Mafia Love!! กับดักรักร้าย มัดหัวใจนายมาเฟียที่รัก

• chapter 10

He name is Wilde.....

• ฟืดดดดด!!
• ผมสูดน้ำมูกเสียงดัง หนาวจังT^T
• ทำไมผมอยู่ในสภาพนี้หน่ะเหรอ?
• 30 นาทีก่อนหน้านี้
• 'พ่อบ้านครับT^T'
• 'ครับ?'
• 'ผม...ขอออกไปข้างนอกได้มั้ยครับT^T'
• 'ไม่ได้ครับ!'
• 5 4 3 2 1

'ขอบคุณครับ พ่อบ้าน^O^!!!'

'คุณมัดหมี่!!!'

แล้วก็วิ่งออกมาT^T โชคดีหรือร้ายก็ไม่รู้การ์ดดันไม่อยู่หน้าประตูซักคนเลยT[]T

"ถ้ากลับไปต้องโดนพ่อบ้านดุแน่ๆเลย......"

ผมบ่นพึมพัมพร้อมกับกดโทรศัพท์ไปด้วย

::อายูมิ::

(ฮ...ฮัลโหล ซาชิโยะซัง ฮึก ฮืออ..)

"อายูมิ! เป็นอะไรใครทำอะไรบอกพี่สิ!"

(คือว่า...ฮึก ฮือออ..........)

อายูมิยังพูดไม่จบ ก็มีเสียงชายคนหนึ่งแทรกมาแทน

(ถ้ายังไม่อยากให้น้องกับพ่อแกทรมานน่ะ ทำอะไรให้ฉันอย่างนึงได้มั้ยล่ะ)

"แกจะเอาเงินเท่าไร!"

(ฉันไม่ต้องการเงินหรอก ฉันต้องการตัวแกต่างหาก!)

"ม....หมายความว่าไง!!"

(เดี๋ยวก็รู้ ฮึ!)

ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด

ใจผมวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม ก....เกิดอะไรขึ้นน่ะ หรือว่าจะเป็นการจัดฉาก?

ไม่หรอก! น้ำเสียงของผู้ชายคนนั้นดูนุ่มนวลแต่แฝงไปด้วยความโกรธและเคียดแค้น ถ้าจัดฉากจริงคงจะไม่ได้สมจริงขนาดนั้น

.

.

.

.

"คุณครับ?"

"ค...ครับ"

ผมเงยหน้ามองผู้ชายที่เข้ามาทัก

"เป็นอะไรหรือปล่าวครับ ให้ผมช่วยมั้ย?"

ลักษณะท่าทางที่ดูสุภาพ ใจดีทำให้ผมเชื่อใจได้ไม่ยาก

"คือ...ช่วยพาผมไปที่ xxx หน่อยได้มั้ยครับ....."

ผมบอกที่อยู่ของพวกมาเฟียด้วยความเกรงใจ

"ได้สิครับ ผม......."

"ไม่จำเป็น!!!!!"

ผู้ชายคนนั้นยังพูดไม่จบดี ก็มีน้ำเสียงคุ้นหูที่ดูแข็งกร้าวเข้ามาแทน

"ม...มาเฟีย!"

"ฉันบอกให้อยู่กับฉันตลอดไม่ใช่หรือไง!!"

อะไรกัน!!! เขาเป็นคนผิดไม่ใช่หรือไง!! เขาออกไปแต่เช้าเองแต่ให้ผมอยู่ที่นั่นคนเดียวเนี่ยนะ!!

เห็นผมเป็นตัวอะไรกัน!!

"นายออกไปเองไม่ใช่หรอ! แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมากักขังฉันไว้แบบนั้น!"

"มีสิทธิ์อะไรหน่ะหรอ......"

มาเฟียรวบข้อมือของผมไว้ในมือข้างเดียว แล้วยกอีกมือหนึ่งมาจับคางผมให้ประจัญหน้ากับเขา

"นายเป็นของฉันทุกอย่าง! แม้แต่ลมหายใจ!!"

มันจะมากไปแล้วนะ!!!!

"มันจะ!!!!!............"

"เดี๋ยวครับๆๆ อย่าทะเลาะกันตรงนี้เลยนะครับ!" ผู้ชายคนเดิมเข้ามาห้าม

"อย่ามายุ่.........."

คำพูดของมาเฟียถูกกลืนเข้าไปในลำคอ ใบหน้าขาวซีดของเขายิ่งซีดลงไปอีก ตรงกันข้าม ผู้ชายคนนั้นกลับแสยะยิ้มน้อยๆ ก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง

"อ้าววว!!! มาเฟียยย ไม่ได้เจอกันนานน่ะ 'น้องรัก' :)"

"ก...กลับกันเถอะ" มาเฟียพูดน้ำเสียงไม่มั่นคงก่อนจะลากผมออกไปแต่ผมยื้อไว้และหันไปถามชายคนนนั้น

"คุณเป็นใครครับ!?"

"อ้อ! แย่จริง ลืมแนะนำตัวไป^^ ผม 'วิลล์' ครับเป็น 'พี่ชาย' ของมาเฟีย:)"

"วิลล์......." ผมลากเสียงยาว "อ๊อ!!! ที่พ่อบ้านพูดวันนั้นใช่มั้ย มาเฟีย?!"

"อ่าาาา มาเฟีย:( ฉันมีข่าวร้ายมาบอกน่ะ คุณพ่อให้ฉันมาดูแลงานที่นี่อ่ะ แล้วยังไม่มีที่พักเลย ฉันพักกับนายด้วยได้มั้ย;("

"เอ่อ คือ......" มาเฟียทำท่ากระอักกระอ่วนและจะปฎิเสธ  แต่ผมดึงชายเสื้อเขาไว้แล้วส่งสายตาอ้อนวอน ยังไงเขาก็ดูเป็นคนดี เขาจะช่วยผมนะ ผมก็ต้องขอบคุณเขาบ้าง

"อือ ก็ได้" มาเฟียพยักหน้าแล้วลากผมออกไปทันที ซึ่งผมก็ไม่ได้ว่าหรือขืนตัว

อีกด้าน

วิลล์แสยะยิ้มแล้วมองตามร่างทั้งสองที่เพิ่งออกห่างไป    เฮ้อออออ ว่าแล้วกะใช้มุกคนดีคงได้ผลจนได้ อีกอย่างมาเฟียก็ดูเชื่อฟังไอ้หน้าหวานนั่นดีด้วย คงจะช่วยให้ทำงานได้ไม่ยาก อีกอย่างเขาคงจะมีละครรักโง่ๆดูไปพลางๆระหว่างรอเวลาด้วย

ติ๊ด

[ฮัลโหล]

"พี่อยู่ที่ H ตามมาได้เลย"

[จริงหรอฮะ!]

"อื้ม!"

[ผมจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ! รักพี่นะฮะ!]

'รักพี่นะฮะ!" เสียงใสยังคงก้องกังวานอยู่ในหัว รักงั้นหรอ ฮึ!สำหรับคนๆนั้นเขาคงเป็นแค่คนที่เก็บไว้เพื่อใช้ระบายความทุกข์ละมั้ง

เอาล่ะ! จบเรื่องในอดีตไป เพราะว่างปัจจุบันตอนนี้น่ะ....

ได้เวลาชำระแค้นแล้ว!!!!!!

----------------------------------------

ตัด

ทำโทษ ทำโทษ ทำโทษ!!! ทำโทษนิยายทุกเรื่องเลยT^T!!!

ขยันอัพคนอ่านก็เงียบ ไม่อัพประท้วงคนอ่านก็เงียบ!

อย่าให้งอน!!!!!! T^T โป้งรีดเดอร์แล๊ว!!!