Immortal LoVe, oR sEx... "ได้ผมแล้ว...เฮียต้องรัก

 
By nooonaa
 
ไทยแลนด์ XXII : คำขอ
 
"เฮียเงิน...."
 
"ในที่สุดกรุก็ได้เมิงกลับคืนมา นาชา"
 
"เฮียเงิน" ผมวิ่งเข้าหาอ้อมกอดของร่างหนาที่ยืนอ้าแขนรับผมอยู่ ผมรัดเอวสอบใหญ่นั้นแน่นอย่างโหยหา
 
โหยหาอ้อมกอดที่แสนจะอบอุ่น
 
โหยหากลิ่นหอมที่เป็นเอกลักษณ์
 
และที่สำคัญ...ผมโหยหาเฮียเงิน
 
"เฮียเงิน ผมคิดถึงเฮีย" ผมกดหน้าลงกับซอกคอหอมนั้นไม่ยอมเงยหน้าขึ้น ยิ่งผมได้สัมผัสมันยิ่งตอกย้ำว่ามันเป็นความจริง
 
"กรุก็คิดถึงเมิง" อะไรนะ เมื่อกี้นี้เฮียบอกว่าอะไร...คิดถึงผมหรอ อ่า...หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว
 
"เฮียพูดจริงๆหรอ" ผมดันหน้าออกจากซอกคอหอมนั้นก่อนจะมองหน้าเฮียชัดๆอีกครั้ง
 
"เมียกรุทั้งคนกรุก็ต้องคิดถึงสิ แล้วเมิง...สบายดีมั้ย" มือหนาเชยคางผมขึ้นก่อนจะสำรวจใบหน้าผมจนทั่ว แต่แล้วผมกลับเห็นใบหน้าที่ซีดเซียวเหมือนคนอดหลับอดนอนจนผมตกใจ ตาเฮียดูหมองคล้ำจนผมรู้สึกแย่ แล้วเอวที่ผมเคยสัมผัสมันต้องใหญ่กว่านี้แต่นี่มันเล็กลงอย่างเห็นได้ชัด มันเหมือนที่พี่ชินบอกผมเลยว่าเฮียไม่ได้นอน ต้องเป็นแบบนั้นแน่
 
"เฮียเงิน...เฮียได้นอนบ้างมั้ย"
 
"ทำไมหน้าเมิงมีรอยข่วนแบบนี้" เสียงเฮียเข้มขึ้นขัดผมเหมือนไม่ถูกใจที่เห็นรอยข่วนบนหน้าผม แถมมือให้นั้นยังมาลูบตรงรอยนั้นเบาๆ
 
"เกิดเรื่องนิดหน่อยน่ะเฮียอย่าใส่ใจเลย" ผมบอกปัดเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ที่จริงมันก็แสบเอาเรื่องเหมือนกันนะเนี่ย
 
"ใครทำเมิง" ห๊ะ!! อะไรกันเนี่ย อย่าทำเสียงดุสิวะเฮีย
 
"ช่างมันเถอะเฮียเรื่องนิดเดียวจริงๆ"
 
"กรุถามว่าใครทำเมียกรุเป็นรอย!!!" คราวนี้เฮียขึ้นเสียงดังลั่นจนสะดุ้งตกใจ เหมือนเฮียจะโกรธจริงๆ
 
"เฮียเงิน อย่าดุผมดิ แค่รอยข่วนนิดเดียวเอง น้องเค้าคงไม่ได้ตั้งใจ เอ่อ...ตั้งใจก็ได้" ตอนแรกผมกะจะบอกว่าอย่ามาคาดเค้นอะไร แต่พอเจอสายตาดุที่ต้องการคำตอบผมเลยต้องบอกความจริง ผมเริ่มเห็นลางไม่ดีเลยลูบต้นคอเฮียเบาๆแล้วเปลี่ยนเรื่อง
 
"แล้วเฮียเงินได้นอนพักบ้างมั้ย ดูซีดมากเลยเฮีย" เฮียมองหน้าผมก่อนจะทำสายตารุกริกยังไงชอบกลแล้วเฮียก็ค่อยตอบผมมา
 
"นอนสิ คนอะไรจะไม่นอนกัน" เสียงเฮียดูแปลกๆนะ เหมือนกำลังปิดผมอยู่ แค่เรื่องนอนนี่ก็ยังปิดผมรึไงกัน แต่มันก็ทำให้เฮียลืมเรื่องที่โกรธอยู่เมื่อกี้ไปได้
 
"เฮียเงิน บอกผม" ผมเลยถามความจริงอีกครั้ง
 
"มันน่าอายวะ กรุบอกแล้วผมห้ามขำกรุนะ" ผมรีบพยักหน้าให้เฮียทันที
 
"กรุนอนไม่หลับพอไม่ได้กอดเมิงน่ะ"
 
"เฮียเงิน..." พูดอะไรออกมาเนี่ย น่าอายชะมัด ผมรู้สึกได้เลยว่าผมหน้าแดงไปแล้ว ผมเลยรีบหันหน้าหนีก่อนจะรีบปรับสภาพหน้าอีกที
 
"เมิงเขินกรุรึไง" ยังจะมาถามอีก
 
"ไม่รู้!!" ผมรีบดันเฮียออกก่อนจะเดินไปนั่งบนเตียง แต่เฮียกลับมานั่งระหว่างขาผมแล้วจับมือผมไว้
 
"อย่าหลบหน้ากรุสิ แค่เดือนเดียวกรุก็จะบ้าตายอยู่แล้ว" เฮียจับหน้าผมให้หันมามองก่อนจะกดริมฝีปากนุ่มหวานนั้นลงมาที่ปากผมแล้วถอนออก เฮียไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านั้นแต่ผมกลับชื่นใจจนยิ้มออกมา นี่เฮียจะน่ารักเกินไปแล้ว
 
"เก็บที่เหลือไว้ก่อนนะ เอาแค่นี้ก่อนเดี๋ยวค่อยต่อ" เฮียเอ่ยปากออกมาจนหน้าผมแดงซ่าน แต่ว่าผมต้องเก็บเรื่องนี้ไว้ก่อน เพราะมีอีกเรื่องที่ผมต้องการจะรู้
 
"เฮียเงิน...ทำไมวันนั้นถึงไล่ผมกลับละ" เฮียมองหน้าผมเล็กน้อยก่อนจะลงนั่งขัดสมาธิก่อนจะดึงผมลงมาจากเตียงให้คร่อมตักเฮียไว้ เฮียกอดผมหลวมๆก่อนจะวางคางแหลมนั้นลงมาที่ไหล่ผม แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าก่อนจนผมต้องลูบผมเฮียจากด้านหลังเป็นเชิงปลอบ
 
"ก็มันเป็นทางเดียวที่จะยืดเวลาให้กรุจัดการเรื่องทะเบียนสมรสของเราได้"
 
"แล้วทำไมไม่บอกผมละ" ผมพยายามจะดันเฮียออกจากไหล่ผมเพื่อมองหน้าแต่เฮียก็ดันกอดผมแน่นขึ้นไปอีก
 
"ที่จริงแล้วคุณกสิดิษเห็นเราสองคนทะเลาะกันตั้งแต่ที่ล็อบบี้แล้ว เค้าคงรู้เรื่องความสัมพันธ์อันแปลกๆของเราน่ะ เค้าดักรอคุยกับกรุก่อนจะยื่นข้อเสนอให้กรุแต่ต้องให้เมิงกลับไทยก่อน"
 
"นี่เฮียรู้อยู่แล้วหรอว่าผมต้องแต่งาน"
 
"อืม กรุเลยถามเมิงไงว่าอยากแต่งมั้ย เพราะถ้าเมิงไม่อยากแต่งกรุจะได้มีแรงที่จะสู้ต่อ" มีแรงที่จะสู้ต่องั้นหรอ เฮียจะพูดได้น่ารักเกินไปแล้วนะเว้ย
 
"แต่ก็น่าจะบอกผมก่อนนี่"
 
"ก็เมิงมันดื้อ จะทำให้เสียแผนเปล่าๆ" นี่เหมือนหลอกด่าผมยังไงไม่รู้แหะ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยนี่หว่า
 
"ถ้าบอกผม. ผมก็ทำตามเฮียอยู่แล้วละ" แต่ผมก็ยังเถียงกลับครับ มาว่าผมดื้อได้ไงเนี่ย
 
"เมิงก็คงเกาะติดกรุแจไม่ยอมกลับบ้านแน่"
 
"หลงตัวเองวะ" ผมบ่นงึมงำใส่จนเฮียเคาะหัวผมดังโป๊ก
 
"หรือไม่จริง"
 
"เจ็บนะเฮียเคาะมาได้ไงเนี่ย...แต่มันก็จริงแหละ แหะๆ" ยอมรับก็ได้วะ เพราะเมิงทำตัวน่ารักมากๆสำหรับเรื่องวันนี้กรุจะยอมเมิงสักครั้งละกัน
 
"เฮียเงิน แล้วนี่เราจดทะเบียนกันจริงๆหรอ" ใช่สิ เรื่องนี้ยังไม่เคลียร์เลย
 
"จริงสิ กรุอุตส่าหยุดงานเพื่อไปทำเรื่องที่แคลิฟอร์เนียเลยนะ ดังนั้นเมิงก็ห้ามหย่ากับกรุด้วย ไม่งั้นกรุเอาเมิงตาย!!!" นี่เมิงบังคับกรุจดแล้วยังบังคับไม่ให้กรุหย่าด้วย แปลกจริงเนอะเมิงเนี่ย แต่ว่าแคลิฟอร์เนียนี่ใช่รัฐที่ยินยอมให้เพศเดียวกันแต่งงานกันนะหรอ มันเป็นเรื่องจริงหรอวะ นี่กรุมีผัวเป็นตัวเป็นตนจริงๆดิ ตื่นเต้นวะ!!
 
"จริงอ่อ" ผมถามย้ำอีกที
 
"เออสิวะ กว่าจะเสร็จกรุนี่แทบขาดใจ"
 
"แล้วทำไมต้องขาดใจด้วย เฮียคิดถึงผมอ่อ" ผมแกล้งทำเป็นถามเฮียไปอย่างนั้นเพื่อเฮียจะหลุด แต่ก็ไม่ได้หวังคำตอบอะไรมาก เพราะผมรู้ว่าเฮียไม่เคยเสียฟอร์มกับผมเลย
 
"จะต้องให้กรุบอกกี่ครั้งว่ากรุคิดถึงเมิงมาก!" อ๊ากกกกก อยากผ่นไฟใส่เฮียวะ นี่แค่เดือนเดียวเฮียเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยหรอวะ แล้วถ้าสักปีคงจะดีมากๆเลยอะ (แต่คงเป็นผมเองที่ลงแดงตาย)
 
"หน้าเมิงแดงอีกแล้ว"
 
"แล้วใครให้พูดแบบนั้นเล่า!!" ผมตีแขนเฮียเบาๆอย่างเขินอายก่อนจะหมุดลงกับซอกคอเฮียแทน
 
"ฮ่าๆ..." เฮียหัวเราะเฮียดังลั่นห้องเมื่อเห็นผมจนมุม หัวเราะได้ก็หัวเราะไปเถอะ บอกแล้ววันนี้ผมยอม
 
"เลิกหัวเราะได้แล้วหน่า" ผมดุเฮียเสียงเบาแต่เฮียก็ยังไม่หยุด
 
"ก็กรุมีความสุขนี่ หรือเมิงไม่มี" เฮียถามผมก่อนที่ผมจะเงยหน้าขึ้นมามองเฮียแล้วพูดพร้อมกับรอยยิ้มกว้างอย่างมีความสุข
 
"มีสิ มากๆด้วย"
 
"กรุว่า...กรุไม่เก็บไว้ตอนอื่นและ เอาตอนนี้เลยได้มั้ย" มาถามอะไรวะเนี่ย แล้วหน้านี่เก็บอาการหน่อยเถอะ ผมเห็นแล้วสยิวชะมัด
 
"เดี๋ยวก่อนสิเฮีย ผมมีเรื่องจะขอก่อน" ผมรีบห้ามเฮียเงินก่อนที่หน้าหล่อนั้นจะตรงเข้าหาที่ซอกคอผม เฮียเงินเงยหน้าขี้นมามองอย่างขัดใจ
 
"จะเอาอะไร"
 
"ผมอยากได้หลายอย่างเลย" ผมขออย่างกล้าๆกลัวๆ ยิ่งเห็นหน้าเฮียเหมือนอารมณ์ค้างนี่ยิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่
 
"กรุให้เมิงได้ทุกอย่างนั่นแหละ แต่ค่อยเอาหลังจากนี้ได้มั้ย กรุไม่ไหวแล้ว" เห้ยๆ เดี๋ยวสิวะ อดอยากมาจากไหนเนี่ย เห้ยๆ อย่าเพิ่งขยำสิวะ
 
"เดี๋ยวก่อนสิ" ผมรีบดันอกเฮียออกอีกครั้งพร้อมกับจับมือหนาที่เริ่มไม่อยู่สุข
 
"ชิ!..ว่ามาเมิงอยากได้ไร" เฮียจิ๊ปากอย่างเสียอารมณ์มากจนผมแอบขำก่อนจะยอมผม
 
"ผมอยากอยู่กับเฮีย" แล้วผมเริ่มบอกสิ่งแรกที่ผมต้องการออกไป
 
"กรุก็จะไม่ให้เมิงไปไหนอีกแล้ว เมิงต้องอยู่กับกรุ" เยี่ยม!!
 
"เฮียต้องตามใจผมให้ได้มากกว่าเดิม" อันนี้ละ จะยอมมั้ย
 
"อืม" เยี่ยม! เสร็จอีกหนึ่ง
 
"เฮียห้ามทิ้งผมและไล่ผมไปไหนอีก" พอมาถึงคำขออันนี้เฮียกลับนิ่งไปสักพักจนผมเริ่มใจเสีย แต่เฮียก็ตอบผมออกมา
 
"กรุจะไม่ทำให้เมิงเสียน้ำตาแบบนั้นอีก" เฮียพูดจริงๆหรอ วันนั้นเฮียก็รู้สึกแย่เหมือนกันใช่มั้ย ที่ผมเห็นนัยน์ตาของเฮียวูบลงไปเพราะรู้สึกแย่เหมือนกันใช่มั้ย
 
"เฮียเงิน..." ผมลูบหน้าหล่อนั้นไปมาก่อนที่เฮียจะหลบตาผม
 
"หมดรึยัง"
 
"อีกขอนะเฮีย อันนี้เป็นข้อสุดท้ายแล้ว แต่ผมอยากให้เฮียทำมันให้ผมให้ได้"
 
"อะไร" สีหน้าเฮียเริ่มกังวลเมื่อผมเริ่มตีหน้าเครียด ผมไม่มั่นใจเลยที่จะพูดออกมา ถ้าเฺฮียไม่ทำตามที่ผมขอผมคงจะเสียใจตายแน่ แต่ยังไงวันนี้ผมก็ต้องพูดให้ได้ ผมเลยสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อเรียกกำลังใจก่อนจะพูดมันออกมา
 
"เฮียเงินต้องรักนาชาคนนี้บ้าง...ได้มั้ย"
 
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 
130520
 
กรี๊ดดดด ถามไปเลยลูกว่าเฮียรักบ้างป่าว ทำอะไรกำกลวมเหลือเกิน
 
ส่วนเฮียเงินนี่รักน้องบ้างมั้ยห๊ะ ได้เขาแล้วบังคับน้องจดทะเบียนด้วย บอกมา!!!!!
 
555พอดีไรเตออินแทนคะ555
 
 
 
 ขอโทษที่ลงช้านะคะ พอดีเว็บนี้มันลงยาก  มันลงแล้วต้องคอยแก้  ทำให้ขี้เกียจนิดหน่อย  แต่สัญญาจะมาลงให้ทุกวันนะคะ  รอกันนร้า