[Fic Fairy Tail] ปาฎิหาริย์รัก

20

คืนพระจันทร์เสี้ยว กับ การกลายร่าง

 

 

     'นายไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นแหละ เพราะอีกไม่นาน ไม่สิ อีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงฉันก็จะไปจากพวกนายแล้วละ'

 

     ...คำพูดนั้น หมายความว่าไงนะ เจราล... นัตสึนั่งคิดกับคำพูดเหล่านั้นของเจราลรึซิกเรนที่เขารู้จักเมื่อ 2 ปีก่อน 

 

     "ไปจากพวกเรางั้นหรอ ดีสิ พี่ฉันจะได้ไม่ต้องมานั่งร้องไห้ให้กับคนอย่างนายน่ะซิกเรน"

 

ตุบ!!!

 

     นัตสึที่นั่งไม่รู้ตัวว่ามีคนมายืนอยู่ข้างหลัง และคนคนนั้นก็เป็นคนที่เขาไม่อยากให้ได้ยินประโยคที่เขาพูดออกไปเมื่อกี้นี้ด้วย 

 

     "เอล...ซ่า!"

 

     "..." เอลซ่าที่ได้ยินว่าเจราลจะไปจากพวกเรา ก็ถึงกับทำของในมือตก เธอเริ่มมีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตา ไม่เข้าใจว่าทำไม ทั้ง ๆ ที่เขาบอกไว้ว่า เมื่อมีวันที่ต้องจาก ก็ต้องมีวันที่ต้องเจอกันอีกครั้ง แต่นี่เจอกันยังไม่ถึงอาทิตเลย ก็ต้องจากกันอีกแล้วหรอ "ไม่ ไม่เอาแบบนั้น ฉันไม่อยากให้เป็นแบบนั้น" แล้วเอลซ่าก็วิ่งหนีไป

 

     "พี่ พี่ฮะพี่!!!" นัตสึเรียกเอลซ่าตามหลัง แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ได้ฟังที่เขาเรียก "เพราะแก เพราะแกอีกแล้ว ไอ่เจราลลลลลล" 

 

     "นัตสึ เป็นไร"

 

     นัตสึตะโกนคำนั้นออกมาเสียงดัง จนเกรย์และลูซี่ที่อยู่ในห้องครัวได้ยินแล้วเดินเข้ามาดูนัตสึในห้องนั่งเล่นซึ่งสวนกับเอลซ่าที่วิ่งร้องไห้ขึ้นห้องไปเมื่อกี้

 

     "ไม่มีไร ไม่ต้องสนใจหรอก"

 

     "หรอ อืมแล้วไป นี่ก็จะได้เวลากินข้าวเย็นแล้ว ไปตามเอลซ่ามาด้วยแล้วกัน อีก30 นาทีจะได้กินข้าวกัน" ลูซี่ที่เห็นสถานะการณ์อันน่าเป็นห่วงตรงหน้าเริ่งขุ่นเคลือง จึงเปลี่ยนเรื่องคุย ไปเป็นกินข้าวเย็น ซึ่งอันที่จริง เกรย์และลูซี่เพิ่งเริ่มทำเสียด้วยซ้ำ ยังไม่เสร็จเลยสักอย่างเดียว 

 

     จากนั้นนัตสึก็เดินขึ้นห้องของตัวเองไป เกรย์และลูซี่ที่รู้ดีว่ามันต้องมีอะไรสักอย่างเกิดขึ้นแน่ ๆ แต่ก็เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวเกรย์และลูซี่จึงไม่ได้คิดอะไรต่อ แล้วทั้งคู้ก็เดินไปทำอาหารต่อที่ห้องครัว 

 

     "เกรย์นายทำอะไรเป็นบ้างอะ" ลูซี่ที่ใส่ชุดผ้ากันเปื้อนถามเกรย์ขึ้นเพราะไม่รู้จะเริ่มยังไง เกรย์หันไปมองลูซี่แล้วก็พูดว่า

 

     "ก็อาหารพื้นน่ะ อย่างเช่นไข่เจียว ไข่ดาว ไข่ต้ม ไข่ลวก ไข่ตุ๋น ไข่นึ่ง แล้วก็ไข่...." เกรย์พูดออกมาไล่เรียงลำดับไข่ทั้งหลายที่เขาทำเป็นออกมา 

 

     "นี่นายทำเป็นแต่เมนูไข่หรอ?-__-"

 

     "ปล่าว ยังมีมาม้าต้มอีก ^____^"

 

     "พอ ๆเลย มาดูก่อนดีกว่าว่ามีอะไรในครัวบ้าง"

 

     ลูซี่เดินไปเปิดตู้เย็นดูว่ามีอะไรบ้าง และก็พบกับความว่าปล่าว ภายในมีเพียงน้ำเย็น แล้วก็ไข่ ส่งสัยมือนี่คงต้องให้เกรย์เป็นคนทำแล้วละน่ะ -__-

 

     "มีแต่ไข่ นายทำเองแล้วกัน"

 

     "อ่าว ไหงเป็นงั้นไปละ แล้วเธอจะไม่ช่วยฉันเลยเหรอ" คนอะไรจะใจดำได้ขนาดนี้

 

     "ก็ฉันทำเมนูไข่ได้แค่ไม่กี้อย่างเอง เพราะงั้นนายทำไปซะ ส่วนฉันก็จะเป็นลูกมือให้นายไง"

 

     "อืม ๆ แล้วไป คิดว่าเธอจะให้ฉันทำอยู่คนเดียวซะอีก)

 

     "ฉันไม่ได้เป็นคนใจดำสักหน่อยนี่"

 

     "แหะ ๆๆๆ นั้นสิน่ะ^^;"

 

     แล้วเกรย์ก็เริ่มทำกับข้าวโดยที่มีลูซี่คอยช่วยทำด้วย จากนั้นไม่นานอาหารก็ถูกจัดว่าอย่างสวยงามบนโต๊ะ เสร็จแล้วก็ไปเรียกพวกเอลซ่ามากินช้าวกัน

 

     ณ ห้องกินข้าว (ก็ห้องครัวนั้นแหละ ห้องมันใหญ่อะน่ะ)

 

     "ฮูว~~ หอมจัง" นัตสึที่เดินเข้ามาได้ ก็ทำจมูกฟุดฟิด ดมกลิ่นอาหาร แต่พอเห็นก็ถึงกับตกใจ "ไข่!!"

 

     "อืม ไข่ตุ๋น ไข่เจียว ไข่ลวก หรือแม้แต่ไข้ดาวก็มี กินสิ^^" ลูซี่พูดแนะนำอาหารบนโต๊ะหน้าตาระรื่น

 

    "เธอทำเองทั้งหมดเลยหรอ?-__- จะกินได้มั๊ยเนี่ย"

 

     "นั้นปากหรอ แต่ก็ช่างสิ เพราะฉันไม่ได้ทำเองนี่น่า"

 

     "แล้วใคร....!!!"

 

กร๊อก~~~

 

     ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าใคร เกรย์ที่ยืนหักนิ้วอยู่ข้าง ๆ นัตสึมองด้วยสายตา เมิงจะกินรึไม่กิน นัตสึที่เคยโดนเกรยเล่นงานเมื่อครั้งก็ที่จะเข้ามหาวิทยาลัยแห่งนี้ โดนครั้งนั้นไปนัตสึไม่เคยลืมความเจ็บปวดนั้นเลย (เกือบไปมอบตัวเข้ามหาวิทยาลัยไปทัน)

 

     "นายเองหรอ ท่าทางน่าอร่อยจังเลย"

 

     "ไปนั่งโต๊ะซะ!!!"

 

     "ครับ!!!!!! เอ๋? เมื่อกี้ไม่ใช่นายนี่น่าเกรย์ แล้วใคร-__-"

 

     "ฉันเอง มีปัญหาหรอ" เอลซ่าทนอยู่นานกับการที่ต้องมาดูไอ้คู่นี้ทะเลอะกันพูดขึ้นเพราะเธอยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่ เที่ยงวัน ก็น่ะ เอซ่าร้องไห้เรื่องเจราลเสียจนลืมดูเวลาว่ามันเลยเที่ยงมาแล้ว เธอจึงกะจะกินมื้อเย็นทีเดียวเลยดีกว่า

 

     "ไปก็ได้ครับ"

 

     แล้วนัตสึก็ไปนั่งตามที่เอลซ่าบอก จากนั้นคนอื่นก็เข้ามา(หมายถึงพวกเจราลอะน่ะ)และลงมือกินกัน เจราลกินไปนิดหน่อย ก็บอกขอตัว และเดินออกไป เอลซ่ามองตามไป แต่ก็ไม่ได้ตามเจราลออกไปด้วย

 

     เวลา 19 : 43 น.

 

     เอลซ่าเดินออกมาจากตัวบ้าน วันนี้เป็นวันที่ดวงจันทร์เต็มดวงสาดแสงสีทองแดงจ้า(แดงนั่นมันพระอาทิตย์แล้วน่ะ -__-)ทำให้ท้องฟ้ายามค่ำคืนวันนี้สว่างว่าทุกวัน มองเห็นแม้จะอยู่ไกล ๆ เอลซ่าเดินไปรอบ ๆ บ้าน เดินไปเดินมาได้สักพับ เอลซ่าก็รู้สึกกระหายน้ำ(กระหายเลยเหรอ)จึงเดินเข้าไปในบ้าน ตรงไปยังห้องครัว แล้วเปิดตู้เย็นออกมา เอลซ่าหยิบขวดน้ำที่วางอยู่ตรงฝาตู้ พอเอลซ่าหยิบขวดน้ำขวดนั้นขึ้นมา ก็เห็นช็อกโกแลตรูปดอกกุหลาบซ้อนอยู่ เอลซ่าหยิบขึ้น พอเห็นเต็มตา ก็ถึงกับชอค เพราะเธอจำได้ว่าดอกกุหลาบดอกนี่เธอเป็นคนทำเองกับมือ น้ำตาของเธอไหลลงมาอย่างไม่มีสัญญาณว่าจะไหลลงมาเลย

 

ตู้ม!!!

 

     อยู่ ๆ ก็เกิดเสียงคล้ายเสียงระเบิดดังขึ้นมาจากรานหน้าบ้าน เอลซ่าตกใจเกือบทำช็อกโกแลตหล่นจากมือ พอเอลซ่าตั้งสติได้ ก็วิ่งออกไปข้างนอก คนอื่น ๆ ก็เช่นกัน พากันวิ่งไปที่รานหน้าบ้าน พอมาถึงก็พบกับเจราลที่อยู่ตรงกลาง กลางกองไฟที่ลุกขึ้นมาถึงงสะโพกของเจราล

 

     "จะ เจราล เกิดอะไรขึ้น แล้วนายนะ ออกมาสิ เดียวก็โดนไฟคลอกตายหรอก" มิเลียน่าพูดขึ้น ถึงเสียงเธอจะสั่น แต่ก็เพราะเธอกลัว กลัวว่าเจราลจะตาย เจราลเปรียบเสมือนพี่ชายของเธอ

 

     แต่สิ่งที่ได้รับกลับคืนมาคือความเงียบ เจราลไม่ทำอะไร นอกจากยินอยู่เฉย ๆ หนังบนร่างของเจราลเริ่มลอกออกหูเริ่มตั้ง เล็บมือและเล็บเท้าของเจราลเริ่มยาวขึ้นอย่างรวดเร็ว ส่วนหนังที่ลอกออกนั้นมีขนสีดำเทาขึ้นแทนที่ที่หนังลอกออก

 

     "จะ เจราล" เอลซ่าเรียกเจราลด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอ

 

     เจราลกระตุกทีนึงเพราะเสียงเรียกของเอลซ่า ทุกอย่างหยุดชะงัก แต่แล้วมันก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้ใบหน้าของเจราลคล้ายกับหมาป่าเข้าไปทุกทีแล้ว เอลซ่าทรุดลง ร้องเรียกเจราลไม่หยุด และเมื่อเจราลได้ยินก็จะหยุดชะงักทุกครั้งที่ได้ยิน

 

    "ฆ่า...ฉัน" อยู่ ๆ เจราลก็พูดขึ้น ทุกคนนิ่งเงียบกับคำพูดของเจราล แต่คิดหรือว่าทุกคนจะกล้าทำ โดนเฉพาะกับเอลซ่า "ได้โฟรด...ฆ่าฉันซะ... ก่อนที่ฉันจะควบคุมตัวเองไม่ได้ อ๊ากกกก" เจราลร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

 

     "ได้ ฉันจะทำให้" ฟอล์สพูดและเดินออกมาพร้อมกับมีดสั้น จากนั้นฟอล์สก็ปามีดไป

 

     "ม้ายยยยยยยย!!" เอลซ่าตะโกนแบบสุดเสียงพร้อมก้มหน้าหลับตานิ่ง

 

ฟ้างงง!!!

 

เคร้ง!!!

 

     มีดที่ปาไปกระทบกับบราเรียป้องกัน