Love Farm เมื่อรักพัดหา

     ฉันกำลังยืนตกตะลึงปนสะพรึงนิดๆกับความสวย ใหญ่โต หรูหราและอลังการของไร่นี้ ไร่จินดากรณ์ ไร่ที่แม่ของฉันยอมตกลงเชิญ(ขับไล่)ฉันให้ต้องเต็มใจ(ขู่เข็ญ)มาจัดสวนที่นี้จากที่ฉันแพลนสายตากวาดดูขอถามเพียงหนึ่งคำ ไม่ทราบว่าจะให้อีฉันตกแต่งบ้านมดหรอค่ะ!ก็ให้ที่อยู่ตรงหน้าเนี่ยสวยจะตายอยู่แล้วนี่ขนาดมองจากหน้าทางเข้าไร่น่ะเนี่ยไม่รู้ว่าจะแต่งอะไรเพิ่มเติมอีก แต่ก็อย่างว่าแม่สั่งก็ต้องมาก่อนเดี๋ยวเจ้าของจะให้แต่งตรงไหนก็คงบอกเอง

ปิ้น! ปิ้น!

     ฉันหมุนหน้าอันสวยงามและกลมกลึงของฉันไปตามเสียงบีบแตรรถที่ไร้มารยาทจนทำให้ฉันตกใจแถมยังเกือบจะชนตูดฉันซะอีก เดี๋ยวเถอะแม่จะด่าซะให้เข็ด

"นี่คุณ!"

"อะไร"

"ถ้าจะยืนชมนกชมไม้ กรุณาไปยืนชมข้างทางได้มั้ยอย่ามายืนขวางทางรถแบบนี้ ตัวก็ไม่ใช่เล็กยืนทีขวางเต็มถนนเลย"

     ฉันมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความโมโหบีบแตรไล่คนอื่นอย่างไม่มีมารยาทไม่พอยังจะมาปากเสียด้วยคำพูดที่ส่ออย่างแรงว่าไม่เป็นสุภาพบุรุษ รู้จักคนอย่างฉันน้อยไปซะแล้วไอ้ผู้ชายปากปีจอ

"นี่ ขนาดพูดขนาดนี้ยังทำหน้ามึน ทำตาโตใส่อีก นี่โง่จนแปลความหมายไม่ออกหรือว่าไม่เข้าใจภาษาไทย เป็นคนต่างด้าวรึไงแม่คุณ หลบไปสิ เข้าใจมั้ยคำว่าหลบน่ะ นั่นพูดแล้วยังไม่ขยับอีกเป็นอะไรเนี่ย หรือว่าตะลึงความหล่อของฉันอยู่"

     ฉันมองนิ่งไปยังผู้ชายตรงหน้าอย่างไม่ลดละ พูดมาได้น่ะว่าตะลึงในความหล่อจองฉัน ใช่นายนี่หล่อจริง สูงล่ำ ผิวออกแทนนิดๆแต่เทไปทางขาวมากกว่า หน้าคม คิ้วเข้ม ถ้าเขายืนอยู่เฉยๆโดยไม่พ่นหมาในปากออกมาก็จัดว่าหล่อมาก แต่ขอโทษทีคนหล่อไม่สามารถทำให้คนอย่างฉันหวั่นไหวได้หรอก นอกจากดาราเกาหลี

"นี่เธอได้ยินที่ฉันพูดรึเปล่าเนี่ย" ด้วยความที่ชายตรงหน้าคงทนความหน้ามึนของฉันไม่ไหวเลยเปิดประตูรถคันแดงออกมา แล้วเดินตรงมาหาฉัน เพียงแค่เขาขยับเข้ามาใกล้ฉัน ฉันก็ส่งหมัดเต็มๆเบ้าตาและฝ่าพระบาทอันอวบอิ่มก็ลอยแหวกกระแสลมแล้วประทับลงเต็มๆที่กลางอกแกร่งนั่นตามไปติดๆอย่างรวดเร็ว

อั๊ก! เสียงเขาร้องด้วยความจุกแล้วล้มหงายท้องลงไปที่พื้น

"ฉันน่ะ ไม่ได้โง่ฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่องแวก็ไม่ได้เป็นคนต่างด้าวด้วยแต่ที่ฉันเงียบเพราะฉันไอยากเสวนากับคนปากปีจออย่างนาย แล้วฉันขอบอกเลยน่ะ..."ฉันเดินเข้าไปหาหมอนั่นแล้วย่อตัวลงนำมือเรียวสวย(เยี่ยงเงี่ยงขิง)ไปแตะเบาๆที่หน้าของเค้าแล้วค่อยๆเพิ่มความแรงขึ้นเรื่อยๆ

"...ความหล่อของนายน่ะ ไม่ทำให้ฉันตะลึงได้เลยสักนิด ไอ้หน้าหล่อ"พูดจบฉันก็เหวี่ยงวงสวิงเช่นโปรกอล์ฟแล้วตบเต็มแรงบนหน้าหล่อร้ายนั่นสุดแรงจนหน้าหันแล้วเลือดและรอยฝ่ามือเริ่มปรากฎขึ้น ฉันปลายตามองผู้ชายที่กำลังเบิกตามองฉันด้วยความเหยียดหยามนิดๆแล้วเดินลากกระเป๋าเข้าสู่ไร่จินดากรณ์ทันที หึ!ถือว่าถึงคราวซวยของนายเองน่ะที่กล้ามาหาเรื่องฉัน

     ฉันก็ขอให้นายหายเจ็บไวๆแล้วกันน่ะนายหน้าหล่อ พูดแล้วก็เสียดายหน้าตาก็ดีแต่ปากเนี่ยควรรีบปรับปรุง หมาเรียกเพ่เลย

     ฉันทิ้งเรื่องนายหน้าหล่อไว้ข้างหลังแล้วลากกระเป๋าเดินตรงไปยังป้อมยามข้างหน้าทางเข้าไร่ เดินเข้ามาก็เห็นผู้ชายวัยกลางคนสองคนยืนคุยกันอยู่อย่างออกรส

"ขอโทษน่ะค่ะ"

"ครับมีอะไรหรอครับคุณผู้หญิง"

"คือฉันมาจากบริษัทในฟาร์มรักน่ะค่ะ ที่จะมาตกแต่งสวนที่นี่น่ะค่ะ"

"อ๋อครับ คุณคือ คุณฟามิตาใช่มั้ยครับ"

"ค่ะ ฉันฟามิตาค่ะ"

"ครับคุณท่านได้แจ้งไว้แล้วครับ พวกผมกำลังรอคุณอยู่เลย เชิญคุณตามผมมาที่รถเลยครับเดี๋ยวจะนั่งรถรางเข้าไปกัน"

"ค่ะ"

"เดี๋ยวผมช่วยถือของครับ"

"ขอบคุณค่ะ" ฉันส่งกระเป๋าให้กับชายคนนั้นแล้วเดินตามไปที่รถรางที่ว่า เพียงเข้าไปฉันก็ตะลึงยิ่งกว่าเก่าเพราะดูจากข้างหน้าว่าใหญ่แล้วข้างในจริงๆใหญ่กว่าหลายเท่าจนฉันเริ่มหนักใจ แม้จะเตรียมใจมาบ้างว่างานที่คุณนายเธอรับคงไม่ธรรมดาแต่มันก็เหนือความคาดหมายจริงๆ แล้วแบบนี่ฉันจะไหวมั้ยเนี่ย ฟาร์มอยากตายT_T