Immortal LoVe, oR sEx... "ได้ผมแล้ว...เฮียต้องรัก

 

By nooonaa

 

 

ไทยแลนด์ XXI : เจอกันอีกครั้ง                         

 

 

 

"ผมชื่อวรวุทธ เป็นทนายความของคุณน้ำเงินครับ"

 

ทนายของเฮียเงิน!!!

 

เฮียมารับผมแล้วหรอ

 

ผมรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปหาทนายหนุ่มคนนั้น ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อทนายคนนั้นยิ้มให้ผม

 

"เฮียเงินละครับ"

 

"มันรอคุณนาชาอยู่ที่บ้านครับ" รอผมงั้นหรอ เฮียรอผมจริงๆงั้นหรอ มันคงไม่ได้เป็นแค่ฝันอีกแล้วใช่มั้ย

 

"รออยู่ที่บ้าน นี่เฮียกลับมาไทยแล้วหรอครับ"

 

"ใช่ครับ แต่ตอนนี้ผมคงต้องให้คุณนาชายืนยันอะไรบางอย่างก่อนนะครับ" ยืนยันอะไรกัน

 

"นี่มันอะไรกันคะ คุณมาที่นี่ทำไม มีอะไรเกิดขึ้นหรอคะ" แม่ผมเดินมาเกาะแขนผมไว้แล้วถามคุณทนาย ผมหันไปมองด้านหลังก็เจอทุกคนทำหน้าเหรอหรากันยกใหญ่ แม่ดึงผมให้กลับไปยืนที่เดิมก่อนที่ทนายจะเริ่มขึ้นพูดอีก

 

"ที่ผมมาวันนี้ผมจะมาประกาศให้ทุกคนทราบครับว่าคุณนาชาไม่สามารถจดทะเบียนสมรสซ้อนได้ถ้าคุณนาชายังไม่ได้จดทะเบียนหย่า ดังนั้นผมจึงอยากจะให้คุณนาชายืนยันว่าจะหย่าหรือไม่ ไม่เช่นนั้นการสมรสครั้งที่สองก็จะเป็นโมฆะไม่ว่าจะอย่างไรก็แล้วแต่" ทะเบียนสมรส...ผมไปจดมันตอนไหน แล้วทนายของเฮียมางั้นก็แสดงว่าผมจดทะเบียนกับเฮียอย่างนั้นหรอ แต่ทำไมมันจดกันได้ละ ในเมื่อเราเป็นผู้ชายเหมือนกัน

 

"นาชา!! นี่ไปจดทะเบียนกับใครไว้ ทำไมถึงทำแบบนี้" แม่หันมากรี๊ดใส่ผมอย่างโกรธเคือง แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจหรอก เพราะผมจะได้มีความสุขสักที รอดพ้นจากการถูกบังคับแบบนี้

 

"ผมขอโทษครับแม่"

 

"กรี๊ดดดด พี่นาชาทำอย่างนี้ได้ยังคะ อีนังคนนั้นมันเป็นใครคะ ต้นหลิวจะไปฆ่ามัน!!!" คุณเธอวีนแตกจนแม่ผมอึ้ง แต่เธอก็ยังวิ่งมาจิกมาทึ้งผมจนเล็บที่ยาวสวยนั้นข่วนหน้าผมจนเลือดออก ผมเองก็ยืนนิ่งไม่โต้ตอบเธอเลยปล่อยให้ทำร้ายผม เพราะมันเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะทำผมได้ แล้วหลังจากนี้ผมจะไม่ทนอีกต่อไป

 

เพี้ยะ!!!!

 

"อย่าเงียบสิ บอกมา!! พี่ทำให้ต้นหลิวเสียหายนะคะ!!" หน้าผมหันไปตามแรงตบอย่างแรง หน้าผมชาไปหมด

 

รอผมอีกนิดเดี๋ยวนะครับเฮีย ผมจะไปหาเฮียแล้ว

 

"นี่ หยุดทำร้ายลูกชายชั้นนะ กล้าดียังไงมาทำลูกชั้นแบบนี้แบบนี้!!!" อยู่ดีๆแม่ผมก็ผลักน้องต้นหลิวออกจากตัวผมอย่างแรง ผมตกใจกับการกระทำนั้นมาก นี่แม่สนใจผมด้วยงั้นหรอ

 

"คุณแม่!!" เธอตะวาดใส่แม่ผมเสียงดังลั่นอำเภอจนผมอดใจไม่ไหว

 

"อย่ามาหยาบคายใส่แม่พี่นะ พี่จะหมดความอดทนกับเธอแล้วนะต้นหลิว!!" ผมชี้หน้าเธออย่างเหลืออดพร้อมกับขึ้นเสียงเข้มใส่ หน้าเธอนี่ช็อกนิ่งไปเลยก่อนจะวิ่งไปเกาะแขนคุณแม่ผิงอิน

 

"คุณแม่คะ ต้นหลิวไม่ยอมนะ"

 

"คุณหญิงคะ ดิฉันไม่ยอมนะคะ ไหนบอกว่าเราสองตระกูลต้องแต่งงานกัน นี่จะผิดสัญญากันหรอคะ" คุณแม่ผิงอินเดินขึ้นหน้ามาถามแม่ผมที่ผมยืนบังไว้อยู่ในตอนแรก ผมหันไปมองแม่อย่างอ้อนวอนให้เธอยกเลิกเรื่องนี้เถอะ แล้วเหมือนแม่ผมจะเข้าใจมัน

 

"คุณหญิงคงไม่คิดว่าคนอย่างดิฉันจะเอาลูกสะใภ้ที่กล้าขึ้นเสียงใส่ดิฉันหรอกนะคะ แล้วก็อย่าคิดนะคะว่าชั้นไม่รู้ว่าหล่อนทำให้ลูกชายชั้นอับอายต่อสาธารชนขนาดไหน แต่เพราะคำว่าสัญญานั้นชั้นเลยยอมทนเพื่อที่จะได้ไม่เสียผู้ใหญ่ แต่ตอนนี้ในเมื่อลูกชายชั้นมีสะใภ้ให้ชั้นแล้วชั้นก็คงไม่ต้องหาชะนีนางอื่นมาทำหน้าที่นั้น หวังว่าคงจะเข้าใจนะคะคุณหญิงผิงอิน!!" สิ่งที่แม่ผมพูดออดมาเล่นเอาทุกคนในที่นั้นอึ้ง แต่ผมคงจะอึ้งกว่าทุกคน

 

"แม่ครับ"

 

"ไม่เป็นไรนาชา แม่พร้อมจะยอมรับการตัดสินใจของลูก แล้วอย่าลืมพาน้ำมนต์มาไหว้แม่บ้างนะลูก" น้ำมนต์หรอ นี่แม่คิดว่าเป็นน้ำมนต์งั้นหรอ คือแม่ครับ...ที่จริงมันคือพี่ชายน้ำมนต์มากกว่านะ

 

"ขอบคุณครับแม่" ผมยกมือกราบลงที่อกแม่อย่างดีใจ

 

"ไปเถอะ ตรงนี้แม่จัดการเอง" ผมยิ้มรับกว้างเมื่อแม่พูดแบบนั้น ผมขอบคุณจริงๆครับแม่

 

"ขอบคุณครับ" ผมก้มหอมแก้มนิ่มนั้นอีกครั้งก่อนจะวิ่งออกจากห้องนั้นอย่างไว มีเสียงวีนแตกดังตามหลังผมมาอย่างต่อเนื่องแต่ก็โดนแม่กับวานาวีนใส่กลับ แค่นั้นผมก็ยิ้มแล้วครับ...เมื่อแม่เข้าใจผมสักที

 

"ยิ้มแก้มปริเชียวนะครับ"

 

"พี่ชิน!!" ผมตกใจเสียงที่เรียกผม พี่ชินเองก็ยืนอยู่หน้ารถคันหรูเหมือนรอใครสักคน

 

"ยินดีด้วยนะครับ" ยินดีหรอ

 

"นี่พี่รู้เรื่องนี้มาตั้งแต่แรกเลยหรอครับ"

 

"ก็ผมเป็นคนเอาทะเบียนสมรสไปให้คุณเซ็นเองกลับมือนี่ครับ" เซ็นเองกลับมือ นี่หมายความว่าวันนั้นที่เอาเอกสารนั้นมาให้ผมเซ็นนั้นคือทะเบียนสมรสงั้นหรอ

 

"ผมบอกแล้วว่ามันก็ราบรื่นดี นี่คุณน้ำเงินก็เพิ่งจะได้การยอมรับจากศาลมาเมื่อวานนี้เอง"

 

"นี่มันอะไรกันครับ ผมงงไปหมดแล้ว" ผมไม่เข้าใจจริงๆนะเนี่ย

 

"รีบไปหาคุณน้ำเงินเถอะครับ เค้าไม่ได้พักมาเป็นเดือนแล้ว มัวแต่ยุ่งเรื่องของคุณจนไม่ได้นอน ต่อไปนี้คุณต้องเป็นฝ่ายดูแลเขาบ้างแล้วนะครับ" มือหนาตบไหล่ผมเบาๆก่อนจะยื่นกุญแจรถให้ผม ผมรับมันมาด้วยความซึ้งใจ

 

"ขอบคุณพี่มากๆเลยนะครับ ที่ไม่ทิ้งผม" ผมโผล่เข้ากอดพี่ชินพร้อมน้ำตาที่ห้ามไว้ไม่อยู่

 

"ก็พี่บอกแล้วว่าพี่ทำได้ทุกอย่างเพื่อนายกับวานา" ผมยิ่งร้องออกมาอีกเมื่อได้ยินคำนั้น มันตื้นตันอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ

 

"ไปเถอะครับ คุณน้ำเงินรอแย่แล้ว"

 

"ครับ" พี่ชินรีบเปิดประตูรถให้ผมเข้าไป ผมเลยรีบสตาร์ดรถเพื่อตรงไปหาเฮียเงินทันที

 

อีกไม่นานผมก็จะได้เจอเฮียเงินแล้ว...ที่รักของผม

 

รถผมมาจอดที่หน้าบ้านไม้สีขาวหลังใหญ่ที่อยู่ท่ามกลางสวนสวย ผมรีบเปิดประตูรั้วเข้าไปในบ้านด้วยหัวหัวใจที่มีความหวัง

 

"นาชาเองหรอลูก แม่ก็นึกว่าใครมา วันนี้น้ำมนต์ไม่อยู่หรอก น้องไปเรียน" ผมเจอแม่หญิงที่หน้าบ้าน แม่ก็คงยังสวยแชะน่ารักกับผมเหมือนเดิม

 

"สวัสดีครับแม่หญิง คือว่าผม...มาหาเฮียเงินนะครับ"

 

"มาหาน้ำเงินหรอลูก เป็นไปได้ยังไงหรือว่าพี่เค้าแกล้งนาชาอีกแล้วน่ะลูก" แม่หญิงก็ยังคงเป็นห่วงผมเสมอ คงจะคิดว่าผมกับเฮียยังคงขัดใจกันแบบเดิม เพราะเมื่อก่อนเฮียชอบแกล้งผมเอามากๆจนแม่หญิงก็จัดการไม่อยู่

 

"ไม่ใช่หรอกครับ ผมแค่อยากเจอเฮียเท่านั้นเองครับ" แม่หญิงดูงงเล็กน้อยแต่ก็ยังบอกผมต่อ

 

"น้ำเงินอยู่บนห้องน่ะลูก ห้องอยู่ในสุดเลย ขึ้นไปได้เลยจ๊ะ"

 

"ขอบคุณมากๆเลยครับแม่หญิง" ผมยกมือไหว้แม่หญิงอีกรอบก่อนจะวิ่งขึ้นไปชั้นบน ห้องในสุด ห้องในสุด นั่นไง...บานประตูสีน้ำเงิน

 

ผมเอื้อมมือไปที่ลูกบิดอย่างตื่นเต้นก่อนจะค่อยๆเปิดมันออก

 

แอ๊ด....

 

"เฮียเงิน...."

 

ผมได้เจอเฮียอีกครั้งแล้ว.....

"ในที่สุดกรุก็ได้เมิงกลับคืนมา นาชา"

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

130519

 

กรร๊ดดดดดดดดด  เฮียเงินน่ารักมากกกกกก

 

 

 

เม้นด้วยนะคะ  จุบๆ