[Fic Fairy Tail] ปาฎิหาริย์รัก

 
 
19 
ความหลัง เอลซ่าเจราล 2 - วันวาเล็นไทน์ & วันที่ลาจาก
 
     เช้าวันต่อมาที่บ้านของเอลซ่า
 
     "ลั่นล้าาาา~" เสียงของเอลซ่าที่กำลังทำช็อกโกแลตอยู่ในครัว ร้องเพลงไปทำไป เอลซ่าทำการสับช็อกโกแลตก่อน ที่ซื้อมาจากซุปเปอร์ฯใกล้ ๆ หั่นให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ และนำลงในถ้วยอลูมิเนียมที่แช่อยู่ในหม้อที่ต้มน้ำเดือดไว้ในอุณหภูมิ 60 องศา ไม่เกินนี้ ไม่งั้นรสของช็อกโกแลตจะเปลี่ยนไป จากนั้นเอลซ่าก็ทำการคนช็อกโกแลต และเทส่วนผสมอื่นลงไปและคนอีกครั้ง พอคนจนได้ที่ก็เทลงพิม และนำไปแช่ในตู้เย็น จากนั้นเอลซ่าก็เตรียมถาด และช็อกโกแลตอีกส่วนหนึ่ง เมื่อเอลซ่าเตรียมอุปกรณ์เสร็จ เอลซ่าก็นำถาดมาวางไว้บนเตาไฟฟ้าที่เปิดไฟไว้  พอถาดร้อนได้ที่ก็เทช็อกโกแลตลงไป จากนั้นเอลซ่าก็นำส่งที่คล้ายกับตะหลิวมาสองอัน (ไรท์อยากบอกว่าไรท์ไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไรอ่าาาาT^T) และเอลซ่าก็ใช้... เอ่อ ไอ้สองอันนั้นแหละที่เอลซ่าถืออยู่คนช็อกโกแลตที่อยู่ในถาดนั้นไปมา คนได้สักพักเอลซ่าก็ปิดไฟและก็คนต่อไปจนช็อกโกแลตเริ่มจับตัวเป็นก้อน เอลซ่าจึงวางตะหลิวลง (ตกลงมันตคือตะหลิวสิน่ะ-..-) จากนั้นก็ไปล้างมือจนสะอาดและเดินกลับมาที่ถาดที่มีช็อกโกแลตอยู่ แล้วเอลซ่าก็หยิบช็อกโกแลตออกมาส่วนหนึ่งและปั้นมันให้เป็นกลีบของดอกกุหลาบขนาดเท่ากับฝาขวดน้ำ ทำไปเรื่อยจนได้ปริมาณที่พอใจ เอลซ่าก็หยิบก้อนช็อกโกแลตที่เหลืออยู่แบ่งให้เป็น3ส่วน มีขนาดเท่ากัน2ชิ้น ส่วนอีกชิ้นมีขนาดเล็กกว่าสองชิ้นแรกจากนั้นเอลซ่าก็หยิบแท้งป๊อกกี้ที่เคลือบช็อกโกแลตไว้ครึ้งอันมาและนำช็อกโกแลตที่แบ่งเป็นส่วน ๆ มาหนึ่งชิ้น ปั้นให้เป็นทรงกลมและใช้แท้งป๊อกกี้แทงช็อกโกแลตปั้นจนคร้ายกับเกรสอนดอกไม้ จากนั้นเอลซ่าก็นำกลีบที่เตรียมไว้มาแปะกับเกรสอนโดยใช่น้ำเชื่อมเป็นตัวเชื่อมระหว่างกลีบกับเกรสอน จากนั้นก็ทำอย่างเดิมซ้ำไปซ้ำมาจนได้เป็นดอกกุหลาบ แล้วเอลซ่าก็ทำอีกสองชิ้น เมื่อเสร็จก็วางกุหลาบช็อกโกแลตลง จากนั้นก็ไปหยิบช็อกโกแลตที่แช่อยู่ในตู้เย็นออกมา และใช้ที่ปาดเค้กแสะช็อกโกแลตที่แข็งเป็นแผ่นตามพิมที่เทลงไปออกมา และทำการจัดช้อให้เหมือนช้อดอกไม้ เมื่อทำเสร็จเอลซ่าก็วางช็อกโกแลตลงกล่องและผูกด้วยโบสีชมพู จากนั้นก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเพราะใกล้เวลาที่เจราลจะมารับแล้ว
 
     เอลซ่าใช่เวลาในการอาบน้ำ 20 นาที รวมกับแต่งตัวแล้วก็ปาเข้าไปเกือบ 50 นาที พอเอลซ่าแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมายังชั้นล่างที่มีนัตสึนั่งดูการ์ตูนอย่างสนุกสนานสำราญจิต แต่ในมือกลับถือโทรศัพท์ไว้ โทรบอกแฮปปี้วาเลนไทน์เดย์กับกิ๊ก ๆ ทั้งหลายของมัน อ๋อ ขอบอกก่อนว่าถึงมันจะมีกิ๊กแต่มันยังไม่มีแฟนหรอกน่ะ เห็นมันบอกว่ายังไม่อยากมี เพราะถ้ามีมันคงจะต้องลาขาดกับความโสดที่แสนหวานของมันแน่ ๆ ซึ่งเอลซ่าก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม แต่ก็ช่างมันเถอะ เอลซ่าเดินลงมาจนถึงชั้นล่างก็ถูกนัตสึแซวขึ้น
 
     "ฮู้ว~ แต่งตัวสวยจังเลยน่ะฮะพี่ เขาจะมารับแล้วรึฮะ"
 
     "อืม อีกเดียวก็มาแล้วละ-///-" เอลซ่าหน้าแดงเพราะถูกนัตสึแซวเรื่องชุดและอีกคนที่กำลังมารับ
 
แป๊นๆ(เสียงแต)
 
     "ส่งสัยจะมาแล้วละพี่ ยังไงก็ขอให้มีความสุขน่ะฮะ แฮปปี้วาเลนไทน์เดย์ฮะ^^++"
 
     "อืม เหมือนกัน ไปละบาย"
 
     เมื่อเอลซ่าพูดเสร็จก็เดินดุ่ม ๆ ออกไปเพราะความเขิน แต่แล้วนัตสึก็รั้งไว้
 
     "มีอะไรเหรอ?" เอลซ่าถามนัตสึแบบงง ๆ 
 
     "พี่ลืมนี่" แล้วนัตสึก็ยกกล่องของขวัญที่คาดว่าน่าจะมีช็อกโกแลตที่เอลซ่าเป็นคนทำ ซึ่งเอลซ่าได้แบ่งให้เขาไว้ส่วนหนึ่ง ก็ต้องยอมรับว่ารสชาติใช่ได้
 
     "อืม ขอบใจน่ะ^^"เอลซ่ารับกล่องของขวัญนั้นไปและเดินออกมาหาเจราลนัตสึมองตามหลังของเอลซ่าไป เอลซ่าหยุดพูดอะไรสักอย่างกับเจราลแล้วก็ขึ้นรถและออกไป นัตสึถอนหายใจออกมาแล้วพูดว่า
 
     "ถ้าเธอไม่ใช่พี่สาวของฉันน่ะ เธอไม่รอดแน่" แล้วนัตสึก็ยิ้มออกมา
 
     Arrrrrrrrrrr
 
     นัตสึชูโทรศัพท์ขึ้นมาและก็ถอนหายใจอีกครั้ง "ยัยพวกนี่ก็น่ารำคาญแฮ้ะ" จากนั้นนัตสึก็หายใจเข้าลึก ๆ แล้วก็กดรับโทรศัพท์ "ว่าไงครับแนร์นี่ วันนี้....."
 
 
     หลังจากที่เอลซ่าและเจราลเล่นเครื่องเล่นในสวนสนุกกันได้ครึ้งของทั้งหมดแล้ว(พวกมันจะฮึกไปถึงไหนว่ะค่ะ-_-) ในตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายกว่าแล้ว เอลซ่าเล่นเครื่องเล่นจนลืมไปว่าตัวเองยังไม่ได้กินอะไรเลย ท้องไส้ก็เลยเริ่มประท้วง
 
จ๊อกกกก~~~
 
     เจราลที่กำลังเดินไปจะขึ้นเครื่องเล่นใหม่ก็หยุดเดินแล้วหันมามองเอลซ่าที่ยืนกลุมท้องของตัวเองแล้วก็หน้าแดงขึ้นเพราะความอาย เจราลก้มลงมองนาฬิกาและพบว่านี่ก็เลยเวลากินข้าวเที่ยวมานานแล้ว
 
     "หิวแล้วสิน่ะ ปะ ไปกินข้าวกัน"
 
     แล้วเจราลก็พาเอลซ่าไปกินข้าวที่ร้านอาหารใกล้ ๆและส่งอาหารง่าย ๆ มากินกัน เจราลกินอาหารไปได้หน่อยนึงก็ขิตัวไปเข้าห้องน้ำ เอลซ่าไม่ได้ว่าอะไร เธอยังคงกินอาหารในจานของตนต่อไป ผ่านไป 5 นาทีก็มีคนส่งดอกไม้ เอาดอกไม้มาให้เธอพร้อมกับการ์ดใบเล็ก ด้านในเขียนไว้ว่า
 
     - แฮปปี้วาเลนไทน์ ขอให้วาเลนไทน์ปีนี้มีแต่ความสุขสมหวัน และการจากลา หมายถึงการที่จะได้พบเจอกันอีกครั้ง - 
 
     เอลซ่าอ่านมาได้เท่านี้ก็ต้องหยุดอ่านถึงจะไม่เข้าใจประโยคสุดท้ายก็ตาม เพราะภายในร้านเกิดเสียงเพลงดังขึ้น เอลซ่าหันไปมองและเห็นเจราลยืนอยู่ตรงหน้า ในมือถือไมท์ และเริ่มร้องท้อนแรกของเพราะ
 
     "ในคืนที่ฟ้านั้นเต็มไปด้วยแสงไฟ.....เราโอบกอดกันและมองไปบนฟ้าไกล.....สุดหัวใจ สุดสายตา มีแต่เรา.....ดวงจันทร์ล่องลอยและมอบความรักให้กัน.....ขอบคุณวันนี้ที่คอยดูแลรักฉัน จากหัวใจ จากนี้ไปมีแต่เธอ"
 
     เอลซ่าที่นั่งฟังมาเริ่มจำเรื่องในวันวานได้ พวกเขาเจอกันในสวนสาธารณะแถว ๆ บ้านของเอลซ่า และในวันนั้นดวงดาวก็ถูกแต่งแต้มเต็มท้องฟ้าอยู่คู่กับดวงจันทร์ที่เป็นจันทร์เสี้ยว ดูแล้วก็คล้ายกับพระจันทร์ยิ้มหลังจากนั้นมาพวกเขาก็ได้เจอกันบ่อยขึ้นจนเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นกับหัวใจของเขาทั้งสอง ความรู้สึกที่พวกเขาเรียกกันว่าความรัก จากนั้นพวกเขาก็เปิดใจคบกัน
 
     "ฉันไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้ ดวงดาวจะหายไปไหน.....ฉันไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้ท้องฟ้าจะเป็นเช่นไร.....แต่ฉันก็รู้หัวใจของฉัน....."
 
     "จะมีเพียงเธอรักเพียงแต่เธอ.....โอบกอดเธอด้วยรัก รักที่ห่วงใย.....ใจฉันให้เธอมันเป็นของเธอรู้ไหม.....ทุกคำมันกลั่นออกมาจากหัวใจ.....เราจะลอยข้ามฟ้าท่ามกลางหมู่ดาว.....จะไม่มีความเหงาเข้ามากล่ำกลาย.....เพลงนี้เพื่อเธอมันเป็นของเธอรู้ไหม.....สัญญาจะดูแลเธอจากนี้ ตลอดไป" พอถึงท่อนฮุก เอลซ่าก็ลุกขึ้นและร้องคู่กับเจราล พอจบเพลงทุกคนในร้านก็ปบมือให้กับเขาทั้งสอง จากนั้นเจราลก็พาเอลซ่าเดินไปที่โต๊ะของตน จัดการอาหารที่สั่งมา จ่ายเงิน และก็ออกจากร้านไป นี่ก็เป็นเวลาอันสมควรแล้ว เอ้ย ไม่ใช่ เอาใหม่ นี่ก็เป็นเวลาเย็นมากแล้ว เจราลเลยจะพาเอลซ่ากลับบ้าน แต่เอลซ่าหยุดเดินซะก่อน แล้วเอลซ่าก็กล่องของขวัญที่ตั้งใจจะให้เจราลออกมาละยื้นให้เจราล เจราลรับไว้แล้วแกะกระดาษห่อออก ภายในมีกล่องเล็ก ๆ อยู่ เจราลแกะกล่องนั้นอีกครั้งและพบว่าในนั้นมีช็อกโกแลตที่ถูกปั้นให้เป็นช้อดอกกุหลาบอย่างส่วยงาม
 
     "ขอบใจน่ะเอลซ่า"
 
     "ไม่เป็นไร ช็อกโกแลตนี่ฉันทำเองเลยน่ะ มันอยู่ได้นานด้วยน่ะ"
 
     "จริงหรอ แล้วนานแค่ไหนละ"
 
     "เอิ่ม... สักสองสามปีมั้ง"
 
     "หืม? ทำไมมันอยู่ได้นานจัง"
 
     "มันเป็นสูตรลับของฉันเอง อ๋อ แล้วมันก็ไม่มีอันตรายกับร่างกายด้วย เพราะงั้นสบายใจได้^^"
 
     "ก็ยังไม่ได้ถามนี่ว่าปลอกภัยมั๊ย" เจราลพูดขึ้นและก็เดินเข้าไปขยี่หัวของเอลซ่าจนเริ่มยุงเป็นรังนก เอลซ่าจึงปัดมือของเจราลทิ้ง จากนั้นเจราลก็ทำหน้าจริงจัง จนเอลซ่าเริ่มรู้สึกไม่ดี 
 
     "เป็นอะไรเหรอ เจราล?"
 
     "ฉัน...ขออะไรอย่างหนึ่งได้มั๊ยเอลซ่า"
 
     "ได้สิ แล้วจะเอาอะไรละ?"
 
     "จูบฉันที"
 
     "เอ๋!!!!=////= ตะ ตอนนี้เลยหรอ"
 
     "อืม ถือว่าเป็นจูบสุดท้ายแล้วกัน"
 
    "จะ จูบสุดท้าย? นายหมายความว่าไง ไอ้จูบสุดท้ายเนี่ย"
 
     "ไม่มีออะไรหรอก แล้วเธอจะยอมมั๊ยละ จูบกับฉันน่ะ"
 
     "อืม ๆ ได้สิ" เอลซ่าตอบแล้วก็เดินเข้าไปหาเจราล จากนั้นเจราลก็ก้มลงมาจูบเอลซ่า 
 
     จูบของนายยังหวานเหมือนเดิมเลยน่ะเจราล ---> เอลซ่า
 
     จากนั้นเจราลก็ถอนจูบออก และพูดกับเอลซ่าว่า
 
     "ฉันต้องไปแล้วน่ะเอลซ่า"
 
     "ไป ไปไหน แล้ว แล้วจะกลับมาเมื่อไร่ ไปนานแค่ไหน แล้วไปที่ไหนยังไง ไปทำไม..."
 
     "ไปโลกของฉัน โลกที่ฉันจากมา"
 
     "ไม่ ไม่เอาน่ะ อยากไปน่ะ ฉันไม่ยอม ฮือ ๆๆ"
 
     "แต่ฉันต้องไป เพื่อนฉันที่อยู่ที่นั้นตามหาฉันเจอแล้วและอีกไม่นาน ฉันก็ต้องไป"
 
     "ไม่เอา ถ้านายจะไป พาฉัน พาฉันไปด้วยน่ะ น่ะ พาฉันไปด้วย"
 
     "ไม่ได้หรอก" เจราลตอบเอลซ่าไปและเมื่อเห็นหน้าของเอลซ่าที่หมองอยู่แล้ว ยังหมองลงไปอีกก็เลยบอกกับเธอว่า "ถ้าเธออยากเจอฉัน ขอให้อธิษฐาน ขอให้เราทั้งสองคนได้เจอกันอีก ถ้าหากดวงดาวรับฟัง เราอาจจะได้พบกันอีกก็ได้ และฉัน..."เจราลมองลงไปในดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความเศร้า "ฉันก็จะทำแบบนั้นเหมือนกัน ถ้าเราทั้งสองทำด้วยกันทั้งคู่บางทีมันอาจจะเป็นจริงก็ได้น่ะ" แล้วเจราลก็โน้มหน้าให้หน้าผากของตนแตะกับหน้าผากของเอลซ่า "ฉันรักเธอ และจะรัก.....ตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลง" แล้วเจราลก็หายตัวไป
 
     "ฉะ ฉันก็เหมือนกัน ฉันจะรักนายคนเดียวและตลอดไป ฉันสัญญา" เอลซ่าพูดออกไป ถึงจะมีแต่ความว่างปล่าวก็ตาม     จากนั้นเป็นต้นมา เอลซ่าก็ไม่เคยเปิดใจให้ใครอีกเลย