RabbiT เหยื่อ.รัก.ร้าย

เขาคนนั้นที่คอยหลอกเหยื่อให้ตายใจ กับเขาอีกคนที่คอยช่วยเหลือทุกวิถีทาง
แล้วเหยื่ออย่างผมจะต้องทำยังไง เมื่อความจริงกับความรักมันขัดแย้งกัน

++++++++++++

I'm FoX and U r my RaBBiT, U know ?

+Big FoX+

อะไรกัน อะไรคือสิ่งที่ทำให้ผมกลายมาเป็นผู้ล่า และมันกลายเป็นเหยื่อของผม

คงต้องย้อนกลับไปเมื่อห้าปีก่อน ห้าปีที่ผมเฝ้ามองหญิงสาวแสนสวยที่เหมือนกับว่าเธอนั้นหลุดออกมาจากภาพวาด ใบหน้าสวยคมของเธอนั้นเล่นเอาผมละสายตาไม่ได้ มันตรึงตาตรึงใจจนเข้ามาวนเวียนในหัวผมทุกวินาที จนตอนนั้นผมมีความรู้สึกว่า...ผมคนนี้ที่แสนจะเย็นชา จะต้องนำเธอมาสู่อ้อมกอดของผมให้ได้

เธอคนนั้นที่ชื่อ'วิค'

เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็น ยิ่งใบหน้าคมเฉี่ยวอย่างกับนางแบบนั่นอีกที่ทำผมเอาผมละสายตาจากเธอไม่ได้ แถมหุ่นสะโอดสะองที่ใครๆเห็นก็อยากที่จะสัมผัส มันยิ่งทำให้ผมต้องการเธอมากขึ้น และความต้องการนั้นคือเป็นลางอันดีที่ผมจะจริงใจกับใครสักคน

พอมีความคิดแบบนั้นผมก็เริ่มทำความรู้จักกับเธอ แล้วมันก็ช่างเป็นเรื่องที่ง่ายดายซะเหลือเกินที่เราจะสนิทกัน สนิทจนถึงขั้นว่า...เราสองคนเป็นได้แค่เพื่อน

หึ มันจะเป็นเพราะอะไรไปได้อีกล่ะ ถ้าไม่ใช่ว่าเธอกับพี่ชายของผม...เป็นแฟนกัน

ผมไม่รู้ว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร เธอเองก็ดูสดใสและเข้าได้กับทุกคนในครอบครัวของเรา แต่อาจจะเป็นเพราะความเป็นกันเองนี่แหละ ที่ทำให้เธอกับพี่ชายของผมเริ่มมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งขึ้น จนกลายมาเป็นคำว่ารักเมื่อสี่เดือนก่อนหน้ามานี้

มันทำให้ทุกอย่างบนโลกของผมหยุดนิ่ง...และต้องคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าผมมีอะไรที่สู้พี่ชายตัวเองไม่ได้ ทำไมเธอถึงเลือกเขา...มากกว่าผม ผมที่รักเธอจนหมดหัวใจ

ถ้ามาถามความรู้สึกของผมตอนนี้...ผมบอกได้คำเดียวว่าเจ็บ เจ็บจนอยากจะควักหัวใจออกมาแล้วกลายเป็นคนไร้ความรู้สึกซะ มันจะได้ไม่ต้องมารับรู้อะไรที่บาดลึกเข้าไปในใจของผมมากกว่านี้ เพราะทุกครั้งที่เห็นเธอมีความสุขในอ้อมกอดคนอื่น มันทำให้ผมแทบบ้า

ทำไมกัน...ทำไมเธอถึงมองข้ามความรักของผมไป ทั้งๆที่ผมแสดงออกให้เธอเห็นมาตลอดสี่ปี แต่นี่...มันเหมือนกับว่า ความพยายามของผมมันไร้ค่า และเธอก็ไม่คิดจะแลมันสักนิด

หึ น่าสมเพชจริง

วันนั้นเธอเดินเข้ามาหาผมที่ห้องนอนที่บ้านหลังใหญ่ด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม เธอดูมีความสุขมากจนผมต้องเผลอยิ้มตามเธอ แต่แล้วรอยยิ้มของผมก็ต้องหายไปในพริบตา เมื่อผมเห็นมือเล็กกำลังกุมมือใครบางคนที่ผมคุ้นเคย

'ฟินย์...เรากับพี่เฟย์เป็นแฟนกันแล้วนะ นายดีใจมั้ย'

ดีใจ...เธอกล้าถามออกมาได้ยังไง ในเมื่อความดีใจของเธอมันคือนรกที่กำลังกัดกินหัวใจของฉัน...ให้ตายตรงนี้

แต่ผมก็ทำได้แค่มอง มองพวกเขาทั้งสองคนมีความสุขกัน

แล้วไม่คิดทำอะไรหรอ?

หึ...มันช่างเป็นคำถามที่ผมก็ต้องการคำตอบเหมือนกัน เพราะผมเองก็อยากจะทำทุกอย่างให้เธอกลับมาเป็นของผม ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็แล้วแต่ ผมก็จะทำให้ได้ แต่พอเห็นเธอมีความสุข...ผมก็ลืมทุกอย่างที่คิดทันที

ที่จริงภายในใจผมก็มีความชั่วอยู่มาก แต่สงสัยจะมีความรักมากเกินไปเหมือนกัน ถึงทำให้ผมทำได้แค่มอง มองพวกเขาสองคนมีความสุขกัน และคอยดูแลเธออยู่ห่างๆตรงนี้จ้างหลังพวกเขาสองคน

และนั่นก็ทำให้ผมไม่สามารถที่จะยืนอยู่ตรงจุดไหนได้อีก นอกจากที่ของผมตรงนี้...ตรงที่เธอจะไม่เห็นอีกต่อไป ตอนนั้นผมอยากจะไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่หัวใจกลับไม่รักดี เพราะมันอยากจะเห็นหน้าเธออีก

ผมเลยต้องย้ายตัวเองออกมาจากบ้านเพื่อมารักษาแผลใจตัวเองที่คอนโด อย่างน้อยผมก็มีไอ้ทิวเพื่อนสนิทอยู่ห้องข้างๆ ซึ่งมันก็ทำให้ผมเริ่มรู้สึกดีขึ้น

แต่ความรักนั้นมันกลับไม่เคยลดลงเลย ถึงแม้จะพยายามสักแค่ไหนก็ตามตลอดสี่เดือนมานี่

ถ้าอย่างนั้นผมก็คงต้องรอเวลาให้ความรักของเธอกับพี่ชายผมเองนั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายลดลง แล้วคอยภาวนาให้แม้นาทีสุดท้ายแล้วมันก็จะไม่เหลือแม้แต่มิตรภาพ

ผมจะได้เป็นคนที่เธอกลับมาหา...แม้จะแค่มาเพื่อรักษาแผลใจ แต่ผมเชื่อว่าผมสามารถชนะใจเธอได้ ขอแค่โอกาส...ที่เธออ่อนแอ

ร้ายกาจงั้นสิ? แต่ถ้าคุณเป็นผม...คุณเองนั่นแหละที่จะทำมากกว่าที่ผมทำ กับไอ้แค่คำๆเดียว

'รัก'

แต่แล้ววันของผมมันก็มาถึง เธอวิ่งร้องห่มร้องไห้มาซบอกผมด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา ใจผมนั้นหายวาบทันทีเหมือนกัน ตอนนั้นผมคิดอะไรไม่ออกแล้วจริงๆ คิดแต่อยากจะฆ่าไอ้บ้านั่นให้ตายที่กล้ามาทำเธอต้องมาร้องไห้ขนาดนี้ แต่ ณ เวลานี้ผมต้องดูแลเธอก่อน ผมเลยค่อยๆเริ่มปลอบเธอให้คลายความเศร้าจนร่างบางที่กอดผมแน่นเริ่มดีขึ้น เรานั่งเงียบกันอยู่นานก่อนเสียงหวานจะค่อยๆระบายเรื่องราวที่เกิดขึ้น แล้วหลังจากนั้นผมถึงจะรู้เรื่องทั้งหมดที่ทำให้เธอเสียใจ

"ขะ เขาบอกว่ารักวิค เขาพูดอยู่ทุกวันว่ารักวิค แต่เขาก็พูดคำนี้กับคนอื่นด้วย วิคเจ็บมากฟินย์ เจ็บจนทนไม่ไหวแล้ว"

ฉันเองก็เจ็บวิค เจ็บที่เห็นเธอรักคนอื่นที่ไม่ใช่ฉันเหมือนกัน

"เธอคิดมากไปรึป่าว พี่เฟย์ไม่ใช่คนโลเลแบบนั้นหรอก" ถึงใจจะเชื่อในสิ่งที่อีกคนพูดทั้งหมดเพียงเพราะรัก แต่ผมเองก็รู้จักพี่ชายตัวเองดี พี่ชายของผมถ้าเอ่ยปากว่ารักใคร...ก็จะรักจนวันตาย

"ใช่สิ เขามันโลเล เขาทำเหมือนเราสองคนไม่ได้เป็นแฟนกัน เขาไม่เคยดูแลวิคเลยสักนิด จนตอนนี้วิคเริ่มทนไม่ไหวแล้ว" แล้วมันก็ตามมาด้วยน้ำตาอีกครั้ง เสียงร้องของเธอเริ่มสะอื้นหนักจนผมเริ่มเห็นใจ ผมนั้นอยากจะช่วยทำให้เธอหายเศร้า ถึงแม้ว่านั่นคือการทำให้พวกเขากลับมารักกันก็ตาม

ชีวิตผมมันช่างเหมือนพระรองละครน้ำเน่าจริงๆ ที่สามารถทำได้ทุกอย่าง เพื่อให้นางเอกได้มีความสุขกับพระเอกตลอดไป ส่วนตัวเอง...ก็มานั่งน้ำตาเช็ดหัวเข่าคนเดียว...แล้วก็ได้รับเพียงคำว่า'ขอบคุณ'

"ฉันสามารถช่วยอะไรเธอได้บ้างมั้ย ที่มันจะช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้น...ขอให้บอกมาเลย"

นั่นสินะ...ขอให้บอกมา เพราะฉันพร้อมจะทำทุกอย่างจริงๆ

"งั้นนายช่วยทำให้พวกเขาสองคนเลิกกันได้มั้ย ถ้าพวกเขาเลิกกัน พี่เฟย์ก็จะกลับมาหาวิคเหมือนเดิม"

หึ...ขอเพียงแค่เขา เธอก็สามารถทำได้ทุกอย่างงั้นสิ ก็ได้...ถ้าเธอต้องการ ฉันก็จะทำให้

"ได้สิ...แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร"

"หล่อนชื่อซีน เป็นเลขาของพี่เฟย์ มันต้องมาจับพี่เฟย์แน่ พี่เฟย์ถึงดูหลงมันจนลืมวิคไป"

เลขา...นี่พี่เป็นสมภารกินไก่วัดรึไงกัน

แต่ถ้าบอกว่าเลขา...ก็คงเพราะความใกล้ชิดอีกแล้วสินะ ที่ทำให้พี่รักเธอคนนั้นมากกว่าผู้หญิงในดวงใจของผม

เหมือนกับความใกล้ชิดครั้งก่อน...ที่พี่มีกับวิค

หึ น่ารังเกียจจริง ทำไมต้องทำให้ชีวิตตัวเองไร้ค่าขนาดนั้น

"ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะจัดการให้เธอเอง"

และนั่นคือจุดเปลี่ยนของชีวิตผม เมื่อผมได้ตอบรับคำขอและเริ่มสืบประวัติส่วนตัวของผู้หญิงคนนั้น จึงทำให้รู้ว่าเธอไม่มีพ่อแม่และเหลือเพียงแต่น้องชายคนเดียว นี่คงเป็นเหตุผลที่คิดอยากจะก้าวข้ามความยากลำบาก โดยการหาคนรวยๆสักคนอย่างพี่ชายผม

รู้หน้าไม่รู้ใจสินะ ถ้าอย่างนั้น...น้องชายนายก็คงไม่ต่างกัน

เห็นแก่เงินทั้งครอบครัว

ผมนั่งมองรูปเธออยู่นานก็เริ่มเข้าใจว่าทำไมพี่เฟย์ถึงได้เปลี่ยนใจง่ายขนาดนั้น เพราะเธอเองนั้นก็สวยและน่ารักมากๆคนหนึ่ง ถึงจะต่างกับวิคโดยสิ้นเชิงก็เถอะ แต่วิคก็ดูจะเหนือกว่าเธอคนนี้อยู่หลายขุม แล้วทำไมพี่เฟย์ถึงเปลี่ยนใจ

ผมเลยตัดสินใจไปหาเลขาหน้าห้องคนนั้นที่บ้านของเธอเพื่อดูตัวจริง แต่ผมกลับไม่เจอ เจอแต่เพียงน้องชายที่ดูไร้เดียงสาและอ่อนแอจนน่าหมั่นไส้เท่านั้น แต่ใบหน้าใสของมันก็ทำให้ผมนิ่งมองอยู่หลายวิ มันเหมือนกับว่ามันดึงดูดสายตาผมไปและนั่นก็ทำให้ผมคิดอะไรออก

คงจะใช้ใบหน้าและดวงตาใสซื่อนี่สินะ ถึงได้หลอกล่อผู้ชายให้มาติดกับ

หึ...งั้นนายก็คงไม่มีค่าเหมือนกับพี่สาวนายนั่นแหละ

ถ้าอย่างนั้น...เด็กผู้ชายไร้เดียงสาคนนนี้ มันจะเป็นคนที่ผมเลือก มันเป็นเหยื่อชั้นเลิศ...ให้ผมใช้เล่นในเกมส์ล่านี้ เกมส์ล่าที่ว่า...

ถ้าวิครู้สึกเจ็บ เธอคนนั้นก็ต้องรู้สึกเจ็บเจียนตายกว่าหลายร้อยเท่า

ถ้าวิครู้สึกเหงา เธอคนนั้นก็ต้องรู้สึกเหงากว่าหลายพันเท่า

และ...ถ้าวิคโดนแย่งคนรักไป เธอคนนั้นก็ต้องโดนแย่งของรักเหมือนกัน

โดยมีผมเป็น'ผู้ล่า'

หึ...อยากรู้จังนะ ถ้าถึงวันนั้น...เธอจะเสียใจขนาดไหน แต่มันก็คงจะไม่เท่าที่หัวใจฉันเจ็บหรอก เพราะเธอทำให้ผู้หญิงที่ฉันรักเจ็บ!

แต่เกมส์นี้มันจะดำเนินไปจนเสร็จไม่ได้ ถ้าเหยื่อของฉันไม่ใช่นาย...ซาร์

เหยื่อชั้นดีของฉัน

RabbiT เหยื่อ.รัก.ร้าย

+++++++++++++++++++++++++++++
140111

เปิดตัวมาด้วยพี่ฟินย์ ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ จะมาอัพตอนสองเร็วๆนี้นะ^^*