[Fic Fairy Tail] ปาฎิหาริย์รัก

28

เจอกันครั้งแรก

'มังกรฟ้า'

            "แผนกอัศวินมีกฎเกณฑ์ด้วยหรอ ไม่เห็นเคยได้ยินเลย" หลังจากที่นัตสึและเกรย์ถกกันว่าใครจะเป็นคนถาม สุดท้ายเกรย์ก็ทน(ลูกตื้อของนัตสึ)ไม่ไหว พ้ายแพ้ต่อความอยากรู้อยากเห็น

            "อือ" เอลซ่าตอบ พร้อมเสริมว่า "เห็นมีตั้งเกือบร้อยข้อได้มั้ง ฉันละสงสารพวกอัศวินจริง ๆ เลย" ว่าเสร็จก็ถอนหายใจเฮือดใหญ่

            "แต่เดี๋ยว ลินลี่แปลงร่างกลายเป็นผู้ชาย แถมสูงกว่าเธออีก งะ งั้นก็แก่สุดอะดิ" นัตสึที่ได้ฟังเรื่องตอนที่เจอกับลินลี่นี้อย่างเต็มๆ เป็นครั้งแรก เพราะครั้งก่อนที่เอลซ่าเล่าให้นัตสึฟังนั้น นัตสึเผลอหลับไป ทำให้ไม่รู้ว่าลินลี่อายุเยอะกว่าแฮปปี้

            "อือ" เอลซ่าตอบ

            "งั้นต่อไป ใครจะเล่าต่อละ เวนดี้หรือลูซี่ดี" เกรย์หันไปมองบุคคลที่เหลือ ที่ยังไม่ได้เล่าประสบการณ์ตอนที่ได้เจอกับคู่ของตนออกมา

            "งั้นให้ลูซี่ก่อนก็ได้คะ^^"  เวนดี้พูดขึ้น หลังจากคิดดูแล้ว

            "ทำไมละ?" ลูซี่มองเวนกี้ด้วนความงุนงง

            "พอดี ฉันไม่รู้ว่าจะเริ่งเล่ายังไงนี่น่า"

            "ไหงเป็นงั้นไป"

            "ก็เท่าที่จำได้ ฉันก็เป็นเพื่อนกับชาค์ลแล้วนะสิ"

            "งั้นเธอก็เล่าตั้งแต่ที่จำได้เลยสิ ง่ายจะตายไป" ลูซี่ชี้แนะให้เวนดี้รู้ว่าควรเริ่งตรงไหน

            "แล้วเธอและลูซี่" เวนดี้ถามขึ้น

            "ไม่เห็นเป็นไรเลย เดี๋ยวฉันเป็นคนปิดเรื่องเอง เขาว่ากันว่า คนสุดท้าย จะได้แฟนหล่อ(เหมือนเกรย์อะดิ- - : ไรท์เตอร์)"

            "งั้นก็ได้ เรื่องมันเกิดเมื่อสิบกว่าปีก่อน ตอนนั้นฉันอายุได้แปดขวบ พ่อแม่ของฉัน เอาฉันไปทิ้งในป่าใกล้กับหุบเขามังกร..."

            ณ หุบเขามังกร

            ที่นี้คือหุบเขาแห่งมังกรทุกสายพันธุ์ แต่หุบเขาแห่งนี้ถูกแบ่งออกเป็นสี่ทิศ นั้นคือทิศเหนือ สำหรับมังกรชั้นสูง ทิศใต้ สำหรับมังกรน้ำ เพราะที่นั้นติดกับชายฝั่งทะเล ทิศตะวันออก สำหรับมังกรรับใช้มังกรชั้นสูงและทางทิศตะวันตก สำหรับมังกรชั้นต่ำ

            และในหุบเขามังกรทางทิศตะวันออกแห่งนี้ มีอยู่ถ่ำนึง เป็นถ่ำของสองแม่ลูกเผ่าพันธุ์มังกรฟ้า และเผ่าพันธุ์มังกรฟ้าก็ถือว่าใหญ่ที่สุดในทิศตะวันออก เมื่อหลายปีก่อนลูกมังกรฟ้าได้ไปเที่ยวเล่นแถวที่ติดกับเมื่องของอาณาจักรฟิโอเร่

            "แม่ หนูเก็บสัตว์น่ารักๆ ได้ด้วยละ แม่" มังกรน้อย หรือชาค์ลถืออะไรสักอย่างเข้ามาในถ่ำของผู้เป็นแม่ โดยที่เรียกมันว่า 'สัตว์น่ารักๆ' เมื่อวิ่งเข้ามาได้ไม่นานก็พบกับแมาจอตน

            "สัตว์อะไรอีกละ ครั้งนี้คงไม่ใช่ปลาบก หรืองูหางกุดหรอน่ะ(งูหางกุด- -)" ผู้เป็นแม่เริ่มห่วงลูกขึ้นมาตะหงิดๆ เพราะเมื่อคราวก่อนที่เอางูหางกุดเข้ามาเล่น ก็โดนมันใช้หางสั้นๆ นั้นรัดซะจนต้องร้องให้แม่มาช่วย

            "หึ ไม่ใช่น่ะแม่ แต่สัตว์ตัวนี่หนูไม่เคยเห็นมาก่อนเลย แถมมันน่ารักอีกด้วย ไม่เชื่อแม่ก็ดูสิ" มังกรน้อยอวดสัตว์ที่อยู่ในอ้อมแขนกับผู้เป็นแม่ สัตว์ที่อยู่ในอ้อมแขนของมังกรนั้นมีเรือนผมสีน้ำเงิน มีแขนมีขา ร่างนั้นอยู่ในชุดเสื้อยืนแขนกุดกับกางเกงขาสามส่วน นี่มัน... นี่มันมนุษย์ชัดๆ ผู้เป็นแม่มองเด็กในอ้อมแขนของชาค์ล แล้วมองหน้าที่ยิ้มแย้มของชาค์ล

            "ลูกไปเอามนุษย์มาได้ไงเนี่ย" ผู้เป็นแม่เอ่ยถาม

            "ก็หนูไปเล่นที่ชาบแดง แล้สไปเจอสัตว์ตัวนี้กำลังนอนอยู่ เห็นว่าน่ารักเลยจะเอามาเลี้ยงนะแม่ ได้มั้ยอะ?" ชาค์ลเอ่ยปากขอ

            "ไอ้ได้ทั้ยมันก็ได้ แต่ลูกจะเลี้ยงไหวหรอ นี้มันมนุษย์น่ะ!"

            "ไหวสิ ก็หนู่ชอบมันนี้น่า" ว่าเสร็งก็เอาหน้าไปถูกับแขนของเด็ก

            "โอ้ย" เมื่อแขนถูกหน้าของมังกรถูก็ถึงกับทำให้เป็นแผลได้ และเด็กที่เมื่อกี้กำลังนอนหลับอยู่ ต้องตื่นขึ้น เพราะเจ็บที่แขน

            "แม่ ทำไมสัตว์น่ารักถึงร้องอะ?" มังกรเด็กถามออกไปด้วยใบหน้าซื่อๆ มังกรแม่แถบอยากแงะหัวสมองของลูกออกมาดูเลยที่เดียว

            "ก็หนูเอาหน้าที่มีเกล็ดมังกรไปถูกับแขนเขาทำไม เห็นมัย เลือดออกแล้ว..." ยังไม่ทันจบประโยคดี กลางหน้าผากของชาค์ลก็เกิดแสงขึ้น สร้างความตคกใจให้กับผู้เป็นแม่มาก

            หลังจากที่แสงจางหายไปแล้ว บาดแผลของเด็กหญิงที่อยู่ในอ้อมแขนก็มีเกล็ดมาปิดไว้ แล้วเด็กก็ลืมตาขึ้น และได้เห็นมังกรสองแม่ลูก กำลังมองเธออยู่ เธอเริ่มรู้สึกไม่ดี บางทีมังกรสงองตัวนี้อาจจะจับเธอมากินก็ได้

            "ขะ ขอโทษน่ะ แต่อย่ากินหนูเลย ถึงแม้พ่อแม่หนูจะทิ้งหนู แต่หนูก็ไม่อยากตายน่ะค่ะ เพราะงั้นอย่าฆ่าหนูเลย ขอร้องละคะ น่ะคะ น่ะคะ" เด็กพูดเสียงดังมาก ทำให้ทั้งสองเข้าใจในทันทีว่าเด็กนี่ต้องกลัวพวกเธออยู่เป็นแน่

            "ไม่ฆ้เธอหรอก ถึงพวกข้าจะเป็นมังกร แต่ก็ไม่ได้ใจไม้ใส้ละกำ ถึงกลับกินเด็กเป็นอาหารหรอกน่ะ" ผู้เป็นแม่แปลงร่างเป็นมนุษย์แล้วเข้าไปปลอบ "อีกอย่างเธอกับลูกของชั้น ได้ทำพันธสัญญากันแล้วด้วย เพราะงั้นจะฆ่าก็เปล่าประโยชน์ เดี๋ยวข้าจะเลี้ยงเจ้าให้กลายเป็นสุดยอดเวทย์ป้องกันและสุดยอดเวทย์รักษาเลยละ"

            "อะไรน้าาา!?!?!!" เมื่อได้ยินผู้เป็นแม่พูดก็ถึงกับสะดุ้ง นี่ฉันเผลอทำพันธสัญญากับมนุษย์ไปแล้วหรอเนี่ย โอ้ม้ายน้าาาาาา... ชาค์ลร้องลั่นอยู๋ในใจ

            "แล้วเจ้าชื่ออะไรละ" มังกรในร่างมนุษย์ถามขึ้น

            "เวนดี้ค่ะ" 

__________50%__________

มาต่อแล้วจร้าาาาาาา 

__________50%__________

            สิบปีต่อมา

            ที่ถ้ำของมังกรฟ้าสองแม่ลูก ตรงกลางถ้ำนั้นมีหญิงสาวอายุสิบแปดกำลังฝึกใช้เวทย์บราเรียอยู่ในถ้ำ โดยที่มีมังกรฟ้า ชาค์ล เอาหัวตัวเองม่งม่านบราเรียและบางครั้งก็พ้นลูกสูรย์ยากาดใส เพื่อให้เวนดี้ตั้งรับได้อย่างมีประสิทธิภาพ เมื่อเห็นว่าไม่มีร่องรอยของการร้าว ชาค์ลจึงกระโดดเข้าใส่ แต่ก็เป็นแบบเดิม ม่านบราเรียยังคงสภาพเดิมไว้ได้ ถึงจะสั่นสะเทือนเล็กน้อยก็ตาม

            ทางฝ่ายมังกรนั้นเมื่อกระโจนเข้าใส่บราเรียอย่างจัง ก็ถึงกับเลือดออกหัวเลยทีเดียว แต่ก็นิดหน่อยเท่านั้น เวนดี้เมื่อเห็นว่าเพื่อนบาดเจ็บ ก็สลายบราเรียและเข้าไปรักษาให้ทันที เวนดี้ได้รับการเวทย์รักษาและเวทย์บราเรียให้คือแม่ของชาค์ล

            เมื่อทั้งคู่ฝึกเสร็จก็ได้เวลาเล่นแล้ว และการเล่นของพวกเค้าคือเข้าไปหาอะไรอร่อยๆ กินกันในเมือง ทั้งสองออกจากถ้ำของผู้เป็น (ของชาค์ล)

            "หยุดก่อนชาค์ล" เวนดี้ที่ขี่อยู่บนหลังของมังกรฟ้าพูดขึ้น เพราะเจอกับคนกลุ่มน้อย สักประมาณสิบคน กำลังปะทะกับคนกลุ่มมาก สักประมาณห้าสิบหกสิบคน ทั้งสองฝ่ายกำลังสู้กันอยู่ตรงชายแดงระหว่าง หุบเขามังกรและอาณาจักรฟิโอเร่

            "ชาค์ล ลงไปข้างล้างกัน" เวนดี้พูดออกแนวออกคำสั่งกับชาค์ล ชาค์ลทำตามที่เวนดี้บอก เมื่อลงมาถึงพื้นก็ทำให้เกิดเสียงแหวกอากาศดังขึ้น ทำให้ผู้คนที่กำลังสู้กันอยู่นั้นเบี่ยงเบนความสนใจจากคู่ต่อสู้มาดูผู้มาเยือน เมื่อเห็นว่าเป็นเพียงเด็กสาวสองคน (ชาค์ลให้เวนดี้กระโดดลงไปข้างล้าง จากนั้นก็แปลงร่างเป็นมนุษย์ก่อนถึงพื้น)

            ตอนนี้ทุกคนมองไปยังผู้มาเยือนกันแทบทุกคน ส่วนคนที่เบนสายตากลับมาหาคู่ต่อสู้ต่อและก็ได้เห็นโอกาสอันงาม จึงใช้กระบี้ฟันเข้าที่ท้ายทอยจนอีกฝ่ายสลบไป จากนั้นทุกคนก็หันไปหาคู่ต่อสู้ของตัวเองต่อ เลิกสนใจผู้มาเยือน

            เวนดี้เดินเข้าไปหาผู้หญิงที่ได้รับบาดเจ็บที่ไหลซ้าย แต่มือข้างขวายังคงปัดป้องกระบี่ที่ฟังเข้ามา เมื่อมาถึงก็สร้างม่านบราเรียขึ้นครอบหญิงคนนั้นไว้ จากนั้นเวนดี้ก็รีบหยุดเลือกและใช้เวทย์รักษาสมานบาดแผลให้เธอ เธอตกใจนิดหน่อยคิดจะใช้กระบี่ฟังเวนดี้แต่เวนดี้เข้ามารักษาให้ก่อน จึงรู้ว่าเด็กสาวผู้นี้มาอย่างเป็นมิตร เวนดี้ใช้เวลาเพียงครู่เดียวก็สมานแผลได้แล้วก็กลับไปร่ายเวทย์ใส่ม่านบราเรียเพื่อทำให้บราเรียแข็งแกร่งขึ้น อยู่ในระดับ3

            "นี่พวกเจ้าเข้ามาทำไม มันอันตรายนะ" หญิงผู้นั้นพูดขึ้นอย่างหวังดี เพราะเธอไม่ต้องการให้ใครเอาชีวิตมาทิ้งที่เธอ

            "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ" เวนดี้ตอบแล้วยิ้มให้กับหญิงผู้นั้นเพื่อไม่ให้คิดมาก "ว่าแต่ เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอค่ะ?" เวนดี้ถามออกไปตรงๆ ไม่อ้อมค้อม

            เมื่อหญิงสาวได้ยินคำถามเข้าก็ตกใจ ไม่คิดว่าเด็กสาวตรงหน้าจะถามเธอแบบตรงๆ แต่เธอก็ยังตอบกลับไปว่า "พวกเรากำลังจะไปหาสัตว?พาหนะนะ ก็เลยจะไปที่หุบเขามังกร เขาว่ากันว่าที่นั้นไม่ได้มีแค่มังกร แต่ยังมีสัตว์อีกมากมาย พวกเราก็เลยจะไปดูน่ะ

            อีกอย่างพวกเราก็กำลังจะไปเข้าเรียนที่มหาลัยแฟรี่เทล ก็เลยต้องหาสัตว์พาหนะเป็นของตัวเอง" หญิงสาวอธิบายอย่างใจเย็น จากนั้นเขาก็ออกไปสู้กับคนภายนอก เวนดี้เมื่อได้ยินเหตุผลก็เลยช่วยอีกแรก ส่วนชาค์ลนั้น เวนดี้ทำอะไรก็ทำตามไปแค่นั้น

            เมื่อสู้ศึกเสร็จเวนดี้ก็เลยอยากเข้าไปเรียนบ้าง หลังจากนั้นเวนดี้ก็ไปอ้อนมังกรฟ้าที่เป็นแม่ของชาค์ลจนเขาต้องยอมให้ลูกทั้งสองเข้าไปเรียนที่มหาลัยแฟรี่เทล