Immortal LoVe, oR sEx... "ได้ผมแล้ว...เฮียต้องรัก

 

By nooonaa

 

ไทยแลนด์ XXII : คำขอ

 

"เฮียเงิน...."

 

"ในที่สุดกรุก็ได้เมิงกลับคืนมา นาชา"

 

"เฮียเงิน" ผมวิ่งเข้าหาอ้อมกอดของร่างหนาที่ยืนอ้าแขนรับผมอยู่ ผมรัดเอวสอบใหญ่นั้นแน่นอย่างโหยหา

 

โหยหาอ้อมกอดที่แสนจะอบอุ่น

 

โหยหากลิ่นหอมที่เป็นเอกลักษณ์

 

และที่สำคัญ...ผมโหยหาเฮียเงิน

 

"เฮียเงิน ผมคิดถึงเฮีย" ผมกดหน้าลงกับซอกคอหอมนั้นไม่ยอมเงยหน้าขึ้น ยิ่งผมได้สัมผัสมันยิ่งตอกย้ำว่ามันเป็นความจริง

 

"กรุก็คิดถึงเมิง" อะไรนะ เมื่อกี้นี้เฮียบอกว่าอะไร...คิดถึงผมหรอ อ่า...หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว

 

"เฮียพูดจริงๆหรอ" ผมดันหน้าออกจากซอกคอหอมนั้นก่อนจะมองหน้าเฮียชัดๆอีกครั้ง

 

"เมียกรุทั้งคนกรุก็ต้องคิดถึงสิ แล้วเมิง...สบายดีมั้ย" มือหนาเชยคางผมขึ้นก่อนจะสำรวจใบหน้าผมจนทั่ว แต่แล้วผมกลับเห็นใบหน้าที่ซีดเซียวเหมือนคนอดหลับอดนอนจนผมตกใจ ตาเฮียดูหมองคล้ำจนผมรู้สึกแย่ แล้วเอวที่ผมเคยสัมผัสมันต้องใหญ่กว่านี้แต่นี่มันเล็กลงอย่างเห็นได้ชัด มันเหมือนที่พี่ชินบอกผมเลยว่าเฮียไม่ได้นอน ต้องเป็นแบบนั้นแน่

 

"เฮียเงิน...เฮียได้นอนบ้างมั้ย"

 

"ทำไมหน้าเมิงมีรอยข่วนแบบนี้" เสียงเฮียเข้มขึ้นขัดผมเหมือนไม่ถูกใจที่เห็นรอยข่วนบนหน้าผม แถมมือให้นั้นยังมาลูบตรงรอยนั้นเบาๆ

 

"เกิดเรื่องนิดหน่อยน่ะเฮียอย่าใส่ใจเลย" ผมบอกปัดเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ที่จริงมันก็แสบเอาเรื่องเหมือนกันนะเนี่ย

 

"ใครทำเมิง" ห๊ะ!! อะไรกันเนี่ย อย่าทำเสียงดุสิวะเฮีย

 

"ช่างมันเถอะเฮียเรื่องนิดเดียวจริงๆ"

 

"กรุถามว่าใครทำเมียกรุเป็นรอย!!!" คราวนี้เฮียขึ้นเสียงดังลั่นจนสะดุ้งตกใจ เหมือนเฮียจะโกรธจริงๆ

 

"เฮียเงิน อย่าดุผมดิ แค่รอยข่วนนิดเดียวเอง น้องเค้าคงไม่ได้ตั้งใจ เอ่อ...ตั้งใจก็ได้" ตอนแรกผมกะจะบอกว่าอย่ามาคาดเค้นอะไร แต่พอเจอสายตาดุที่ต้องการคำตอบผมเลยต้องบอกความจริง ผมเริ่มเห็นลางไม่ดีเลยลูบต้นคอเฮียเบาๆแล้วเปลี่ยนเรื่อง

 

"แล้วเฮียเงินได้นอนพักบ้างมั้ย ดูซีดมากเลยเฮีย" เฮียมองหน้าผมก่อนจะทำสายตารุกริกยังไงชอบกลแล้วเฮียก็ค่อยตอบผมมา

 

"นอนสิ คนอะไรจะไม่นอนกัน" เสียงเฮียดูแปลกๆนะ เหมือนกำลังปิดผมอยู่ แค่เรื่องนอนนี่ก็ยังปิดผมรึไงกัน แต่มันก็ทำให้เฮียลืมเรื่องที่โกรธอยู่เมื่อกี้ไปได้

 

"เฮียเงิน บอกผม" ผมเลยถามความจริงอีกครั้ง

 

"มันน่าอายวะ กรุบอกแล้วผมห้ามขำกรุนะ" ผมรีบพยักหน้าให้เฮียทันที

 

"กรุนอนไม่หลับพอไม่ได้กอดเมิงน่ะ"

 

"เฮียเงิน..." พูดอะไรออกมาเนี่ย น่าอายชะมัด ผมรู้สึกได้เลยว่าผมหน้าแดงไปแล้ว ผมเลยรีบหันหน้าหนีก่อนจะรีบปรับสภาพหน้าอีกที

 

"เมิงเขินกรุรึไง" ยังจะมาถามอีก

 

"ไม่รู้!!" ผมรีบดันเฮียออกก่อนจะเดินไปนั่งบนเตียง แต่เฮียกลับมานั่งระหว่างขาผมแล้วจับมือผมไว้

 

"อย่าหลบหน้ากรุสิ แค่เดือนเดียวกรุก็จะบ้าตายอยู่แล้ว" เฮียจับหน้าผมให้หันมามองก่อนจะกดริมฝีปากนุ่มหวานนั้นลงมาที่ปากผมแล้วถอนออก เฮียไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านั้นแต่ผมกลับชื่นใจจนยิ้มออกมา นี่เฮียจะน่ารักเกินไปแล้ว

 

"เก็บที่เหลือไว้ก่อนนะ เอาแค่นี้ก่อนเดี๋ยวค่อยต่อ" เฮียเอ่ยปากออกมาจนหน้าผมแดงซ่าน แต่ว่าผมต้องเก็บเรื่องนี้ไว้ก่อน เพราะมีอีกเรื่องที่ผมต้องการจะรู้

 

"เฮียเงิน...ทำไมวันนั้นถึงไล่ผมกลับละ" เฮียมองหน้าผมเล็กน้อยก่อนจะลงนั่งขัดสมาธิก่อนจะดึงผมลงมาจากเตียงให้คร่อมตักเฮียไว้ เฮียกอดผมหลวมๆก่อนจะวางคางแหลมนั้นลงมาที่ไหล่ผม แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าก่อนจนผมต้องลูบผมเฮียจากด้านหลังเป็นเชิงปลอบ

 

"ก็มันเป็นทางเดียวที่จะยืดเวลาให้กรุจัดการเรื่องทะเบียนสมรสของเราได้"

 

"แล้วทำไมไม่บอกผมละ" ผมพยายามจะดันเฮียออกจากไหล่ผมเพื่อมองหน้าแต่เฮียก็ดันกอดผมแน่นขึ้นไปอีก

 

"ที่จริงแล้วคุณกสิดิษเห็นเราสองคนทะเลาะกันตั้งแต่ที่ล็อบบี้แล้ว เค้าคงรู้เรื่องความสัมพันธ์อันแปลกๆของเราน่ะ เค้าดักรอคุยกับกรุก่อนจะยื่นข้อเสนอให้กรุแต่ต้องให้เมิงกลับไทยก่อน"

 

"นี่เฮียรู้อยู่แล้วหรอว่าผมต้องแต่งาน"

 

"อืม กรุเลยถามเมิงไงว่าอยากแต่งมั้ย เพราะถ้าเมิงไม่อยากแต่งกรุจะได้มีแรงที่จะสู้ต่อ" มีแรงที่จะสู้ต่องั้นหรอ เฮียจะพูดได้น่ารักเกินไปแล้วนะเว้ย

 

"แต่ก็น่าจะบอกผมก่อนนี่"

 

"ก็เมิงมันดื้อ จะทำให้เสียแผนเปล่าๆ" นี่เหมือนหลอกด่าผมยังไงไม่รู้แหะ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยนี่หว่า

 

"ถ้าบอกผม. ผมก็ทำตามเฮียอยู่แล้วละ" แต่ผมก็ยังเถียงกลับครับ มาว่าผมดื้อได้ไงเนี่ย

 

"เมิงก็คงเกาะติดกรุแจไม่ยอมกลับบ้านแน่"

 

"หลงตัวเองวะ" ผมบ่นงึมงำใส่จนเฮียเคาะหัวผมดังโป๊ก

 

"หรือไม่จริง"

 

"เจ็บนะเฮียเคาะมาได้ไงเนี่ย...แต่มันก็จริงแหละ แหะๆ" ยอมรับก็ได้วะ เพราะเมิงทำตัวน่ารักมากๆสำหรับเรื่องวันนี้กรุจะยอมเมิงสักครั้งละกัน

 

"เฮียเงิน แล้วนี่เราจดทะเบียนกันจริงๆหรอ" ใช่สิ เรื่องนี้ยังไม่เคลียร์เลย

 

"จริงสิ กรุอุตส่าหยุดงานเพื่อไปทำเรื่องที่แคลิฟอร์เนียเลยนะ ดังนั้นเมิงก็ห้ามหย่ากับกรุด้วย ไม่งั้นกรุเอาเมิงตาย!!!" นี่เมิงบังคับกรุจดแล้วยังบังคับไม่ให้กรุหย่าด้วย แปลกจริงเนอะเมิงเนี่ย แต่ว่าแคลิฟอร์เนียนี่ใช่รัฐที่ยินยอมให้เพศเดียวกันแต่งงานกันนะหรอ มันเป็นเรื่องจริงหรอวะ นี่กรุมีผัวเป็นตัวเป็นตนจริงๆดิ ตื่นเต้นวะ!!

 

"จริงอ่อ" ผมถามย้ำอีกที

 

"เออสิวะ กว่าจะเสร็จกรุนี่แทบขาดใจ"

 

"แล้วทำไมต้องขาดใจด้วย เฮียคิดถึงผมอ่อ" ผมแกล้งทำเป็นถามเฮียไปอย่างนั้นเพื่อเฮียจะหลุด แต่ก็ไม่ได้หวังคำตอบอะไรมาก เพราะผมรู้ว่าเฮียไม่เคยเสียฟอร์มกับผมเลย

 

"จะต้องให้กรุบอกกี่ครั้งว่ากรุคิดถึงเมิงมาก!" อ๊ากกกกก อยากผ่นไฟใส่เฮียวะ นี่แค่เดือนเดียวเฮียเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยหรอวะ แล้วถ้าสักปีคงจะดีมากๆเลยอะ (แต่คงเป็นผมเองที่ลงแดงตาย)

 

"หน้าเมิงแดงอีกแล้ว"

 

"แล้วใครให้พูดแบบนั้นเล่า!!" ผมตีแขนเฮียเบาๆอย่างเขินอายก่อนจะหมุดลงกับซอกคอเฮียแทน

 

"ฮ่าๆ..." เฮียหัวเราะเฮียดังลั่นห้องเมื่อเห็นผมจนมุม หัวเราะได้ก็หัวเราะไปเถอะ บอกแล้ววันนี้ผมยอม

 

"เลิกหัวเราะได้แล้วหน่า" ผมดุเฮียเสียงเบาแต่เฮียก็ยังไม่หยุด

 

"ก็กรุมีความสุขนี่ หรือเมิงไม่มี" เฮียถามผมก่อนที่ผมจะเงยหน้าขึ้นมามองเฮียแล้วพูดพร้อมกับรอยยิ้มกว้างอย่างมีความสุข

 

"มีสิ มากๆด้วย"

 

"กรุว่า...กรุไม่เก็บไว้ตอนอื่นและ เอาตอนนี้เลยได้มั้ย" มาถามอะไรวะเนี่ย แล้วหน้านี่เก็บอาการหน่อยเถอะ ผมเห็นแล้วสยิวชะมัด

 

"เดี๋ยวก่อนสิเฮีย ผมมีเรื่องจะขอก่อน" ผมรีบห้ามเฮียเงินก่อนที่หน้าหล่อนั้นจะตรงเข้าหาที่ซอกคอผม เฮียเงินเงยหน้าขี้นมามองอย่างขัดใจ

 

"จะเอาอะไร"

 

"ผมอยากได้หลายอย่างเลย" ผมขออย่างกล้าๆกลัวๆ ยิ่งเห็นหน้าเฮียเหมือนอารมณ์ค้างนี่ยิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่

 

"กรุให้เมิงได้ทุกอย่างนั่นแหละ แต่ค่อยเอาหลังจากนี้ได้มั้ย กรุไม่ไหวแล้ว" เห้ยๆ เดี๋ยวสิวะ อดอยากมาจากไหนเนี่ย เห้ยๆ อย่าเพิ่งขยำสิวะ

 

"เดี๋ยวก่อนสิ" ผมรีบดันอกเฮียออกอีกครั้งพร้อมกับจับมือหนาที่เริ่มไม่อยู่สุข

 

"ชิ!..ว่ามาเมิงอยากได้ไร" เฮียจิ๊ปากอย่างเสียอารมณ์มากจนผมแอบขำก่อนจะยอมผม

 

"ผมอยากอยู่กับเฮีย" แล้วผมเริ่มบอกสิ่งแรกที่ผมต้องการออกไป

 

"กรุก็จะไม่ให้เมิงไปไหนอีกแล้ว เมิงต้องอยู่กับกรุ" เยี่ยม!!

 

"เฮียต้องตามใจผมให้ได้มากกว่าเดิม" อันนี้ละ จะยอมมั้ย

 

"อืม" เยี่ยม! เสร็จอีกหนึ่ง

 

"เฮียห้ามทิ้งผมและไล่ผมไปไหนอีก" พอมาถึงคำขออันนี้เฮียกลับนิ่งไปสักพักจนผมเริ่มใจเสีย แต่เฮียก็ตอบผมออกมา

 

"กรุจะไม่ทำให้เมิงเสียน้ำตาแบบนั้นอีก" เฮียพูดจริงๆหรอ วันนั้นเฮียก็รู้สึกแย่เหมือนกันใช่มั้ย ที่ผมเห็นนัยน์ตาของเฮียวูบลงไปเพราะรู้สึกแย่เหมือนกันใช่มั้ย

 

"เฮียเงิน..." ผมลูบหน้าหล่อนั้นไปมาก่อนที่เฮียจะหลบตาผม

 

"หมดรึยัง"

 

"อีกขอนะเฮีย อันนี้เป็นข้อสุดท้ายแล้ว แต่ผมอยากให้เฮียทำมันให้ผมให้ได้"

 

"อะไร" สีหน้าเฮียเริ่มกังวลเมื่อผมเริ่มตีหน้าเครียด ผมไม่มั่นใจเลยที่จะพูดออกมา ถ้าเฺฮียไม่ทำตามที่ผมขอผมคงจะเสียใจตายแน่ แต่ยังไงวันนี้ผมก็ต้องพูดให้ได้ ผมเลยสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อเรียกกำลังใจก่อนจะพูดมันออกมา

 

"เฮียเงินต้องรักนาชาคนนี้บ้าง...ได้มั้ย"

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

130520

 

กรี๊ดดดด ถามไปเลยลูกว่าเฮียรักบ้างป่าว ทำอะไรกำกลวมเหลือเกิน

 

ส่วนเฮียเงินนี่รักน้องบ้างมั้ยห๊ะ ได้เขาแล้วบังคับน้องจดทะเบียนด้วย บอกมา!!!!!

 

555พอดีไรเตออินแทนคะ555

 

 

 

 ขอโทษที่ลงช้านะคะ พอดีเว็บนี้มันลงยาก  มันลงแล้วต้องคอยแก้  ทำให้ขี้เกียจนิดหน่อย  แต่สัญญาจะมาลงให้ทุกวันนะคะ  รอกันนร้า