Love Farm เมื่อรักพัดหา

     ภายในบ้ายของยายน้อย เจ้าของสวนดอกไม้ในกรุง บ้านที่ร่มรื่นสวยงามไปด้วยนานาดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมแข่งกันจนตลบอบอวล แต่หาได้เหมือนภายในบ้านไม่เพราะยในบ้ายนั้นกำลังเกิดสงครามครั้งใหญ่ ที่ก่อขึ้นโดยคุณยายน้อยนั้นเอง
"ไอ้หลานไม่รักดี แกนี่มันโง่ๆโง่จริงๆเลย"
"ยายเลิกบ่นสักทีเถอะแล้วก็เลิกตีหนูด้วยหนูเจ็บนะ"
"ดีเจ็บสิดีแกจะได้จำใส่กะลาหัวไว้ เห็นไม่เพราะแกไม่เชื่อฉันเป็นไงล่ะ ที่นี่ก็ได้อายกันไปทั้งบ้านทั้งเมืองแล้ว"
"หนูก็เห็นยายเห็นดีเห็นงามด้วยจะตายตอนหนูพามาแนะนำน่ะ"
"ก็ฉันเห็นมันหล่อดี แถมรวยอีกด้วย ฉันก็เลยปล่อยๆไป"
"เห็นมั้ยเล่า ยายก็เหมือนหนูนั่นแหละหน่า"
"หน๊อย...นี่แกยอกย้อนฉันหรอห๊ะ นังหลานไม่รักดี มาให้ฉันตีเดี๋ยวนี้เลยนะ"
"โอ๊ย!โอ๊ย!ยาย หนูเจ็บน่ะ"
"นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย"
"แม่ แม่จ๋าก็ยายนะสิตีหนูเนื้อเขียวหมดแล้วเนี่ย"
"ตายแล้ว แม่นี่แม่มาตีลูหหนูทำไมเนี่ย"
"ก็ลูกแกนะมันทำงามหน้าไว้น่ะสิ ไปตามจับกิ๊กที่โรงแรมดังแล้วก็เอากาแฟราดไอ้หมอบ้านั่นจนเป็นข่าวลงหนังสือพิมพ์หน้าหนึงอยู่เนี่ย แกรู้มั้ยห๊ะวันนี้ทั้งวันเพื่อนฉันโทรมาถามกันจนหูฉันเนี่ยชาไปหมดแล้ว งามหน้ามั้ยล่ะ มา มาให้ฉันตีแกซะดีๆ"
"โอ๊ย แม่พอทีเถอะหน่า เรื่องแค่นี้เอง มันก็สมควรโดนแล้วนิ"
"ใฃ่ยาย แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ"
"น้อยไปหรอ แกนี่น่ะ แกนี่น่ะ มันได้นิสัยใครมาห๊ะถึงได้เป็นคนแบบนี้"เพียงจบประโยคนี้สองแม่ลูกก็มองหน้ากันแล้วหันกลับไปมองยายน้อยพร้อมกับหัวเราะเสียงดังด้วยความขัน ที่คนสูงวัยตรงหน้ายังมิรู้อีกว่าหลานสาวคนเดียวคนนี้นิสัยเหมือนใคร ก็แม่นั่นแหละทั้งนิสัยรูปร่างหน้าตายัยฟาร์มมันก็ถอดแบบจากแม่มาหมด
"ขำอะไรห๊ะ"
"ก็ขำแม่นั่นแหละ ไปยัยฟาร์มไป อาบน้ำเข้านอนได้แล้ว พรุ่งนี้แกต้องออกไปกับแม่แต่เช้า"
"ไปไหนหรอแม่"
"ก็พรุ่งนี้แกต้องไปเขาใหญ่กับแม่ไปจักสวนคุณน้ำทิพย์ไง"
"หนูจำได้ว่าพรุ่งนี้หนูว่างน่ะ"
"เขาเพิ่งจะโทรมาวันนี้"
"โธ่แม่ ถ้านัดแบบนี้หนูไม่ไปหรอก"
"ไม่ได้ฉันตกลงทำงานนี้ไปแล้ว"
"แม่อ่ะ นี่ตกลงบริษัทหนูหรือบริษัทแม่กันแน่เนี่ย"
"บริษัทฉันเพราะฉันเป็นคนลงทุน อย่าพูดมากรีบไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า"
"แม่อ่ะ งอนแล้ว"
"เออ ฉันไม่ง้อน่ะ" แล้วคุณนายนวลก็เดินจากไป แม่น่ะแม่ มาทำลายวันว่างอัน้อยนิดของฉัน แพลนเที่ยวพรุ่งนี้คงอดอีกแล้วสิน่ะ เฮ้อ.....เซ็ง
   ไม่รู้ว่างานครั้งนี้จะหนักเหมือนงานครั้งก่อนๆที่คุณนายเธอรับให้รึปล่า แต่พอเห็นคุณนายเธอรับทีไรเรื่องใหญ่ทุกที แล้วแบบนี้วันว่างของฉันจะมีอีกเมื่อไหร่ล่ะเนี่ย ห่วงแต่เงินจริงๆแม่ใครเนี่ย!