สายสัมพันธ์ที่มิอาจตัดขาด [Satan]

ในช่วงที่โรงเรียนไกล้เลิกพวกนักเรียนในโรงเรียนอนุสรณ์ที่ยืนรอคอยให้พวกอาจารย์เตรียมปล่อย

พวกเขาออกจากนอกโรงเรียนนี้พร้อมกับสองพี่น้องตระกูลอนาวรณ์ที่ยืนรออยู่ด้วย

 

  ''อ่า ..เมื่อไรเขาจะปล่อยนะ?'' เสียงอันนิ่งเงียบๆพร้อมกับแววตาสีนํ้าตาลที่มองไปทางข้าง

หน้าที่มีเด็กนักเรียนยืนรออยู่แต่ทว่านั้นทำให้ผู้เป็นพี่สาวเริ่มอารมณ์เสีย

 

  ''อยากกลับบ้านไปอาบนํ้าเฟร้ย ..''อชิระเริ่มหงุดหงิดและอารมณ์เสียขึ้นมาเพราะพวกเขายืน

รอตั้งสิบนาทีถ้าเป็นห้านาทีเธอจะเดินออกไปโดยไม่สนใจใครทั้งนั้นแต่น้องยังอยู่กับเธออชิระจึงได้

แต่ยืนนิ่งๆ 

 

 

 ในที่สุดพวกเด็กนักเรียนก็ได้เดินออกนอกโรงเรียนด้วยความดีใจที่อาจารย์ได้ขยับประตูรั้วออก

พร้อมกับวิราวและอชิระที่เดินตามติดๆกันไปโดยที่ไม่ทันสังเกตในขนาทดี่พวกเขาเดินไปนั้นก็มีใคร

บางคนจับจ้องมองมาร่างของทั้งสองคนพร้อม 

 

 

  ''ฉันต้องรู้ให้ได้!''ลูกอมเกาะต้นไม้พร้อมกับแอบตามอีกฝ่ายโดยไม่สนใจพวกเพื่อนๆในคาบที่

แล้วที่ไปชวนเธอไปเที่ยวไปซื้อของเธอสะกดรอยตามวิราวและอชิระโดยที่ไม่ให้อีกฝ่ายเห็นจงกระ

ทั้งสายตาของวิราวเหลือบไปเห็นลูกอมที่เกาะต้นไม้และกำลังข้ามถนนอยู่กับอชิระ

 

  ''มีอะไรหรือ?''อชิระถามวิราวที่หันไปมองใครบางคนพร้อมกับหันไปตามผู้เป็นน้องชายที่มองดู

ตรงต้นไม้แต่ไม่มีใคร 

 

  ''ไม่มีอะไรหรอก กลับบ้านกันเถอะครับพี่'' สิ้นเสียงวิราวก็เดินนำหน้าอีกฝ่ายพร้อมรอยยิ้มที่ประดับอยู่ตรงหน้าของเขา

 

 

ลูกอมที่ยืนอยู่ข้างหลังพร้อมหัวใจที่เต้นสั่นระรัวที่ในขนาดที่เธอกำลังตามสองพี่น้องไปวิราวก็หัน

หน้าไปมองเจอเธออยู่พอดีพร้อมกับรอยยิ้มที่ออกมากับความรู้สึกที่ไม่สามารเดาได้ของลูกอม

 

------------------------------------------------------------------------------------ 

 

 

  ''กลับมาแล้วครับ/คะ'' สองพี่น้องเดินเข้าไปเปิดประตูพร้อมกับถอดรองเท้าเข้ามาในคอนโดสี

เขียวที่ซึ่งเป็นบ้านของพวกเขากับบรรยากาศที่นิ่งเงียบที่ไม่มีใครอยู่

 

  ''ทำแบบนี้มันก็แปลกดีนะ ฮ่าๆ'' วิราวหลุดขำออกมานั้นก็เพราะพวกเขาต้องการที่จะลอง

เปลี่ยนอะไรดูบ้างในชีวิตพร้อมกับอชิระที่รู้สึกแปลกใจเหมือนกัน

 

  ''ค...แค่อยากจะลองเปลี่ยนอะไรบ้างนี้หน่า?อย่างเช่น''กลับมาแล้วนะ''อะไรอย่างนี้''  

 

  ''ครับๆ .... หิวนํ้าไหมละ ผมจะได้ไปหยิบนํ้ามาให้?'' วิราววางกระเป๋าตรงที่นั่งโซฟาก่อนที่

อชิระจะเดินไปชั้นใต้ดิน

 

  ''มัวแต่เล่นๆไปได้ ... รีบลงมาซะ''ผู้เป็นพี่สาวรีบออกคำสั่งให้น้องชายเดินตามเธอลงมาก่อน

ที่วิราวจะเข้าใจก็รีบเดินตามพี่สาวของเขาลงไป

 

ภายในชั้นใต้ดินที่มืดมิดและไม่มีแสงไฟฟ้าอะไรที่สามารถส่องได้วิราวหยิบไฟฉายในกางเกงขนาด

เล็กส่องทางให้อีกฝ่ายก่อนที่อชิระจะเดินไปเปิดสวิตซ์ไฟฟ้าที่ติดอยู่กับกำแพงพร้อมกับ

 

ภาพที่ปรากฏให้เห็นทั้งคู่แสงไฟที่เปิดมาออกมาพบกับขวดโหลขนาดเล็กตรงพื้นกับสายไฟที่เชื่อม

ต่อกันไปต่อกันมาตรงตู้ชีพจรหัวใจพร้อมกับเครื่องสัญญาไฟฟ้าหลายชิ้นที่กำลังเชื่อมต่อกับหัวที่ส่ง

กลิ่นเหม็นเน่าพร้อมกับมีปีกหกปีกและสองปีกคลุมหน้าทั่วใบหน้าแต่ก็ยังมีชีวิตและขยับได้อยู่ 

 

 

  ''ฉันจะงัดปากแกออกมาจงกว่าแกจะยอมบอกข้อมูล ใครเป็น'เจ้านาย'แก?''ดวงตาสีแดง

ฉํ่าที่คืนสภาพออกมาของอชิระพร้อมกับดวงตาสีเหลืองเข้มของวิราวที่เผยออกมาพร้อมกันมองหัว

ของเทวดาหญิงที่มองพวกเขาต้องการคำตอบอยู่

 

------------------------------------------------------------------------------------

 

ลูกอมเดินสุดจงถึงคอนโดสีเขียวที่เหมือนคอนโดทั่วๆไปพร้อมกับกลิ่นหอมของดอกไม้ที่ถูกตั้งอยู่

ตรงหน้าบ้าน และดอกไม้หลายๆชนิดที่เธอไม่รู้เรื่องอะไรกับประตูขนาดเล็กพร้อมกับประตูรั้วที่ติดอยู่

ฝั่งตรงข้างในขนาดที่ลูกอมกำลังจะไปเปิดประตูอยู่ก็ครุ่นคิด

 

 ''ถ้าเปิดประตู สองพี่น้องคู่นั้นก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าตามพวกเขามา?''ลูกอมพึมพำพร้อมกับมอง

ตรงประตูแต่ก็ไม่กล้าเข้าไปเพราะกลัวว่าจะถูกจับได้ก่อนจะเดินไปตรงด้านหลังเจอหน้าต่างบานเล็ก

ที่สามารถให้เข้าไปได้ 

 

 ''ดีละ!'' ลูกอมรีบปีนต้นไม้ขนาดใหญ่แอบเข้าไปทางตรงหน้าต่างบานเล็กนั้นโดยไม่รอช้าเธอก็เข้ามาได้ก่อนจะรู้สึกอะไรบางอย่างหัวใจของเธอเต้นระรัวและไม่รู้ว่าทำไมถึงทำแบบนั้น

 

 ฉันก็แค่อยากจะรู้....ว่าสองพี่น้องนั้นเป็นใคร ...

 

หญิงสาวคิดอยู่ในใจก่อนที่จะเปิดประตูห้องนํ้าพบห้องครัวขนาดเล็กกับโต๊ะกินข้าวสีขาวดำสองอันที่

วางอยู่กับตู้เย็นขนาดใหญ่พร้อมฝั่งตรงข้ามอีกห้องคือห้องรับแขกลูกอมมองคอนโดนี้ที่แทบจะไม่

เชื่อเลยว่าวิราวกับอชิระจะอยู่ในสภาพแบบนี้ มันช่างเหมือนลูกคุณหนูเสียจริงๆ ลูกอมเดินตรงไป

ห้องรับแขกพร้อมเปิดประตูดู ภายในห้องมีโซฟาขนาดใหญ่สีขาวนวลพร้อมกับกองเอกสารที่เกลื่อน

กลาดอยู่ตรงโต๊ะ 

 

ลูกอมหยิบเอกสารขึ้นมาอ่านดูก็ลองอ่าน

 

[ทระนงศักดิ์ เสรีไน ลูกครึ้งยิวเศรษฐีวงการศาสนาขนาดใหญ่ใจบุญได้บริจาคเงินให้กับวัด

และโรงเรียนสอนธรรมให้กับประเทศไทยทั่วทุกจังหวัด] 

 

''ทระนงศักดิ์'' พอได้ยินชื่อนี้ลูกอมก็อดคิดทบทวนไม่ได้ว่าสองพี่น้องคู่นั้นไปเกี่ยวกับคนดังๆคน

นั้นได้ไงพร้อมกับเธอเคยเห็นเขาเกือบออกทีวีทั่วบ้านทั่วเมืองพร้อมกับคำชื่นชมของพวกชาวบ้านที่

เขาบริจาคมากมายขนาดนี้ให้กับประเทศไทย ลูกอมนึกอยู่ในใจว่า วิราวกับอชิระไปเกี่ยวอะไรกับ

พวกเขากันแน่?

 

ในขนาดที่ลูกอมกำลังหยิบเอกสารบนโต๊ะขึ้นมาอ่านอยู่ก็ไม่ทันสังเกตเห็นตุ๊กตาลิงที่ถือกลองอัน

เล็กพร้อมกับขยับมาทางลูกอมก่อนที่จะเริ่มตีกล่องกับเสียงสัญญาขนาดใหญ่

 

 

[มีผู้บุกรุก!! พบผู้บุกรุก!!]

 

 

 ------------------------------------------------------------------------------------

 ในชั้นใต้ดินที่ไม่มีมีอะไรสองพี่ตระกูลอนาวรณ์ที่กำลังรีดไถข้อมูลจากร่าของเทวดาหญิงอยู่

 

  ''ฉันจะถามแกอีกครั้ง ...'' อชิระหันหน้าไปมองวิราวเพื่อส่งสัญญาให้จัดการสิ่งมีชีวิตที่ขยับอยู่

ในขวดโหลวิราวกดสัญญาวงจรไฟฟ้าส่งกระแสไปทางขวดโหลขนาดมากช็อตเทวดาหญิงให้ทรมาน

 

  ''ใครเป็นเจ้านายแก?'' 

 

  ''อ๊ากกกกกกกกก----!!'' เสียงครํ่าครวญพร้อมกับเสียงโหยหวนขนาดใหญ่ดังออกมาจากปาก

ร่างของเทวดาหญิงพร้อมกับเสียงกรีดร้องแทบจะขาดใจตายอยู่ตรงนี้ในขนาดที่วิราวยืนอยู่ตรงที่กด

ไฟและอชิระที่ยืนอยู่ตรงหน้าเพื่อต้องการข้อมูลจากปากของร่างนี้ 

 

   ''ม--มนุษย์อย่างพวกเจ้า! ไม่มีวัน! ไม่มีวันพบเจอท่านหร--อ๊ากก---!!''เสียงโหยหวนยัง

คงดังไม่หยุดพร้อมกับศรีษะของเทวดาหญิงที่ดิ้นพล่ามไปมาเหมือนปลาตัวน้อยที่ถูกจับออกจาก

พื้นนํ้าแล้วพยายามเพื่อมีชีวิตรอดให้ได้ 

 

  ''เหรอ ..... ''อชิระตอบเสียงครุ่นเครือและเริ่มหงุดหงิดพร้อมกับใบหน้าที่เบื่อหน่ายก่อนที่วิราว

จะเดินเข้าไปจับไหล่พี่เพื่อไปสงบอาการที่เตรียมจะโมโห

 

  ''พี่ไปสงบสติก่อนก็ได้นะ ...'' วิราวจับไหล่ของพี่สาวเขาอย่างอ่อนโยนพร้อมกับรอยยิ้มที่ร่าเริง

ที่ไม่เข้ากับสถานการณ์ที่ยืนอยู่ตรงนี้

 

  ''เฮ้อ! โอเค! ฝากถามมันต่อละกัน!''แววตาสีแดงที่เกือบจะประทุออกมาเมื่อเทวดาหญิงนั้น

ไม่ยอมตอบคำถามของพวกเขา

 

  ''ครับๆ ... '' วิราวแอบหัวเราะเบาๆที่พี่เขายอมเขาสักครั้งก่อนที่จะเดินเข้าไปหา 

 

  ''นายของคุณเป็นใครหรือครับ?''  วิราวถามอีกฝ่ายด้วยความสุภาพและเรียบร้อยที่ซึ่งแตก

ต่างจากอชิระที่ถามอีกฝ่ายด้วยความรุงแรงในขนาดที่วิราวกำลังถามร่าของจอยก็แน่นิ่งพร้อมกับ

เสียงหอบหายใจที่ออกมา

 

  ''ข ..ข้า ...ไม่มีวัน! ไม่มีวันจะบอกพวกเจ้าหรอก!''รอยบาดแผลที่อยู่ตรงคอเริ่มเจ็บปวดและ

ไหลออกมาพร้อมกับส่งกลิ่นเหม็นเน่ากับวิราวที่มองศรีษะของร่างนั้นที่ยังดื้อดึงและไม่ยอมถาม

คำถามของพวกเขา

 

 ''แย่จังเลยน้า แย่จังเลยน้า ...  '' วิราวพูดซํ้าไปซํ้ามาก่อนจะถอดแว่นตาของเขาพร้อมกับจ้อง

มองพร้อมกับพูดออกมา

 

 ''มิคาเอล'' ช่วงตรงแขนของวิราวตรงข้อมือตรงเนื้อมีกระบอกปืนสีขาวที่มีลวดลายเทพเจ้าพร้อม

กับโซ่ตรงกระดูกที่ติดอยู่เอาปืนจ่อตรงขวดโหล

 

 ''คำถามสุดท้าย ...'' วิราวเริ่มมีเสียงที่เย็นชาและนิ่งเงียบ 

 

 ''นายของคุณเป็นใคร?'' ดวงตาสีเหลืองเข้มเผยให้เห็นสัตว์ประหลาดในตัวของวิราวทั้งสองข้าง

พร้อมกับร่างที่ขยับอยู่ยูริลล์แทบจะสะอึกสะอื้นออกมาพร้อมกับความหวาดกลัวที่ตัวเองจะ

ไกล้ตายเข้ามาก่อนจะเริ่มกัดฟันของตัวเองพร้อมกับเสียงอันสั่นกลัว

 

 

 ''ท ...ท..ทระนง .. ศัก---! '' สิ้นเสียงของร่างยูริลล์มีวงเวทขนาดใหญ่สีทองพร้อมเสียง

กรีดร้องของเธอดังออกมากับภาษาที่ตะโกนออกมาอย่างไม่เข้าใจพร้อมกับเสียงโหยหวนอชิระที่ดึง

คอเสื้อของน้องชายให้ออกไปจากที่นั้นพร้อมกับถกเสื้อตรงแขนของตน

 

 ''ลูซิเฟอร์!!'' ช่วงแขนข้างซ้ายของอชิระเผยให้เห็นเลือดสีดำที่ไหลท่วมออกมากับโซ่สีดำที่เผย

ให้เห็นดาบคาตานะที่ติดเปลวไฟสีดำออกมาก่อนจะกางดาบคาตานะป้องกันระเบิดที่ออกมา

 

 ''กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!'' เสียงโหยหวนของเทวดาหญิงพุ่งพรวดก่อนที่จะนิ่งเงียบกับวงเวทที่เริ่มใหญ่ขึ้น

 

ตู้ม!

 

เสียงระเบิดขนาดใหญ่ที่ดังออกมาเล็กน้อยภายในขวดโหลเลือดสาดท่วมกระจายพร้อมกับส่งกลิ่น

เหม็นเน่าชวนสาปออกมาอชิระตวัดแขนพร้อมกับไอออกมาเป็นระยะ 

 

 ''เล่นแบบนี้มันขี้โกงเกินไปนะเฟร้ย!! แค่กๆ!'' อชิระไออกมาเพราะเศษฝุ่นและเครื่องชีพจร

หัวใจกับเครื่องไฟฟ้าพังเรียบกับวิราวที่นิ่งเงียบเดินตรงไปขวดโหลหยิบแว่นตาที่ตกอยู่พื้นแต่ไม่ได้

รับความเสียหายอะไรมากเท่าไร

 

 ''เป็นเขาคนนั้นจริงๆด้วยสินะครับ ...'' วิราวได้ข้อสรุปเลยว่าคนที่อยู่เบี้องหลังนั้นคือง

''ทระนงศักดิ์ เสรีไน'' นั้นเอง

 

 ''ถ้ายังงั้นจะมัวรออะไรอยู่ละวะ?'' อชิระยกดาบคาตานะวางตรงหัวไหล่ในขนาดที่วิราวก็จะตอบ

เห็นด้วยกับอีกฝ่ายนั้นก็มีสัญญาแจ้งเตือนดังเข้ามา 

 

 

[พบผู้บุกรุก! พบผู้บุกรุก!!]

------------------------------------------------------------------------------------