ค่ายรักของทหารเรือ

 

   ทำไมเวลาในค่ำคืนนี้มันชั่งแสนนานเหลือนเกิน อย่างเพิ่งเป็นอะไรไปเลยผมยังไม่ได้บอกรักคุณเลย อย่ารีบจากผมไปซิถ้าคุณฟื้นมาผมจะบอกรักคุณผมจะบอกความรู้สึกนี้ให้กับคุณได้รับรู้อย่างเพิ่งเป็นอะไรไปเลยคำพูดมากมายประเดประดังเข้า แต่ดูเหมือนความคิดของเขาจะหยุดอยู่เพียงแค่นี้เมื่อมีผู้ชายชุดขาวเดนออกมาจากข้างในห้องที่เขาเฝ้ารอดู
"คุณหมอเรย์เป็นไงบ้างคับ  ดูเหมือนตอนนี้เขาจะเป็นเพียงคนเดียวที่มีสติในขณะนี้"
"จุดสำคัญไม่มีอะไรเสียหายคับแต่"
"แต่อะไรคะตกลงลูกสาวของฉันเป็นอย่างไรคะ"
"คนไข้เสียเลือดมากคับ"
"ก้อให้เลือดเพิ่มสิคับคุณ"
"คือตอนนี้เลือดของน้องเขาทางโรงพยาบาลของเราไม่มีเพียงพอ"
"แล้วทำไมหมอไม่เตรียมไว้คับ เพื่อฉุกเฉินแบบนี้ ชายหนุ่มผู้มีอาชีพเดี๋ยวกันกับชายชุดขาวเอ่ยขึ้นอย่างเสียไม่ได้ทำไมคนทีมีอาชีพเกี่ยวข้องกับชีวิตคนถึงได้สะเพร่าแบบนี้"
"คุณคับ โรงพยาบาลเล็กๆแบบนี้จะมีอะไรพร้อมละคับ ตอนนี้ผมได้ทำเรื่องขอไปยังโรงพยาบาลในเมืองแต่ผมกลัวว่าจะไม่ทัน"
"เออแล้วเรย์เลือดกรุ๊ปอะไรคับ ชายหนุ่มถามหมอด้วยท่าทีจริงจัง"
"กรุ๊ปBคับไม่ทราบว่ามีใครกรุ๊ปเดียวกับคนไข้บ้างคับ"
"ฉันกรุ๊ปAวะ  เออคุณคับแม่กรุ๊ปอะไรคับ"
"แม่ก้อAทำไมเขาไม่มีเลือดกรุ๊ปเดียวกับหญิงสาวนะทำไมทุกคนในนี้ต้องกรุ๊ปเดียวกันหมดทำไมไม่มีคัยมีกรุ๊ปเดียวกับหญิงสาวน่า พลางหันไปมองหน้าเพื่อนสนิทของเขาซึ่งบัดนี้ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายของหญิงสาวที่นอนอยู่
"ไอ้โรจน์ไม่ต้องมองเลยฉันก้อกรุ๊ปเดียวกับแกนั้นแหละ  น้ำ น้ำกรุ๊ปอะไรชายหนุ่มผู้เป็นพี่ชายหันไปถามหญิงสาวที่ขณะนี้กำลังอยู่ในช่วงสะลึมสะลือ"
"ของน้ำกรุปOค๋ะ"
"นี้ตกลงไม่มีใครกรุ๊ปเดียวกับเรย์เลยใช่ไหม เขาถามออกมาอย่างเสียไม่ได้ "
"แล้วเรย์กรุ๊ปอะไรละโรจน์บอกพ่อได้ไหม"เสียงของใครคนหนึ่งเอยขึ้นมาจากทางด้านหลังพร้อมกับอาการตะลึงของนางสุชา"
"พี่รัก หรือมีชื่อเต็มๆว่ารักษา สุบุญ นางสุชาเอยขึ้นมาอย่างไม่คิดว่าเธอจะพบชายคนนี้คนที่เธอเคยจากมาเมื่อเกือบ20ปีที่แล้ว"
"แก้วนายรักเอ่ยขึ้นมาบ้างหลังจากที่หยุดมองนางสุชาเป็นเวลานาน"
"พ่อคับเรย์ต้องการกรุ๊ปเลือดAคับ ชายหนุ่มชิงพูดออกมาก่อนที่นายรักษา และนางสุชาจะเอยอะไรไปมากกว่านี่ จะว่าเขาเห็นแก่ตัวก้อชั้งในเมื่อตอ นนี้กญิงสาวที่เรามีใจกำลังนอนรอการช่าวเหลือจากใครบางคน"
"พ่อก้อ กรุ๊ปA หมอคับเอาเลือดผมไปเลยคับ นายรัหษาเอยขึ่นหลังจากได้รับข้อมูลจากหมวดโรจน์ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนรักของลูกชายของเขา"
"คับเชิญทางนี้คับ"
  เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงกว่าที่หญิงสาวจะรู้สึกตัว   แม่ พี่ก้อง หมวดโรจน์ คุณน้ำหญิงสาวเรียกเละหันเรียนไปทีละคนและสายตาก้อไปสะดุดที่ชายวัยกลางคนคนหนึ่ง  คุณ"
"เรย์จำพ่อไม่ได้หรอลูก เขาเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่มองอย่างไรก้อดูอบอุ่น"
"พ่อนี่พ่อรักของเรย์จริงๆใช่ไหมคะ หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมกับหันหน้ามองไปยังผู้ที่เป็นมารดา และได้รับการพยักหน้าตอบ  พ่อเรย์คึดถึงพ่อมากๆเลยนะคะพ่อเป็นอย่างไรบ้างคะแล้วพ่อมาที่นี้ได้ไงคะแล้วยังไงโอ๊ยเรย์ทำตัวไม่ถูกเลยคะ"
"ฮ่าๆเรย์ไม่ต้องงงหรอลูกก้องโทรหาพ่อตอนที่เรย์เจอรถชนนะลูก พอดีพ่ออยู่แถวนี้พอดีก้อเลยมาได้เร็วทันใจทันเวลา"
"พ่อเขาเป็นคนให้เลือดลูกนะลูก นางสุชาเอ่ยขึ้นเมื่อลูกสาวทำหน้าสงสัย"
"นี้แปลว่าพ่อช่วยเรย์หรอคะ"
"เออน้ำพี่ว่าเรากลับไปค่ายกันก่อนดีกว่านะคับ  เออพี่เป็นห่วงนักเรียนนะคับหายมาทั้งไอ่ก้อ
งหายมาทั้งพี่เดียวนักเรียนจะว่าเอาและอีกอย่างจะได้ไปบอกข่าวเรย์กับเพื่อนๆด้วยป่านนี้คงเป็นหว่งกันแย่เลย"
"ก้อดีเหมือนกันคะน้ำดูสภาพตัวเองแล้วคงจะไม่ไห้นะคะ  เออน้องเรย์พี่ขอโทษด้วยนะเรื่องเมื่อเย็นนะ"
"ไม่เป็นไรคะพี่น้ำ หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงสดใส"
"นี้ก้อดึกมากเเล้วเรากลับกันดีกว่า ผมลาแล้วนะคับคุณแม่ คุณพ่อ ฉันไปก่อนนะก้อง พี่ไปก่อนนะเรย์หายเรย์นะ ที่รักคำสุดท้ายที่เขาได้แต่คิดในใจ"
"เออแล้วแกกลับไงวะ "
"ฉันให้ตุ้ยมารับนะตอนนี้รอข้างล่างแล้วไปก่อนนะ   หลังจากที่หมวดโรจน์กับน้ำได้กลับกันแล้วบรรยากาศในห้องจึงคงเหลือแต่ครอบครัวที่ดูเหมือนจะมีแต่ความรักและเป็นห่วง"
"เรย์ว่าแล้วเจอหน้าพี่ก้องครั้งแรกคุ้นมากๆ"
"พี่ก้อว่าแล้วในโลกนี้คงไม่มีใครเขาจะมาชอบดอกมะขามหรอก"
"แม่ดูพี่ก้องสิ หญิงสาวหันไปอ้อนผู้เป็นแม่"
"แม่ไม่รู้  "
"แม่อะพ่อคะดูพี่ก้องสิ"
"เอออันนี้พ่อก้อไม่รู้นะ ฮ่าๆๆๆเสียงหัวเราะที่ดังออกมาอย่างไม่ต้องสงสัยว่าต่อจากนี้พวกเขาคงจะไม่มีอะไรมาพรากจากพวกเขาไปอีกแล้ว"
"แก้ว พี่อยากขอโทษเรืองที่ผ่านมาคือพี่"
"ไม่ต้องพูดแล้วพี่รักเรื่องที่แล้วๆมาอย่าไปพูดถึงมันเลย"
"เรากลับมาเริ่มต้นใหม่ได้ไหมแก้ว พี่สัญญาว่าพี่จะดูแลแก้วกับลูกเอง ไมามีคำพูดอะไรหลุดออกมาจากปากของนางสุดมีเพียงอ้อมกอดเท่านั้นที่นางให้เป็นคำตอบพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างตื้นตัน"
"โอ๊ยทำอะไรไม่อายลูกบ้างเนอะ หญิงสาวหันหน้าไปขอความเห็นจากพี่ชายหมาดๆ"
"เออใช่ๆเฮ้ยเกรงใจลูกบ้างสิ"
"แหม๋ทีนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะคอยดูเถอะแม่จะปล่อยให้นอนอยู่นี่คนเดียว"
"โอ๋ๆอย่างอนเลยนะ มามาหอมแก้มที"
"แล้วพ่อละ"
"มาๆมาให้ครบแลยทั้งแม่ทั้งพ่อ ทั้งพี่"
"ไม่อะ เขาไม่เคยถูกเนื้อตัวผู้หญิงมาก่อนนะ สิ้นคำพูดก้อได้ยินแต่เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขต่อจากนี้ไปพวกเขาคงพบแต่ความสุขนะ หญิงสาวได้ภาวนาอยู่ในใจ"