[Fic Fairy Tail] ปาฎิหาริย์รัก

29
เจอกันครั้งแรก
'มังกรดำ'

 
 
            "เวนดี้ แล้วพ่อแม่เธอละ?" ลูซี่เอ่ยถามอย่างหวั่นๆ เพราะกลัวจะไปทำให้เวนดี้สะเทือนใจ
            "พ่อแม่หนู่ตายแล้วค่ะ เพราะพวกท่านถูกตามล่า เลยเอาหนูไปทิ้งไว้เพื่อไม่ให้หนูตายเพราะอยู่กับพวกท่าน และเผื่อจะมีคนใจดีมาเจอแล้วเอาหนูไปเลี้ยงน่ะค่ะ" เวนดี้ตอบด้วยรอยยิ้ม สิ่งนี้ ทำให้เธอรู้ว่าพ่อแม่ของเธอต้องรักเธอมาก เพราะมิฉะนั้น เธอก็คงตายตามพ่อและแม่ไปแน่
            "เสียใจด้วยน่ะเวนดี้" ลูซี่เอ่ยด้วยความเห็นใจ
            "เอาละๆ ยังไงก็เถอะ ต่อไปเป็นตาเธอแล้วน่ะ ลูซี่" เวนดี้ที่เมื่กี้เกือบหลั่งน้ำตาออกมา เก็บน้ำตาแล้วพูดขึ้น
            "อะ... เอ่อ.... อ้อ" ลูซี่เหมือนความรู้สึกช้าลงไปชั่วขณะ เพราะการเปลี่ยนสีหน้าที่เร็วจัดของเวนดี้นั้นน่าทึ่งมาก "งะ งั้นก็" ลูซี่สูดลมเข้าท้องก่อนละพ้นมันออกมาแล้วเริ่มบรรยาย "เรื่อมันเริ่งจากตอนที่ได้เจอกับเอลซ่า..."
 
            ณ มหาลัยแฟรี่เทล
            ที่หอพักของแผนกนักเวทย์ วันนี้ทันัดเรียนใหม่ที่จะย้ายเข้ามาอยู่เพิ่มอีกสามคน เป็นชายสองหญิงหนึ่ง และตอนนี้ในห้องสองศูนย์หก ในหอพักก็มีลูซี่ซึ่งกำลังเตรียมตัวต้อนรับเพื่อนร่วมห้องที่จะมาอยู่ด้วยกันในห้องนี้ เมื่อเตรียมห้องเสร็จ ก็ไปรอรับที่หน้าประตู
            หลังจากที่ได้ยินเสียงเคาะประตูสองสามที ลูซี่ก็เปิดออก หน้าประตูนั้นมีผู้หญิงตัวเล็กคนนึง คนนั้นคืออาจารย์ที่เป็นถึงผู้อำนวยการของสถาบันด้วย ด้านข้างของเมวิสมีผู้ชายอยู่สองคนและผู้หญิงหนึ่งคน ผู้ชายคนนึงผมสีชมพูส่วนอีกคนนั้นผมสีออกดำๆ มั้ง ส่วนผู้หญิงนั้นผมสีแดงสวยมากเลย
            "อะ นี่เพื่อนร่วมห้องของเธอน่ะ เขาชื่อเกรย์" เมวีสดันเกรย์ให้เข้าไปหาลูซี่ ส่วนเกรย์นั้นก็ทำหน้าเหวอไปเรียบร้อยแล้ว
            "เอ๋!" ลูซี่ถึงกับหน้าแดง อันที่จริงก็พอรู้อะน่ะว่าผอ.ต๊องหน่อยๆ แต่ไม่คิดว่าจะถึงขั้นนี้อะน่ะ ลูซี่คิด
            "ล้อเล่นน่าล้อเล่น" เมวิสที่ได้เห็นหน้าแดงๆ ของเฃลูซี่อย่างที่คาดจนพอใจแล้ว ก็เลยกลับคำพูด "คนนี้ต่างหากละเธอชื่อเอลซ่า อะ เข้าไปสิ" เมวิสพูดแล้วดันเอลซ่าให้เข้าห้อง ส่วนผู้ฃายผมชมพูนั้น ก็แนะนำตัวเองโดยที่ไม่รอให้ใครมาแนะนำแทน
            "ส่วนฉันชื่อนัตสึ เป็นน้อยของเอลซ่า" นัตสึว่าแล้วก็เอามือไปประสานกันที่ท้ายทอยพร้อมกับยิ้มหน้าบาน
            "เอาละ ไปได้แล้ว" เมวิสดันหลังให้เกรย์และนัตสึเดินไปข้างหน้า เมื่อทั้งสองเริ่มเดิน เมวิสก็เปลี่ยนมาเดินนำ เกรย์ที่ตอนนี้เดินตามคนทั้งสองหันกลับไปมองลูซี่ที่ตอนนี้ยังไม่ได้เข้าไปในห้อง แล้วยิ้มให้กับลูซี่จนเธอหน้าแดง แล้ววิ่งเข้าห้องไป เกรย์จึงหันกลับมาแล้วก็เจอกับใบหน้าของเมวิสที่กำลังจ้องจับผิดอยู่
            "ปิ๊งเขาแล้วอะดิ่~" ว่าเสร็จก็หันกลับไปเดินเหมือนเดิมแล้วก็เหลือบมองใบหน้าแดงๆ ของเกรย์เอา
 
            "นี่ เป็นอะไรหรือเปล่านะ?" เอลซ่าที่เดินเข้าห้องไปเพื่อจัดของส่วนตัวได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงปิดประตูตดังปัง เลยเฉง้อหน้ามามองลูซี่ สิ่งที่เห็นคือหน้าลูซี่แดงมากๆ
            "เปล่าๆ" ลูซี่ตอบยิ้มๆ
            "หน้าแดงเชียว ไม่สบายหรอ" เอลซ่าถามทั้งๆ ที่รู้ว่าลูซี่หน้าแดงเพราะอะไร
            "ก็อาจจะอะน่ะ" ลูซี่ดูลุกลี้ลุกลน "ช่างเถอะน่า ว่าแต่เธอนะ เรียนเวทมนต์สายอะไรหรอ?" ลูซี่รีบเปลี่ยนประเด็นทันที
            "ก็สายปกติอะ แต่เน้นเรื่อประตูมิติ แล้วเธอละ"
            "ของฉันหรอ สายปกติเหมือนกัน แต่เน้นเวทย์ที่ใช้โจมตีนะ" ลูซี่ตอบอย่างยิ้มแย้ม เพราะเวทย์สายต่อสู้นั้นมีเธอเพี่ยงคนที่เดียวที่เรียน ที่เป็นผู้หญิงอะน่ะ "แล้ว น้องเธอละ แล้วก็ผู้ชายผมดำนั่นด้วย"
            "นัตสึนะหรอ หมอนั่นนะเรียนสายปืนเวทย์ส่วนเกรย์เรียนสายปกติ" เอลซ่านึกอยู่ครู่นึงแล้วตอบว่า  "แต่เน้นสายโจมตีด้วยอาวุธ"
            "สะ สายเดียวกับฉันหรอ"
            "ก็คงงั้นน่ะ" เอลซ่าตอบแล้วเดินกลับไปจัดของต่อ ปล่อยให้ลูซี่เม่ออยู่อย่างนั้น ผ่านไปครู่ใหญ่ ในที่สุดลูซี่ก็ได้สติ
            "ให้ฉันช่วยน่ะ"
            "ได้สิ"
 
            หลายอาทิตย์ต่อมา
            ณ หุบเขามังกร
            ตอนนี้ลูซี่กำลังจะไปลองหาคู่หูของตนเป็นครั้งที่ห้า ตั้งแต่เข้ามาเรียนที่แฟรี่เทลนี้ ลูซี่ก็จะมาที่นี่ทุกๆ สองอาทิตย์เพื่อหาคู่หู แต่ทุกครั้งที่มา มักจะแพ้หรือเผลอฆ่าสัตว์ที่จะเอามาเป็นคู่หูทุกครั้งไป
            ลูซี่ที่ตอนนี้กำลังมองหาสัตว์ที่จะเอามาเป็นคู่หูอยู่กันดันหันไปเห็นเกรย์และนัตสึกำลังยืนมองอะไรอยู่สักอย่าง ลูซี่มองตามสายตาไปก็พบกับเอลซ่าที่กำลังจัดการสัตว์ แต่ไม่ได้เอามาเป็นสัตว์พาหนะแล้วจะเอาไปไหนละเนี่ย
            ลูซี่เดินเข้าไปหาเกรย์และนัตสึพร้องทั้งถามว่า "เอลซ่าทำอะไรนะ"
            "ทำงานนะ"
            "ทำงาน?" ลูซี่ทวนคำพูดของนัตสึด้วยใบหน้างงๆ
            "พอดี สองคนนี้เขาทำงานอยู่ที่คลังสัตว์พาหนะ ก็เลยต้องออกมาจับสัตว์เพื่อให้ไปรับนักเรียนอย่างพวกเราเป็นเจ้านาย" เกรย์อธิบาย "พวกนี่เพิ่งจะเริ่งทำงานได้แค่อาทิตย์กว่าๆ เอง อันที่จริงพวกเขาจะให้ทำงานอย่างเช่น ให้อาหารสัตว์หรืออะไรทำนองนั้นก็ แต่เพราะนัตสึมันดังไปเอาสัตว์ที่อยู่ในนั้นมาเป็นคู่หู ก็เลยต้องออกมาทำงานหาสัตว์เข้าคลังตั้งแต่ตอนนี้ล่ะ" เกรย์พูดไปกลั้นขำไป
            "อืมๆ" ลูซี่ตอบรับคำตอบของเกรย์ จากนั้นก็พูดกับเกรย์ว่า "นี่นาย ช่วยอะไรหน่อยสิ"
            "อะไรหรอ?" เกรย์หันไปมองลูซี่
            "คือ..." ก่อนที่ลูซี่จะได้พูด ทางด้านหลังก็เกิดเสียงระเบิดขึ้น เมื่อหันไปมองจึงรู้ว่า มีคนกำลังจะปราบมังกรให้มาเป็นสัตว์พากหนะ แต่ดูเหมือนมังกรจะไม่ยอมรับคำท้า จึงเอาแต่นอนจนโดนเวทย์อะไรสักอย่างเข้าไปทำให้เกิดแผลขนาดใหญ่บริเวณหลังของมังกร ดูจากผลของแรงระเบิดแล้ว เวทย์ที่ใช้ต้องแรงมากแน่ๆ นี่มันจะเกินไปแล้วน่ะ ในเมื่อสัตว์ไม่ยอมสู้ก็ไม่ควรที่จะทำล้ายมัน ถึงจะเป็นมังกร แต่ดูแล้วคงจะเป็นมังกรกำพร้า เพราะมันดูยังไม่น่าเกินห้าสิบปีเองน่ะ
            ลูซี่เดินเข้าไปหาผู้ชายที่กำลังจะใช้เวทย์เดิมซัดมังกรดำที่อยู่ตรงหน้าต่อ จากนั้นลูซี่ก็โยนคันธนูที่เป็นอาวุธเพียงอย่างเดียวของเธอใส่ผู้ชายคนนั้น "นายคิดจะทำอะไรห๊ะ!!!"
            ชายคนนั้นหันมาแล้วหรี่ตามองลูซี่อย่างเหยียดหยาม "แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ"
            "มันจะไม่เกี่ยวแน่ ถ้านายไม่ทำร้ายมังกรตัวนั้นนะ" ลูซี่ตวาดจนผู้คนที่อยู่แถวนั้นเริ่งเงียบและมองดูสถานการณ์ เพราะสิ่งที่ลูซี่พูดนั้นโดนใจพวกเขามาก ถึงผู้คนที่อยู่แถวนั้นจะอยากได้สัตว์พาหนะมากแค่ไหน ก็ไม่เคยทำร้ายสัตว์ที่ไม่ยอมรับคำท้าเลย
            "ยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ เพราะมันไม่ใช่สัตว์ของเธอ หรือว่าไม่จริง" ชายคนนั้นพูดขึ้นอย่างผู้มีชัย
            ลูซี่อ่ำอึ้งไปชั่วขณะ จากนั้นก็เดินไปหามังกรที่ตอนนี้กำลังส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวดออกมา จากนั้นก็รีดเลือดตัวเอง แล้วไปแปะที่หน้าผากของมังกร จากนั้นก็มีเกร็ดออกมาจากแผลของลูซี่เมื่อเห็นว่ามีเกร็ดแล้วลูซี่จึงเดินกลับไปหาชายคนนั้นที่ตอนนี้เหวอสนิด
            "นี่ไง เห็นมั้ย ฉันเป็นเจ้านายมันแล้ว เพราะงั้นนายก็เลิกสู้กับมันสักที โอเคน่ะ
            ชายคนนั้น เมื่อได้สติก็สถบออกมาเบา แล้วเดินจากไป
            "เอาละ นายไม่เป็นไรแล้วใช่มั้ย" ลูซี่ถามมังกรดำ
            มังกรพยักหน้าให้ลูซี่และจังหวะนี้เองที่พวกเอลซ่าเดินเข้ามา "เอ่อลูซี่ตกลงเธอได้คู่หูแล้วสิน่ะ" เอลซ่าที่ดูภาพเหตุการณ์เมื่อครู่รู้สึกจับต้นชนปลายไม่ถูก
            "เปล่าหรอ เดี๋ยวฉันจะยกเลิก เพราะท่ามันคงไม่อยากได้เจ้านายหรอกมั้ง" ลูซี่พูดจากนั้นก็ลองนึกวิธียกเลิกพันธสัญญา เมื่อนึกออกก็ท่องถาคาแล้วมองดูผล แต่ผลคือ เกร็ดยังคงอยู๋ที่เดิม ส่วนมังกรนั้นก็กลายร่างเป็นเด็กอายุสิบสองขวบ
            "ทำไมอะ ทำไมมันไม่ยกเลิกละ" ลูซ๊พูดอย่างอึนๆ
            "การจะยกเลิกต้องมีความสมัครใจของทั้งสองฝ่ายน่ะ"
            "ของทั้งสองฝ่าย งั้นก็แปรว่า..."
            "ใช่ มังกรตัวนั้นไม่ต้องการให้เธอยกเลิกไงละ" เกรย์พูดแล้วเดินเข้ามาตบไหล่เบาๆ
            "ไชโย!ๆ" ลูซี่กระโดนโลดเต้นแล้วเข้สไปกอดเพื่อทั้งสามทีละคน "เกรย์ ฉันได้คู่หูแล้ว เย้!!!" ลูซี่กอดเกรย์จนแน่นเพราะความดีใจ ส่วนเกรย์นั้นหน้าแดงไปเรียบรอยแล้ว เมื่อลูซี่ครายกอดออกก็พบว่าหน้าของเกรย์แดงมาก "เกรย์ ไม่สบายหรอ?"
            "มะ ไม่ใช่สักหน่อย!" เกรย์พูดแล้วรีบหันหน้าไปทางอื่น เมื่อคุมสติได้แล้วจึงหันกลับไปยิ้มแล้วกล่าวขอโทษ "โทษที พอดีไม่ค่อนชินนะ ที่มีคนมากอด" เกรย์ว่าแล้วก็ยกมือขึ้นมาเกาหน้าแกเก้อ
            ลูซี่เมื่อได้ยินก็หน้าแดงตามเกรย์ไปซะอย่างนั้น ส่วนเอลซ่าและนัตสึนั้นเดินออกห่างเพื่อไม่ให้เป็ กขค คู่รักที่ปากแข็งกันทั้งคู่นั่น
_________________________________________
จบไปอีกตอน ตอนต่อไปนี่ขอบอกว่าหนุกมักๆ
แต่ไรท์เตอร์ไม่รู้ว่าจะมาอัพได้เมื่อไร่ แต่ไร์เตอร์ก็จะยังไม่หยุดแต่งหรอกน่ะค่ะ
ไรท์เตอร์จะหาทางมาอัพให้ได้เลยค่ะ
เพื่อรีดเดอร์ที่รัก ไรท์เตอร์คนนี้สู้ตายค่ะ>O<!!!