RabbiT เหยื่อ.รัก.ร้าย

by nooonaa


Little rabbiT 01 : เริ่มออกล่า

 

+Little rabbiT+

 

คุณเคยสับสนมั้ย สับสนว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นมันคือเรื่องจริงหรือเรื่องหลอกหลวง เมื่อคนที่คุณแอบรักมานานกำลังหลอกว่ารักคุณ แต่พอคุณมารู้อีกที คุณก็ยอมให้หลอกจนเจ็บปวดคนเดียว เพราะคำว่า'รัก'คำเดียว

ผมคนหนึ่งแหละที่กำลังเจอเหตุการณ์แบบนั้น โดยที่คิดว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นคือความรักจริงๆ เหมือนกับที่ผมพบเจอเมื่อตอนนั้น

 

'กูชื่อฟินย์ กูชอบมึง...เป็นแฟนกูนะ'

'เออ...'

'นี่เบอร์กู'

ครืดๆๆ

แล้วเบอร์นั้นก็กำลังโชว์อยู่บนหน้าจอผมตอนนี้

ผมมองเบอร์นั้นด้วยหัวใจที่บีบรัดกันแน่นก่อนมันจะดับไปเมื่อผมไม่ยอมรับสาย ก็ผมทำใจรับไม่ได้หรอกครับเพราะมันเหมือนกับความฝันแนะ ที่พี่ฟินย์เดือนมหาลัยอย่างพี่เขา...มาชอบผม

ตอนนั้นใจผมเต้นหนักมากเมื่อร่างสูงสมส่วนกับใบหน้าหล่อนิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ของพี่เขายืนอยู่ตรงหน้า แถมนิ้วเรียวที่เอาแต่คีบบุหรี่ทุกครั้งที่ผมเห็นก็กำลังเอื้อมมาเกี่ยวนิ้วก้อยผมไปจับ

เรื่องจริงหรอเนี่ย...มันไม่ใช่ความฝันใช่มั้ย

ครืดๆๆๆ

อะ โทรมาอีกแล้ว!

ผมสูดลมหายใจเข้าถี่สองสามครั้งก่อนจะกลั้นใจกดรับสายนั้น

"คะ ครับ" อ่า...ผมทักห้วนไปมั้ย หรือว่ามันพอดีแล้ว

นี่ผมเป็นอะไรเนี่ย ผมกำลังตื่นเต้นอยู่ใช่มั้ย

(กูรอมึงอยู่หน้าคณะ มึงเสร็จก็ลงมาเลย) เสียงห้วนที่แอบติดความเย็นชานั้นกรอกมาตามสาย แต่มันกลับทำให้ผมยิ้มแก้มปริ

"คะครับ ผมจะรีบไป" พอผมตอบรับ อีกคนก็ตัดสายทันที โดยที่มีผมกำลังนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว แต่พอตั้งสติได้ผมก็รีบวิ่งลงจากตึกอย่างไวเพื่อไปหาอีกคนที่กำลังยืนสูบบุหรี่รอผมอยู่

ผมค่อยๆเดินเข้าไปหาอย่างเขินอายแบบที่ไม่เคยเป็น ก่อนอีกคนจะเดินเขามาหาเหมือนกันเมื่อเห็นผม มือใหญ่ข้างหนึ่งเกี่ยวกระเป๋าที่หนักอึ้งของผมไปถือก่อนจะทิ้งบุหรี่ที่สูบไม่ถึงครึ่งลงแล้วเปลี่ยนมาจับมือผมแทน ผมเองก็ยืนนิ่งก้มลงมองเท้าใหญ่ที่ขยี้แท่งบุหรี่นั้นให้ดับก่อนที่พี่เขาจะดึงผมให้เดินตามตัวเองไป

ทำไมผมถึงไม่ปฏิเสธที่เขาจับมือผมอย่างถือวิสาสะแล้วพยายามที่จะดึงมือตัวเองกลับ แต่กลับปล่อยให้เขากุมมันแบบนั้นส่วนตัวเองก็ทำเพียงแค่อมยิ้ม หรือเป็นเพราะพี่เขาใจดีกับผมแบบนี้มาเกือบจะอาทิตย์หนึ่งแล้ว

พี่เขา...ชอบผมจริงๆน่ะหรอ ผมที่แทบจะเป็นเศษขี้ดินตามซอกมุมตึก แต่พี่เขากลับเห็นผม แล้วก็ชอบผม เหมือนที่ผมแอบชอบพี่เขามานานเหมือนกัน

ใช่ครับ...ผมแอบรักพี่ฟินย์มานานแล้ว

ที่จริงผมรู้จักพี่ฟินย์มานานแล้วครับ รู้จักมานานจนผมจำทุกอย่างที่เกี่ยวกับพี่เขาได้หมด จำได้แม้กระทั้งกลิ่นบุหรี่ยี่ห้อโปรดที่พี่เขาชอบสูบ หรือแม้กระทั้งว่าพี่เขาเปลี่ยนแฟนมาแล้วกี่คนต่อหนึ่งเดือน แต่พี่เขาคงจำผมไม่ได้หรอก ว่าตัวเองนั้นเป็นคนที่ช่วยผมออกมาจากขุมนรก...เมื่อครึ่งปีก่อน

ตอนนั้นผมเข้ามหาลัยมาได้แค่สองวันก็โดนรุ่นพี่ที่คณะชวนไปดื่มเหล้าที่ผับข้างมหาลัย ซึ่งมันเป็นที่เดียวกับที่ฟินย์ไปดื่มในคืนนั้น

ตอนแรกมันก็ดีอยู่หรอกนะ ทุกอย่างก็ดูราบรื่น เฮฮาปาร์ตี้ตามประสารุ่นน้องกับรุ่นพี่ พวกเพื่อนๆผมต่างก็เมาไม่เป็นท่า แล้วก็ปล่อยให้ผมนั่งกร่อยอยู่คนเดียว แต่พอพวกพี่เขาเริ่มเมาก็เริ่มระรานคนอื่น ผมเลยรีบขอตัวกลับเมื่อหนึ่งในนั้นกำลังส่งมือหยาบมาลูบที่บั้นท้ายผมอย่างจงใจ แล้วเมื่อผมยิ่งขัดขืนพี่มันก็ยิ่งล้วงเข้าในใต้ร่องก้นผม เพียงแค่นั้นผมก็สัญญกับตัวเองไว้เลย ว่าจะไม่ขอมากินเหล้ากับพวกนี้อีกเด็ดขาด

แต่พอผมออกมาได้แค่หน้าประตูผับ ผมก็โดนตามรังควานจนเกือบจะโดนลากเข้าไปในมุมเปลี่ยวของมหาลัย แต่ผมยังโชคดีที่มีคนดีแบบพี่เขาอยู่บนโลกนี้ เวลานั้นภาพพี่เขายังติดตาผมทุกวินาทีที่คิดถึง พี่มันสู้กับพวกเลวสามคนนั้นด้วยมือเปล่า แถมบุหรี่ที่ตัวเองคาบไว้ในปากก็ยังคงอยู่ดีเหมือนเดิม

เหมือนกับมาเฟียสุดเท่ห์ในละครยังไงยังงั้น

ภาพตอนนั้นมันทำให้ผมรู้สึกว่าพี่เขาเท่ห์มากๆ เท่ห์จนผมรู้สึกว่าใจมันเต้นแรงขึ้นมาถนัดเมื่อร่างสูงเดินมาอุ้มผมออกจากตรงนั่น มันทำให้ผมยังคงจำใบหน้าหล่อและกลิ่นบุหรี่ของพี่เขาได้แม่น กลิ่นที่ผมไม่เคยได้กลิ่นจากที่ไหนอีกเลยนอกจากตัวเขา

คืนนั้นพี่ฟินย์ช่วยผมจากไอ้พวกพี่บ้ากามได้ทันเวลาก็สั่งไม้ให้พวกมันมายุ่งกับผมอีก ก่อนจะพาผมมาส่งบ้านอย่างปลอดภัย แต่พอวันต่อมา...ผมก็กะจะขอบคุณพี่เขา แต่พี่เขากลับมองผมเหมือนไม่เคยรู้จักกันเลยสักนิด ทั้งๆที่เมื่อวานตัวเองเพิ่งจะด่าผมไปที่เชื่อคนอื่นง่ายจนเกือบจะโดนทำร้าย

และนี่คือเหตุผมที่ผมบอกว่ามันเหมือนฝัน เพราะว่าเมื่ออาทิตย์ก่อน...พี่ฟินย์กลับมาบอกว่าชอบผม

แล้วผมก็ดีใจมากๆ

"เป็นอะไร เอาแต่ก้มหน้า" พอผมเข้ามานั่งในรถสวยคันหรูของพี่เขาได้ เสียงเข้มก็เอ่ยถามทันที ผมเลยเงยขึ้นมามองพี่เขาเล็กน้อย แต่กลับเจอนัยน์ตาดุที่ทำเพียงแค่มองผมด้วยหางตา

แล้วทำไมถึงต้องมองเย็นชาแบบนั้น เย็นชาจนผมรู้สึกขนลุก

"ปะ ป่าวครับ เออ...ผมแค่ เออ หิวน่ะครับ"

ฟู่ ผมพูดอะไรไม่ออกจริงๆพอได้มาอยู่ใกล้ๆเขาแบบนี้

"งั้นไปทำอะไรกินที่ห้องกูล่ะกัน"

อะไรนะ!

"ไม่เป็นไรครับ ผะ ผมเกรงใจ" ผมรีบปฏิเสธทันทีที่พี่เขาพูดจบ แต่อีกคนกลับขมวดคิ้วใส่แล้วมองผมอย่างขัดใจ ซึ่งมันทำให้ผมรีบตอบรับคำชวนทันที

"ก็ได้ครับ" นี่ผมทำให้พี่เขาโกรธรึป่าว

แล้วนั่นก็เป็นเสียงสุดท้ายที่เกิดขึ้นในรถคันนี้ ผมนั่งนิ่งไม่ขยับตลอดทางเพราะกลัวว่าเสียงผมจะไปกวนอีกคนให้รู้สึกรำคาญ ก่อนเราสองคนจะเข้ามาจอดหน้าคอนโดหรู

พอลงมาจากรถได้พี่ฟินย์ก็พาผมเดินเข้าไปในตึกก่อนจะพาขึ้นลิฟต์จนมาถึงห้อง ผมมองบานประตูห้องนั้นด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้นเต็มอกก่อนประตูบานนั้นจะเปิดออก

อย่างกับความฝันแนะ ที่ผมได้มาห้องของพี่ฟินย์

"นั่งก่อน กูเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยว" พอเดินเข้ามาถึงห้องนั่งเล่น...พี่เขาก็ชี้ไปที่โซฟาก่อนจะบอกให้ผมนั่งรอ พอว่าเสร็จร่างสูงของพี่ฟินย์ก็หายเข้าในห้องที่ข้างที่ผมคิดว่าน่าจะเป็นห้องนอน ผมเลยใช้โอกาสนั้นสำรวจมองรอบๆห้องของพี่เขาทันที แต่ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างพี่ฟินย์กับผม

แตกต่างราวเพชรกับก้อนหิน

ก็ดูห้องและของตกแต่งของพี่เขาสิครับ มันดูเหมือนจะมีแต่ราคาแพงๆ ยิ่งมุมห้องตรงนั้นที่เหมือนถูกสร้างขึ้นเป็นพิเศษที่มีเครื่องจักรเย็บผ้าอันสวยและตู้บรรจุผ้าหลากสีตั้งอยู่ก็แทบทำให้ผมอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก ยิ่งอุปกรณ์ตัดเย็บนั่นอีกก็ยิ่งทำให้เห็นถึงความแตกต่างทันที

คนรวยอย่างพี่เขาจะมาชอบคนจนๆอย่างผมจริงน่ะหรอ ก็มันดูไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด

ผมว่าค่าเช่าต่อเดือนของห้องนี้ต้องพอสำหรับค่าขนมผมครึ่งปีแน่ แต่มันก็ไม่เห็นจะน่าแปลกใจนี่เนอะ ก็ใครๆทั้งนอกและในมหาลัยต่างก็รู้กันอยู่แล้วว่า...สามเสือคณะศิลปกรรมของมหาลัยผมนั้นยิ่งกว่าเทพบุตร เพราะสามเสือนั้นที่มีพี่ฟินย์ พี่กวาง และพี่ทิว พวกพี่เขาทั้งเก่งทั้งหล่อทั้งรวย เรียกได้วาสมบูรณ์แบบครบทุกกระเบียดนิ้ว ผมถึงถามไง ว่ามันเป็นความจริงหรอที่พี่ฟินย์บอกว่าชอบผม

ยิ่งเมื่ออาทิตย์ก่อนผมเจอพี่ฟินย์มายืนอยู่หน้าบ้านก็เล่นเอาอึ้งไปเป็นปี แต่วันนั้นพี่เขาเอาแต่จ้องหน้าผมอยู่นานก่อนจะเปิดปากถามผมเสียงเย็นตามที่เคยได้ยินคนอื่นเล่ามา ว่าพี่ฟินย์น่ะสุดๆของความเย็นชา กว่าจะพูดแต่ละคำก็เกือบจะง้างปากให้พูด แต่พอพูดที่ก็เล่นเอาสาวๆสลบกันเป็นแถว แล้วตอนนั้นเสียงนั้นมันทำให้ผมรู้สึกดีใจที่สุดที่พี่เขาถามชื่อผม

'นายชื่อออะไร'

'ซาร์ครับ เออ...พี่มาหาใครหรอครับ'

'หึ' เสียงหึในลำคอพร้อมกับรอยยิ้มแสยะที่ส่งมาให้เพียงแค่นั้นก่อนเจ้าตัวจะขึ้นรถตัวเองและขับออกไป ผมเองก็งงว่าเกิดอะไรขึ้น จนพอวันถัดมาเขาก็มาขอผมเป็นแฟน...ผมก็พอจะเข้าใจแล้ว

"นั่งคิดอะไรอยู่"

"เห้ย!" ผมสะดุ้งตกใจโหย่งเมื่ออยู่ๆเสียงเย็นก็มากระซิบที่ข้างหู ผมนี่รีบเอามือจับที่หูข้างนั่นไว้แล้วหายใจเข้าหอบถี่

แต่ผมจะไม่ตกใจมากเท่านั้นหรอกถ้าร่างสูงสมส่วนของพี่เขาไม่ได้ใส่เพียงแค่เสื้อกล้ามกับกางเกงขายาว

ดู...เซ็กซี่จัง

ผมเผลอกลืนน้ำลายไปหลายอึกก่อนอีกคนจะก้มลงมองตัวเองตามตาผม แล้วนั่นก็ทำให้ผมได้ยินเสียงหึเบาๆตามมาก่อนที่ร่างสูงนั่นจะเข้ามาคร่อมตัวผมไว้จากด้านหน้าทั้งตัว

และที่สำคัญ...พี่เขาก้มลงมาซะใกล้จนผมได้กลิ่นน้ำหอมผสมกับกลิ่นบุหรี่ของอีกคนได้อย่างชัดเจน ซึ่งมันทำให้ผมอ่อนระทวยจนแทบไม่มีแรงที่จะปฏิเสธ

"หน้ามึงแดงมากเลยวะ" ร่างสูงไม่ว่าเปล่าแต่กลับเชยคางผมขึ้นให้มองหน้ากันจนปลายจมูกผมเฉียวกับปลายจมูกพี่เขาอย่างจัง

ตึกตักๆ

ผมเหมือนกลายคนไม่มีแรงยังไงอย่างนั่น ทำไมถึงแบบนี้ได้เนี่ย

"กูดีใจมากนะ ที่มึงยอมคบกับกู"

จริงหรอ...พี่ดีใจจริงๆน่ะหรอ

"แต่ผมยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะ" ผมเอ่ยขัดเมื่อปลายจมูกนั้นเริ่มกดต่ำลงจนถึงแก้มของผม

"งั้นมึงก็ตอบตกลงซะสิ กูจะได้จูบมึงสักที"

พะพี่ว่าอะไรนะ!

ผมหูฝาดไปใช่มั้ย

แต่มันคงไม่ฟาดแล้วล่ะ เพราะตอนนี้ริมฝีปากบางซีดนั้นกำลังแต่กับปากผมเบาๆ พี่เขากดย้ำลงมาเรื่อยโดยที่ผมเอาแต่เม้มปากแน่นเพราะความตกใจ

พี่เขา...กำลังจูบผม

"เปิดปากหน่อยสิ" อยู่ๆเสียงที่เคยเย็นก็เปลี่ยนมานุ่มจนผมเผลอเปิดตามที่พี่มันขอ ก่อนริมฝีป่กนุ่มนั้นจะกดทับลงมาอีกครั้งพร้อมกับลิ้นร้อนที่เริ่มกวาดต้อนลิ้นผมจนจนมุม ผมเงก็พยายามดันลิ้นนั้นนี้แต่มันกลับเหมือนตอบรับพี่มันแทน จนตอนนี้มันกลายเป็นว่าผมกำลังเริ่มรู้สึกถึงแรงดันที่ทำให้ผมเอนนอนราบไปกับโซฟานั้น

ผมหายใจหอบถี่เมื่อมือใหญ่ที่คอยประคองตัวผมไว้ มันเปลี่ยนทิศที่จับมาที่เข่าทั้งสองข้างของผมก่อนจะแยกมันออกห่างกัน แล้วก็เอาเอวหนาเข้ามากลั้นไว้แทนเมื่อผมทำท่าจะหุบขาเข้าก่อนที่จมูกโด่งจะค่อยๆเลื้อยไล่กดหอมผมที่ซอกคอแทน

"พะ พี่ฟินย์ครับ ดะ เดี๋ยวสิครับ" เมื่อปากผมเป็นอิสระก็รีบร้องห้ามพี่มันเมื่อลิ้นร้อนเริ่มแทะเล็มที่ติ่งหูจนขนลุกไปทั้งตัว

"พี่ฟินย์อย่า หยุ..." แต่แล้วคำพูดของผมก็ถูกกลืนหายไปกับริมฝีปากที่ทาบทับลงมาอีกครั้ง ผมนอนนิ่ง ดวงตาเบิกโต ก่อนริมฝีปากอุ่นร้อนนั้นจะกดแรงลงมาอีก

“อื้อ!!” ผมพยายามท้วงในลำคอ ลิ้นร้อนชื้นดันเบา ๆ ตรงริมฝีปาก ผมเลยเผยอริมฝีปากอัตโนมัติ

ตอนนี้ใจก็สั่งให้ผมพยายามดิ้นขัดขืน เพราะนี่เราเพิ่งจะรู้จักกันแบบจริงๆจังได้ไม่นานมานี่เอง แล้วจะมาทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง ถึงพี่จะใจดีคอยรับคอยส่งและดูแลผมมาเกือบอาทิตย์ก็เถอะ

แต่ผมว่ามันเร็วไปนะ

ผมเลยพยายามผลักอีกคนออกเพราะความถูกต้องกำลังสั่งให้ผมทำ แต่แรงจูบหนักก็พาลพาเอาเรี่ยวแรงหดหายไปดื้อๆ ผมไม่ได้อ่อนแอ แต่รสจูบแบบนี้กำลังทำให้ผมอ่อนไหว

พี่ฟินย์เริ่มเลื่อนมือข้างหนึ่งมาจับแก้มผมไว้ ใช้นิ้วโป้งไล้เบาๆ ก่อนจะเลื่อนลงไปจับข้างคอผมไว้แล้วบีบเบาๆอีก มันจะอยากกระตุ้นให้ผมมีอารมณ์ร่วมด้วยก่อนมันจะค่อยๆเลื่อนลูบลงไปที่ต้นแขน พี่มันลูบจนรู้สึกสยิวก่อนจะบีบซะแรงจนเจ็บ แล้วมือนั้นก็ไล่ละผ่านฝ่ามือผมลงไปวางไว้ที่เอว

ผมสะดุ้งโหยงเลยครับ รีบผลักคนตรงหน้าออกอีกที แต่ก็ไม่สามารถทำให้อีกคนบนร่างขยับได้เลยสักนิด กลับทำให้อีกคนทิ้งน้ำหนักใส่ร่างผมทั้งตัวอีก

มือที่ค้ำโซฟาไว้อีกข้างของพี่ฟินย์ก็ลดลงมาไว้ที่เอวอีกข้างของผมก่อนจะสอดเข้าไปข้างใต้แล้วดึงเข้าหาตัวพี่แกจนต้นขาผมได้สัมผัสกับสิ่งโหนกนูนของอีกคนทันที

"อะ!" ผมร้องท้วงในลำคอทันทีเมื่อผมรู้สึกโดนสิ่งนั้นก่อนจะเบี่ยงหน้าหนีไปอีกทางจนผมหลุดปากผมหลุดออกจากลิ้นหรรษานั่น แต่มือใหญ่กลับกระชากชุดนักศึกษาของผมจนกระดุมหลุดกระจัดกระจายไปคนละทาง

ขะ เขาจะทำอะไรผม

"ยะ หยุดเถอะครับ อย่า อย่าทำกับผมแบบนี้" ผมรีบร้องขอพอริมฝีปากร้อนทำท่าจะเข้าชิมหัวนมเม็ดเล็กของผม แต่พี่มันก็ไม่ฟัง กลับเอาปลายลิ้นตวัดเข้าถี่จนผมจิกกลุ่มผมสีดำนั้นแน่น

"อืม..." และแล้วเสียงครางจากคนบนร่างก็ดังเบาๆแต่เรียกอารมณ์ให้ผมคล้อมตามได้ดี แต่ถ้ายังปล่อยไว้แบบนี้ผมคงไม่รอดแน่

"พะพี่ฟินย์ ผะผมกลัว" เสียงผมสั่นอย่างเห็นได้ชัดเมื่อมืออีกข้างขยี้และดึงเม็ดอกผมเล่นสนุกมือ ผมเลยรีบจับใบหน้าหล่อนั้นแล้วดันให้ขึ้นมาหา

"หยุดเถอะครับ ผะ ผมยังไม่พร้อม" ผมร้องขออีกครั้งพร้อมกับจ้องสายตาเย็นนั้นนิ่ง โดยที่พี่เขาแต่มองก่อนจะเปลี่ยนเป็นชายตาแทน

เขาโกรธผมหรอ

แต่แบบนี้มันก็ไม่ไหวหรอก เพิ่งเจอกันแค่อาทิตย์เดียวแล้วจะมาทำแบบนี้กันได้ยังไง ผมไม่ได้เป็นคนง่ายขนาดนั้น แล้วที่สำคัญ ผมอยากทำกับคนที่ผมรักแล้วเขาก็รักผมเป็นคนแรก แต่นี่พี้เขาแค่มีความรู้สึกดีๆกับผมเท่านั้น มันไม่ได้รักสักหน่อย

"หึ ยังไม่พร้อมงั้นหรอ" แต่แล้วพี่เขากับแสยะยิ้มใส่ผมก่อนจะผละตัวออกห่าง ส่วนผมที่นอนแผ่หราอย่างหมดสภาพก็ทำได้แค่ค่อยๆดึงเสื้อขึ้นมาปิดหน้าอกตัวเองที่มีรอยแดงเต็มไปหมด

"พะพี่ฟินย์โกรธผมหรอครับ" ผมถามเสียงอ่อมแอ่มเมื่อเห็นอีกคนดูอารมณ์เสียอย่างเห็นได้ชัด แต่ผมคงคิดมากไปเพราะพี่เขาเขยิบตัวเข้านั่งระหว่างขาข้างโซฟาผมก่อนมือใหญ่จะยกขึ้นมาลูบแก้มผมเบาๆ

"โกรธมึงทำไม กูแค่โกรธตัวเองที่ทำให้มึงกลัว กูขอโทษนะ ทีหลังกูจะไม่ทำอีก"

ทำไมพี่ต้องพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มขนาดนั้น เหมือนกับพี่รู้สึกผิดจริงๆ

"มะ ไม่เป็นไรครับ" ผมหันหน้าหนีไปอีกทางเมื่อรู้สึกหน้ามันร้อนขึ้นมาดื้อๆ แต่นิ้วเรียวยาวนั้นกลับดันให้หันมามองหน้าพี่เขาเหมือนเดิม

"กูจะรอวันที่มึงพร้อม แล้วยอมให้สิ่งนี้กับกูเอง"

อึก..พี่ จะรอผมยอมให้งั้นหรอ

"พี่ฟินย์ พี่ฟินย์รักผมจริงๆน่ะหรอ" ใช่มั้ยครับ...พี่ถึงได้พูดดีแบบนั้นกับผม เหมือนกับผมสำคัญสำหรับพี่มาก

ผมนั่งมองใบหน้าหล่อนั่นเพื่อรอคำตอบ ซึ่งพี่เขาก็คงรู้ว่าผมต้องการอะไรถึงโน้มคอผมให้ลงไปหาจนปากเราสองคนชนกันก่อนริมฝีปากร้อนนั้นจะไล่กดจูบจนมาถึงที่ข้างหู พี่มันหอมสองสามทีก่อนจะกระซิบเสียงเบาจนผมขนลุกไปทั้งตัว

"จริงดิ ถ้ากูไม่รักกูคงไม่ขอมึงเป็นแฟนหรอก แล้วมึงก็ไม่ต้องคิดมาก เพราะกูอยากให้มึงมีความสุขที่อยู่กับกู" พี่มันไม่พูดเปล่าแต่กลับลูบที่ต้นเอวผมเบาๆตามไปด้วย

ถ้าอย่างนั้นผม...เชื่อพี่ได้ใช่มั้ย พี่คงไม่หลอกหรอกผมนะ

"ถ้าพี่อยากทำ ก็ทำเถอะครับ"

ผมคงไม่ดูเหมือนคนใจง่ายไปใช่มั้ย เพราะผมเองก็อยากให้พี่มีความสุขในสิ่งที่พี่ต้องการเหมือนกัน

"มึงไม่ต้องฝืนหรอก กูไม่อยากบังคับ" ทำไมพี่เป็นคนดีจัง ผมเลือกคนถูกแล้วสินะ

"ปะ ป่าวฝืนนะครับ ผมแค่..." อยากเอาใจพี่เท่านั้นเอง

"หึ ช่างง่ายซะจริง"

"หะ อะไรนะครับ" พี่มันพูดอะไรน่ะ มันเสียงเบามากจนผมแทบไม่ได้ยิน แต่พี่มันไม่ตอบกลับอุ้มผมขึ้นอกแล้วเดินเข้าไปในห้องที่ผมเห็นพี่มันเขามาเปลี่ยนเสื้อ ผมเองก็คว้าลำคอแกร่งนั้นกอดไว้แน่นเพราะกลัวจะตกลงไปกับพื้น ก่อนตัวผมจะถูกวางบนเตียงกว้างอย่างเบามือเมื่อเข้ามาถึงข้างในห้องได้

"กูไม่คิดเลยว่ามึงจะมาอยู่ตรงนี้ต่อหน้ากู" อา...อย่าพูดแบบนั้นสิครับ

"ผมก็ไม่คิดว่าพี่จะรักผมเหมือนกัน" ให้ตายสิ ตอนนี้หัวใจผมจะเต้นทะลุออกมานอกอกอยู่แล้ว

"หึ นั่นสินะ กูก็ไม่เคยคิดว่าต้องมารักเด็กซื่อๆอย่างมึง"

อะ ทำไมผมรู้สึกแปลกๆกับคำพูดเมื่อกี้...เหมือนกับว่าพี่เขากำลังพูกกระแทกผม หรือผมจะคิดมากไปเอง ก็พี่เขาเป็นคนห้วนๆแบบนี้อยู่แล้วนี่

ว่าเสร็จพี่ฟินย์ก็เข้ามาคร่อมตัวผมใหม่ ก่อนจะค่อยๆแทะเล็มที่ซอกคอผมเบาๆ ผมเองก็หลับตาจิกหมอนแน่นเมื่อเริ่มรู้สึกแปรปรวนไปหมดที่ช่วงท้อง ก่อนมือหนาที่เคยจับเอวผมไว้กำลังเอื้อมมาประสานนิ้วกับผม ผมมองมือเราสองคนที่กุมกันด้วยหัวใจที่พองโตก่อนนิ้วเรียวจะดันคางผมให้กลับไปจูบกันเหมือนเดิม

"กูจะเริ่มแล้วนะ ครางเสียงหวานๆให้กูได้ยินด้วย" ว่าเสร็จร่างสูงก็ถอดเสื้อกล้ามที่ตัวเองใส่ออกอวดกล้ามเนื้อแน่นเป็นลอนสู่สายตาผมก่อนที่ตัวเองจะค่อยๆส่งมือร้อนเข้าลูบแผ่นอกผมพร้อมกับขยี้เบาๆ

"อะ อ๊า..."

ผมมองตามทุกการกระทำที่พี่เขาทำกับผมจนตัวเองต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้หันหน้าหนีแล้วซบหมอนแน่นเมื่อทนความเสียวไม่ไหว ผมบีบมือใหญ่ที่ประสานนิ้วกันอยู่นั้นแน่นก่อนที่อีกคนจะดึงมืออกเพื่อไปช่วยมืออีกข้างแกะเข็มขัดนักศึกษาของผม

พอชิ้นที่หนึ่งหลุดออกชิ้นที่สองก็ตามมาติดๆจนตอนนี้สภาพผมคือนอนเปลือยเปล่าต่อหน้าพี่ฟินย์ โดยที่พี่มันก็เอาแต่จ้องมองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าแล้วกลับมาใหม่อยู่หลายจนผมรู้สึกเขินขึ้นมาถนัด

"พะ พี่ฟินย์...อย่ามอง" ผมร้องขอเสียงสั่นก่อนจะพยายามบีดร่างตัวเองหนี แต่ก็โดนอีกคนคว้าไว้ได้ทันก่อนจะแยกขาผมออกจากกันทันที

"อ้ากว้างๆไว้นะ" หลังจากที่พี่มันบอกผมก็จับมือผมให้รั้งขาตัวเองไว้ก่อนเรียวลิ้นร้อนมันจะเช้าชิมที่ช่องแคบนั้น เพียงแค่ปลายลื้นชื้นแตะผมก็สะดุ้งถดก้นถอยก่อนจะขมิบตอบถี่ยิบ แต่พี่มันก็รั้งเอวผมไว้ก่อนจะใช้นิ้วแหวกรูแคบนั่นให้กว้างขึ้น

"ยะ อย่าครับ อ๊ะ มัน...เสียว อ๊า..."

แผล่บๆ

พี่ฟินย์ไม่ฟังผมเลยสักนิด เอาแต่เลียจนผมต้องเกร็งสะโพกแน่น ยิ่งสองมือใหญ่เองก็ไม่น้อยหน้า อีกข้างคอยช่วยลิ้น ส่วนอีกข้างก็ช่วยสาวแก่นเรียวของผมขึ้นลงตามจังหวะที่พี่มันสั่ง จนตอนนี้ตัวผมทั้งตัวกำลังสั่นและแดงตามการกระทำอีกคน

"อึก อ๊า....พี่ฟินย์ พอ พอเถอะครับ ผมเสียว" มันเหมือนจะขาดใจซะให้ได้ ณ ตรงนั้นเมื่อปลายลิ้นตวัดถี่ยิบ และข้างหน้าก็เร็วจนขาผมอ่อนแรง ก่อนที่ผมจะค่อยๆรู้สึกถึงความเย็นจากของเหลวอะไรสักอย่างกำลังถูกป้ายที่ช่องทางนั้น ผมชะเง้อขึ้นมามองก็พบว่าปลายนิ้วยาวกำลังจะกดเข้าไปช้าๆ

"อะอ๊า..."

เจ็บ!! มันเจ็บที่สุด! ไม่ไหว แบบนี้ผมตายแน่

ผมกัดฟันตัวเองนั่นพร้อมกับจิกหมอนที่หนุนแน่น ก่อนที่นิ้วยาวจะค่อยๆถอนเข้าออกช้าๆเนิบนาบแต่ลึก ปลายนิ้วเองก็โดนต่อมอารมณ์เป็นระยะๆจนผมเผลอตอดนิ้วพี่เขาอยู่หลายที จนอีกคนจับความรู้สึกผมได้ถึงกดย้ำตรงนั้นอยู่หลายครั้ง

"อ๊า...อึก อ๊า"

"ชอบมั้ย..." เสียงเย็นที่ดูแหบเอ่ยถามเมื่อผมเอาแต่เขิดหน้ากลั้นเสียงให้เล็ดลอดออกมาให้น้อยที่สุด แต่ผมกลับโดนมือใหญ่นั่นบีบให้เผยปากออก

"อย่างปิดเสียงสิ คราง ครางให้กูให้ยิน"

"อ๊ะ ผะ ผมเจ็บ อ๊า..." คราวนี้ผมปล่อยเสียงยาวจนอีกคนเร่งความเร็วที่นิ้วจนผมต้องงอตัวทนไม่ไหวรีบคว้าข้อมือนั้นให้หลุดออกจากช่องทางอุ่นนั่น

"พี่ฟินย์พอ พอแล้ว..."

ครั้งนี้ดูเหมือนอีกคนจะยอมทำตามคำขอ ผมเลยได้พักหายใจเมื่อนิ้วใหญ่นั่นถูกถอนออก แต่แล้วพี่ฟินย์กลับพลิกผมให้นอนคว่ำก่อนจะยกบั้นท้ายผมสูงขึ้น ผมร้องทักท้วงอย่างตกใจแต่พี่มันกลับส่งแท่งร้อนอันใหญ่นั้นเข้ามาแทน

"พี่ฟินย์...อึก! ผมเจ็บ!" ผมร้องเสียงเครื่อทันทีที่พี่มันกดน้องชายตัวเองลงมาช้าๆ ช่องทางด้านหลังของผมเองก็ตอดสิ่งแปลกปลอมนั่นถี่ยิบ จนอีกคนต้องแยกแก้มก้นผมออกก่อนจะกดหลังผมให้ก้นมันโด่งขึ้นเพื่อพี่มันจะได้เข้ามาได้ง่ายกว่าอืม

"อ่า ซี๊ด...ซาร์ มึงผ่อนแรงหน่อย" เสียงแหบนั้นซี๊ดอย่างอึดอัดเมื่อผมเองก็ต่อต้านพี่มัน มือใหญ่เลยต้องเข้าเล้าโลมที่ด้านหน้าเพื่อให้ผมลืมด้านหลัง พี่มันสาวยิกจนผมแตะถึงขอบสวรรค์ก่อนที่เจ้าของแกนที่เชื่อมผมไว้จะครางฮือตามทันที

"อะอ๊า..."

"อะ เหี้.ย รัดแน่นสัด อึก อ่า...อย่าขมิบบ่อยสิวะ" แผ่นอกหนาล้มตัวมานอนทาบกับหลังผมที่หายใจถี่เพราะผมเผลอขมิบตอดถี่แรง ก่อนที่เอวสอบจะค่อยๆเคลื่อนที่พร้อมกับมืออีกคนคอยปรนเปรอด้านหน้าให้ผมอีกครั้ง

"อ่า...พั่บๆๆ สวบๆ อะๆ อ๊า.." เสียงครางพร้อมกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อมันดังประสานกันทั่วห้องอยู่นานจนตอนนี้ผมเริ่มไม่รับรู้อะไรอีก

"แฮ่กๆ เจ็บ ผมเจ็บ...พอ เถอะ พอเถอะครับ อ๊า..."

ผมหอบแฮกอยู่ใต้เรือนร่างของคนที่ตัวใหญ่กว่าที่กระเด้าเอวถี่และแรง พี่มันเน้นทุกจังหวะ ก่อนจะยอมหยึดเสียดื้อๆเมื่อผมร้องบอกว่าจะถึง ร่างผมยังผสานแนบสนิทอยู่กับของพี่มัน เหงื่อไคลไหลย้อยหยดแหมะลงบนแผ่นหลังของผมหยดแล้วหยดเล่า ภายในเองก็ยังคงรีดรัดเอาความอุ่นซ่านจากร่างกายพี่มันเขาเข้ามาในตัวผม

"ขยับ อะ ขยับสิครับ ..." อย่าแกล้งผมแบบนี้ ผมอึดอัดจะตายอยู่แล้ว

"อยากให้กูขยับงั้นหรอ..."

"อะ อืม ขยับ..." พอผมตอบเสร็จ ตัวเองก็ถูกอีกคนจับผลิกให้หงายหน้าขึ้นโดยที่แกนร้อนยังไม่หลุดออกก่อนมีพี่มันจะเอาแขนผมไปคอคอตัวเอง มืออีกข้างก็ยกขาผมไว้โดยที่อีกมือนึงก็ค้ำเตียงมั่น ผมปรือตามองเพราะรู้สึกตัวนั้นเบาหวิว ก่อนจะสะดุ้งเฮือกอีกครั้งเมื่อเอวสอบดึงแท่งร้อนนั้นออกแล้วสวนกระแทกกลับลงมาอย่างแรงอีกครั้ง

"อะ!.."

ผมจำไม่ได้ว่าผมกับพี่ฟินย์ไปถึงจุดหมายปลายทางกันกี่รอบแล้ว เพราะถึงยังไงพี่เขาก็ยังไม่ยอมหยุด และผ่อนแรงลงสักที จนตอนนี้ผมรู้ได้เลยว่าช่องทางอุ่นนั้นกำลังฉีกขาดอย่างรุนแรง ผมเลยร้องขอให้หยุด เพราะรู้สึกถึงความเจ็บที่อีกคนทำอยู่แบบนั้นหลายรอบ แต่พี่ฟินย์ก็เอาแต่กำลังก้มหน้าร้องซี๊ดเหมือนเสียวซ่านอย่างเดียว แล้วต่อมาผมก็ไม่รับรู้อีกเลย แต่มีอย่างเดียวที่ผมรู้ก็คือ...

ตอนนี้...ผมเป็นแฟนพี่เขาเต็มตัวแล้วใช่มั้ย แล้วพี่จะไม่ทิ้งผมไปใช่มั้ย อย่าทิ้งผมไปไหนนะ...ผมจะยอมพี่ทุกอย่างตามที่พี่ต้องการ

ผมรักพี่นะ...พี่ฟินย์

 

 

 

 

+++++++++++++++++++++++++++++
140112

เอ็นซีไม่ถูกใจเลยอะ แก้หลายรอบและ ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ ถ้ามันไม่มีเอ็นซีก็จะอัพเร็วหน่อย 555

ฝากบอกด้วยนะคะว่าเรื่องนี้เป็นไงบ้าง ต้องปรับปรุงอะไรรึป่าว เพราะนี่คือแนวใหม่ที่เริ่มแต่งครั้งแรก อยากรุ้เท่านั้นและคะ ขอบคุณคร้า