Mafia Love!! กับดักรักร้าย มัดหัวใจนายมาเฟียที่รัก

chapter 10

He name is Wilde.....


ฟืดดดดด!!
ผมสูดน้ำมูกเสียงดัง หนาวจังT^T
ทำไมผมอยู่ในสภาพนี้หน่ะเหรอ?
30 นาทีก่อนหน้านี้
'พ่อบ้านครับT^T'

'ครับ?'

'ผม...ขอออกไปข้างนอกได้มั้ยครับT^T'

'ไม่ได้ครับ!'

5 4 3 2 1

 
'ขอบคุณครับ พ่อบ้าน^O^!!!'
 
'คุณมัดหมี่!!!'
 
แล้วก็วิ่งออกมาT^T โชคดีหรือร้ายก็ไม่รู้การ์ดดันไม่อยู่หน้าประตูซักคนเลยT[]T
"ถ้ากลับไปต้องโดนพ่อบ้านดุแน่ๆเลย......"
ผมบ่นพึมพัมพร้อมกับกดโทรศัพท์ไปด้วย
::อายูมิ::
(ฮ...ฮัลโหล ซาชิโยะซัง ฮึก ฮืออ..)
"อายูมิ! เป็นอะไรใครทำอะไรบอกพี่สิ!"
(คือว่า...ฮึก ฮือออ..........)
อายูมิยังพูดไม่จบ ก็มีเสียงชายคนหนึ่งแทรกมาแทน
(ถ้ายังไม่อยากให้น้องกับพ่อแกทรมานน่ะ ทำอะไรให้ฉันอย่างนึงได้มั้ยล่ะ)
"แกจะเอาเงินเท่าไร!"
(ฉันไม่ต้องการเงินหรอก ฉันต้องการตัวแกต่างหาก!)
"ม....หมายความว่าไง!!"
(เดี๋ยวก็รู้ ฮึ!)
ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด
ใจผมวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม ก....เกิดอะไรขึ้นน่ะ หรือว่าจะเป็นการจัดฉาก?
ไม่หรอก! น้ำเสียงของผู้ชายคนนั้นดูนุ่มนวลแต่แฝงไปด้วยความโกรธและเคียดแค้น ถ้าจัดฉากจริงคงจะไม่ได้สมจริงขนาดนั้น
.
.
.
.
 
"คุณครับ?"
"ค...ครับ"
ผมเงยหน้ามองผู้ชายที่เข้ามาทัก
"เป็นอะไรหรือปล่าวครับ ให้ผมช่วยมั้ย?"
ลักษณะท่าทางที่ดูสุภาพ ใจดีทำให้ผมเชื่อใจได้ไม่ยาก
"คือ...ช่วยพาผมไปที่ xxx หน่อยได้มั้ยครับ....."
ผมบอกที่อยู่ของพวกมาเฟียด้วยความเกรงใจ
"ได้สิครับ ผม......."
"ไม่จำเป็น!!!!!"
ผู้ชายคนนั้นยังพูดไม่จบดี ก็มีน้ำเสียงคุ้นหูที่ดูแข็งกร้าวเข้ามาแทน
"ม...มาเฟีย!"
"ฉันบอกให้อยู่กับฉันตลอดไม่ใช่หรือไง!!"
อะไรกัน!!! เขาเป็นคนผิดไม่ใช่หรือไง!! เขาออกไปแต่เช้าเองแต่ให้ผมอยู่ที่นั่นคนเดียวเนี่ยนะ!!
เห็นผมเป็นตัวอะไรกัน!!
"นายออกไปเองไม่ใช่หรอ! แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมากักขังฉันไว้แบบนั้น!"
"มีสิทธิ์อะไรหน่ะหรอ......"
มาเฟียรวบข้อมือของผมไว้ในมือข้างเดียว แล้วยกอีกมือหนึ่งมาจับคางผมให้ประจัญหน้ากับเขา
"นายเป็นของฉันทุกอย่าง! แม้แต่ลมหายใจ!!"
มันจะมากไปแล้วนะ!!!!
"มันจะ!!!!!............"
 
"เดี๋ยวครับๆๆ อย่าทะเลาะกันตรงนี้เลยนะครับ!" ผู้ชายคนเดิมเข้ามาห้าม
"อย่ามายุ่.........."
คำพูดของมาเฟียถูกกลืนเข้าไปในลำคอ ใบหน้าขาวซีดของเขายิ่งซีดลงไปอีก ตรงกันข้าม ผู้ชายคนนั้นกลับแสยะยิ้มน้อยๆ ก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง
"อ้าววว!!! มาเฟียยย ไม่ได้เจอกันนานน่ะ 'น้องรัก' :)"
"ก...กลับกันเถอะ" มาเฟียพูดน้ำเสียงไม่มั่นคงก่อนจะลากผมออกไปแต่ผมยื้อไว้และหันไปถามชายคนนนั้น
"คุณเป็นใครครับ!?"
"อ้อ! แย่จริง ลืมแนะนำตัวไป^^ ผม 'วิลล์' ครับเป็น 'พี่ชาย' ของมาเฟีย:)"
"วิลล์......." ผมลากเสียงยาว "อ๊อ!!! ที่พ่อบ้านพูดวันนั้นใช่มั้ย มาเฟีย?!"
"อ่าาาา มาเฟีย:( ฉันมีข่าวร้ายมาบอกน่ะ คุณพ่อให้ฉันมาดูแลงานที่นี่อ่ะ แล้วยังไม่มีที่พักเลย ฉันพักกับนายด้วยได้มั้ย;("
"เอ่อ คือ......" มาเฟียทำท่ากระอักกระอ่วนและจะปฎิเสธ  แต่ผมดึงชายเสื้อเขาไว้แล้วส่งสายตาอ้อนวอน ยังไงเขาก็ดูเป็นคนดี เขาจะช่วยผมนะ ผมก็ต้องขอบคุณเขาบ้าง
"อือ ก็ได้" มาเฟียพยักหน้าแล้วลากผมออกไปทันที ซึ่งผมก็ไม่ได้ว่าหรือขืนตัว
 
 
 
อีกด้าน
วิลล์แสยะยิ้มแล้วมองตามร่างทั้งสองที่เพิ่งออกห่างไป    เฮ้อออออ ว่าแล้วกะใช้มุกคนดีคงได้ผลจนได้ อีกอย่างมาเฟียก็ดูเชื่อฟังไอ้หน้าหวานนั่นดีด้วย คงจะช่วยให้ทำงานได้ไม่ยาก อีกอย่างเขาคงจะมีละครรักโง่ๆดูไปพลางๆระหว่างรอเวลาด้วย
ติ๊ด
[ฮัลโหล]
"พี่อยู่ที่ H ตามมาได้เลย"
[จริงหรอฮะ!]
"อื้ม!"
[ผมจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ! รักพี่นะฮะ!]
'รักพี่นะฮะ!" เสียงใสยังคงก้องกังวานอยู่ในหัว รักงั้นหรอ ฮึ!สำหรับคนๆนั้นเขาคงเป็นแค่คนที่เก็บไว้เพื่อใช้ระบายความทุกข์ละมั้ง
เอาล่ะ! จบเรื่องในอดีตไป เพราะว่างปัจจุบันตอนนี้น่ะ....
ได้เวลาชำระแค้นแล้ว!!!!!!
 
 
 
----------------------------------------
ตัด
ทำโทษ ทำโทษ ทำโทษ!!! ทำโทษนิยายทุกเรื่องเลยT^T!!!
ขยันอัพคนอ่านก็เงียบ ไม่อัพประท้วงคนอ่านก็เงียบ!
อย่าให้งอน!!!!!! T^T โป้งรีดเดอร์แล๊ว!!!