ลิขิตรักใหม่สตายเทพเจ้า

               ยามเช้า ณ หอหญิงที่อากาศแจ่มใสทองฟ้าสีครามเมฆสีขาวและเหล่าเสียงของสัตว์อัญเชิญที่มีอยู่เต็มโรงเรียง

"เอาละวันนี้อากาศดีจังเลยนะเหมาะสำหรับการออกไปเที่ยวเลยละ"โซมีน่าพูดพรางมองดูที่ท้องฟ้าสดใสเพราะวันนี้โซมีน่ามาเรียและโคซ่านัดที่จะไปเที่ยวนอกโรงเรียนเพราะวันนี้เป็นวันหยุดที่นักเรียนจะไปเที่ยวได้

"นี้ๆพวกเธอก็มาดูสิวันนี้อากาศดีมากเลยนะ"โซมีน่าพูดแล้วจึงรีบไปดึงมือของมาเรียและโคซ่าออกมา

"แหม่ไม่เห็นต้องรีบเลยนิเดียวไปก็ได้แล้วอีกอย่างเราก็ยังไม่ได้เปลี่ยนชุดเลยนะ"โคซ่าพูดออกมาแล้วจึงมองที่ชุดของตนเองและเพื่อนอีกสองคน

"อุ๊ย ลืมไปเลย ฮ่าๆๆ"โซมีน่าพูดพรางดึงมือของอีกสองคนเข้าไปในหอเหมือนเดิม

"งั้นเราไปเปลี่ยนชุดแล้วไปเที่ยวกันเถอะนะ"โซมีน่ายิ้มออกมาอย่างสนุกสนาน

ณ หอชายที่ห้องของมาราคีโซนาม่อนและโนไรเฮีย

"แล้ววันนี้ก็ไม่มีอะไรทำเหมือนเดิมเลยนะ"โซนาม่อนพูดพรางมองไปที่มาราคีและโนไรเฮียสลับกัน

"ก็คงงั้นแหละ"มาราคีตอบมาแต่ตายังจ้องมองไปยังหนังสือที่เขากำลังอ่านอยู่

"วันหยุด..หน้าเบื่อ"โนไรเฮียพูดพรางมองออกไปนอกหน้าต่างเหมือนคนอกหัก

"อะงั้นเราไปเที่ยวกัยไหมละเพื่อจะสนุกนะ"โซนาม่อนแนะนำเพื่อนอีกสองคนที่เบื่ออยู่

"ก็ได้นะแล้วโนไรเฮียละว่าไง"มาราคีตอบตกลงแล้งจึงถามโนไรเฮียที่ทำถ้าเบื่อหน่ายอยู่

"อื้ ไงก็คงดีกว่ามานั่งเซ็งเพราะไม่ได้เจอโคซ่านั้นแหละ"โนไรเฮียพึมพำออกมาโดยไม่อายเลยแม้แต่น้อย

"อื้ม งั้นก็ตกลงนะไปกันเลยไหมละแต่เราต้องไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ"โซนาม่อนพูดพรางบอกเพื่อนอีกสองคนให้ไปเปลี่ยนชุดเพื่อไปข้างนอก

ณ สวนสาธรณะที่มีต้นไม้ล้อมรอบอากาศแจ่มใสมีเหล่าเด็กนักเรียนและผู้ใหญ่ที่กำลังเดินเล่นเพื่อพักผ่อนอยู่ที่นี้มากมาย

"ว้าว อกาศดีจังเลยนะเนี่ย"โซมีน่าพูดพรางมองดูรอบๆไปมาเหมือนเด็กๆ

"งั้นเหรอฉันก็ว่างั้นแหละนะแต่ที่ฉันตามาเนี่ยเพราะไม่อยากอยู่แต่กับพวกครูน่ะ"โคซ่าพูดพรางมองดูรอบๆอย่างเบื่อหน่ายเพราะเหล่าอาจารย์เอาแต่คาดหวังเธอ

"อื้ม อากาศแบบนี้ก็เหมาะจะมาเที่ยวจริงๆนั้นแหละนะ"มาเรียมองดูรอบๆอย่างสบายใจ

"อะนั้นโซนาม่อนไม่ใช่เหรอเนี่ย"โซมีน่าพูดพรางชี้ไปที่เหล่าเด็กหนุ่มที่กำลังเดินเล่นอยู่

"เราไปทักเขากันเถอะนะ"โซมีน่าพูดพรางเดินไปหาโซนาม่อนทันที

"ไม่ต้องหรอกอย่าไปเลย"โคซ่าและมาเรียพูดพร้อมกันเหมือนนัดเอาไว้อย่างไงอย่างงั้น

"เอ๋ ทำไมเหรอ"โซมีน่าทำหน้างงๆแต่แล้ว

"อะนั้นโซมีน่านิ ใช่รึเปล่าน่ะ"โซนาม่อนกลับเห็นโซมีน่าก่อนหน้านั้น

"โคซ่าอยู่รึเปล่าละ"โนไรเฮียเอ่ยถามโซนาม่อนอย่างสงสัย

"อื้ม นั้นไงเห็นคุยกันอยู่แน่ะ"โซนาม่อนพูดพรางใช้มือชี้ไปที่โคซ่าที่กำลังคุยกับมาเรียและโซมีน่าอยู่

"จริงอะงั้นไปกันเลย~"โนไรเฮียพูดอย่างอารมดีแล้วรีบจูงมือของโซนาม่อนและมาราคีไปหาทั้งสามคนทันที

"นิ อย่าไปเลยน่าโธ่เอ่ย"มาราคีพูดออกมาแต่ทั้งสองกลับไม่ฟังจึงต้องตามไป

"อ้าว นั้นไงพวกนั้นมาหาเราแล้วละ"โซมีน่าพูดพรางชี้ไปที่ทั้งสามที่กำลังเดินมาหา

"โธ่เอ่ย ไม่ทันแล้วเหรอเนี่่ย"มาเรียและโคซ่าเอ่ยขึ้นแบบหมดอารม

"ไง พวกเธอก็มาเที่ยวด้วยเหรอ"โซนาม่อนเป็นฝ่ายถามก่อน

"อื้ม ก็วันนี้เป็นวันหยุดนี้นาเลยออกมาเที่ยวกันน่ะ"โซมีน่าตอบโซาม่อยอย่างอารมดี

"งั้นพวกเราไปเที่ยวด้วยกันไหมละ พวกฉันก็ไม่รู้ว่าจะไปไหนเหมือนกัน"โนไรเฮียเป็นฝ่ายชวนไปเที่ยวกอนที่มารคีจะหันมามองหน้าของโซมีน่าอย่างสนใจ

"วันนี้เธอแต่งตัวสวยจังเลยแฮะ"มาราคีคิดได้แค่ในใจแต่กลับพูดอะไรออกไปไม่ได้เลย

"อื้ม งั้นเราไปเที่ยวด้วยกันเลยนะ"โซมีน่าตอบตกลงกับโซาม่อนและโนไรเฮียแล้วจึงหันมามองมาราคี

"อึ๊ก!!"มาราคีเกิดอาการตกใจนิดหน่อยแล้วจึงเกิดความรู้สึกว่าเจ็บที่หัวใจอย่างมากเหมือนกับหัวใจจะระเบิด

"งั้นเราไปเที่ยวที่ไหนดีละ"โซนาม่อยเอ่ยถามมาเรียที่ยืนอยู่ด้านหลังโซมีน่าเหมือนพยายามจะหลบหน้า

"ฉันไปรู้หรอก"มาเรียพูดออกมาอย่างไร้อารมทันทีที่เห็นว่าโซนาม่ิอนมองทางเธอ

"งั้นเราไปร้านนี้ไหมละที่นี้มีของอร่อยเต็มเลยนะ"โคซ่าพูดพรางชี้ไปที่้ร้านกาแฟเพราะเธอหิวแล้ว

"เอาสิๆ ฉันก็อยากลองไปเหมือนกันนะ"เมื่อโคซ่าพูดจบโนไรเฮียก็ตอบทันที

"งั้นเราไปกันเถอะฉันก็หิวนะ"โซมีน่าพูดพรางดึงมือของโคซ่าและมาเรียไปด้วยกัน

"งั้นเราก็ไปกันเถอะ อ้ามาราคีเป็นอะไรเหรอ"โซนาม่อนพูอแล้วจึงสังเกตเห็นว่ามาราคีงอตัวแบบแปลกๆ

"เอ่อ เดียวฉันตามไปที่หลังแล้วกัน"มาราคีพูดพรางเดินไปที่ห้องน้ำ

"งั้นไปเจอกันที่ร้านนะ"โนไรเฮียพูดพรางพาโซนาม่อนไปที่้ร้านที่โซมีน่ารออยู่

"อ้าวแล้วมาราคีละไม่มาด้วยเหรอ"โซมีน่าเอ่ยถามโซนาม่อนก่อนที่จะลองมองหามาราคีรอบๆร้าน

ณ หน้าห้องน้ำ

"เป็นอะไรละเนี่ยเรา รู้สึกว่าใจเต้นเร็วผิดปกตินะเนี่ย"มาราคีพูดพรางจับที่หน้าอกข้างซ้ายของตนเองไปมา

"หรือว่าจะ.."มาราคียังพูดไม่จบก็เห็นโซมีนาที่กำลังเดินมาทางนี้

มาราคีเห็นโซมีนาที่กำลงัเดินมาผ่านสวนดอกไม้สีสดและแสงจากดวงอาทิตทำให้มาราคีรู้สึกอะไรบ้างอย่าง

"โอ๊ย ใจเต้นเร็วกว่าเดิมอีกเหรอเนี่ย บ้าจริงๆแบบนี้คงต้องอยู่ห่างๆโซมีน่าแล้วสิ"มาราคีพูดพรางลุกขึ้นแล้วเตรียมที่จะเดินหนีโซมีน่าทันที

"นิ จะไปไหนน่ะไหนว่าจะมาเข้าห้องน้ำไง"โซมีน่าพูดพรางเดินไปจับมาราคีเอาไว้ทำให้มาราคียิ่งใจเต้นเร็วกว่าเดิมอีก

"โธ่เอ้ย อีกแล้วเหรอเนี่ย"มาราคีคิดได้แค่ในใจเท่านั้นเพราะพูดออกมาไม่ได้

"ป..เปล่าฉันจะกลับบ้านแล้ว"มาราคีพูดพรางเดินออกมาจากมือของโซมีน่าด้วยความรีบร้อนอย่างมาก

"อ้าว นินายเดินเซนะให้ฉันไปส่งไหมละ"โซมีนาพูดพรางเดินมาพยุงมาราคีที่กำลังทำถ้าเหมือนจะล้ม

"ม..ไม่ต้องหรอกฉันกลับเองได้"มาราคีรีบเดินออกมาอีกแต่สุดท้ายก็ทนอาการใจเต้นไม่ได้ทำให้เขาต้องล้มลง

ณ พยบาลของโรงเรียน

"ที่นี้ที่ไหนเนี่ย หรือว่าเรากลับมาที่โรงเรียนแล้วงั้นเหรอ"มาราคีรีบลุกขึ้นด้วยความดีใจที่จะได้กลับมาที่โรงเรียนแล้วพักผ่อนบ้างแต่ทันใดนั้นเอง

"โอ๊ย บ้าน่าหัวใจมันยังเต้นอยู่ไม่หยุดเลย หรือว่ายัยนั้น"เมื่อมาราคีหันไปก็พบว่าโซมีนากำลังนั่งหลับอยู่บนโซฟาข้างๆเตียงที่ตนนอนอยู่

"อึก!! บ้าน่ายังอยู่ที่นี้อีกเหรอเนี่ย หัวใจมันเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆเลย"มาราคีคิดอยู่ในแต่ไม่พูดออกมาเพราะกลัวว่าถ้าโซมีน่าตื่นขึ้นมาตอนนี้เขาต้องตายแน่ๆ

"งั้นเรารับกลับห้องเลยดีกว่า"มาราคีพูดในใจแล้วจึงเดินไปที่ประตูเพื่อออกไปจากห้องแต่ทันใดนั้นเอง

"มาราคี นายอย่าเป็นอะไรนะ"โซมีนาระเมอออกมาทั้งที่เธอยังหลับอยู่

"โซมีน่า เธอ.."มาราคีหันไปมองที่โซมีน่าที่กำลังยิ้มด้วยความคิดที่ว่ามาราคีต้องไม่เป็นอะไรแน่ๆ

"งั้นฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอแล้วกัน"มาราคีเดินมาที่ข้างหน้าของโซมีน่าแล้วมองหน้าของเธอยามหลับใหลอยู่

"ฉันรู้แล้วละว่าที่ใจฉันเต้นเร็วน่ะ เป็นเพราะความรักที่ฉันมีให้ได้แค่เธอคนเดียวเท่านั้น"มาราคีพูดออกมาเบาๆแล้วจึงโน้มตัวแล้วจึงจุ่มพิษที่หน้าผากของโซมีน่าเบาๆแล้วจึงมองหน้าเธอด้วยลอยยิ้มที่เขาไม่เคยมีให้ใครมาก่อน