Love Farm เมื่อรักพัดหา

      คืนวันปีใหม่ที่แสนสุขของใครหลายๆคน แต่มันเป็นคืนที่ฉันกำลังสะกดรอยตามแฟนที่คบกันมา 7 ปีเพื่อจับให้ได้คาหนังคาเขาว่ามันมีกิ๊ก ตอนนี้ฉันกำลังนั่งมองมันสองคนไอ้ผู้ชายหน้าหนากับนางผู้หญิงหน้าทน ประคองกันเข้าไปในโรงแรมหรู ในคืนวันปีใหม่แบบนี้ที่มันบอกฉันว่าไม่ว่างเพราะนัดกับคุณพ่อคุณแม่ไว้ ฉันตามพวกมันทั้งคู่มาจนถึงชั้น 20 ของโรงแรม  ตอนนี้พวกมันทั้งสองเข้าห้องไปแล้ว ฉันเดินมาที่หน้าห้อง 308 ห้องแห่งความโสมม

ก็อก ก็อก ก็อก ! ฉันเคาะห้องไปสามทีแล้วไม่นานเสียงจากชายหนุ่มในห้องก็ตอบกลับมา

"ใครน่ะ" ฉันไม่ตอบ หนุ่มในห้องจึงส่งคำถามมาถามเช่นเดิม

"ฉันถามว่าใคร"

"รูมเซอร์วิสค่ะ" ฉันโกหกออกไปคำโตแล้วก็เป็นอย่างที่คิดชายหนุ่มเปิดประตูออกมา

"ฉันไม่ได้สะ.....ฟาร์ม" ชายหนุ่มชาวอังกฤษตาโตทันทีที่เห็นฉัน

"ว่าไงอเลน บังเอิญจังเลยน่ะ" ชายหนุ่มที่อยูในอาการตกใจในตอนแรกเริ่มตั้งสติได้แล้วเตรียมปิดประตู แต่ก็ช้าไปเมื่อหญิงสาวใช้เท้าถีบประตูจนชายหนุ่มล้มลงไป

"ตายแล้วหมอค่ะ เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ"สาวสวยในชุดเดรสเกาะอกสีแดงเข้ามาช่วยประคองหมอหนุ่มให้ลุกขึ้นจากพื้น

"แหม...แม่คุณนี่ยังสาวแถมสวย เซ็กซี่มากไฃๆเลยน่ะค่ะอเลน"

"ฟะ ฟาร์มเรื่องนี้ผมอธิบายได้น่ะ"

"นี่เธอเป็นใครเนี่ย เข้ามาได้ยังไง"

"ก็ถีบประตูเข้ามาสิยัยโง่ โตแต่นมแต่สมองเธอเนี่ยไม่โตตามเลยนะ"

"นี่แก!"

"นีน่าอย่า!"

"ทำไมล่ะค่ะหมอ"

"โกหกฉันได้หน้าด้านๆเลยน่ะที่รัก ออกไปคุยกับฉันที่ล็อบบี้เดี๋ยวนี้ถ้าไม่อยากให้แม่นี่เสียโฉม"

"แกกล้าดียังไงมาสั่งหมอน่ะห๊ะ แกไม่รู้รึไงว่าหมออเลนเป็นใคร"

"รู้สิถ้าไม่รู้จะตามมาหรอห๊ะ ฉันจะรอข้างล่างรีบหน่อยน่ะ อย่าทำให้ฉันต้องอารมณ์เสียไปมากกว่านี้ เขาใจใช่มั๊ย"

"จ๊ะ" แล้วฉันก็เดินออกมาจากห้องนั่นแล้วมาขึ้นลิฟต์เพื่อลงไปรอชั้นล่าง หึ แกเจอดีแน่ไอ้หมอทรยศ รู้จักคนอย่าง ฉันน้อยไปซะแล้ว ที่รัก! ฉันนั่งรออยู่ที่ส่วนของร้านกาแฟด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ถ้าพูดให้ถูกคือฉันอารมณ์เสียมากๆเลย่ะ และแล้วคุณหมอหนุ่มหน้าหล่อก็ลงมาสักที หลังจากให้ฉันรอมาครึ่งชั่วโมง

"ที่รั..."

"ฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าให้ฉันรอนานนะห่ะ!" ฉันแหกปากตะโกนเสียงดัง

"ที่รักคุณไม่ต้องตะโกนก็ได้พูดเบาๆหน่อยสิ อายคนเค้า"

"อายหรอที่นี่ล่ะมาอายที่ตอนพาอีนังหน้าขาวนั่นข้าโรงแรมคุณไม่เห็นจะอายเลย ที่นี่หล่ะดัดหน้าบางขึ้นมาเชียวนะ" ฉันยังคงตะโกนกลับไปด้วยเสียงอันดังจนคนแถวนั่นหันมามองที่พวกฉันเป็นตาเดียวกันหมด

"โธ่...มันแค่เรื่องเข้าใจผิดหน่าฟาร์ม คุณอย่าเพิ่งอารมณ์เสียสิ"

"เรื่องเข้าใจผิดงั้นหรอ นี่ถ้าหากฉันเข้าไปช้ากว่านี้สักนิดพวกคุณคงเหลือแต่ชุดวันเกิดกันแล้วล่ะ พูดมาได้หน้าด้านๆไม่อายปากเลยน่ะ"

"นี่ฟาร์มผมบอกให้คุณพูดเบาไหน่อยไง อย่าประจานตัวเองด้วยคำพูดหยาบคายพวกนี้จะได้มั้ย"

"เหอะ ทำมาเป็นผู้ดี ถุย!"

"ฟาร์ม! นี่มันจะมากเกินไปแล้วน่ะ นี่คุณกล้าถุยน้ำลายใส่หน้าผมเลยหรอ"

"เออสิ จะทำไม เจ้าข้าเอ๋ยๆ มาดูเลยเร็วพวกผู้ชายหนาด้านจอมโกหก บกว่ามาฉลองปีใหม่กับเราไม่ได้แต่ที่แท้ก็พาผู้หญิงมาเข้าโรงแรม มาดูกันเร๊ว..."

"ฟาร์ม! หุบปากเดี๋ยวนี้เลยน่ะ"

"หุบปากงั้นหรอ ได้สิที่รัก"ฉันพูดพร้อมกับหันไปคว้าแก้วกาแฟร้อนๆสาดใส่หน้าไอ้ผู้ชายเฮ็งซวยตรงหน้า จนร้องโอ๊ดโอยลงไปกุมหน้ากับพื้น

"จำไว้เลยน่ะไอ้หมอสันดานหมา อย่าได้ริบังอาจมาดูถูกฉันอีก แกคิดว่าแกหล่อนักรึไงห๊ะ ไอ้สมองกลวง จำไว้เลยน่ะว่าอย่ามาเล่นกับคนอย่างฉัน ไม่อย่างนั้นคราวหน้าจะไม่ใช่แค่กาแฟร้อนๆแต่จะเป็นมีดคมๆที่กรีดลงบนหน้าแก จำไว้!" แล้วฉันก็ยกเท้าผลักไอ้หมอสันดานหมาจนล้มแล้วเดินออกมาทันที ฮึ! เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับคนอย่าง ฟามิตา รู้จักคนอย่างฉันน้อยไปซะแล้ว ฉันเดินมาขึ้นรถของตัวเอง ฉันนั่งอยู่สักพัก จบแล้วสินะความรักครั้งแรกของฉัน เหอะ แต่ก็แล้วไงกะอีแค่ไอ้ผู้ชายเฮ็งซวยคนหนึ่ง คิดว่าคนอย่างฉันจะสิ้นไร้ไม้ตอกจนหาแฟนไม่ได้อีกรึไง คนอย่างฉันไม่เคยง้อใครย่ะขอโทษที!