คำสาปสื่อรักฉันและเธอ ...

-2-
  เด็กใหม่งั้นหรอ ? เด็กที่ไหนกันนะ ? ย้ายเข้ามากลางเทอมคงเป็นเด็กมีปัญหาแน่ๆเลยน้า... เด็กมีปัญหาหรอ ? ... ฉันเองก็มีนะ ! ปัญหาใหญ่ด้วย ! -3- เฮ้อ...ชั่งมันเถอะ เฮ้อ... รีบๆกินแล้วนอนต่อดีกว่า ง่วงอีกแล้ววว .... ง่ำ ง่ำ ง่ำ อิ่ม .... ฉันรีบกินข้าวกบ่องแล้วเก็บเข้ากระเป๋า
"เห้ๆๆ อันปัง ?"เสียงใครปลุกฉันอีกแล้วละเนี้ย...
"O_O"ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาตามเสียงปลุกแล้วก็พบว่าตัวเองถูกก็อดอุ้มอย่างเจ้าหญิงอยู่
"ตื่นแล้วหรอ ? เจ้าหญิง^^"ก็อดพูดติดตลก
"อืม...วางฉันลงได้แล้ว - -"ฉันบอกก็อด หมอนั้นมองแล้วยิ้มก่อนวางฉันลง
  ว่าแต่ตอนนี้เราอยู่ที่ไหนหว้า ? หมอนี้อุ้มฉันมาที่ไหนอีกแล้ว ?  ร้านคาเฟ่ ?  เอิ่ม...คาเฟ่พ่อบ้านแม่บ้านหรอ ? ???  
"เอ่อ ? มาทำอะไรที่นี้หรอ ?"ฉันถาม
"คนที่จะถอนคำสาปให้เธอไงละ ^^"ก็อดตอบ
  ถอนคำสาป !!!
"นายพูดจริงหรอ ?  จริงๆนะ !"ฉันพูด
  หมอนั้นยิ้มแล้วดึงฉันเข้าไปข้างในร้าน .. ภายในร้านตกแต่งได้ดูสบายๆ ชิวๆ อ่า..คนที่จะถอนคำสาปให้ฉัน ... ชักอยากเจอเร็วๆจัง ... ก็อดหยุดเดินกะทันหันทำให้ฉันเดินไปชนหลังเค้าเข้าเต็มๆ...หยุดเดินทำไมเนี้ย ... ฉันมองไปข้างหน้าของก็อด เห็นผู้หญิงคนนึ่งนั่งอยู่ ... ผมยาวสีดำสนิท...ดวงตาสีแดงเลือด...นั่งดื่มชาอย่างสบายอารมณ์ สวยจังเลย...
"รอนานไหมครับ ?"ก็อดพูด
"ไม่หรอก ... เธอมาตรงเวลาดี .... ส่วน...แม่หนูคนนั้นสินะที่โดนคำสาปน่ะ"พี่สาวคนนั้นพูดแล้วหันมามองฉันที่หลบอยู่ข้างหลังก็อด
"ใช่ครับ...อันปัง...นี้คุณลูเซีย  เธอเป็นแม่มด..."ก็อดกระซิบฉัน
"นั่งลงสิ ... ส่วนเธอ อันปังมานั่งข้างๆฉันสิ "คุณลูเซียเรียกให้ฉันไปนั่งข้างๆเธอ
 ฉันเดินไปนั่งข้างๆคุณลูเซีย ส่วนก็อดนั่งข้างหน้าฉัน คุณลูเซียจับหน้าผากฉันแล้วหลับตาลง ฉันที่ยังมึนงงอยู่ก็อยู่นิ่งพยายามไม่ขยับเลย...อ่า..เริ่มง่วงอีกแล้ว มาง่วงอะไรตอน...นี้....
....
"o_o !"อยู่ฉันก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาพบว่าตอนนี้ขี้หลังก็อดอยู่
"...อะ ตื่นแล้วหรอ..."ก็อดพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง...ฉันหนักหรอ !
  ปกติแล้วก็อดก็อุ้มฉันกลับบ้านทุกวันนี้ ? หรือว่าวันนี้ฉันหนักเป็นพิเศษ ? อือ...หรือว่า ?การถอนคำสาปให้ฉันมันล้มเลวน่ะ ?
"ก็อด ? วางฉันลงได้แล้วละ ...ล...แล้วถอนคำสาปให้ฉันได้แล้วหรอ ^^"ฉันพูดติดๆขัด
ก็อดเงียบไม่ตอบอะไรฉันเลย แล้วก็ไม่วางฉันลงด้วย ...เค้าเดินหน้าไปอย่างคนไร้จุดหมาย.....ทำไมอยู่ๆน้ำตาฉันถึงไหลละ ? เสียใจหรอ ? รู้สึกเสียใจจัง ...
"ก็อด ..ขอร้องละ...ตอบหน่อยเถอะ !"ฉันพูดและน้ำตาเริ่มไหลลงบนหลังก็อด....
"ไม่เป็นไรนะ ....ไม่เป็นไร อย่างร้องเลย.."ก็อดวางฉันลงแล้วปาดน้ำตาให้ฉันโดยไมาสบตากับฉันเลย...
"ก็อด...หลบสายตาฉันทำไม ?"ฉันพูด
"หลับตาทีสิมีอะไรจะให้"ก็อดพูดโดยไม่สบตาฉัน
ฉันหลับตาลงช้าๆ...ฉันรู้สึกถึงมืออุ่นๆของก็อดที่สัมผัสที่หน้าผากฉัน...รู้สึกถึงริมฝีปากเรียวๆของก็อดได้เป็นอย่างดี ... เค้าประทับรอยจูบไว้บนหน้าผากฉัน ...
"ใส่แว่นนี้ไว้นะ...มันจะปกปิดพลังของเธอไว้ ... 心配しないでください私は彼女を守る(ฉันจะปกป้องเธอได้โปรดอย่ากังวลไปเลย)"ก็อดบอกแล้วลูบหัวฉันเบาๆอย่างเอ็นดู
____________________________________________________