บ๊ายย~~^^"
พอพูดจบคุณแม่ก็ยิ้มแล้วโบกมือให้เมเบิ้ลแล้วเดินไปข้างบน ส่วนชั้นกับมิฟฟี่มองคุณแม่สักพักก็หันมามองหน้ากัน เพราะทำอะไรไม่ถูกเลยเดินตามแม่ไป สักพักก็มีคนมารับเมเบิ้ลไป ตอนนี้ก็เย็นๆแล้วพวกกั้ดจังกับรันก็กลับบ้านกัน
ฉันก็กลับมาอาบนํ้านอนต่ออออ พอรู้ตัวอีกทีก็เช้าแล้ว เช้ามากด้วย
"มิฟฟี่..."ฉันปลุกมิฟฟี่จะไปโรงเรียน
"หือออ อะไรเพิ่งจะเช้าๆอยู่เลยนะ ขอนอนก่อน"
"ไม่!! ถ้านายไม่ตื่นชั้นจะฟ้องคุณแม่ว่านายจะให้ชั้นไปโรงเรียนสาย"ฉันขู่มิฟฟี่
"ฮึ!! เทอก็มีดีที่แม่ชั้นตามใจเทอ เชื่อเทอหนิ เทอฟ้องแม่ก็มาด่าฉัน"
"ใช่!! เพราะนายน่ะ ไม่น่าไว้วางใจไงหล่ะ บางครั้งคุณแม่ก็เลยไม่เชื่อนาย"
"เทออยากไปฟ้องก็ไปเลย!!!"
"เออออ!!!"
"ยัยขี้ฟ้อง จู่ๆมาเรียกแม่ชั้นให้เป็นแม่ตัวเองไม่เรียกชั้นให้เป็นพี่เทอไปเลยล่ะ"
"ท..ทำไ-"ยังไม่ทันที่ชั้นจะพูดจบเค้าก็พูดแทรก
"เทอก็เป็นพวกกำพร้าอยากได้แม่ก็เท่านั้-"
"นายเงียบไปเลย ฉันเกลียดนายที่สุด "พอชั้นพูดจบชั้นก็รีบออกจากห้องไป
"แพนด้า ตื่นแล้วหรอพอดีเลยแม่ลืมบอกไปว่าวันนี้แม่ไม่อยู่ถึงดึกๆนะลูก แม่จะไปงานของเพื่อนแม่น่ะ แม่ไปนะ"
คุณแม่บอกแล้วเดินไปข้างนอก แล้วขึ้นรถไป ฉันเดินสวนกับพี่น้อยเพราะว่าพี่น้อยกำลังเดินเอาเสื้อผ้าที่ซักรีดแล้วมาให้ ฉันเลยเอาเสื้อผ้าที่ชั้นต้องใส่วันนี้ แล้วเอาไปเปลี่ยนที่ห้องพี่น้อย แอบมา แล้วก็นั่งแท็กซี่ไป โรงเรียน

พอมาถึงโรงเรียนชั้นก็ไปนั่งรอพวกกั้ดจัง นั่งไม่ถึง 3 นาที พวกกั้ดจังก็มา
"แพนด้าาา วันนี้เทอมาก่อนพวกเราอีก"กั้ดจังบอกขึ้น
"ใช่ๆ เดี๋ยวนี้ตื่นเช้าจังเลยนะ มาก่อนชั้นตลอด แล้วทำไมแพนด้าถึงมาตรงนี้ล่ะ ไม่ได้ไปกับมิฟฟี่หรอ"รันถาม
"จริงด้วย แล้วเทอกับมิฟฟี่เป็นอะไรกันแน่"กั้ดจังถามชั้นอีกคน
"ชั้นกับมิฟฟี่เป็นคู่หมั้นกัน แต่ฮือออๆ ฮึก"ฉันตอบ แต่เพราะอะไรไม่รู้ชั้นถึงอยากร้องไห้แล้วกลั้นไม่ได้ด้วย
"แพนด้า เป็นอะไรรึเปล่า อย่าร้องนะ"
"ฮือๆๆ เค้าด่าชั้น ฮึกฮืออ เค้าด่าฉัน"ชั้นบอกพวกกั้ดจังไป
"เล่าให้พวกเราฟังก็ได้นะ อยากได้อะไรก็บอกได้นะ"
"วันนี้ฉัน ขอไปนอนกับพวกเทอสักคืนได้มั้ย ฮึกฮืออ ฉันไม่อยากกลับบ้าน"
"แล้วจะไม่เป็นอะไรแน่หรอ"รันถาม
"นะ ชั้นขอ เถอะฮึกฮืออ"
"ได้สิไม่เห็นจะเป็นไร เพื่อนกันก็ต้องช่วยเหลือกันสิ"กั้ดจังบอก
"ขอบใจนะ"
"แต่เทอต้องห้ามร้องไห้นะ"
"ได้สิ ฉันจะไม่ร้องแล้ว"
แล้วเย็นวันนั้นชั้นก็ไม่ได้กลับบ้าน แล้วก็ไปที่อพาทเม้นของกั้ดจัง แล้วก็เพิ่งรู้ว่ากั้ดจังกับรันอยู่ด้วยกันเพราะว่าพ่อกับแม่รันทำงานจนแทบจะไม่ได้เจอกันเลย รันจึงขอออกมาอยู่กับกั้ดจัง ห้องของกั้ดจังเป็นห้องที่ มีห้องย่อย 2 ห้องแต่อีกห้องไว้เก็บของ แต่มานอนอีกห้องนึง
"แพนด้าหิวมั้ย เดี๋ยวรันไปหาอะไรมาให้กิน"รันถาม
"ไม่หิวหรอก ขอบคุณนะ"
"วันนี้แพนด้ายังไม่กินอะไรเลยนะ เห็นกินแต่นํ้าเปล่า"
"เราไม่หิวจริงๆ"
"อือๆ แล้วแต่ ถ้าหิวไปหาอะไรในตู้เย็นได้นะ เสื้อผ้าในห้องเลย จะใส่ก็ใส่นะ"