Housemaid! "ผมนี่แหละแม่บ้าน"

9.4

เขียนโดย nooonaa

วันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 16.38 น.

  17 ตอน
  14 วิจารณ์
  31.63K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 มกราคม พ.ศ. 2557 23.29 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) Housemaid! 3 : กูเหนือกว่ามึง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

by nooonaa

 

 

Housemaid! 3 : กูเหนือกว่ามึง

 

 

 

~คุณเธอ~

 

ดาดีด้า ปับปาาาาา

 

สะใจเว้ยยยย

 

สะใจจริงๆครับ  สมน้ำหน้าไอ้คุณหนูหน้าหล่อนั่นจริงๆ กล้ามาหยามไอ้คุณเธอแบบผมได้ยังไง ผมจัดการไม่ได้ก็แค่อ้อนคุณแม่บ้านนิดๆหน่อยๆมันก็โดนแล้ว แล้วยิ่งผมได้เตะมันก็หายหงุดหงิดดีเหมือนกัน แต่ดูท่าครั้งต่อไปมันต้องคิดจัดการผมแน่เลย ผมจะไม่เปิดโอกาสนั้นแน่ คุณหนูก็คุณหนูเถอะ เจอคุณเธอแล้วจะหนาว ฮ่าๆๆๆๆ

 

พอเมื่อวานเราทะเลาะกันเสร็จแล้วมันก็หายไปจากบ้าน ผมก็อยู่ที่นี่มีความสุขมากขึ้น คุณแม่บ้านก็ทำกับข้าวให้ผมกินอย่างเอร็ดอร่อย ไม่ได้กินอาหารไทยมานานจนลืมรสชาติไปแล้วจริงๆครับ แต่ตอนนี้ผมก็จดจำมันได้แล้ว อร่อยสุดๆ ว่าแต่...ผมยังไม่ได้ตอบเมลพ่อเลยว่าถึงที่หมายแล้ว พ่อเป็นห่วงผมแย่ อต่ช่างมันเถอะ ค่อยหาทางส่งละกัน ก็มันหาที่ส่งไม่ได้นี่

 

วันนี้คุณแม่บ้านสั่งงานให้ผมมานั่งทำความสะอาดห้องสมุดของบ้านแทนที่จะให้ไปปัดโคมไฟเหมือนเดิม ผมก็แค่ถูพื้นแล้วปัดฝุ่น คุณแม่บ้านคงกลัวผมหล่นบันไดอีกแน่ ก็อย่างนี้แหละครับคนมันฮอต ทำอะไรก็เป็นที่รักของทุกคนไปหมด จากที่ต้องทำอะไรเสี่ยงๆเหมือนเดิมก็มาปัดๆให้มันสะอาดๆพอ แต่มีอยู่คนเดียวที่ยังไม่เอ็นดูผม ก็คือป้าจิต จิตอะไรก็ไม่ทราบนะครับ ดุผมได้ตลอด แค่หายใจก็ด่าผมว่าหายใจเสียงดัง มันวัดกันยังไงหรอป้าว่าเสียงดัง อยากรู้จริงๆ ถึงจะน่าอารมณ์เสียไปบ้างแต่รวมๆก็ถือว่าดี!

 

ด้าดี้ดา จาดีดา ฮู้ว...

 

"อารมณ์ดีเชียวนะ" ผมหันไปมองตามเสียงก็เจอคุณหนูสุดหล่อของบ้าน นั่นไง ยังไม่ทันหายเหม็นกลิ่นปากเลยมันก็มาอีกแล้ว เมื่อวานยังโดนไม่พอรึไง ผมเลยเลือกที่จะเงียบใส่แล้วทำเป็นไม่ได้ยิน

 

"......" กูไม่ตอบ มึงจะทำไม ฮ่าๆ โดนๆ โดนอีกดอก!  พอผมไม่ตอบไอ้คุณหนูมันก็เดินมานั่งที่โซฟาด้านหลังผมที่คลานเช็ดพื้นอยู่

 

"นั่นเธอกำลังทำความสะอาดอยู่หรอ" เห็นกูเลี้ยงควายอยู่รึไง ถามเพื่อ

 

"....." ไม่ตอบหรอก กลิ่นเหล้านี่หึ่งมาแต่ไกล เพิ่งกลับมาแน่ แล้วยิ่งคนเมายิ่งไม่ค่อยมีสติอยู่ ถ้าผมกวนไปผมต้องโดนมันกระถืบแน่ 

 

"นี่เธอกำลังทำให้ฉันอารมณ์เสียอยู่นะ" จริงหรอวะ

 

"มีอะไรรึป่าวคะ" ผมรีบถามกลับก่อนที่มันจะโมโหไปมากกว่านี้ แต่มันก็แค่หัวเราะในลำคอเล็กน้อยแล้วเงียบไปเลย ผมก็เลยหันกลับมาเช็ดพื้นต่อ

 

"มึงใส่กางเกงในสีขาวเท่านั้นหรอ"

 

ช็อค!!!

 

อึ้ง!!!!

 

ทึ้ง!!!!

 

"ไอ้เหี้.ย!!!!  มึงแอบมองกางเกงในกู!!" ผมนี่แถบเคว้งถังน้ำใส่หน้าหล่อนั้นทันที แต่มันกลับไล่มองที่หน้าผมจรดเท้าแล้ววนกลับมาที่หน้าอก ผมมองตามแล้วก็จี๊ดเลยครับ

 

"มึงมองอะไรวะ!"

 

"หึ...หน้าก็สวย เอวก็บาง ก้นก็งอน ขาก็ยาว แต่ไม่มีนม"

 

กึก!! 

 

มึงหลอกด่ากูใช่มั้ย

 

"ไอ้เลว! มึงนี่มันชั่วจริงๆ...." ผมทำท่าจะด่ามันต่อแต่มันกลับยกมือขึ้นเหมือนห้ามผมไม่ให้พูดต่อ ผมจ้องมันเขม็งก่อนมันจะยิ้มมุมปากออกมา

 

"มึงเป็นแค่แม่บ้านแต่กล้าด่าเจ้าของบ้านไฟแลบขนาดนี้ ไม่กลัวกูไล่ออกรึไง" เห้ย! ผมลืมไปเลย ผมแค่ป้องกันตัวแต่ลืมไปว่ามันเป็นเจ้าของบ้านที่มีสิทธิ์ไล่ผมออกทุกเมื่อ ถ้าอย่างนั้นก็ใจเย็นๆหน่อยละกันเว้ยคุณเธอ

 

"ขอโทษ"

 

"ว่าอะไรนะ นี่คือเพราะแล้วใช่มั้ย" จะเอาอะไรจากกูวะ หรือนี่คือการแก้แค้นของมึง

 

"ขอโทษด้วยค่ะคุณหนู" แต่ครั้งนี้กูยอมมึงก็ได้

 

"ดีๆ พูดแบบนี้ค่อยน่าฟังหน่อย" อย่าให้ถึงคราวกูนะมึง

 

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ขอตัวนะค่ะ" แล้วมึงก็รีบไปๆจากตรงนี้สักที กูรำคาญ

 

"กูให้มึงไปแล้วรึไง" ผมชะงักตัวทันทีเลยครับ เอาอีกแล้วไง

 

"มีอะไร...รึป่าวคะ" กูชักทนไม่ไหวแล้วนะเว้ย

 

"กูอยากอาบน้ำ มึงไปเตรียมน้ำให้หน่อย" มึงเป็นง่อยหรือไงวะ เปิดน้ำใส่อ่างเองไม่เป็นรึไง ผมอยากจะด่ามันจริงๆ แต่ผมทำได้แค่...

 

"ได้ค่ะคุณหนู" ผมรับคำก่อนจะรีบเดินออกจากห้องสมุดนั้นทันที แต่พอผมหมุดลูกบิดจะออกผมก็ต้องอึ้งอีกรอบ

 

บ๊อก...

 

ไอ้เหี้.ย! มึงจะล็อคประตูทำไมวะ ขนหัวผมนี่ลุกเกลียวเลยครับ มันคิดจะทำอะไรกันแน่ถ้าเกิดวันนี้ผมไม่ยอมมัน 

 

"ตกใจอะหรอ" 

 

"เห้ย!.." ผมสะดุ้งตกใจทันทีที่ได้ยินเสียงกระซิบถามที่ข้างหูผม หลังผมกระแทกเข้ากับอกหนาก่อนแขนแกร่งจะเอื้อมมารัดเอวผมแน่น 

 

"จะทำอะไรวะ!" ผมพยายามแกะแขนนั้นออกแต่มันกลับรัดแน่นกว่าเดิม

 

"ทำอะไรน่ะหรอ กูแค่จะบอกมึงว่า...กูเหนือกว่ามึงในทุกๆด้าน!  อย่าแม้จะแข็งข้อกับกู เพราะกูทำได้กว่าที่มึงคิด!!" 

 

ตัวผมนี่แข็งทื่อไปเลยครับ มันบอกแบบนี้หมายความว่ายังไง มันต้องการบอกอะไรกับผม แต่แล้วผมก็เริ่มรู้ว่ามันหมายถึงอะไรเมื่อมือหนายกขึ้นมาลูบวนไปวนมาที่ต้นขาผม ขนผมลุกเกลียวเลยครับ ผมเลยรีบจับมันไว้ก่อนมันจะเลื้อยขึ้นถึงกางเกงในผม อีกนิดเดียว อีกนิดเดียวมันจะรู้ว่ากางเกงในผมไม่ใช่กางเกงในผู้หญิง

 

เกือบไปแล้วคุณเธอ

 

"ปล่อย! อ๊ะ..." ผมร้องเสียงหลงเมื่อปลายนิ้วเรียวขึ้นมาไล้ที่กลางหลังจนผมต้องแอ่นหลังตามนิ้วนั้น

 

"นี่มึง....โนบราหรอ!!" โนบราอะไรวะ มึงหมายถึงไม่ใส่ยกทรงอะนะ กูเป็นผู้ชายนะเว้ยจะใส่ทำเพื่อ!

 

"ก็เออสิวะ ปล่อยนะเว้ย!!" 

 

ร่างหนาปล่อยแขนออกจากเอวผมก่อนจะมองหน้าผมอย่างตกใจ จะตกใจอะไรวะ มันต้องเป็นผมต่างหากที่ต้องตกใจที่มันทำกับผมขนาดนี้ มันมองผมสักพักก็เดินหายไปเหมือนคนไร้สติ ผมมองตามแล้วต้องเครียด ถ้าผมตามมันไปมันจะทำอะไรผมรึป่าว แล้วยิ่งมันพูดแบบนี้แสดงว่ามันไม่คิดจะปล่อยผมไปแน่แม้ว่าผมจะเป็นผู้หญิง

 

แต่มันคิดว่าผมเป็นทอมนี่ เอ๊ะ! รึว่ามันรู้ว่าผมเป็นผู้ชาย

 

ไม่หรอก มันคงไม่รู้หรอก ถ้ามันรู้มันคงเล่นผมหนักกว่านี้แน่

 

ตายๆ ไอ้คุณเธอ แกจะรอดจนกว่าจะกลับสู่อ้อมอกพ่อมึงป่าววะ แม่ครับ...ช่วยผมด้วยนะครับ

 

"คุณเธอ!!!" เสียงเรียกผมดังลั่นชั้นสองไปหมด ผมนี่แทบกลืนน้ำลายลงคอไม่หมด เอาวะคุณเธอ มันไม่ทำอะไรผู้หญิงหรอก...มั้ง

 

โอ้ว....เจ้าที่เจ้าทาง ช่วยลูกช้างด้วย

 

ผมสูดหายใจเข้าปอดลึกๆก่อนจะรีบตามคุณหนูของบ้านไป บานประตูห้องยังคงเปิดค้างไว้โดยที่เจ้าของห้องเองก็ยืนจังก้ารอผมอยู่ ผมเดินเข้าไปหามันช้าๆแต่ผมก็ต้องอึ้งเมื่อห้องมันมีแต่เสื้อผ้าผู้หญิงเต็มไปหมด แถมมีเครื่องเย็บผ้าด้วย ง่ายๆคือร้านตัดเย็บเสื้อผ้ามีอะไรมันมีหมด ไหนบอกว่าเกลียดพวกสองเพศไงวะ

 

"ปิดและล็อคด้วย" ปิดละล็อคไมอะ มันไม่ดีมั้ง

 

"เปิดไว้ก็ได้ มันอึดอัด" 

 

"กูสั่งก็ทำสิวะ" อื่ย! ไอ้บ้า อย่าให้ถึงที่กูนะมึง ผมเลยทำตามที่มันบอกก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการเตรียมน้ำอาบให้มันแล้วเดินกลับออกมาใหม่

 

"เสร็จแล้วค่ะ" ผมบอกแค่นั้นก่อนจะเดินออกจากห้องมันไป แต่มือหนากับคว้แขนผมไว้

 

"เดี๋ยวสิ....เธอยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้าให้ฉันเลยนะ"

 

"อะไรนะ!!!" บ้าไปแล้ว มันจะมากเกินไปแล้วด้วย ต้องแกล้งกันขนาดนี้เลยรึไง

 

"กูสั่งมึงก็ต้องทำ!" ไอ้เหี้.ย. กูขอแช่งมึงให้ตกส้วมตาย กูเกลียดมึง ผมมองค้อนมันควับก่อนจะรีบแกะกระดุมเสื้อเชิร์ตตัวสวยออกโดยที่มันเองก็ยืนแหยะยิ้มมองผมนิ่ง คงจะคิดว่าผมต้องเขินมันแน่ แต่ขอโทษด้วยเถอะกูก็มีเหมือนมึงนั่นแหละ

 

ไม่เขินมึงแน่นอน!

 

"เสร็จแล้ว" ผมเบี่ยงหน้าหนีมันที่เริ่มเข้ามาใกล้จนลมหายใจมันเป่ารดที่หน้าผากผม

 

"ถอดกางเกงด้วย.."

 

มึงว่าอะไรนะ มึงจะบ้ารึไง กูยังไม่อยากเห็นหนอนชาเขียวใครตอนนี้นะเว้ย

 

"ไม่!!!!"

 

"ถอด!!!"

 

อ๊ากกกกก กูเกลียดมึง ไอ้คุณหนู!!!

 

 

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

130602

 

ฝากแฟนเพจด้วยคะ

 

https://www.facebook.com/nooonaaovo

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา