Immortal LoVe, oR sEx... "ได้ผมแล้ว...เฮียต้องรัก
9.6
เขียนโดย 
nooonaa
วันที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 12.44 น.
36 ตอน
25 วิจารณ์
63.96K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 มกราคม พ.ศ. 2557 23.30 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
23) ไทยแลนด์ XXII : คำขอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
By nooonaa
ไทยแลนด์ XXII : คำขอ
"เฮียเงิน...."
"ในที่สุดกรุก็ได้เมิงกลับคืนมา นาชา"
"เฮียเงิน" ผมวิ่งเข้าหาอ้อมกอดของร่างหนาที่ยืนอ้าแขนรับผมอยู่ ผมรัดเอวสอบใหญ่นั้นแน่นอย่างโหยหา
โหยหาอ้อมกอดที่แสนจะอบอุ่น
โหยหากลิ่นหอมที่เป็นเอกลักษณ์
และที่สำคัญ...ผมโหยหาเฮียเงิน
"เฮียเงิน ผมคิดถึงเฮีย" ผมกดหน้าลงกับซอกคอหอมนั้นไม่ยอมเงยหน้าขึ้น ยิ่งผมได้สัมผัสมันยิ่งตอกย้ำว่ามันเป็นความจริง
"กรุก็คิดถึงเมิง" อะไรนะ เมื่อกี้นี้เฮียบอกว่าอะไร...คิดถึงผมหรอ อ่า...หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว
"เฮียพูดจริงๆหรอ" ผมดันหน้าออกจากซอกคอหอมนั้นก่อนจะมองหน้าเฮียชัดๆอีกครั้ง
"เมียกรุทั้งคนกรุก็ต้องคิดถึงสิ แล้วเมิง...สบายดีมั้ย" มือหนาเชยคางผมขึ้นก่อนจะสำรวจใบหน้าผมจนทั่ว แต่แล้วผมกลับเห็นใบหน้าที่ซีดเซียวเหมือนคนอดหลับอดนอนจนผมตกใจ ตาเฮียดูหมองคล้ำจนผมรู้สึกแย่ แล้วเอวที่ผมเคยสัมผัสมันต้องใหญ่กว่านี้แต่นี่มันเล็กลงอย่างเห็นได้ชัด มันเหมือนที่พี่ชินบอกผมเลยว่าเฮียไม่ได้นอน ต้องเป็นแบบนั้นแน่
"เฮียเงิน...เฮียได้นอนบ้างมั้ย"
"ทำไมหน้าเมิงมีรอยข่วนแบบนี้" เสียงเฮียเข้มขึ้นขัดผมเหมือนไม่ถูกใจที่เห็นรอยข่วนบนหน้าผม แถมมือให้นั้นยังมาลูบตรงรอยนั้นเบาๆ
"เกิดเรื่องนิดหน่อยน่ะเฮียอย่าใส่ใจเลย" ผมบอกปัดเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ที่จริงมันก็แสบเอาเรื่องเหมือนกันนะเนี่ย
"ใครทำเมิง" ห๊ะ!! อะไรกันเนี่ย อย่าทำเสียงดุสิวะเฮีย
"ช่างมันเถอะเฮียเรื่องนิดเดียวจริงๆ"
"กรุถามว่าใครทำเมียกรุเป็นรอย!!!" คราวนี้เฮียขึ้นเสียงดังลั่นจนสะดุ้งตกใจ เหมือนเฮียจะโกรธจริงๆ
"เฮียเงิน อย่าดุผมดิ แค่รอยข่วนนิดเดียวเอง น้องเค้าคงไม่ได้ตั้งใจ เอ่อ...ตั้งใจก็ได้" ตอนแรกผมกะจะบอกว่าอย่ามาคาดเค้นอะไร แต่พอเจอสายตาดุที่ต้องการคำตอบผมเลยต้องบอกความจริง ผมเริ่มเห็นลางไม่ดีเลยลูบต้นคอเฮียเบาๆแล้วเปลี่ยนเรื่อง
"แล้วเฮียเงินได้นอนพักบ้างมั้ย ดูซีดมากเลยเฮีย" เฮียมองหน้าผมก่อนจะทำสายตารุกริกยังไงชอบกลแล้วเฮียก็ค่อยตอบผมมา
"นอนสิ คนอะไรจะไม่นอนกัน" เสียงเฮียดูแปลกๆนะ เหมือนกำลังปิดผมอยู่ แค่เรื่องนอนนี่ก็ยังปิดผมรึไงกัน แต่มันก็ทำให้เฮียลืมเรื่องที่โกรธอยู่เมื่อกี้ไปได้
"เฮียเงิน บอกผม" ผมเลยถามความจริงอีกครั้ง
"มันน่าอายวะ กรุบอกแล้วผมห้ามขำกรุนะ" ผมรีบพยักหน้าให้เฮียทันที
"กรุนอนไม่หลับพอไม่ได้กอดเมิงน่ะ"
"เฮียเงิน..." พูดอะไรออกมาเนี่ย น่าอายชะมัด ผมรู้สึกได้เลยว่าผมหน้าแดงไปแล้ว ผมเลยรีบหันหน้าหนีก่อนจะรีบปรับสภาพหน้าอีกที
"เมิงเขินกรุรึไง" ยังจะมาถามอีก
"ไม่รู้!!" ผมรีบดันเฮียออกก่อนจะเดินไปนั่งบนเตียง แต่เฮียกลับมานั่งระหว่างขาผมแล้วจับมือผมไว้
"อย่าหลบหน้ากรุสิ แค่เดือนเดียวกรุก็จะบ้าตายอยู่แล้ว" เฮียจับหน้าผมให้หันมามองก่อนจะกดริมฝีปากนุ่มหวานนั้นลงมาที่ปากผมแล้วถอนออก เฮียไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านั้นแต่ผมกลับชื่นใจจนยิ้มออกมา นี่เฮียจะน่ารักเกินไปแล้ว
"เก็บที่เหลือไว้ก่อนนะ เอาแค่นี้ก่อนเดี๋ยวค่อยต่อ" เฮียเอ่ยปากออกมาจนหน้าผมแดงซ่าน แต่ว่าผมต้องเก็บเรื่องนี้ไว้ก่อน เพราะมีอีกเรื่องที่ผมต้องการจะรู้
"เฮียเงิน...ทำไมวันนั้นถึงไล่ผมกลับละ" เฮียมองหน้าผมเล็กน้อยก่อนจะลงนั่งขัดสมาธิก่อนจะดึงผมลงมาจากเตียงให้คร่อมตักเฮียไว้ เฮียกอดผมหลวมๆก่อนจะวางคางแหลมนั้นลงมาที่ไหล่ผม แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าก่อนจนผมต้องลูบผมเฮียจากด้านหลังเป็นเชิงปลอบ
"ก็มันเป็นทางเดียวที่จะยืดเวลาให้กรุจัดการเรื่องทะเบียนสมรสของเราได้"
"แล้วทำไมไม่บอกผมละ" ผมพยายามจะดันเฮียออกจากไหล่ผมเพื่อมองหน้าแต่เฮียก็ดันกอดผมแน่นขึ้นไปอีก
"ที่จริงแล้วคุณกสิดิษเห็นเราสองคนทะเลาะกันตั้งแต่ที่ล็อบบี้แล้ว เค้าคงรู้เรื่องความสัมพันธ์อันแปลกๆของเราน่ะ เค้าดักรอคุยกับกรุก่อนจะยื่นข้อเสนอให้กรุแต่ต้องให้เมิงกลับไทยก่อน"
"นี่เฮียรู้อยู่แล้วหรอว่าผมต้องแต่งาน"
"อืม กรุเลยถามเมิงไงว่าอยากแต่งมั้ย เพราะถ้าเมิงไม่อยากแต่งกรุจะได้มีแรงที่จะสู้ต่อ" มีแรงที่จะสู้ต่องั้นหรอ เฮียจะพูดได้น่ารักเกินไปแล้วนะเว้ย
"แต่ก็น่าจะบอกผมก่อนนี่"
"ก็เมิงมันดื้อ จะทำให้เสียแผนเปล่าๆ" นี่เหมือนหลอกด่าผมยังไงไม่รู้แหะ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยนี่หว่า
"ถ้าบอกผม. ผมก็ทำตามเฮียอยู่แล้วละ" แต่ผมก็ยังเถียงกลับครับ มาว่าผมดื้อได้ไงเนี่ย
"เมิงก็คงเกาะติดกรุแจไม่ยอมกลับบ้านแน่"
"หลงตัวเองวะ" ผมบ่นงึมงำใส่จนเฮียเคาะหัวผมดังโป๊ก
"หรือไม่จริง"
"เจ็บนะเฮียเคาะมาได้ไงเนี่ย...แต่มันก็จริงแหละ แหะๆ" ยอมรับก็ได้วะ เพราะเมิงทำตัวน่ารักมากๆสำหรับเรื่องวันนี้กรุจะยอมเมิงสักครั้งละกัน
"เฮียเงิน แล้วนี่เราจดทะเบียนกันจริงๆหรอ" ใช่สิ เรื่องนี้ยังไม่เคลียร์เลย
"จริงสิ กรุอุตส่าหยุดงานเพื่อไปทำเรื่องที่แคลิฟอร์เนียเลยนะ ดังนั้นเมิงก็ห้ามหย่ากับกรุด้วย ไม่งั้นกรุเอาเมิงตาย!!!" นี่เมิงบังคับกรุจดแล้วยังบังคับไม่ให้กรุหย่าด้วย แปลกจริงเนอะเมิงเนี่ย แต่ว่าแคลิฟอร์เนียนี่ใช่รัฐที่ยินยอมให้เพศเดียวกันแต่งงานกันนะหรอ มันเป็นเรื่องจริงหรอวะ นี่กรุมีผัวเป็นตัวเป็นตนจริงๆดิ ตื่นเต้นวะ!!
"จริงอ่อ" ผมถามย้ำอีกที
"เออสิวะ กว่าจะเสร็จกรุนี่แทบขาดใจ"
"แล้วทำไมต้องขาดใจด้วย เฮียคิดถึงผมอ่อ" ผมแกล้งทำเป็นถามเฮียไปอย่างนั้นเพื่อเฮียจะหลุด แต่ก็ไม่ได้หวังคำตอบอะไรมาก เพราะผมรู้ว่าเฮียไม่เคยเสียฟอร์มกับผมเลย
"จะต้องให้กรุบอกกี่ครั้งว่ากรุคิดถึงเมิงมาก!" อ๊ากกกกก อยากผ่นไฟใส่เฮียวะ นี่แค่เดือนเดียวเฮียเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยหรอวะ แล้วถ้าสักปีคงจะดีมากๆเลยอะ (แต่คงเป็นผมเองที่ลงแดงตาย)
"หน้าเมิงแดงอีกแล้ว"
"แล้วใครให้พูดแบบนั้นเล่า!!" ผมตีแขนเฮียเบาๆอย่างเขินอายก่อนจะหมุดลงกับซอกคอเฮียแทน
"ฮ่าๆ..." เฮียหัวเราะเฮียดังลั่นห้องเมื่อเห็นผมจนมุม หัวเราะได้ก็หัวเราะไปเถอะ บอกแล้ววันนี้ผมยอม
"เลิกหัวเราะได้แล้วหน่า" ผมดุเฮียเสียงเบาแต่เฮียก็ยังไม่หยุด
"ก็กรุมีความสุขนี่ หรือเมิงไม่มี" เฮียถามผมก่อนที่ผมจะเงยหน้าขึ้นมามองเฮียแล้วพูดพร้อมกับรอยยิ้มกว้างอย่างมีความสุข
"มีสิ มากๆด้วย"
"กรุว่า...กรุไม่เก็บไว้ตอนอื่นและ เอาตอนนี้เลยได้มั้ย" มาถามอะไรวะเนี่ย แล้วหน้านี่เก็บอาการหน่อยเถอะ ผมเห็นแล้วสยิวชะมัด
"เดี๋ยวก่อนสิเฮีย ผมมีเรื่องจะขอก่อน" ผมรีบห้ามเฮียเงินก่อนที่หน้าหล่อนั้นจะตรงเข้าหาที่ซอกคอผม เฮียเงินเงยหน้าขี้นมามองอย่างขัดใจ
"จะเอาอะไร"
"ผมอยากได้หลายอย่างเลย" ผมขออย่างกล้าๆกลัวๆ ยิ่งเห็นหน้าเฮียเหมือนอารมณ์ค้างนี่ยิ่งน่ากลัวเข้าไปใหญ่
"กรุให้เมิงได้ทุกอย่างนั่นแหละ แต่ค่อยเอาหลังจากนี้ได้มั้ย กรุไม่ไหวแล้ว" เห้ยๆ เดี๋ยวสิวะ อดอยากมาจากไหนเนี่ย เห้ยๆ อย่าเพิ่งขยำสิวะ
"เดี๋ยวก่อนสิ" ผมรีบดันอกเฮียออกอีกครั้งพร้อมกับจับมือหนาที่เริ่มไม่อยู่สุข
"ชิ!..ว่ามาเมิงอยากได้ไร" เฮียจิ๊ปากอย่างเสียอารมณ์มากจนผมแอบขำก่อนจะยอมผม
"ผมอยากอยู่กับเฮีย" แล้วผมเริ่มบอกสิ่งแรกที่ผมต้องการออกไป
"กรุก็จะไม่ให้เมิงไปไหนอีกแล้ว เมิงต้องอยู่กับกรุ" เยี่ยม!!
"เฮียต้องตามใจผมให้ได้มากกว่าเดิม" อันนี้ละ จะยอมมั้ย
"อืม" เยี่ยม! เสร็จอีกหนึ่ง
"เฮียห้ามทิ้งผมและไล่ผมไปไหนอีก" พอมาถึงคำขออันนี้เฮียกลับนิ่งไปสักพักจนผมเริ่มใจเสีย แต่เฮียก็ตอบผมออกมา
"กรุจะไม่ทำให้เมิงเสียน้ำตาแบบนั้นอีก" เฮียพูดจริงๆหรอ วันนั้นเฮียก็รู้สึกแย่เหมือนกันใช่มั้ย ที่ผมเห็นนัยน์ตาของเฮียวูบลงไปเพราะรู้สึกแย่เหมือนกันใช่มั้ย
"เฮียเงิน..." ผมลูบหน้าหล่อนั้นไปมาก่อนที่เฮียจะหลบตาผม
"หมดรึยัง"
"อีกขอนะเฮีย อันนี้เป็นข้อสุดท้ายแล้ว แต่ผมอยากให้เฮียทำมันให้ผมให้ได้"
"อะไร" สีหน้าเฮียเริ่มกังวลเมื่อผมเริ่มตีหน้าเครียด ผมไม่มั่นใจเลยที่จะพูดออกมา ถ้าเฺฮียไม่ทำตามที่ผมขอผมคงจะเสียใจตายแน่ แต่ยังไงวันนี้ผมก็ต้องพูดให้ได้ ผมเลยสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อเรียกกำลังใจก่อนจะพูดมันออกมา
"เฮียเงินต้องรักนาชาคนนี้บ้าง...ได้มั้ย"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
130520
กรี๊ดดดด ถามไปเลยลูกว่าเฮียรักบ้างป่าว ทำอะไรกำกลวมเหลือเกิน
ส่วนเฮียเงินนี่รักน้องบ้างมั้ยห๊ะ ได้เขาแล้วบังคับน้องจดทะเบียนด้วย บอกมา!!!!!
555พอดีไรเตออินแทนคะ555
ขอโทษที่ลงช้านะคะ พอดีเว็บนี้มันลงยาก มันลงแล้วต้องคอยแก้ ทำให้ขี้เกียจนิดหน่อย แต่สัญญาจะมาลงให้ทุกวันนะคะ รอกันนร้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
