[Fic Fairy Tail] ปาฎิหาริย์รัก

18
ความหลัง เอลซ่าเจราล 1 - สอบเข้าแฟรี่เทล

เมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว

ณ บ้าน อุจิฮะ เอ้ย!!! ผิดเรื่องเอาใหม่ๆ

ณ บ้านสกาเล็ต

"พี่ฮะ ผมหิวแล้วอะ ทำอะไรให้กินหน่อยจิ" นัตสึที่กลับมาจากโรงเรียนมัธยมชูฮาร์ย ไฮสคูล ซึ่งเป็นที่เดียวกันกับที่เอลซ่าเรียน แต่เนื่องด้วยที่เอลซ่าเกิดก่อนนัตสึ2เดือน และด้วยความหัวดี เรียนเก่ง จึงทำให้เอลซ่าจบก่อนนัตสึ 1 ปี แต่ก็ยังไม่ได้เรียนต่อ เพราะต้องหาค่าเล่าเรียนทั้งของตัวเองและของนัตสึ เอลซ่าและนัตสึอยู่ด้วยกันสองพี่น้อง พ่อของเอลซ่าและนัตสึเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ส่วนแม่ของเอลซ่าหนีไปเพราะทนอยู่กับสามี(พ่อ)ไม่ได้เนื่องจากสามีเป็นคนเจ้าชู้ และเพราะเธอรู้ว่าเขาทำผู้หญฺงท้อง ทั้ง ๆ ที่เธอก็กำลังท้องอยู่ และหลังจากที่เธอคลอกเอลซ่าออกมาได้3ปี เธอก็หนีไปกับคนอื่น ส่วนแม่ของนัตสึก็คือผู้หญิงที่พ่อของเอลซ่าทำท้อง แต่เธอไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเขา จนเขามารู้เรื่องเมื่อนัตสึอายุได้2ปีกับอีก10เดือน และได้พาเอลซ่ามาด้วยจากนั้นเป็นต้นมา พวกเขาก็อยู่ด้วยกัน แต่ก็มาเสียชีวิตด้วยกันกับพ่อของเอลซ่าและนัตสึเมื่อประมาณ5ปีที่แล้ว

"ก็ทำเองสิ" เอลซ่ายกตะหริวขึ้นและชี้ไปทางนัตสึที่นั่งอยู่บนโตะกินข้าว

"ก็ยังไงพี่ก็กำลังทำอาหารอยู่แล้ว แค่ทำเพิ่มอีกสักจานนึงจะเป็นไรไปละฮะ" นัตสึพูดขึ้นแล้วหยิบเกมขึ้นมาเล่น

"นี่ แล้วที่โรงเรียนเป็นไงบ้าง ใกล้จบหรือยัง"

"อีกอาทิตย์นึงน่ะพี่" นัตสึพูดไปทั้ง ๆ ที่ตายังอยู่กับเกม

"อืม งั้นเดือนหน้าไปสมัครเรียนที่มหาวิทยาลัยแฟรี่เทลน่ะ" เอลซ่าหันไปทำอาหารต่อและพูดเรื่องเรียนต่อในระดับมหาลัย

"อืม ๆ เอาสิฮะ ผมอยากเรียนที่นั้นมานานแล้วละ"

"แหม ดีใจจริงน่ะ งั้นก็ทำคะแนนสอบให้ได้เยอะละ"

"ผมนะเจ๋งอยู่แล้ว เรื่องแค่นี้ผมทำได้อยู่แล้ว ว่าแต่พี่เถอะ มีเงินพอหรอฮะ" นัตสึพูเสียงเบาลง

"อืม พี่ได้ทุนจากผู้ใหญ่ใจดีมาน่ะ และก็รวมกับเงินเก็บแล้วก็พอดีสำหรับสองคน"

"เอ๋ ใครหว่า ใช่พี่ซิกรึปล่าวน่าาาา~"

"เงียบไปเลย-//-" แล้วเอลซ่าก็ขว้างสากใส่นัตสึ แต่นัตสึหลบได้อย่างหวุดหวิด

"แหมเขินซะน่ารักเลยน่ะพี่" เฮ้ย เกือบตายแหนะ พี่ซิกทนได้ไงฟ้ะ--->นัตสึ

"เออพี่ แล้วพี่ซิกอะ เขาจะไแเรียนที่ไหนหรอ" นัตสึถามขึ้นเพราะไม่รู้ว่าซิกเรนเรียนที่ไหน อันเขาไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับซิกเรนเลยด้วยซ้ำ รู้แค่ว่าเขาย้ายมาจากจังหวัดใกล้ และก็ให้เอลซ่าคุยเรื่องขอเรียนที่โรงเรียนมัธยมชูฮาร์ย ไฮสคูล และก็มารู้ที่หลังว่าเอลซ่ากับซิกเรนคบกันอยู่ ซึ่งตอนแรกนัตสึก็โวย ๆ อยู่เพราะเขาหวงพี่ของเขามาก เพราะเธอเป็นคนสุดท้ายที่เหลืออยู่ในชีวิต แต่ด้วยเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นทำให้นัตสึยอมรับในตัวของซิกเรน

"แล้วฉันจะรู้หรอ ฉันไม่ได้อยู่กับเขา24ชั่วโมงน่ะถึงจะได้รู้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเขานะ"

"ฮะๆ ไม่เห็นต้องอธิบายเลย แค่บอกว่าไม่รู้ก็จบ"

"ช่างฉันเถอะน่า" แล้วเอลซ่าก็ยกจานที่มีอาหารอยู่ส่งให้นัตสึแล้ววางของตัวเองลงบนโต๊ะ "กินซะจะได้ไม่ต้องพูดมากอีก"

"ฮ่าๆๆๆ จะกินละน่ะฮะ -/\-" จากนั้นนัตสึและเอลซ่าก็ลงมือกินอาหารในจานจนหมด

12 วันต่อมา

ณ มหาวิทยาลัยแฟรี่เทล

"เป็นไงบ้าง" เอลซ่าที่ออกมาจากห้องสอบได้สักชั่วโมงถามขึ้นเมื่อนัตสึเดินออกจากห้องเกือบคนสุดท้าย

"สะ สบายมากฮะพี่"นัตสึตอบแบบติด ๆ ขัดๆ

"หรอ แล้วทำไมถึงออกมาเกือบคนสุดท้ายละ"

"กะ ก็ผมเผลอหลับไปนี่ฮะ ก็เลยออกมาช้า^O^;;" คนที่บอกว่าตัวเองเจ๋งทำการแถต่อไป(จนสีข้างเริ่มถลอก)

"ช่างเถอะ ยังไงก็ไปกินข้าวกันเถอะ เดียวพี่เลี้ยงเอง"

"หา พี่เนี่ยน่ะออกปากจะเลี้ยงข้าวผม" นัตสึถึงกับอ้าปากค้างกับสิ่งที่ได้ยิน

"ก็พี่โดนพวกที่สอบอยู่ข้าง ๆ หาเรื่องเอาน่ะ มันเลยยื้นข้อเสนอมาให้ มันบอกว่า ถ้าพี่ชนะ มันจะให้พี่ 7500 กั๊ก แต่ถ้ามันชนะ มันจะเอาตัวพี่ไป แต่ก็น่ะ ยังไงพี่ก็ชนะอยู่แล้ว" เอลซ่ายกถุงเงินที่มีเงินอู่โยนขึ้นโยนลง

"อืม" รู้สึกสงสารพวกมันขึ้นมานิดหน่อยแฮ่ะ-__- --->นัตสึ

"ป้ะ ไปกินข้าวกัน" เอลซ่าควัดมือเรียกนัตสึให้เดินตามไป เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มีสายเข้า

Arrrrrrrrrrrr (คิดซะว่าเป็นเสียงริงโทน"

เอลซ่าล้วงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระโปรงออกมารับสาย

"ฮัลโหล อืม ซิกหรอ มีไร....... พรุ้งนี้เหรอ ....ได้สิ.....อืม....กี้โมงน่ะ.....โอเคเดียวเจอกัน....บาย" แล้วเอลซ่าก็กดวางสายไป

"พี่ซิกโทรมามีไรเหรอฮะ"

"อ๋อ คือพรุ้งนี้ซิกชวนฉันไปเที่ยวน่ะ"

"เออ จริงสิ พรุ้นนี้วันวาเลนไทน์นี่น่า แหม ๆลืมน้องเลยน่ะพี่" นัตสึพูดแซวเอลซ่า จนเอลซ่าหน้าแดงเป็นลูกตำลึง

"หยุดเลยน่ะ ไม่งั้นฉันไม่ให้นายกินข้าวด้วยแน่ -///-"

"โอ้ย ๆ กลัวแวฮะ ฮ่าๆๆๆๆๆ"