ลิขิตรักใหม่สตายเทพเจ้า

               6) สัตว์อัญเชิญสุดป่วน
หลังจากที่นักเรียนได้สัตว์อัญเชิญเป็นของตนเองเรียบร้อยแล้วที่เหลือก็เป็นหน้าที่ของเหล่านักเรียนที่จะฝึกฝนให้กับสัตว์อัญเชิญของตนเอง
"เอาละได้เวลาที่เราจะมาฝึกสัตว์อัญเชิญแล้วละนะงั้นชั่วโมงนี้ครูจะให้นักเรียนๆกันเองนะ"อาจารย์หญิงวัยรุ่นพูดขึ้นก่อนที่จะให้นักเรียนไปที่สนามอัญเชิญและเริ่มการฝึกฝนกันเอง
"เอาไงดีละฉันไม่เคยมีสัตว์อัญเชิญมาก่อนเลยด้วยสิ"โซมีน่าพูดพรางมองสัตว์อัญเชิญของตนเองที่บินไปมาอยู่รอบๆตัวของเธอ
"งั้นเดียวฉันช่วยสอนเองนะ"โคซ่าพูดพรางหันหน้ามายิ้มให้กับโซมีน่าและมาเรีย
"โคซ่าจังฝึกเป็นด้วยเหรอ"มาเรียถามโคซ่าพรางมองดูที่สัตว์อัญเชิญที่นั่งอยู่ที่พื่น
"แหม่พูดอย่างนี้คิดว่าฉันฝึกไม่เป็นงั้นเหรอเนี่ย"โคซ่าพูดพรางมองกิ่งก่าที่ใหล่ของเธอ
"เปล่าหรอกแค่คิดว่าโคซ่าจังเนี่ยรอบรู้ดีจังเลยนะ"โซมีน่ารีบแก้ตัวเพราะถ้าเธอไม่แก้ตัวโคซ่าอาจจะไม่สอนการฝึกให้กับสัตว์อัญเชิญของพวกเธอ
"นี้พอดีเลยงั้นพวกเราก็มาฝึกสัตว์อัญเชิญพร้อมกันเลยไหมละ"โซนาม่อนพูดพรางรากมาราคีและโนไรเฮียให้เดินมาหาพวกโซมีน่าทันที
"อิ้มงั้นก็ได้ฉันก็ไม่เคยฝึกมาก่อนด้วย"โซมีน่าพูดพรางยิ้มให้กับโซนาม่อนเพื่อเปิดทางให้โซนาม่อนและมาเรียได้คุยกัน
"งั้นก็ตกลงนะมาฝึกกันเลยเถอะ"หลังจากที่โซมีน่าพูดจบโซนาม่อนก็ยิ้มด้วยความดีใจที่ได้อยู่ใกล้ๆกับผู้หญิงที่ตนเองสนใจ
"น่าเบื่อจัง"เสียงเข้มที่มาจากไหนก็ไม่รู้ดังขึ้นทำให้พวกเขาต้องหยุดสิ่งที่กำลังจะทำแล้วหันไปมองที่มาราคี
"นายพูดเหรอมาราคี"โซนาม่อนมองมาทางมาราคีพร้อมเอ่ยถามด้วยความสงสัย
"เปล่านะฉันไม่ได้พูดซักหน่อย"มาราคีรีบบอกปัดทันทีที่โซนาม่อนถาม
"งั้นแล้วใครพูดละ"โซมีน่าเอ่ยถามบ้างด้วยความสงสัย
"ฉันเองมีปัญหาอะไรไหม"หลังจากที่เสียงเข้มเอ่ยขึ้นพวกเขาทั้งหมดก็ต้องหันไปดูแล้วพบกับสิ่งที่น่าตกใจเพราะว่าเสียงเข้มที่พวกเขาได้ยินนั้นมาจากนกอินทรีของมาราคีที่บินอยู่บนฟ้า
"บ้าน่านกพูดได้เหรอเนี่ย"โคซ่ารีบพูดขึ้นด้วยความตกใจที่เห็นนกอินทรีที่มาราคีอัญเชิญออกมาพูดตอบกลับได้ หลังจากที่โคซ่าเอ่ยถามก็มีเสียงของอาจารย์หญิงวัยรุ่นพูดขึ้นทางไมโคโฟน
"นักเรียนครูลืมบอกไปว่าสัตว์อัญเชิญสามารถพูดได้นะแต่มันจะพูดแต่สิ่งที่เจ้านายของมันคิดเท่านั้นนะะจ๊ะ"หลังจากที่อาจารย์สาวพูดจบเหล่านักเรียนทุกคนที่อยู่ในสนามอัญเชิญก็ได้แต่มองสัตว์อัญเชิญของตนเองเพราะกลัวว่ามันจะพูดสิ่งที่ไม่อยากให้ใครได้ยินออกมาด้วย
"บ้าน่าเอาจริงเหรอเนี่ยอย่างนี้ก็มีความลับหรือคิดในใจไม่ได้น่ะสิ"โซมีน่าพูดพรางมองดูที่นกฮัมมิ่งเบอดของตนด้วยความกังวล
"เอ๋ อย่างเธอมีความลับอะไรกับเขาด้วยเหรอเนี่ยชักสนุกแล้วสิ"มาราคีหันมองที่โซมีน่าก่อนที่จะเดินไปหานกของโซมีน่ามาถามอะไรบางอย่าง
"น..นายทำอะไรนกฉันน่ะ"โซมีน่ารีบวิ่งไปห้ามมาราคีก่อนที่นกของเธอจะพูดอะไรแปลกๆออกไป
"งั้นก็น่าสนุกละสิอย่างนี้น่ะ"โซนาม่อนรีบอุ้มหมีขาวของมาเรียมาแล้วคุยกับมันว่า
"เอาละตอบฉันมานะว่ามาเรียจังเคยชอบใครรึเปล่า"โซนาม่อนเอ่ยถามหมีขาวของมาเรียอย่างอยากรู้ทันที
"น..นินายหยุดเลยนะ"มาเรียรีบหันไปมองที่โซนาม่อนก่อนที่โซน่าม่อนจะวิ่งหนีมาเรียที่กำลังจะมาเอาสัตว์อัญเชิญของเธอคืน
"ไม่ให้หรอกน่าเร็วสิเจ้าหมีรีบตอบเร็ว"โซน่าม่อนรีบวิ่งให้เร็วขึ้นเพื่อไม่ให้มาเรียตามทัน
"ไม่เคยเลยจ้า"หมีขาวของมาเรียตอบออกมาทำให้โซนาม่อนต้องหยุดวิ่งเมื่อได้คำตอบและส่งหมีขาวคืนให้แก่มาเรีย
"น..นายทำไมต้องถามอะไรแปลกๆด้วยเนี่ย"มาเรียรีบรับหมีขาวของตนมาแล้วเอ่ยถามโซนาม่อนทันที
"อ่า เท่านี้ฉันก็ตายตาหลับแล้วละ"โซนาม่อนพูดพรางหมุนตัวไปเรื่อยๆ
"ไปตายเลยไป๊"มาเรียรีบพูดต่อเมื่อโซนาม่อนพูดจบ
หลังจากที่โซนาม่อนและมาเรียกำลังคุยกันอยู่โคซ่าก็พึ่งสังเกดได้ว่ากิ่งก่าของเธอหายไป
"บ้าน่าหายไปไหนเนี่ย"โคซ่าพูดพรางมองหาแล้วก้พบว่าโนไรเฮียกำลังอุ้มกิ่งก่าของเธออยู่
"งั้นเหรออย่างงี้นี้เอง"โนไรเฮียพูดคุยกับกิ่งก่าของโคซ่าต่อไป
"นินายหยุดถามอะไรกิ่งก่าฉันได้แล้วนะ"โคซ่าพูดพรางอุ้มกิ่งก่าของตนคืนมาจากโนไรเฮียทันที
"งั้นก็ได้ยังไงฉันก็ได้คำตอบสิ่งที่ฉันต้องการแล้วละ"โนไรเฮียพูดพรางยิ้มอย่างผู้ได้ชัยทันที
"นายเนี่ยนะคอยดูฉันจะแกล้งนายแน่ ฝากไว้ก่อนเถอะ"
"โถ่เอ่ยนายถามอะไรแปลกๆไปรึเปล่าเนี่ย"โซมีน่าเดินมากับมาราคีเมื่อได้ตัวนกของเธอคืนมา
"ไม่รู้สินะฉันแค่ถามสิ่งที่ฉันอยากรู้เท่านั้นแหละ"มาราคีมองนกของโซมีน่าบินไปมา
"งั้นนายถามนกฉันแล้วถึงตาฉันบ้างแล้วละ"เมื่อโซมีน่าพูดจบเธอก็รีบจับนกอินทรีของมาราคีาเล่นแล้ววิ่งทันทีที่ได้ตัวนกของมาราคีมา
"นิเธอ..จะทำอะไรน่ะ หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ"มาราคีรีบวิ่งเข้าไปห้ามแต่ยังไงโซมีน่าก็วิ่งเร็วกว่า
"เอาละฉันขอถามว่ามาราคีเคยยิ้มบ้างไหม"โซมีน่ารีบถามนกของมาราคีทันที
"หยุดนะห้ามตอบเด็ดขาด"มาราคีรีบวิ่งตามมาแล้วตะโกนให้นกของตนหยุดพูด
"เคยจ้า"นกอินทรีของมาราคีตอบทันทีเมื่อโซมีน่าจ้องมอง
"งั้นเคยยิ้มให้ใครบ้าง"โซมีน่ายังถามต่อไปด้วยความสนุกสนาน
"ยิ้มให้กับ.."เมื่อนกอินทรีกำลังจะพูดต่อมาราคีก็เข้ามาคว้าตัวนกของเขาได้แล้วรีบปิดปากนกของตนเองทันที
"ชิ อีกนิดเดียวก็จะได้คำตอบอยู่แล้วเชียนวนายเนี่ยนะมีความลับอะไรมายมากเนี่ย"โซมีน่าพูดพรางหยุดมองมาราคีกับนกอินทรี
"ยังไงฉันก็ไม่ให้เธอรู้หรอกน่า"มาราคีพูดพรางหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดง
"มาราคีรัก.."นกอินทรีของมาราคียังพูดต่อไปแต่ก็ยังโดนมาราคีปิดปากไว้ต่อไป
"พอเลยงั้นได้เวลาเลิกเรียนแล้วละเธอก็กลับหอไปซะละ"มาราคีพูดพรางปิดปากนกของตนเองแล้วจึงชวนโซนาม่อนและโนไรเฮียกลับหอ
ณ หอพักฝังชายที่มาราคีโซนาม่อนและโนไรเฮีอยู่ห้องเดียวกัน
"มาราคีรักโซมีน่าๆๆๆ"นกอินทรีของมาราคีพูดไปเรื่อยๆเมื่อมาราคีปล่อยให้พูดเพราะกลับมาถึงหอแล้ว
"โถ่เอ่ย เกือบไปแล้วไหมละ"มาราคีพูดพรางมองดูที่นกอินทรีของตนเองที่กำลังตอบคำถามของโซมีน่าซ้ำแล้วซ้ำเล่าไปเรื่อยๆ
"แหม่นายเนี่ยนะเกือบไปเลยนะนั้นน่ะถ้าขืนนกนายพูดต่อแล้วละก็คงไดหน้าแดงกว่าตอนนั้นอีกนะ"โซนาม่อนพูดพรางมองที่มาราคีเพราะรู้อยู่แล้วว่ามาราคีคิดเช่นไรกับโซมีน่า
"ยังไงก็เถอะแล้วพวกนายถามอะไรกับสัตว์อัญเชิญของยัยพวกนั้นบ้างละ"มาราคีเอ่ยถามโซนาม่อนและโนไรเฮียบ้าง
"ฉันก็แค่ถามว่ามาเรียเคยชอบใครรึเปล่าน่ะ"โซนาม่อนพูดพรางเกาแก้มไปมา
"ฉันก็เหมือนกันฉันถามว่าโคซ่าชอบผู้ชายแบบไหนน่ะสิ"โนไรเฮียพูดพรางมองนอกหน้าต่างแล้วยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน
"แล้วนายวะถามอะไรกับนกของโซมีน่าเหรอ"โซนาม่อนและโนไรเฮียเอ่ยปากถามมาราคีพร้อมกันเหมือนนัดกันไว้
"ก็นิดหน่อยน่ะ แค่ถามว่าโซมีน่าชอบใครในโรงเรียนนี้อยู่รึเปล่าน่ะ"มาราคีพูดพรางยิ้มออกมาบางๆ
"ฉันขอเดาเลยนะที่นายปิดปากสัตว์อัญเชิญของนายตอนที่โซมีน่าถามว่านายเคยยิ้มให้กับใครรึเปล่าน่ะ ฉันของเดาว่านกนายต้องพูดว่า โซมีน่า แน่เลยใช่ไหมละ"โซนาม่อนพูดพรางยิ้มอย่างผู้รู้ทัน
"ก็..คงงั้นแหละ"มาราคียิ้มอย่างคิดถึงใบหน้าของโซมีน่าก่อนที่ไฟในห้องจะดับลงเพราะทั้งสามได้หลับใหลไปในใต้แสงจันทร์ที่กำลังยิ้มอยู่