สายสัมพันธ์ที่มิอาจตัดขาด [Satan]

   ดวงตาสีดําคลํ้าสนิทพร้อมขอบตาที่ดําเหมือนหมีแพนด้าหญิงสาวที่มัดผมสีดำคมปนนํ้าตาลเดินเบลอลอยเข้ามาในโรงเรียนอนุสรณ์พร้อมริมฝีปากที่แห้งสนิทลูกอมแบกกระเป๋าสีดําเข้ามาพร้อมกับทําให้ผู้คนในโรงเรียนเดินถ้อยห่างเล็กน้อยหรือไม่กล้าเข้าไป   

 เรื่อง ...เรื่องเมื่อวานนี้มันอะไรกัน? ... 

 ลูกอมคิดทบทวนในสมองของเธอที่ได้เห็นเทวดาหญิงและร่างปริศหนึ่งคนที่ถือดาบคาตานะสีดําเข้ามาช่วยเธอ เธอเดินไปเรื่อยๆจงกระทั้งเผลอชนหน้าอกของใครคนหนึ่งเข้าล้มลง 

พลั่ก!

โชคยังดีที่คนนั้นเขาจับแขนเธอทันก่อนที่เธอจะสบตาพบกับชายหนุ่มผมสีนํ้าตาลสั้นตรงพร้อมกับชุดโรงเรียนม.ปลายด้วยรอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา

  ''เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณลูกอม?''เสียงที่ดูสุภาพและเรียบร้อยของวิราวดังขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าประชิดที่เกือบจะติดกันลูกอมหน้าแดงแจ๋ก่อนถ้อยห่างออกมาช้าๆ 

  ''อะ...เอ่อ?.. ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจที่จับฉันไว้ทันนะ'' ลูกอมแอบพูดสั่นๆเล็กน้อยเพราะนี้คือครั้งแรกที่เธอพบกับชายหนุ่มที่อ่อนโยนขนาดนี้

  ''ยังงั้นหรือครับ? ขอบตาคุณดํามากไม่ทราบว่าเมื่อคืนคุณไปทําอะไรมาหรือครับ?''วิราวเริ่มตั้งประเด็นคําถามพร้อมกับแสดงสีหน้าความเป็นห่วงออกมานิดหน่อย 

  ลูกอมชะงักค้างกับคำถามความเป็นห่วงของวิราว

เราควรบอกเขาดีไหม? ... แล้วถ้าเขาไม่เชื่อละ? .... 

ความคิดในสมองของลูกอมปั่นป่วนออกมาก่อนที่เขาจะแกล้งตอบโกหกออกไป

 ''เมื่อคืนฉันแชทจงดึกละนะ'' ลูกอมพูดโกออกไปพร้อมกับทําท่าง่วงหาวง่วงนอน .. แต่มันไม่ใช่ ..เธอนอนอยู่เตียงและยังคงกลัวไม่หายกับเรื่องเมื่อคืนนั้น ...

 ''ถ้าเช่นนั้น ก็อย่าลืมดูแลสุขภาพของตัวเองด้วยนะครับ''วิราวกล่าวคําอวยพรพร้อมกับยิ้มแย้มร่าเริงแจ่มใสก่อนมืออีกข้างจะถือสมุดเล่มเก่าหนาบึก 

 ''หนังสือเก่าๆนั้นมันอะไรกันเหรอวิราว?'' ลูกอมสังเกตเห็นสมุดหนังสือเก่าที่มีกระดาษแผ่นพับกันไปมาหลายชั้นพร้อมกับฝุ่นที่ติดเยอะกับภาษาประหลาดที่คนในห้องสมุดยังแปลไม่ออกเลย 

 ''เอ๋? ... ก็หนังสือเกี่ยวกับเทวดาหญิงละนะครับ'' แววตาของวิราวดูเปลี่ยนไปเล็กน้อย  

เทวดาหญิง ..........

คําพูดของวิราวทําให้ริมฝีปากที่แห้งสั่นของลูกอมเริ่มสั่นหนักพร้อมกับดวงตาของลูกอมที่นึกไปถึงเรื่องเมื่อวานนี้ก่อนที่จะมีเสียงตะโกนจากข้างหลังดังขึ้นมา

 ''เฮ้ย! ถ้อย!'' เสียงตะโกนที่ดังออกมาทําให้ลูกอมหันหน้าไปมองพบกับหญิงสาวผมสีนํ้าตาลยาวมัดผมม้าพร้อมกับหูฟังสีดําที่คาดตรงคอขนาดใหญ่กับสีหน้าที่เรียบๆนิ่งๆพร้อมกับหาวออกมาอย่างไม่เกร็งใจ 

 ''อะ พี่ครับ ตื่นจงได้ซะทีนะ'' วิราวทําเสียงแซวอีกฝ่ายที่คิดว่าจะหลับไปแล้ว

 ''หาววววววว ....ทําไมไม่ปลุกฉันฟะ?'' อชิระแอบทําเสียงเคืองๆที่อีกฝ่ายไม่ยอมปลุก

 ''ผมปลุกไปสิบกว่ารอบพี่ก็ยังไม่ตื่นนี้หน่า''ผู้เป็นน้องชายยักไหล่พร้อมกับหัวเราะเบาๆกับรอยยิ้มที่ยิ้มออกมาแตกต่างจากลูกอมที่ยืนมองพวกเขาคุยกันก่อนที่อชิระจะหันไปมองก็เกือบนํ้าลายพุ่งที่เห็นลูกอมขอบตาดํา

 ''อุ๊บ .... วะฮ่าๆ ! ขอบตาเธอมันเป็นอะไรกันลูกอม! ดําเหมือนหมีแพนด้าเลยวะกร๊ากๆ!''เสียงหัวเราะที่ตะโกนออกมาอชิระกุมท้องพร้อมกับนํ้าตาไหลที่เห็นลูกอมเป็นเหมือนหมีแพนด้าทําให้ลูกอมแอบจิ๊ดขึ้นสมองที่ถูกล้อ 

ติ๊ง ต๊อง . . . . 

เสียงออดทางโรงเรียนดังขึ้นมาวิราวมองนาฬิกาข้อมือที่ตอนนี้มันแปดโมงเช้าพอดี 

  ''ไปเข้าแถวกันเถอะครับ'' วิราวเรียกอชิระและลูกอมให้ไปเข้าแถวก่อนที่ลูกอมจะหันไปมอง

อชิระ 

  ''ฝากไว้ก่อนเถอะ!'' ลูกอมอยากจะเอามือจิกหัวอชิระที่โดนล้อเลียนและอชิระที่แลบลิ้นใส่หน้า

  ''ไม่รับฝากเฟร้ย!'' อชิระตอบกลับไปด้วยความกวนก่อนที่ทั้งคู่จะเดินแยกทางวิราวแอบทําสีหน้าเหงื่อตกเล็กน้อย

------------------------------------------------------------------------------------