Mafia Love!! กับดักรักร้าย มัดหัวใจนายมาเฟียที่รัก

chapter 11
คุย
ฟึ่บ!
"โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ อะไรองนายเนี่ย!"
ผมตะโกนใส่มาเฟียหลังจากที่เขาเหวี่ยงผมลงกับเตียงจนแขนแทบหัก!T^T
"นายไปเจอเขาได้ยังไง!" มาเฟียขึ้นคร่อมผมโดยล็อกข้อมือทั้ง2ข้างของผมไว้
"ฉ..ฉันขอพ่อบ้านออกไปแล้วพอดีว่าฉันหลงแล้วจู่ๆน้องสาวของฉันก็โทรมาแล้วก็มีเสียงผู้ชายคนนึงบอกว่าต้องการตัวฉันแลกกับตัวพ่อและน้องแล้วก็ตัดสายไป แล้วพี่ชายนายก็เข้ามาช่วยพอดี.."   ผมตอบเสียงอึกอัก น้ำตาพาลจะไหลให้ได้
"อย่าร้อง...." มาเฟียคงรู้ว่าผมกำลังกลั้นน้ำตาจนตัวสั่น เขายื่นมือมาเกลื่ยแก้มผมเบาๆแค่นั้นแหละทำเอาผมน้ำตาแตกทันที
"ฮึก...ฉันทิ้งแม่เพื่อมาตามหาพ่อหาน้องแต่สุดท้ายฉันก็มาอยู่กับนายแทน นายรู้มั้ยว่านายกำลังทำให้ฉันเป็นคนที่เห็นแก่ตัว ฮึกก.."
"ไม่เอาไม่ร้อง ฉันไม่ชอบน้ำตาของนาย"
"ฉันผิดหรือไง ที่ฉันเดินอยู่ดีๆแล้วลูกน้องนายก็หาว่าฉันเป็นกำลังเสริมบ้าบอนั่นหน่ะ ฉันผิดตรงไหน!!"
"ฉัน..." มาเฟียเงียบไปเล็กน้อย ถ้าเขายังมีสามัญสำนึกอยู่เขาควรจะพูดคำว่า 'ขอโทษ' ออกมาซักนิดนึงก็ยังดี
"ฉัน..จะให้คนไปจัดการตามตัวพ่อกับน้องนายเองไม่ต้องห่วง" มาเฟียสรุปออกมาสั้นๆทำเอาผมโมโหแทบปรอทแตก
"พูดแค่คำเดียวไม่ได้หรือไงเล่า! คนบ้า!!" ผมคว้าหมอนใบเล็กแล้วปาไปที่เขาอย่างหงุดหงิด
"คำว่าอะไร-___-; จะให้ฉันบอกรักนายเรอะ!"
"ม..ไม่ใช้เฟ้ยยยย-///- ฉันหมายถึงขอโทษต่างหากเล่า! แค่ขอโทษอ่ะ พูดได้มั้ย!"
"อืมมม....." ผมเคยบอกมั้ยว่ามาเฟียทำกวนได้ชวนกระดิกทีนจริงๆ-_-
"พอดีว่าฉันปากหนักนะพูดไม่ได้อ่ะ-..-"
"มาเฟีย!! พูดไม่ได้ตรงไหน! ฉันก็คนปาดหนักเหมือนกันแหละฉันก็พูดได้!"
"นายปากหนักตรงไหน-_-.... ปากหมามากกว่า" ประโยคหลังเขาพูดจนผมแทบไม่ได้ยินแต่ขอโทษเถอะ ตูหูดีเว้ยยย
"ไอ้บ้า! ฉันไม่ได้ปากหมาเฟ้ย!"
"เออ นายไม่ได้ปากหมา:)"
"-^-!"
"แต่ปากหวาน"
"....?"
"ปากนิ่ม"
"-//-"
"ปากนุ่ม"
"-////-"
"ปาก..."
"พ...พอแล้ว-////-!"
"หึ!..." มาเฟียหัวเราะในลำคอนิดๆ
"ฉันจะออกไปธุระข้างนอกนะ ถ้านายทนคิดถึงไม่ไหวก็โทรมาล่ะกันนน:)"
"ไอ้บ้า-..-"
"ถ้าฉันบ้า นายก็เมียคนบ้าอะ-..-"
"มาเฟีย!!"
"โอเค ไปล่ะ:)" โบกมือบ๊ายบายแล้ววิ่งหนีหมอนจากมือผม-.-
 
 
 
 
แอ๊ด
"อ๊ะ!" ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีคนที่ไม่ได้รับเชิญเปิดประตูเข้ามาหลังจากที่มาเฟียออกไปได้ไม่นาน
"มัดหมี่>_<"
"คุณวิลล์?" ผมเลิกคิ้วขึ้นนิดๆหลังจากที่วิลล์เข้ามาในห้องผม
"เรียกวิลล์เฉยๆก็ได้ครับ เราอายุเท่ากัน^___^" วิลล์ฉีกยิ้มให้ผม
"ครับ"
"ผมแวะมาหาน่ะครับ ไม่มมีเพื่อนคุยเลย ผมเหงา;("
"ครับ" 
หลังจากนั้นวิลล์ก็ถามผมไม่ได้หยุดได้หย่อยแต่ผมก็ถามคำตอบคำเท่านั้น
"ขอโทษนะครับ คุณ..เอ่อ วิลล์"
"ครับ?"
"ชื่อคุณแปลว่าอะไรครับ?" จะบอกว่าตอนแรกผมคิดว่าเขาชื่อวิลล์ที่แปลว่า ฟาร์ม-..-
"แปลว่า ป่าเถื่อน ในภาษอิตาลีครับ^^"