คำสาปสื่อรักฉันและเธอ ...

-1-

...ทุกคนล้วนเคยได้ยินเรื่องคำสาปของแม่มดไม่มากก็น้อย...

....และคงมีคนธรรมดาไม่มากก็น้อย...

...ที่โดนคำสาป....

...ของเหล่าแม่มดผู้แสนโหดร้าย...

...ฉันเอง..ก็โดนคำสาป ...เช่นกัน...

...เพียงแต่...คำสาปของฉัน...

...มันแตกต่าง....

...

"อันปัง ...เฮ้ ! อันปัง"เสียงกระซิบของก็อดเพื่อนสมัยเด็กของฉันเรียก

"ก็อดคุง ! เธอคุยอะไรกับอันปังจังอีกแล้ว ! อยากออกไปยืนหน้าห้องมั้ย ?"เสียงของคุณครูสอนประวัติฯพูกกับก็อด...

"ไม่ครับๆ"ก็อดตอบ

"งั้นก็ตั้งใจฟังที่ครูพูดหน่อยสิจ๊ะ ! อันปังจังเองก็ด้วย ! ละเมอไปไกลขนาดไหนแล้วละ ?"คุณครูหันมาพูดกับฉัน

"ข...ขอโทษค่ะ"ฉันกล่าวขอโทษคุณครูแล้วหันหน้าเข้าสมุดอีกครั้ง

  ฉันไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมสติสตังฉันถึงไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยชอบใจลอยไปเรื่อย ตั้งแต่วันที่ก็อดดันไปทำให้แม่มดคนนึ่งโกรธเข้า และฉันเข้าตัวไปรับคำสาปนั้นไว้เลยถูกสาปไปซะงั้น ...ฉันเองก็ไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นฉันที่ถูกสาป การแก้คำสาปนี้ก็ยังไม่รู้เลย ... คิดถึงตอนนั้นฉันก็บ้าจริงๆเลยนะ ห่วงคนอื่นมากกว่าตัวเอง ... เหอะๆนึกไปนึกมาก็ขำๆอยู่นะ การที่เขาดูแลใครคนนึ่งมากไมันก็ไม่ดีขนาดนั้นหรอก...เฮ้อ ง่วงนอนจัง...อือ...

"อันปัง !"เสียงของก็อดตะโกนปลุกฉัน

"อ๊ะ ! เผลอหลับไปหรอ ? ตั้งแต่เมื่อไร ?"ฉันถาม

"เธอหลับไป2ชั่วโมงแล้วนะ ! ตอนนี้พักเที่ยงแล้ว"ก็อดตอบ

"อือ...งั้นหรอ...ข้าวเที่ยง วันนี้...จะกินด้วยกันมั้ย ?"ฉันถามก็อดอีกครั้ง

"อือ... ถ้าเธฮขอร้องฉันจะยกเลิกนัดกับโมเมจังห้องCให้ละกัน"ก็อดพูดแล้วยืนห้นามาใกล้ฉันและยิ้มที่มุมปากเล็กเหมือนจะปั่นหัวฉัน

"(- - )) (( - -)"ฉันส่ายหัวเป็นการตอบแทนคำพูด และพยายามหลบสายตาจากเค้า

"เฮ้อ ... งั้นหรอ ... งั้นฉันไปนะ โมเมจังรออยู่"หมอนั้นมองฉันแล้วเดินจากไป

  ฉันหยิบข้างกล่องออกมาจากกระเป๋าแล้วเปิดฝากล่องออก วันนี้ เป็นข้าวกล่องธรรมดาสินะ...อือ..ก็เหมือนทุกๆวันที่ฉันต้องกินข้าวกล่องเดิมๆคนเดียว..ก็ไม่ค่อยเหงาเท่าไรหรอกนะ... เพราะชีวิตฉันมันไม่ค่อยมีใครคบ ไม่ค่อยมีใครเป็นเพื่อนฉันเลยนอกจากก็อด ... แต่เจ้านั้นทันมาเจ้าชู้เอาตอนโต ถ้าสมัยเด็กๆก็ตัวอ้วนๆกลมๆ แก้มน่าหยิก แต่ต้องนี้เป็นหนุ่มก็ถือว่าหล่อในระดับนึ่งอะนะ เฮ้อ...การที่ได้นั่งกินข้าวกลางวันกับเพื่อนเนี้ย ? เป็นยังไงกันนะ ? 

"เห้ยแกๆๆ รู้ป่ะว่าพรุ่งนี้จะมีคนย้ายเข้ามาเรียนที่ห้องเราด้วยละ"เสียงผู้หญิงคนนึ่งพูดกับเพื่อนของเธอ

"เห้ย ! จริงดิ๊ ?!"เพื่อนของผู้หญิงคนนั้นตะโกนขึ้นเสียงดัง

"เห้ย ! เบาๆหน่อย ! ... ข่าวมันยังไม่แน่นอนเท่าไร !"ผู้หญิงคนนั้นดึงเพ่อนของเธอให้นั่งลงแล้วกระซิบเบาๆ(แต่ฉันได้ยินนะ)

  เด็กใหม่หรอ ? อืม...เอาจริงดิ๊ ? 

______________________________________________