I Was Her รักฉันคือ...(เธอ)

          ความคิดของยูน

     17.30น.

ยัยซื่อบื้อมีอะไรของเขานะ เฮ้ย! เลยมา30นาทีแล้วนี่หว่า เธอจะโกรธฉันไหมเนี่ย

"ยูนคะ"มิร่ามาทำไมตอนนี้

"มีอะไรหรอครับ มิร่า"

"มิร่ามีเรื่องสำคัญจะบอกคะ รับรองว่าคุณต้องดีใจแน่ๆ....."ผมจะตอบว่าไงดี

"มิร่าเรื่องอื่นเอาไว้ก่อนนะครับ คือว่าตอนนี้ผมมีเรื่องสำคัญมาก"

"เรื่องสำคัญหรอคะ... ฮึ เรื่องอะไรหรอคะที่สำคัญมากขนาด..."มิร่าไม่ทันพูดจบผมก็พูดขึ้นแทรก ก็คนมันรีบหนี่หน่า

"คือว่าผมนัดกับมินซองไว้นะครับ เลยเวลามานานแล้ว ผมขอโทษนะครับ"ผมไม่รอคำตอบกระว่าจะวิ่งไปแต่คำพูดของมิร่าทำให้ผมหยุดชะงัก

"มินซองสำคัญกว่ามิร่างั้นหรอ"เธอพูดด้วยน้ำตา ทำเอาผมจะร้องไห้เช่นกัน

"มิร่าทำไมคุณถึง"ผมไม่ทันพูดจบมิร่าก็พูดขึ้นมาว่า

"ยูนไม่เคยรักมิร่าเลย มิร่ารู้ คนที่ยูนรักคือมินซอง มิร่าดูออก ฮือๆๆ..... ยูนมีความสุขเมื่ออยู่กับมินซองมากกว่าที่จะอยู่กับมิร่า"ผมกับเธอร้องไห้(ตอนนี้ไม่มีคนอยู่เพราะเย็นแล้ว-อยู่หลังตึกเรียนเลยไม่มีคนเห็นผมกับเธอ)

".........."ผมไม่ตอบอะไร ผมหัวใจกำลังหยุดเต้นเพราะผมทำให้คนที่ผมเคยรักร้องไห้ ......คนที่ผมเคยรัก เพราะผมรู้ตัวเองแล้วว่าผมรักมินซอง

"เรื่องสำคัญที่มิร่าอยากจะบอกยูฯก็คงไม่สำคัญแล้วหล่ะคะ มิร่าไม่โทษยูนเลยไม่เลยจริงๆๆ ฮืออ......."ผมเข้าไปสวมกอดเธออย่างแน่น

"ผม...ผมขอโทษครับ"...

"ยูน มิร่าอยากให้ยูนอยู่กับคนที่ยูนรัก มิร่าดีใจนะคะที่ได้รักกับยูน "ผมก็กอดเธออยู่

'ตึง' เสียงอะไรผมก็ไม่สนใจผมก็กอดคนที่ผมเคยรักอย่างมิร่าไว้

"ไปเถอะคะ บางทีมินซองอาจรอยูนอยู่ก็ได้ เด็กคนนั้นน่ารักมากฉันรู้ ไปเถอะ"ผมรีบวิ่งไปยังสวนดอกกุหลาบ

          มินซองเธอไม่รอผมแล้ว ทำไมยัยนั่นไม่รอผม แล้วยัยนั่นมีอะไรจะคุยกับผมนะ

     END จบความคิดของยูน     

...............................................................................................................