SOTUS พี่ว้ากครับ...ผมรักพี่

2
____________________________________________
 
“แบบนี้เข้าใจแล้วใช่ไหม ว่าอยู่ด้วยกันต้องรักกัน ทำอะไรให้นึกถึงเพื่อนด้วยเสมอ!!! ทราบไม่ทราบ!!!!” ประโยคหลังดูก็รู้ว่าพี่ซิกตั้งใจจะเน้นเพื่อกระแทกผมเต็มๆ
 
“ทราบครับ/ค่ะ” เสียงปีหนึ่งที่ตอบกันอย่างแผ่วๆเพราะวิ่งกันจนเหนื่อย บางคนแทบเป็นลมเพราะวิ่ง บางคนเหงื่อแตกเต็มตัวจนเสื้อเปียกไปตามๆกัน
 
“ทราบไม่ทราบ!!!!”
 
“ทราบครับ/ค่ะ!!!!!!!!!” ถูกพี่ว้ากย้ำเป็นเชิงว่าให้ตอบใหม่และดังกว่าเดิม ปีหนึ่งทุกคนจึงตะโกนอย่างเสียงดัง
 
“เอาล่ะ วันนี้หมดหน้าที่ของผมแล้ว พรุ่งนี้ผมนัดพวกคุณแปดเช้า ใครมาช้ามาสาย พวกคุณโดนซ่อมแน่!” สินเสียงคำสั่งของพี่ซิก เสียงบ่นกระปอดประแปดก็ดังขึ้นมาทันทีจากน้องปีหนึ่ง แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากยอมรับและปฏิบัตตาม
 
 
 
“เอาล่ะค่ะทุกคน! เรามาสนุกกันดีกว่า!!!!!! ดนตรีมา!!!!” เสียงตะโกนดังขึ้นจากพี่ๆสันฯ เสียงตะโกนที่ฟังแล้วไม่ได้น่าหวาดกลัวเหมือนกับพี่ว้าก แต่กลับตรงกันข้าม มันเป็นเชิงชวนสนุกมากกว่า
 
เฟรชชี่ทุกตนต่างลุกขึ้นเต้นตามคำเชิญชวนของพวกพี่ๆสันฯ ต่างคนต่างเต้นปล่อยสกิลกันเต็มที่ เต้นกันสุดฤทธิ์สุดเหวี่ยง บ้ากันแบบเต็มที่ เต้นกันเพื่อให้ลืมความเครียดที่พวกพี่ว้ากได้ยัดเยียดให้เราแบบเต็มๆ ผมก็หนึ่งในนั้น..
 
ถึงแม้ขามันจะปวดเมื่อยอ่อนแรงแทบยืนไม่ไหว แต่เอาวะไหนๆก็ไหนๆ เต้นกันไปตามจังหวะเสียงกลองที่ดังสนั่น
 
นี่แหละที่ทุกคนต้องการ…
 
ความสนุกสนานที่พวกเราอยากได้จากพี่ว้าก...แต่ไม่มีวันจะได้
 
...ถ้าไม่มีพี่ๆสันทนาการ พวกเราคงได้ฆ่าตัวตายกันเป็นแถบๆ
 
“พอแล้วค่ะ วันนี้เราปิดกันแค่นี้ค่ะ อย่าลืมนะคะพรุ่งนี้แปดโมงเช้า เจอกับพวกพี่ว้ากนะคะ!!!” ย้ำอีกครั้งกันลืม เพราะถ้าเกิดลืมละก็....ซ่อมครับ พอพี่สันฯปล่อยทุกคนต่างก็แยกย้ายกันกลับ ยกข้อมือดูนาฬิกาเป็นเวลาหกโมงเย็นพอดิบพอดี ใครที่จะโดนเข้ารับพรุ่งนี้ละก็คิดแล้วคิดอีกเถอะครับ(ด้วยความหวังดีจากไนน์สุดหล่อ ซอยตัน)
 
 
 
“อ้าว นี่ตัวจริงหรือญาณเนี่ย จะได้ตั้งตัวถูก”
 
เสียงพี่ไนท์ทักขึ้นทันทีที่ผมกลับถึงบ้าน พึ่งรู้นะว่าเดี๋ยวนี้ไอ้พี่ตัวดีมันกวนตีน นี่ไปได้มากจากไหนเนี่ย เดี๋ยวปั๊ดๆ ดีนะที่มีมอเตอร์ไซต์คู่ใจไปไหนไปกัน ไม่งั้นเดินกันขาลาก หรือไม่ก็ไอ้พี่ไนท์มันต้องไปรับศพที่ม.ทีเดียวเลย เกร๋ๆ
 
“มาอย่างงี้ต้องทดสอบ ย้ากกกก!!!!!!” กระโดดเข้าไปจะงับหูมันไปให้รู้แล้วรู้รอด จนพี่ไนท์มันล้มไปบนโซฟาซึ่งมีผมประกบพี่มันอยู่ ถือว่าอยู่ในท่าล่อแหลมเลยทีเดียวเชียว ถ้าเกิดใครเข้ามาเห็นละก็.....
 
 “พี่ผมเอาไอ้....”
 
“เห้ย” พี่ไนท์ร้องเสียงหลงทันทีหลังจากที่มีเสียงเปิดประตูเข้ามา ด้วยความอยากรู้พี่มันตกใจอะไรเลยหันไปมองตาม
 
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
 
อย่างแรกเลย ตกใจที่มีคนเข้ามาเห็นผมกับพี่ไนท์อยู่ในท่าล่อแหล่ม แต่อันนี้มันยังไม่เท่าไหร่ แต่......
 
ไอ้คนที่มันเข้ามานี่สิ!!!!!!!!!
 
“ไอ้พี่ซิก!!!!!!” ผมกระเด้งตัวออกจากพี่ไนท์ทันที ความสงสัยที่มันโถมเข้ามามากมายในสมองตอนนี้แทบรับไม่ไหว คำถามคือ ไอ้พี่ซิกมันรู้จักบ้านผมได้ไง พี่มันมาได้ยังไง มาทำไม มาหาใคร มาทำอะไร บลาๆๆ ถึงคำถามแม่งจะซ้ำแต่คือมันตีกันในหัวผมตอนนี้รัว
 
“อ้าวนี่รู้จักกันด้วยเหรอ” พี่ไนท์ถามด้วยท่าทีแปลกใจ
 
“อะนี่ไม่ต้องแปลกใจ ไม่รู้จักครับ นี่บอกเลย” ผมพูดออกไปทำหน้าเชิดใส่ไอ้พี่ซิกไปที ส่วนแขนและขาตามด้วยตัวนี่เข้าประชิดไอ้พี่ไนท์เกาะไว้แบบลิงดีๆนี่เอง ได้ยินเสียงพี่ซิกมันหัวเราะหึเบา
 
“อ้าวแล้ว เออ ซิกเอาแผ่นหนังมาให้พี่เหรอ” พี่อย่าไปคุยกับมันนนนนน!!!!!!!
 
   “นี่ครับ” พี่ซิกยื่นแผ่นหนังมาให้พี่ไนท์ ถ้าจำไม่ผิดเป็นเรื่องที่ผมบอกพี่ไนท์ว่าอยากดูอาทิตย์ก่อน แต่ไม่รู้ไปไงมาไงถึงได้มีพ่อหนุ่มคนโฉดนี่เอามาให้ได้
 
“เออลืมแนะนำไปเลย ซิกเขาย้ายมาอยู่แทนป้าเชงข้างบ้านเราที่ย้ายออกไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อน” ย้ายมาข้างบ้าน!!!!!! ผมตกใจแทบจะทันทีที่พี่ไนท์พูดจบ ไม่นะเว้ย เราจะไม่อยู่ใกล้ไอ้คนแบบนี้ ไอ้คนใจยักษ์ใจมาร ไอ้คนโหดร้าย! TOT
 
เอาป้าเชงผมกลับคืนมาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!!!
 
“เอางี้ เดี๋ยวซิกรอทานข้าวเย็นกับพี่ก่อนนะ เพื่อเป็นการตอบแทน พ่อกับแม่ซิกยังไม่กลับมาใช่ไหม ทานคนเดียวคงเหงาแย่” พี่ซิกมันพยักหน้าเป็นอันตกลง ไปชวนเขาทำม๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
 
“ไนน์นั่งคุยกับพี่เขาไปก่อน อยู่ม.เดียวกับพี่เขาใช่เหรอ เดี๋ยวพี่จัดโต๊ะก่อน” คณะดียวกันด้วยครับพี่ -_-;
 
“ไม่! ไนน์ไม่หิว ไนน์จะขึ้นห้องแล้ว!” และแล้วเสียงท้องร้องที่ทรยศอดสูต่อเจ้านายของมันก็ดังขึ้น ผมงี้ยกกระเป๋าเป้มาปิดหน้าแทบไม่ทัน อุส่าเก๊กซะดิบดีเลย หมดกันความเท่กูTOT
 
“ไม่ต้องโกหกเลย นั่งคุยกับพี่เขาไปก่อน” พี่ไนท์หัวเราะก่อนจะเดินหายไปทางห้องครัว
 
“หึ” หันควับมามองไอ้คนตรงหน้าที่หัวเราะเบาๆ ผมเบ้ปากใส่อย่างหมั่นใส้
 
“หัวเราะอะไร!!”
 
“เปล๊า” ไอ้พี่ซิกมันตอบหน้าตาเฉยแถมยังยักไหล่ทำหน้ากวนๆ
 
ฮึ่ย!!!! เห็นแล้วหมั่นไส้เว้ยยยย!!!
 
“ข้าวที่บ้านไม่มีกินไง๊” ถามพลางทำหน้ากวนตีนใส่
 
“มีครับ แต่บังเอิญไม่มีคนกินด้วย” พี่ซิกยิ้มร้าย
 
“เพื่อนก็มีหนิ หรือเพื่อนไม่คบ”
 
“อยากคบกับคุณมากกว่า” เจอคำตอบนี้เข้าไปหน้าเกือบคว้ำเลยทีเดียวเชียว พี่มันต้องเป็นเกย์แน่ๆ!!!!
 
หรือไม่ก็...พี่ซิกมันต้องหาเรื่องจะแกล้งผมอยู่แน่ๆ เชิดต่อไปไนน์ เชิดต่อไป!!!!
 
“ไม่ได้หรอก ผมมีแฟนแล้ว!!!”
 
“จริงเหรอ ใครกันนะ ช่างโชคดี” พี่ซิกพูดเชิงกระแทก ดูก็รู้ว่าประชด คนสกิลต่ำแบบพี่อย่ามายุ่งกับผม ขอเตือนเป็นครั้งที่สอง!!!!!!!!!
 
“พี่ไนท์ไง แฟนผมเองแหละ” ผมแถไปหน้าด้านๆ (อ้าวด่าตัวเอง)
 
“เอ้าเหรอ นึกว่าเป็นพี่น้องกันซะอีก” หน้าเริ่มแหกนิดๆเมื่อพี่ซิกเน้นตรงคำว่าพี่น้องหรือว่าเขาจะคุยกันมาก่อนวะ เออเฉไฉไปก่อน เขาบอกว่ากัดอย่ากัดตอบ โอเคเราต้องเชื่อคนบอกเงียบเข้าไว้
 
“เตรียมตัวรึยัง” พอต่างคนต่างเงียบไปได้ซักพัก อยู่ๆไอ้พี่ซิกก็ถามขึ้น
 
“เตรียมอะไร?” ผมถามไปลอยๆ ตัวยังกอดอกเชิดหน้าแบบหยิ่งๆอยู่ ที่จริงผมไม่ใส่คนหยิ่งอะไรนะ เป็นคนเฟรนด์ลี่ด้วยซ้ำไป โดยเฉพาะกับสาวๆสวยๆนะ แต่สำหรับคนแบบนี้ผมจะไม่ยุ่ง!
 
“พรุ่งนี้จะให้จับพี่บัดดี้”
 
“ละ แล้วไง” ผมถาม เหมือนจะงงๆที่จู่ๆพี่ซิกมันมาบอก
 
“ก็เปล่า แค่ให้คุณเตรียมตัวไว้ อย่าไปสายล่ะ” พูดจบก็ยิ้มบางๆ อย่างงี้พี่ซิกมันต้องเตรียมอะไรพิเรนทร์ๆไว้แน่เลย เอาไงดีวะกู
 
“ไปทานข้าวกันเถอะ พี่จัดโต๊ะเสร็จแล้ว” ไม่ทันที่ผมจะได้โต้ตอบอะไรพี่ซิกกลับไปพี่ไนท์ก็มาเรียกพวกเราซะก่อน
 
 
 
ตลอดเวลาที่นั่งกินข้าวกัน พี่ไนท์ก็ชวนพี่ซิกคุยไปบ้าง ส่วนผมก็ถามคำตอบคำบ่งบอกว่าเบื่อขี้หน้าไอ้พี่ซิกเต็มที่ กินไปก็เขม่นใส่พี่ซิกมันไป
 
-_-+++
 
“ลองชิมนี่ดู ขอโปรดไนน์มัน แต่มันเผ็ดหน่อยนะ” พี่ไนท์ว่าพลางชี้ไปที่ชามต้มยำกุ้งน้ำข้น พี่รู้ว่าน้องชอบพี่ให้มันทำม๊ายยยยยยย
 
“ขอบายละกันครับ ผมกินเผ็ดไม่ค่อยได้น่ะครับ”
 
“ตุ๊ดว่ะ” ผมว่าไปลอยๆ เอออันที่จริงก็แทบจะเจาะจงแล้วแหละ กูคงว่าพี่ตัวเองมั้ง เอ๊ะหรือว่าตัวเองวะ55555555555555555555555555555 ไม่ใช่ละ
 
ผมจิกไปตลอดมื้อ ให้มันรู้ว่าบ้านนี้ใครใหญ่สุด ดูก็รู้ แมนๆแบบนี้ดิ กินเผ็ดได้อะ โห่ตุ๊ดมากอ่ะพี่ว้ากอะไรวะ เด็กอะ
 
“กินข้าวเสร็จแล้วก็เอานมขึ้นไปกินด้วยนะ วันนี้พี่ไม่เอาขึ้นไปให้นะ”
 
เอี๊ยดดดดดดดดดดด!!!!
 
ตายห่าละกู พี่ไนท์พูดอะไรตอนนี้วะ ดูดิไอ้พี่ซิกมันนั่งหัวเราะเลย TOT หมดกันศักดิ์ศรีและภาพพจน์ที่รักษามานาน...
 
“แล้วก็ออกกำลังกายซะบ้างนะ ดูสิเตี้ยกว่าพี่ซิกขนาดไหน” พี่ไนท์ไม่ว่าเปล่ายังยื่นมือมายีหัวผมจนฟูไม่เป็นทรง พี่ยังเห็นน้องเป็นเด็กใช่ไหม ตอบ!!!
 
ฟห่หฟดส้หกาดสงก้หฟ้งกสหด้ฟหเกห ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว ณ จุดๆนี้พี่ไนท์ได้ทำลายความแมนของน้องไปหมดสิ้นเสียย่อยยับ รู้สึกเหมือนหน้าจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เอาล่ะมุดตรงไหนดี
 
หลังจากที่หน้าแหกกันไปเป็นที่เรียบร้อย ผมก็รีบจัดการกินข้าวตรงหน้าให้หมด ก่อนจะขอตัวขึ้นห้อง แต่พอก้าวขึ้นบันไดก้าวแรกไม่ทันได้ก้าวต่อหน้าก็แทบคว้ำอีกครั้งเพราะพี่ไนท์ดันเรียกผมให้ไปกินนมก่อน คือดีอ่ะ พี่โคตรเป็นห่วงเป็นใยน้องอ่ะ แต่พี่ไม่เป็นห่วงหน้าน้องเลย แง หันไปก็เห็นไอ้พี่ซิกนั่งกลั้นหัวเราะอยู่
 
ฮึ่ย!!!!!!!
 
ได้!!!!!
 
เดี๋ยวเจอกันครับพี่ว้ากครับ
 
 
 
Rrrrrrrrrrrr
 
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นลั่นห้อง ผมกวาดมือไปทั่วที่นอน ใครวะโทรมาคนจะหลับจะนอน
 
“ฮัลโหล” รับแล้วกรอกเสียงไปอย่างงัวเงีย ไม่ใช่เรื่องสำคัญเดี๋ยวพ่อจะยิงให้
 
(อยู่ไหนแล้ววะไอ้ไนน์) อยู่ไหนยังไงวะ แล้วทำไมปลายสายมันต้องกระซิบวะ
 
“มึงใครเนี่ย” ไม่ตอบแต่กลับยิงคำถามกลับไปแทน ตาทีจะปิดแหล่ไม่ปิดแหล่อยู่แล้วนะตอนนี้ ปากมันก็พูดไป แต่กูจะหลับอีกรอบแล้วอ่ะพูดจริงๆ
 
(กูสีไม้ไงไอ้ฟาย นี่มึงยังไม่ตื่นใช่ไหมไอ้ไนน์!) ปลายสายตะหวาดกลับมาแต่ยังคงเสียงออกแนวกระซิบอยู่ดี เออกูสงสัยจริงๆกระซิบทำไม
 
“เออแล้วมึงจะกระซิบทำแป๊ะมึงเหรอห๊ะ”
 
(ไอ้ห่าคนอื่นเขานั่งเงียบจะให้กูตะโกนไง๊ เจ็ดโมงสี่สิบแล้วนะเว้ย รีบให้ไวเลยมึง แค่นี้นะพี่ว้ากแม่งเดินมาแล้ว..) พูดแค่นั้นก่อนจะตัดสายไป
 
อะไรวะพี่ว้าก…
 
เจ็ดโมงสี่สิบ...
 
“ชิบหายแล้ว!!!” นึกได้ก็ดีดตัวเองขึ้นจากเตียงอย่างไว พี่ว้ากแม่งนัดแปดโมงนี่ ตายๆๆๆๆๆๆกูตายแน่ๆ เอาไงดีวะ ชิ่งไม่ไปดีไหม? ไม่ดีแน่ ยี่สิบนาที
 
อาบน้ำแต่งตัวอย่างไว ก่อนจะลงมาเจอพี่ไนท์ชวนให้กินข้าวก่อน ผมจึงปฏิเสธไป ไม่มีเวลามากินอะไรแล้วตอนนี้ กระโดดซ้อนรถคู่ใจบิดออกไปอย่างเร็ว รีบที่สุดในรอบปีเลยว่ะ จะทันไหมเนี่ย!!!!!
 
บ้านกูก็ไม่ได้ใกล้ๆนะเว้ยพี่ว้ากกกกกกกกกกกก!!
 
 
 
 TBC...
 
ขอกำลังใจ เอื้อออออออออ.... *กลิ้งลงกับพื้น*
ฝากบอกต่อฟิคข้าด้วย...เอื้อออออออออออออ
55555555555555555555พอละ บายๆ