Immortal LoVe, oR sEx... "ได้ผมแล้ว...เฮียต้องรัก

 
By nooonaa
 
 
ไทยแลนด์ XXI : เจอกันอีกครั้ง                         
 
 
 
"ผมชื่อวรวุทธ เป็นทนายความของคุณน้ำเงินครับ"
 
ทนายของเฮียเงิน!!!
 
เฮียมารับผมแล้วหรอ
 
ผมรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปหาทนายหนุ่มคนนั้น ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อทนายคนนั้นยิ้มให้ผม
 
"เฮียเงินละครับ"
 
"มันรอคุณนาชาอยู่ที่บ้านครับ" รอผมงั้นหรอ เฮียรอผมจริงๆงั้นหรอ มันคงไม่ได้เป็นแค่ฝันอีกแล้วใช่มั้ย
 
"รออยู่ที่บ้าน นี่เฮียกลับมาไทยแล้วหรอครับ"
 
"ใช่ครับ แต่ตอนนี้ผมคงต้องให้คุณนาชายืนยันอะไรบางอย่างก่อนนะครับ" ยืนยันอะไรกัน
 
"นี่มันอะไรกันคะ คุณมาที่นี่ทำไม มีอะไรเกิดขึ้นหรอคะ" แม่ผมเดินมาเกาะแขนผมไว้แล้วถามคุณทนาย ผมหันไปมองด้านหลังก็เจอทุกคนทำหน้าเหรอหรากันยกใหญ่ แม่ดึงผมให้กลับไปยืนที่เดิมก่อนที่ทนายจะเริ่มขึ้นพูดอีก
 
"ที่ผมมาวันนี้ผมจะมาประกาศให้ทุกคนทราบครับว่าคุณนาชาไม่สามารถจดทะเบียนสมรสซ้อนได้ถ้าคุณนาชายังไม่ได้จดทะเบียนหย่า ดังนั้นผมจึงอยากจะให้คุณนาชายืนยันว่าจะหย่าหรือไม่ ไม่เช่นนั้นการสมรสครั้งที่สองก็จะเป็นโมฆะไม่ว่าจะอย่างไรก็แล้วแต่" ทะเบียนสมรส...ผมไปจดมันตอนไหน แล้วทนายของเฮียมางั้นก็แสดงว่าผมจดทะเบียนกับเฮียอย่างนั้นหรอ แต่ทำไมมันจดกันได้ละ ในเมื่อเราเป็นผู้ชายเหมือนกัน
 
"นาชา!! นี่ไปจดทะเบียนกับใครไว้ ทำไมถึงทำแบบนี้" แม่หันมากรี๊ดใส่ผมอย่างโกรธเคือง แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจหรอก เพราะผมจะได้มีความสุขสักที รอดพ้นจากการถูกบังคับแบบนี้
 
"ผมขอโทษครับแม่"
 
"กรี๊ดดดด พี่นาชาทำอย่างนี้ได้ยังคะ อีนังคนนั้นมันเป็นใครคะ ต้นหลิวจะไปฆ่ามัน!!!" คุณเธอวีนแตกจนแม่ผมอึ้ง แต่เธอก็ยังวิ่งมาจิกมาทึ้งผมจนเล็บที่ยาวสวยนั้นข่วนหน้าผมจนเลือดออก ผมเองก็ยืนนิ่งไม่โต้ตอบเธอเลยปล่อยให้ทำร้ายผม เพราะมันเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะทำผมได้ แล้วหลังจากนี้ผมจะไม่ทนอีกต่อไป
 
เพี้ยะ!!!!
 
"อย่าเงียบสิ บอกมา!! พี่ทำให้ต้นหลิวเสียหายนะคะ!!" หน้าผมหันไปตามแรงตบอย่างแรง หน้าผมชาไปหมด
 
รอผมอีกนิดเดี๋ยวนะครับเฮีย ผมจะไปหาเฮียแล้ว
 
"นี่ หยุดทำร้ายลูกชายชั้นนะ กล้าดียังไงมาทำลูกชั้นแบบนี้แบบนี้!!!" อยู่ดีๆแม่ผมก็ผลักน้องต้นหลิวออกจากตัวผมอย่างแรง ผมตกใจกับการกระทำนั้นมาก นี่แม่สนใจผมด้วยงั้นหรอ
 
"คุณแม่!!" เธอตะวาดใส่แม่ผมเสียงดังลั่นอำเภอจนผมอดใจไม่ไหว
 
"อย่ามาหยาบคายใส่แม่พี่นะ พี่จะหมดความอดทนกับเธอแล้วนะต้นหลิว!!" ผมชี้หน้าเธออย่างเหลืออดพร้อมกับขึ้นเสียงเข้มใส่ หน้าเธอนี่ช็อกนิ่งไปเลยก่อนจะวิ่งไปเกาะแขนคุณแม่ผิงอิน
 
"คุณแม่คะ ต้นหลิวไม่ยอมนะ"
 
"คุณหญิงคะ ดิฉันไม่ยอมนะคะ ไหนบอกว่าเราสองตระกูลต้องแต่งงานกัน นี่จะผิดสัญญากันหรอคะ" คุณแม่ผิงอินเดินขึ้นหน้ามาถามแม่ผมที่ผมยืนบังไว้อยู่ในตอนแรก ผมหันไปมองแม่อย่างอ้อนวอนให้เธอยกเลิกเรื่องนี้เถอะ แล้วเหมือนแม่ผมจะเข้าใจมัน
 
"คุณหญิงคงไม่คิดว่าคนอย่างดิฉันจะเอาลูกสะใภ้ที่กล้าขึ้นเสียงใส่ดิฉันหรอกนะคะ แล้วก็อย่าคิดนะคะว่าชั้นไม่รู้ว่าหล่อนทำให้ลูกชายชั้นอับอายต่อสาธารชนขนาดไหน แต่เพราะคำว่าสัญญานั้นชั้นเลยยอมทนเพื่อที่จะได้ไม่เสียผู้ใหญ่ แต่ตอนนี้ในเมื่อลูกชายชั้นมีสะใภ้ให้ชั้นแล้วชั้นก็คงไม่ต้องหาชะนีนางอื่นมาทำหน้าที่นั้น หวังว่าคงจะเข้าใจนะคะคุณหญิงผิงอิน!!" สิ่งที่แม่ผมพูดออดมาเล่นเอาทุกคนในที่นั้นอึ้ง แต่ผมคงจะอึ้งกว่าทุกคน
 
"แม่ครับ"
 
"ไม่เป็นไรนาชา แม่พร้อมจะยอมรับการตัดสินใจของลูก แล้วอย่าลืมพาน้ำมนต์มาไหว้แม่บ้างนะลูก" น้ำมนต์หรอ นี่แม่คิดว่าเป็นน้ำมนต์งั้นหรอ คือแม่ครับ...ที่จริงมันคือพี่ชายน้ำมนต์มากกว่านะ
 
"ขอบคุณครับแม่" ผมยกมือกราบลงที่อกแม่อย่างดีใจ
 
"ไปเถอะ ตรงนี้แม่จัดการเอง" ผมยิ้มรับกว้างเมื่อแม่พูดแบบนั้น ผมขอบคุณจริงๆครับแม่
 
"ขอบคุณครับ" ผมก้มหอมแก้มนิ่มนั้นอีกครั้งก่อนจะวิ่งออกจากห้องนั้นอย่างไว มีเสียงวีนแตกดังตามหลังผมมาอย่างต่อเนื่องแต่ก็โดนแม่กับวานาวีนใส่กลับ แค่นั้นผมก็ยิ้มแล้วครับ...เมื่อแม่เข้าใจผมสักที
 
"ยิ้มแก้มปริเชียวนะครับ"
 
"พี่ชิน!!" ผมตกใจเสียงที่เรียกผม พี่ชินเองก็ยืนอยู่หน้ารถคันหรูเหมือนรอใครสักคน
 
"ยินดีด้วยนะครับ" ยินดีหรอ
 
"นี่พี่รู้เรื่องนี้มาตั้งแต่แรกเลยหรอครับ"
 
"ก็ผมเป็นคนเอาทะเบียนสมรสไปให้คุณเซ็นเองกลับมือนี่ครับ" เซ็นเองกลับมือ นี่หมายความว่าวันนั้นที่เอาเอกสารนั้นมาให้ผมเซ็นนั้นคือทะเบียนสมรสงั้นหรอ
 
"ผมบอกแล้วว่ามันก็ราบรื่นดี นี่คุณน้ำเงินก็เพิ่งจะได้การยอมรับจากศาลมาเมื่อวานนี้เอง"
 
"นี่มันอะไรกันครับ ผมงงไปหมดแล้ว" ผมไม่เข้าใจจริงๆนะเนี่ย
 
"รีบไปหาคุณน้ำเงินเถอะครับ เค้าไม่ได้พักมาเป็นเดือนแล้ว มัวแต่ยุ่งเรื่องของคุณจนไม่ได้นอน ต่อไปนี้คุณต้องเป็นฝ่ายดูแลเขาบ้างแล้วนะครับ" มือหนาตบไหล่ผมเบาๆก่อนจะยื่นกุญแจรถให้ผม ผมรับมันมาด้วยความซึ้งใจ
 
"ขอบคุณพี่มากๆเลยนะครับ ที่ไม่ทิ้งผม" ผมโผล่เข้ากอดพี่ชินพร้อมน้ำตาที่ห้ามไว้ไม่อยู่
 
"ก็พี่บอกแล้วว่าพี่ทำได้ทุกอย่างเพื่อนายกับวานา" ผมยิ่งร้องออกมาอีกเมื่อได้ยินคำนั้น มันตื้นตันอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ
 
"ไปเถอะครับ คุณน้ำเงินรอแย่แล้ว"
 
"ครับ" พี่ชินรีบเปิดประตูรถให้ผมเข้าไป ผมเลยรีบสตาร์ดรถเพื่อตรงไปหาเฮียเงินทันที
 
อีกไม่นานผมก็จะได้เจอเฮียเงินแล้ว...ที่รักของผม
 
รถผมมาจอดที่หน้าบ้านไม้สีขาวหลังใหญ่ที่อยู่ท่ามกลางสวนสวย ผมรีบเปิดประตูรั้วเข้าไปในบ้านด้วยหัวหัวใจที่มีความหวัง
 
"นาชาเองหรอลูก แม่ก็นึกว่าใครมา วันนี้น้ำมนต์ไม่อยู่หรอก น้องไปเรียน" ผมเจอแม่หญิงที่หน้าบ้าน แม่ก็คงยังสวยแชะน่ารักกับผมเหมือนเดิม
 
"สวัสดีครับแม่หญิง คือว่าผม...มาหาเฮียเงินนะครับ"
 
"มาหาน้ำเงินหรอลูก เป็นไปได้ยังไงหรือว่าพี่เค้าแกล้งนาชาอีกแล้วน่ะลูก" แม่หญิงก็ยังคงเป็นห่วงผมเสมอ คงจะคิดว่าผมกับเฮียยังคงขัดใจกันแบบเดิม เพราะเมื่อก่อนเฮียชอบแกล้งผมเอามากๆจนแม่หญิงก็จัดการไม่อยู่
 
"ไม่ใช่หรอกครับ ผมแค่อยากเจอเฮียเท่านั้นเองครับ" แม่หญิงดูงงเล็กน้อยแต่ก็ยังบอกผมต่อ
 
"น้ำเงินอยู่บนห้องน่ะลูก ห้องอยู่ในสุดเลย ขึ้นไปได้เลยจ๊ะ"
 
"ขอบคุณมากๆเลยครับแม่หญิง" ผมยกมือไหว้แม่หญิงอีกรอบก่อนจะวิ่งขึ้นไปชั้นบน ห้องในสุด ห้องในสุด นั่นไง...บานประตูสีน้ำเงิน
 
ผมเอื้อมมือไปที่ลูกบิดอย่างตื่นเต้นก่อนจะค่อยๆเปิดมันออก
 
แอ๊ด....
 
"เฮียเงิน...."
 
ผมได้เจอเฮียอีกครั้งแล้ว..... "ในที่สุดกรุก็ได้เมิงกลับคืนมา นาชา"
 
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 
130519
 
กรร๊ดดดดดดดดด  เฮียเงินน่ารักมากกกกกก
 
 
 
เม้นด้วยนะคะ  จุบๆ