สายสัมพันธ์ที่มิอาจตัดขาด [Satan]

            ช่วงพักกลางวันของอชิระที่กำลังนอนฟุ่บหลังบนโต๊ะโดยไม่ยอมไปกินข้าวที่โรงอาหารเพราะน้องชายของเธอกำลังเรียนอยู่เธอเลยมานั่งซื้อพวกขนมมานั่งกินในห้องนี้พร้อมกับลูกอมที่งัวเงียตั้งแต่คาบเช้าจงเที่ยงกับเพื่อนสองสามคนที่นั่งพูดคุยกับเธอ แต่ดูเหมือนลูกอมจะไม่ได้สนใจอะไรเพราะความเพลียและความง่วงหาวง่วงนอน
 
  ''นี้ ลูกอม แฟชั่นเสื้อผ้าช่วงนี้มาใหม่เลยนะยะ? ''
 
  ''วันนี้เธอเป็นอะไรไปน่ะ? ไม่กินข้าว เอาแต่นอนทั้งคาบ''
 
  ''ลูกอมมมมมมม! เธอไม่สบายหรือเปล่า''
 
เสียงอาการที่ดูเป็นห่วงเป็นใยมองหญิงสาวที่ขอบตาดำสนิทเงยหน้าขึ้นมามอง 
 
  ''ถ้าฉันเล่าให้พวกเธอฟัง ... พวกเธอจะเชื่อฉันไหม?'' ลูกอมมีเสียงที่เหมือนไม่ใช่เสียงของเธอพร้อมแววตาที่มืดมนสนิทนิ่งเงียบมองพวกเพื่อนๆผู้หญิงที่ในห้องที่อยู่เป็นเพื่อนเธอ 
 
  ''ฉันโดนปีศาจหรืออสูรอะไรสักอย่างหรือเทวดาหญิงในข่าวช่วงนี้มาทำร้าย...''สิ้นเสียงคำพูดของหญิงสาวก็ดูเหมือนเป็นเจ้าหญิงหิมะที่เรียบนิ่งไม่มีท่าที่ที่กระวนกระวายหรือหวาดกลัวอะไร 
 
   ''มุขใช้ป่ะ โอ๊ย! ฮ่าๆ ! ลูกอมเธอนี้ตลกชะมัด!''
 
   ''หล่อนดูหนังมากไปหรือเปล่าวะ? ฮุวะฮ่าๆ!! ''
 
   ''มันไม่ตลกนะ!!''ลูกอมทำเสียงดุใส่พวกเพื่อนๆที่ตลกร้ายแซวเธอก่อนที่พวกเขาจะมองเธอด้วยความตกตะลึงที่ไม่เคยเห็นคนอย่างลูกอมคนนี้เป็นแบบนี้มาก่อน 
 
   ''หนวกหูหน่า ... จะหลับจะนอน ... ''เสียงของอชิระตวาดเสียงของพวกกลุ่มลูกอมที่พูดเสียงดังหญิงสาวผมสีนํ้าตาลเคี้ยวกล่องขนมป๊อกกี้ช็อกโกแล็ตที่กินอยู่หันไปมองฝั่งลูกอมก่อนที่เธอจะหมั้นไส้ใบหน้าของอชิระแล้วหันไปพูดเสียงกวนประสาทกับเพื่อน  
 
  ''ไม่เหมือนใครแถวๆนี้ที่วันๆเอาแต่หลับนอนติดน้องไป....''   
 
  'แล้วใครกันที่เผ่นหนีร้องไห้ขี้มูกโป่งตรงสนามกีฬา ....' สิ้นเสียงก็ภายในห้องม.6 แห่งนี้ก็เงียบสงบที่วาจาคำพูดของอชิระพูดออกมากลุ่มเพื่อนๆสองสามคนที่ยืนคุยกันก็เริ่มซุบซิบกันก่อนที่ลูกอมจะเปลี่ยนสีหน้าของตนรีบกระชากข้อมือของอชิระออกจากห้องนั้น
------------------------------------------------------------------------------------
 
 
 
''เธอรู้เรื่องนี้ได้ยังไงกัน!!''
 
แววตาที่ดูตกใจและหวาดกลัวกับภาพที่เหมือนฟิมล์ที่ถูกย้ายเข้ามาในสมองของลูกอมเริ่มกลับมาเธอดันอชิระเข้าไปในห้องนํ้าพร้อมพูดเสียงหนักแน่นเพื่อให้อีกฝ่ายต้องบอกคำตอบกับเธอ
 
  ''อะไรของเธอ? '' อชิระทำสีหน้างงใส่อีกฝ่าย ที่ดูเหมือนจะไม่เข้าใจคำพูดของเธอ 
 
  ''อย่ามาโกหกต่อหน้าฉันนะ! เธอรู้!''ลูกอมบีบไหล่ทั้งสองข้างและใช่เล็บจิกลงตรงไหล่เธออย่างรุงแรง เธอต้องการคำตอบว่าอชิระคือคนเดียวกันในสนามฟุตบอลหรือไม่ อชิระที่ไม่ทันตั้งตัวก็ถูกลูกอมจิกลงบนหัวไหล่ของเธอ
 
  ''บอกว่าไม่รู้ไงเฟร้ย!!!'' อชิระเผยดวงตาสีแดงที่แดงกํ่าก่อนที่ลูกอมจะปล่อยอย่างรวดเร็วตามสัญชาติญาณของเธอที่ออกมาพร้อมกับเหงื่อที่ท่วมกายมองอีกฝ่ายที่ดวงตาแดงคลํ้าอย่าง
 
''ซาตาน'' 
 
ก่อนที่ดวงตาของอชิระจะกลับหายไปกลายเป็นสีนํ้าตาลเหมือนเดิม ....
 
  ''อ....อ่า ...?'' อชิระเหมือนจะได้สติเธอหันไปมองลูกอมที่ดูเหมือนจะหวาดกลัวเธอ 
 
  ''มีอะไรกันหรือครับ?'' เสียงของใครบางคนเหมือนจะเป็นสัญญาแห่งการหยุดของทั้งคู่พร้อมกับมองไปตรงทางประตูที่เดินเข้ามาชายหนุ่มที่สูงร้อยแปดสิบเซนพร้อมดวงตาสีเหลืองที่ส่องประกายมองเข้ามาทางหญิงสาวทั้งสองคนและดูเหมือนว่านั้นทำให้อชิระแทบช็อก 
 
   ''วิราว ........?'' ลูกอมเอยเสียงออกมาคนแรก
 
   ''มีอะไรกันหรือเปล่าครับ?''เสียงที่ดูเป็นห่วงแต่แฝงความรู้สึกเข้าไปบางอย่างมองผู้เป็นพี่สาว 
 
   ''ออกไปเดียวนี้!''อชิระออกคำสั่งพร้อมทำหน้าไม่อยากจะเหลือเชื่อน้องชายของตัวเองดึงคอเสื้อออกจากห้องนํ้าโดยที่ปล่อยทิ้งลูกอมไว้ตรงห้องนํ้าที่อึ้งอยู่
 
   ''แกเข้ามาทำอะไรที่นี้!''  อชิระไม่ทันระวังสังเกตเลยสักนิดว่าวิราวเข้ามาตอนไหน 
 
   ''พอดีผมพึ้งเลิกเรียนปล่อยละนะ ... แถมยังโดนครูบ่น'' วิราวสารภาพเลยว่าเพื่อนๆในห้องผู้ชายคนหนึ่งดันกวนคุณครูประจำสุดโหดวิชาคาบคณิตแถมยังสั่งการบ้านเพิ่มอีกเป็นชุดนั้นทำ
ให้วิราวต้องมานั่งรับเคราห์ะเหมารวมกับเพื่อนๆในห้องอีกด้วย 
 
   ''แล้วเข้าห้องนํ้าหญิงเพื่อ? ....'' อชิระกอดอก 
 
   ''ผมได้ยินเสียงคุณลูกอมกับพี่ตรงห้องนํ้าละนะครับ ...''  วิราวพูดออกมาตรงๆเขาไม่ได้สนใจห้องนํ้าเลยสักนิดเขาสนใจเสียงของทั้งคู่ที่ตะโกนออกมา 
 
   ''แล้ว .......?'' อชิระมองใบหน้าของวิราว 
 
   ''ก็มาเจอพอดีนี้แหละ ว่าแต่มีอะไรกันหรือเปล่าครับ?'' วิราวยิ้มแย้มพร้อมถือขนมสองสามห่อก่อนที่อชิระจะถามอีก
 
   ''เปล่า .. ว่าแต่''เจ้านั้นมันฟื้นยัง?'' อชิระถามผู้เป็นน้องชายที่ได้ยินคำถามนี้ก่อนจะที่ใบหน้าจะเปลี่ยนไป
 
   ''ฟื้นแล้วละนะครับ ... เลิกเรียนเสร็จก็คอยไปคุยกันต่อดีกว่า เอาละ!ไปกินข้าวกันเถอะครับ!''
วิราวหัวเราะเบาๆก่อนจะดึงพี่ไปซื้อขนมกันโดยที่ปล่อยลูกอมที่อยู่ในห้องนํ้าอึ้งอยู่ก่อนจะเดินออกมาเพื่อที่จะได้พบเจอทั้งสองคนแต่ทำยังไงก็หาไม่เจอ ....
 
  ''กริ๊ดดดดดดดดดดดดดด!'' เสียงที่เหมือนแมวที่ร้องขู่ข่มออกมาพร้อมกับเสียงที่รับไม่ได้ที่ตัวเองถูกโดนทิ้งอยู่หลายครั้ง!
 
ฉันจะไม่ยอม! ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่า!
 
สองพี่น้องคู่นี้เป็นใคร!