RabbiT เหยื่อ.รัก.ร้าย

by nooonaa



Little rabbiT 09 : โอนอ่อนให้เหยื่อ



+Big foX+



"มึงน่ะ กลับมาติดกับกูอีกครั้งแล้วล่ะ....หึ ช่างน่ารักจริงๆ...กระต่ายน้อยแสนซื่อของกู"

"หยุดนะ!!"

"ช้าไปแล้วล่ะ มึงพูดเองนะ ดังนั้นกูก็จะสนองให้" ร่างเล็กใต้ร่างผมแข็งทื่อทันทีก่อนที่มือเล็กจะสั่นอย่างคนที่กำลังเกิดความกลัวจับใจ แต่ผมก็ยังคงตีหน้านิ่งไม่พูดอะไรจนมันต้องเรียกชื่อผมยามเหมือนขอความเห็นใจจากผม

"พี่ฟินย์...." มันลากเสียงยาวก่อนจะพยายามห้ามไม่ให้ตากลมโตของตัวเองสั่น แต่ผมกลับชอบมากที่มันมีอาการกลัวผมขนาดนี้ เพราะท่าทางของมันทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองยังคงมีความสำคัญต่อเด็กนี่อยู่...แน่นอน

หึ ตอนแรกก็ทำมาเป็นแข็งใส่ผม ทั้งเถียงทั้งกัดและต่อต้านจนผมรู้สึกโมโหที่ถูกขัดใจ แต่พอเจอแผนผมเข้า...ผมก็หายโมโหทันที

ไม่ใช่อะไรหรอกนะ ก็แค่คิดว่าเกมนี้...ผมก็ยังเป็นคนคุม

"มึงกลัวรึไง หืม..." ผมใช้หลังมือเกลี่ยแก้มมันเบาๆก่อนจะถามมันเสียงสูง ริมฝีปากอมชมพูเองก็เม้นเข้าหากันแน่นเพื่อจะกลั้นเสียงสะอื้นของตัวเอง ทั้งๆที่น้ำตาที่เคยคลอนั้นกำลังไหลเป็นทางยาวออกมา

สะใจ...อยากมาเมินกูดีนัก!

"จะร้องทำไม เรื่องนี้มึงเป็นคนตัดสินใจเองนะ"

จากเหยื่อแสนโอชะดีๆก็กลายมาเป็นหงส์แสนสวยจนใครๆก็ไม่อยากจะละสายตา มันดูหยิ่งทะนงตัวจนน่าหมั่นไส้ ยิ่งมาต่อต้านผมจนรู้ว่าตัวเองนั้นไม่ใช่เจ้าของมันอีกต่อไป ก็ทำให้ผมต้องกลับมาล่ามันอีกครั้ง เพื่อให้มันกลับมาอยู่สถานะเดิม ที่ผมมีสิทธิในตัวมันทุกอย่าง

แต่ทำไมการล่าครั้งนี้ผมถึงรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม เพราะว่าผมไม่กล้าแม้แต่จะคิดโกหกมันอีกเลย

เหมือนกับว่า....ผมอยากล่าเพราะอยากให้มันกลับมาเป็นของผมอีกครั้ง ทั้งตัวและหัวใจ





+Little rabbiT+



ผมกำลังจะโดนแกล้งอีกแล้ว ผมกลัว

สายตาเย็นชาที่เอาแต่จ้องมองลึกลงไปในนัยน์ตาผมจนเหมือนกับว่ามันกำลังค้นหาความจริงในนั้น แต่มันทำให้ผมรู้สึกประหม่าที่ถูกจ้องมองและรู้สึกอ่อนแรงที่ถูกอ่านความคิด

ความคิดที่ว่า...ผมกำลังจะยอมให้พี่เขาเข้ามากุมหัวใจผมอีกครั้ง

"ยังไงมึงก็หนีกูไม่พ้นหรอก ถึงปากมึงจะบอกว่าเกลียดกู แต่สายตามึงก็ยังคงบอกว่ารักกู ดังนั้นก็กลับมาอยู่ในโอวาทของกูซะดีๆ"

พี่จะบอกว่าปากกับใจของผมไม่ตรงกันอย่างนั้นหรอ แล้วที่พี่แกล้งพูดแบบนั้นให้ผมโกรธจะเผลอพูดคำท้าบ้าๆนั่นเพราะพี่อยากให้ผมกลับไปหาพี่อย่างนั้นหรอ

บ้าน่า!

หรือว่า....พี่จะเริ่มมีใจให้ผม ใช่มั้ย

ตึกตักๆ

ผม ผมไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย ผม...ดีใจยังไม่รู้จริงๆ มันเหมือนว่าหัวใจจะออกมาเต้นนอกอกให้ได้ เพียงแค่คิดว่าพี่กำลังหึงผม

แล้วถ้ามันเป็นการแสดงอีกล่ะ เหมือนที่เขาพยายามทำมาตลอดทุกครั้ง

"พี่ชอบทำร้ายผม แล้วจะให้ผมกลับไปอยู่ในโอวาทพี่น่ะหรอครับ มันมีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะทำ"

ผมตอบอย่างดูแคลนพรางเบี่ยงหน้าหนีไปอีกทางอย่างปวดใจ แต่การกระทำของผมกลับทำให้ใครอีกคนมีพื้นที่ที่จะเข้ามากดดอมดมตรงซอกคอขาว

"ทำร้ายคืออะไร...กูเคยทำกับมึงงั้นหรอ"

"ทุเรศ!" ผมสวนอีกคนกลับเมื่อคำพูดไม่รู้จักคิดนั้นมันหลุดออกมาจากปาก ก่อนที่ผมจะใช้มือทั้งสองข้างดันอกใหญ่อย่างแรงแล้วลุกขึ้นมายืนชี้หน้าด่าอีกคนทันที

ผลั่ก!

"พี่มันเลวเกินไปแล้ว จะอะไรกับผมนักหนา ถ้าอยากให้ผมเลือกพี่ก็แค่ทำตัวดีๆกับผมเท่านั้นเอง มันยากตรงไหนกัน มัวแต่มาพูดแดกดันแล้วทำนิสัยเลวๆใส่แบบนี้ แล้วใครที่ไหนเขาจะอยากอยู่ด้วย! หรือว่าพี่อยากจะชวนทะเลาะให้ตายกันไปข้างเลยใช่มั้ย ไอ้คนเห็นแก่ตัว!"

อื่ย!

ผมกำหมัดตัวเองแน่นอยากโกรธก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะค่อยๆลุกขึ้นมา ผมเลยตั้งรับไว้มั่นเผื่อบางทีผู้ชายตรงหน้าคนนี้จะเกิดอาการบ้าขึ้นมาอีก

"หึ ด่ากูได้เก่งจริงนะมึง"

ร่างสูงขำหึในลำคอก่อนจะเชิดหน้าขึ้นเหมือนกำลังระงับอารมณ์อยู่สุดฤทธิ์ ผมเลยรีบถอยหลังออกห่างเมื่อรู้สึกถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเอง แต่แล้วร่างสูงกลับทำเพียงแค่เดินไปหยิบขวดไวน์ขึ้นมาแล้วกระดกรวดเดียวจนหมด

"อึกๆ อ่า...." เมื่อไวน์หยดสุดท้ายไหลลงคอเสียงอ่าของความสดชื่นก็ตามมาทันที พี่ฟินย์วางมันลงก่อนจะเดินผ่านผมไปเหมือนกับผมไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้นเลยสักนิด

แปลก

พี่เขา....กำลังคิดจะทำอะไร

ผมเลยเดินตามพี่มันไปก่อนจะพบว่าร่างสูงหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไปด้วย คงขี้เกียจจะมานั่งเถียงกับผมมั้ง ผมเลยรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาบ้างก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงน้ำไหลออกมาจากด้านในห้องน้ำ นั่นคงเป็นสัญญาณว่าผมกำลังมีอิสระเพียงแค่ช่วงเวลานี้

ไม่นานร่างสูงที่คุ้นเคยก็เดินออกมาด้วยผ้าขนหนูเพียงผืนเดียวที่ห่อช่วงล่างอวดลอนสวยจนผมรู้สึกหน้ามันร้อนขึ้นมาถนัด ใจมันดูสั่นแรงกว่าผิดปกติก่อนที่มือใหญ่จะหยิบกางเกงผ้าขายาวที่ท่าจะใส่สบายน่าดูขึ้นมาใส่ ผมก็มองตามการกระทำจนลืมไปว่าตัวเองต้องคอยระวังตัวเองจากคนตรงหน้า

แต่แล้วร่างสูงก็เดินมาหยุดตรงหน้าผมอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวก่อนจะดึงผมที่นั่งอยู่บนโซฟาอีกฝั่งของห้องให้ลุกขึ้นยืนตามที่ตัวเองต้องการ

"มึงนี่มันจริงๆเลย ให้ตายสิ"

เสียงเย็นดูไม่เข้าใจตัวเองยังไงไม่รู้ก่อนที่พี่มันจะดึงผมเข้ากอด แต่สิ่งที่ผมได้ยินมันกลับดูแปลกๆยังไงชอบกล ผมเลยยืนนิ่งเพื่อรอฟังสิ่งที่ร่างสูงจะพูดต่อ

"มึงแค่ต้องการให้กูเลิกทำร้ายมึงใช่มั้ย....แค่นั้นคือสิ่งที่มึงต้องการอย่างนั้นใช่มั้ย"

"พี่ฟินย์..." หมายความว่าพี่จะทำมันให้ผมอย่างนั้นหรอ จริงๆหรอ

"ทำไมมึงไม่ขอให้กูรักมึง แบบที่คนอื่นเขาของจากกู"

อึก

ก็พี่ไม่รักผมไง พี่มีผู้หญิงคนนั้นอยู่เต็มหัวใจ ผมรู้...ว่ามันคงยากที่พี่จะเลิกรักเธอ

"พี่รักผมไม่ได้หรอก...ผมรู้"

"ทำไม...กูอาจจะทำได้ รักแค่มึง"

"พี่ยอมทำทุกอย่างเพื่อผู้หญิงคนนั้น ผมก็คงรอให้พี่หยุดทำไม่ได้หรอก พี่รักผู้หญิงคนนั้นมากเกินไป"

รักขนาดถึงยอมโกหกแม้แต่คำว่ารักกับคนอื่น...เพื่อเธอคนเดียว

"รัก...มากเกินไปอย่างนั้นหรอ" เสียงเย็นที่เคยเป็นเริ่มฉายแววสับสนก่อนจะที่พี่มันจะดันผมออกเพื่อมองหน้าผมให้ชัดกว่าเดิม

"ใช่...รักมากเกินไป รักจนไม่เหลือพื้นที่ให้ผม ถึงต้องโยนผมลงไปในหลุมแห่งความเกลียดชังของพี่แทน"

อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลโดยไม่รู้สึกตัวสักนิด มันไหลเป็นทางยาวจนนัยน์ตาคมดุนั้นเบิกกว้างอย่างตกใจ

"มึง! "

"พี่ฟินย์...ผมรักพี่จริงๆนะ แต่ผมก็เจ็บมากเกินไปเหมือนกัน หยุดเถอะครับ ปล่อยผมไป พี่มีคนรักอยู่แล้ว อย่าเอาความรักของพี่มาทำให้ผมเจ็บอีกเลย....นะครับ"

ผมซุกหน้าเข้ากับอกกว้างนิ่งก่อนจะกดหน้าจนแทบจมเข้าไปในร่างใหญ่ พี่มันเองก็นิ่งไม่ขยับ...ปล่อยให้ผมกอดอยู่อย่างนั้นจนในที่สุด เสียงนุ่มก็ดังขึ้นครั้งแรก...ตั้งแต่ผมรู้จักกับผู้ชายคนนี้มา

"แล้วถ้ากูบอกว่า...กูเองก็เจ็บที่มึงจะไปจากกูล่ะ แบบนี้กูควรจะทำยังไง ยังต้องปล่อยมึงไปอีกมั้ย"

"พี่ฟินย์!"

ไม่จริง!

ผมเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่ออย่างไม่เชื่อหู แต่ร่างสูงทำเพียงแค่เบี่ยงหน้าหนีไปอีกทางก่อนที่ผมจะเห็นริ้วแดงจางๆบนแก้มใสทั้งสองข้าง

พี่เขินอย่างนั้นหรอ

ผม...ฝันหรือนี่คือเรื่องจริง

"พี่ฟินย์...พี่พูดจริงหรอ" ผมรีบประกบแก้มใสทั้งสองข้างนั้นให้หันกลับมาก่อนจะบังคับให้ก้มลงมาหาตัวเองด้วย โดยที่มือใหญ่ก็ค่อยยกขึ้นมาประคองเอวผมช้าๆ จนตอนนี้เหมือนกับพี่มันกำลังกอดผมอยู่ แต่ริมฝีปากสวยก็ยังไม่ยอมขยับ แถมยังหลบตาผมอีกต่างหาก

มันเหมือนมีความหวัง

"....."

"พี่ฟินย์ พี่พูดจริงรึป่าว บอกมาสิครับ" ผมพยายามรบเร้าให้อีกฝ่ายพูด แต่ใบหน้าหล่อนั้นกลับตีหน้านิ่งอย่างฉับพลัน จนผมไม่สามารถจับอารมณ์และความรู้สึกของอีกฝ่ายได้ต่อ ก่อนที่พี่มันจะลากผมขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วกอดผมแน่นจนแทบร่วมร่างกับอีกคนอยู่แล้ว

"อี่อิน(พี่ฟินย์)..." ผมพูดเสียงงู่งี่เมื่อเริ่มหายใจไม่ออกก่อนจะทุบหลังอีกคนเบาๆ พี่มันเลยยอมคลายแรงลงจนผมหลุดออกมาได้ ก่อนที่ตัวเองจะพลิกตัวเองหนีผมไปอีกทาง

เหมือน...ไม่อยากจะเห็นหน้าผมอย่างนั้นแหละ

"พี่โกรธอะไรผมอีก" ผมลุกขึ้นนั่งอย่างร้อนใจทันทีก่อนจะพยายามดันไหล่ให้อีกคนหันมา แต่ร่างสูงกลับเขยิบตัวหนีแล้วนอนคว่ำตัวนิ่งทันที

"......."

อะไรของเขาเนี่ย...ตกลงสิ่งที่ผมคิดมันถูกหรือผิดกันแน่

แต่ผมอยากรู้นี่

"ถ้าพี่ยังหนีผมแบบนี้ ผมจะตอบรับรักของพี่จีน แล้วจะไม่ยอมพี่อีก"

พรึบ!

"มึงว่าอะไรนะ!!" สิ้นคำประกาศก้าวของผมร่างสูงก็ลุกขึ้นพรวดทันที แถมใบหน้าหล่อยังขมวดคิ้วจนแทบชนกัน แถมเสียงเย็นก็ยังขุ่นมากขึ้นมาอีก แค่นี้ผมก็อมยิ้มแล้วล่ะ...เพราะท่าทางแบบนี้ ผมคงมีหวัง

"พี่ฟินย์เริ่มชอบผมแล้วใช่มั้ยล่ะ ถึงทำท่าหึงผมขนาดนี้"

ใจ ใจผมเต้นแรงมากจริงๆ

ผมเขยิบตัวไปหาพี่แกมากขึ้นจนตอนนี้หน้าเราห่างกันแค่คืบ ผมมองตาคมนั้นแล้วก่อนไล่ลงมาที่ริมฝีปากสวยได้รูปที่ถึงแม้จะสูบบุหรี่หนักขนาดไหนก็ยังคงความสวยอยู่อย่างนั้นก่อนที่ผมจะยิ้มออกมาเมื่อลืมทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้น เพียงแค่เห็นอีกคนตรงหน้า

ผมยอมเขาง่ายเกินไปผมเองก็รู้ตัว แต่ผมก็รักเขามากเกินไปที่จะทำใจแข็งเกลียดกันจนต้องห่างไกล ถึงผมจะเจ็บมาก แต่ผมก็มีความสุขที่มีพี่เขาอยู่ใกล้ๆ ผม...ผมคงใจแข็งได้เท่านี้สินะ

ผมขอโทษ

"แค่นี้...แค่นี้ก็พอแล้วครับ แค่พี่มองผมแบบอื่น ไม่ใช่แค่เหยื่อที่พี่ต้องการแก้แค้น แค่พี่มีความรู้สึกอื่นกับผมบ้าง....มันก็พอแล้ว"

ผมเอื้อมมือไปโน้มต้นคอแกร่งให้ก้มชงมาหาก่อนจะกดริมฝีปากตัวเองเข้าหาช้าๆ แขนหนาเองก็กอดเอวผมไว้แล้วกระชับมันเข้าหาตัวเองจนผมขึ้นไปนั่งเกยตักกว้างอย่างช่วยไม่ได้ แถมริมฝีปากบางสวยก็เพิ่มแรงบดคลึงลงมาอย่างหื่นกระหายจนผมแทบไม่มีแรงสู้ เพราะมันหอมหวานเกินที่ผมจะต่อต้านได้

แต่แล้วลิ้นร้อนก็เริ่มควานหาความสุขโดยพานำผมสู่อารมณ์นั้นด้วย มันกวาดต้อนจนต้องจิกไหล่กว้างเป็นที่ระบาย แถมฝ่ามือใหญ่ยังคงลากผ่านทุกสัดส่วนของร่างกายอีกก็ยิ่งทำให้ผมแทบจะสำลักความสุขตาย

ผม...ผมโหยหาอ้อมกอดนี้ตลอดอาทิตย์ ซึ่งตอนนี้มันกำลังเติมเต็มให้กับผมอีกครั้ง

"ซาร์...ซาร์ ซาร์..." พออีกฝ่ายดูดพลังจากผมไปอย่างสมใจอยากก็เปลี่ยนมาเป็นไซร้และกดจูบตรงซอกคอผมจนมันเริ่มเป็นรอยแดงขึ้นเลยๆ ก่อนที่ปากจะเอาแต่พร่ำชื่อผมไม่ขาดปาก จนตัวผมมันอ่อนแรงลงทันทีที่ได้ยิน

"พี่ฟินย์...." ผมทิ้งตัวใส่อ้อมกอดนั้นทันทีอย่างกับคนไม่เหลือเรี่ยวแรงจนพี่มันต้องประคองให้ผมนอนราบลงไปกับเตียง ก่อนที่ร่างหนาจะขึ้นมาคร่อมตัวผมไว้ทั้งตัว

"หึ มึงนี่มันจริงๆเลย ให้ตายสิ" ปากพี่มันบ่นก่อนจะเผยยิ้มบางๆที่ผมไม่เคยเห็น แต่เล่นเอาทั้งโลกของผมหยุดหมุน ณ เดี๋ยวนั้น

"ผม ผมจะรอนะครับ วันที่พี่รักผมจริงๆ"

"รองั้นหรอ มึงอาจจะเจ็บมากกว่าเดิมก็ได้นะ ถ้าวันนั้นกูไม่เลือกมึง"

อึก!

"นั่นสินะ ถ้าวันนั้นมันมาถึง ผมคงขาดใจตายแน่" เบี่ยงหน้าหนีไปอีกทางเมื่อรู้สึกปวดหัวหนึบขึ้นมากะทันหัน ใจผมสั่นเหมือนกลับมันกำลังจะตายให้ได้ แต่แล้วนิ้วเรียวก็เกี่ยวคางผมให้หันกลับมาหาก่อนที่ริมฝีปากสวยจะกดจูบเบาที่แก้มเบาๆและมาจบลงที่หลังหู

"กูบอกว่าถ้า...ไม่ใช่ว่ามันจะเกิดขึ้นจริงสักหน่อย คิดมากจังนะ...เด็กคนนี้เนี่ย" เสียงนุ่มเอ่ยเบาๆที่ข้างหูผมก่อนที่พี่มันจะหันมาหอมแก้มผมอีกครั้ง ผมเลยเอื้อมมือขึ้นมากอดร่างสูงบนร่างแน่นก่อนที่พี่มันจะดึงมือผมไปกุมไว้แน่น

แต่สิ่งที่ผมได้ยิน...มันหมายถึงว่าผมยังมีโอกาสใช่มั้ย

"ครั้งนี้...พี่ไม่ได้โกหกผมใช่มั้ย" ผมถามพรางเอียงคอหนีจมูกโด่งที่กำลังซุกซนไม่หยุด ก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงจากพี่มันที่เล่นเอาผมสับสนอย่างบอกไม่ถูก

"หึ"

'หึ' นี่หมายความว่าอย่างไง หมายถึงว่าพี่เขาตอบว่าใช่หรือกำลังบอกว่าผมโง่หลงเชื่ออีกแล้ว

แต่ทำไม...พี่ถึงเปลี่ยนจากกุมมือมาเป็นประสานนิ้วผมเมื่อพี่ส่งเสียงแบบนั้นล่ะ พี่อย่าทำให้ผมสับสนได้มั้ย

"พี่ฟินย์...."

"พอๆ เลิกคิดมากได้แล้วมึงน่ะ มาให้กูกอดสักทีเถอะ ตอนนี้กูอยากกอดมึงใจจะขาดอยู่แล้ว"

หา! อ๊ะ!

"ดะ เดี๋ยว เดี๋ยวสิครับ...อ๊ะ!"

อ๊า

แต่ยังไม่ทันที่ผมจะร้องห้ามหรอได้ทำอะไร อีกฝ่ายก็ดึงเสื้อและกางเกงที่ผมใส่อยู่ จนตอนนี้ผมไม่มีอะไรปกปิดร่างกายเลยสักนิด ผมเลยรีบเอามือไปปิดส่วนอ่อนไหวของตัวเองแต่พี่มันกลับจิ๊ปากใส่อย่างขัดใจก่อนที่มือใหญ่จะดึงมือออกทั้งสองข้างแล้วจับล็อกไว้เหนือหัวผม

“ซาร์! มึงค่อยมาเล่นตัวต่อพรุ่งนี้ไม่ได้รึไงวะ ตอนนี้กูขอเถอะ” อยู่ๆพี่มันก็ด่าผมอย่างหัวเสีย แถมสายตาดุยังสั่นแปลกๆเหมือนกำลังระงับอารมณ์ตัวเองสุดฤทธิ์ แต่มันเล่นเอาหน้าผมร้อนผ่าวทันที

“...............” ผมเลยเลือกที่จะเงียบก่อนจะเลิกขืนตัว พี่ฟินย์เลยฉกหอมแก้มผมหนักๆก่อนจะถอนตัวออกแล้วนั่งจ้องอยู่ตรงหน้า

“ดี งั้นอ้าขากว้างๆให้กูดูหน่อยสิ” ผมหันขวับไปมองหน้าอีกคนทันที แต่พอเห็นมือใหญ่กำลังขยำน้องชายตัวเองอยู่ก็ทำเอาผมเกิดความเห็นใจขึ้นมาถนัด ผมเลยค่อยๆตั้งขาขึ้นก่อนจะแหวกมันออกกว้างเล็กน้อย

“เนียนชิบหาย ซาร์...กว้างกว่านี้!” สิ้นเสียงบ่นนั้น พี่มันก็สั่งผมเสียงเขียว ผมสะดุ้งตกใจก่อนที่มือใหญ่จะดันขาผมให้ติดกับอก ผมเลยรีบจับมือพี่มันแน่นก่อนที่ริมฝีปากร้อนจะกดจูบลงที่แก้มผมอย่างแรงพร้อมกับใช้มือบีบเค้นอีกข้าง จนผมเผลอครางเสียวอย่างลืมตัว

“อ๊ะ อ๊า...”

“เหี้ยเอ๊ย!”

พรึบ

อยู่ๆร่างสูงก็สบถอย่างหยาบก่อนจะพุ่งพรวดมาข้างหน้าแล้วจับสิ่งที่ใหญ่แข็งจ่อเข้ากับปากทางแคบที่ขมิบอย่างไม่เคยชิน

“อึก ซาร์! อย่าขมิบสิวะ มันเข้าไม่ได้!!”

“ตะ แต่ ผม ผมกลัวเจ็บนี่ อ๊ะ...” เหมือนอีกคนจะไม่ใส่ใจในสิ่งที่ผมพูดเลยสักนิด เพราะพี่มันกลับกดสะโพกใหญ่ตัวเองเข้ามาช้าๆจนมันหายไปเกือบครึ่ง ผมเลยทำได้จิกหลังพี่มันแน่น

“อึก! พี่ฟินย์ อะ อ๊า...”

สวบ

“อา ซี๊ด...” เสียงซี๊ดยาวตามมาติดๆเมื่อแท่งร้อนเข้ามาจนหมด แต่ผมนี่สิ มันจุกจนแทบหายใจไม่ออกเมื่อพี่มันสวนของร้อนเข้ามาเต็มแรง ก่อนที่มือใหญ่จะยึดเอวผมไว้แน่นแล้วค่อยๆถอนส่วนแข็งออกช้าๆ

“อ๊ะๆ ..”

“อ่า อย่างนั้นและอ๊า...”
สวบ!

อึก!

พี่มันสวนกลับเข้ามาเต็มแรงอีกครั้ง ก่อนจะเอื้อมมือมาลูบๆคลำที่หน้าอกผม แถมขยี้มันอย่างแรงจนเหมือนกำลังระบายสิ่งที่อัดอั้นอยู่

“บะ เบา เบาหน่อยครับ” ถึงอีกคนจะดูมีความสุขแต่ผมเหมือนจะขาดใจ มันเสียวไปทั้งหมด ทั้งบนและล่างจนแยกแยะอะไรไม่ได้อีก แต่แล้วสมองผมเองก็ขาวโผนเมื่อพี่มันจงใจกระแทกเข้ามาที่จุดเดิมซ้ำๆเหมือนรู้ว่าถ้าผมโดนมันจะทำให้ผมขาดใจ ตัวผมเลยสั่นหนักแถมครางเสียงดังกว่าครั้งเดิมอีก

“อ๊ะๆๆ ตะ ตรงนั้น อ๊ะ อ๊า...”

“ชอบ ชอบรึไง อะ อืม..”

เสียงยียวนชวนให้ขนลุกและปลุกอารมณ์ผมได้ดีชะมัด ผมเลยดึงลำคอแกร่งให้ต่ำลงมาและกดจูบอย่างดูดดื่มทันที

“อืม...อะๆ อืม ...” แต่ยิ่งผมทำแบบนั้น เอวหนากลับสวนเข้าออกถี่ยิบจนผมต้องเกร็งหน้าท้องตัวเองแน่น ก่อนที่มือใหญ่จะช่วยสาวแก่นร้อนของผมเพื่อเพิ่มความเสียวกว่าเดิมให้ แต่มันกลับทำให้ผมแทบขาดใจ และไม่มีทางที่จะทนมันได้อีกต่อไป

“อ๊ะๆๆ พะ พี่ฟินย์ อ๊า...”

ผม....ผมขอยอมแพ้



++++++++++++++++++++++++++++++++++++
140217

เห้อ พยายามแต่งมันก็ไม่ออก เรื่องนี้ชักยากและ ห้าๆ

ส่วนพี่ฟินย์นะ หยุดหื่นสักแปปดิ ข้อตกลงของเรามันตอนหน้าเว้ย! ทำมมากินน้องแบบนี้เล่า เดี๋ยวเถอะ!!