ObserveR “คุณมึงครับ มาเลียกูซิ!”

By nooonaa
 
 
"คุณมึงครับ มาเลียกูซิ!" 13 : ท่ามกลางแสงจันทร์
 
+ผงฝุ่น+
"ไอ้ฝุ่นเว้ยๆ ทางนี้เว้ย"
มือเล็กควักเรียกผมยิกๆจนต้องรีบเดินไปหามัน เพราะเสียงที่ใช้เรียกมันช่างดังเกินคนา แค่พี่ถ่านมาผมก็อายทั้งค่ายไปแปดเดือนแล้วเถอะ แล้วดูไอ้อ่อนนี่ดิ สร้างความอายให้ผมไม่เลิก
"เบาๆหน่อยสิวะ กูอายคนอื่นเขานะเว้ย"
ผมผลักไหล่บางเบาๆ ผมสาบานว่าเบาจริงๆนะๆ แต่มันกลับล้มใส่อกกว้างของไอ้เป๋าทันที จนเหมือนผมถีบมันยังไงยังงั้น แถมเจ้าตัวยังทำเป็นร้องโอ้ยใส่ผมอีก
"โอ๊ย เจ็บนะมึง"
ตอแหลสัดๆ
นี่ตกลงมึงโดนผีป่าผีเขาเข้าสิงรึไงวะ สะดีดสะดิ้งเหลือเกินนะมึง
"ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะมึง" ผมชี้หน้าใส่มันก่อนจะหันไปคุยกับอีกคน ซึ่งไอ้นี้ก็เอาแต่มองสำรวจร่างบางตรงหน้าจนเหมือนกับมันเชื่อจริงๆว่าไอ้แซมมันเจ็บจริง
กูละเพลีย
"ไอ้เป๋า มึงเห็นพี่กูปะ" ผมเอ่ยถามก่อนจะชะเง้อมองตามมุมต่างๆ ตอนนี้ผมอะ...อยากคุยกับพี่มันหน่อยครับ เพราะวันนี้ทั้งวันแทนที่ผมจะได้ติวเหมือนคนอื่นเขา ผมก็โดนไอ้พี่ฟองประกบอย่างกับขี้ติดตูด แถมยิ่งไอ้พี่ฟองเข้าใกล้ ไอ้เฮียร์ก็ยิ่งไม่มองหน้าผม จนวันนี้ทั้งวันมันก็ยังไม่ยอมจะคุยกับผมด้วย แล้วตอนนี้มันก็เลยเวลากินข้าวมาแล้วด้วย แต่ผมก็ไม่ยังเห็นมันเลย
"เห็น แต่กูว่ามึงอย่าไปหาพี่มึงเลย พี่มึงคงยุ่งอยู่"
ประโยคนี้ไม่ต้องขยายความผมก็พอเข้าใจและ ไอ้พี่เวรมันต้องกกอยู่กับไอ้เจมส์อีกแน่
นั่นคือเรื่องยุ่งของมึงใช่มะไอ้พี่ถ่าน
"ช่างมันเถอะ แล้วเห็นว่าอยู่ไหนอะ" ผมถามมันอีก เพราะไม่ว่าผมจะไปหาตอนไหนพี่มันก็คงยุ่งแบบนี้ตลอดนั่นแหละ
เชื่อผม
"อยู่ห้องพี่มันแหละมั้ง กูแค่เดินไปทางบ้านพักพวกพี่ๆเขา มึงลองถามพี่ๆคนอื่นดิ" มันชี้ไปอีกฝากที่ผมเห็นไอ้พี่ถ่านลากเจมส์ไปตั้งแต่เที่ยง ผมเลยพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปตรงนั้น แต่ยังไม่ทันที่ผมจะเดินไปถึง เสียงพี่ฟองก็เรียกหาแต่ไกล
มึง...กูขอสักวินาทีเดียวที่กูจะไม่เจอมึงได้มะ
"น้องฝุ่นของพี่ฟอง...ไปไหนครับ" เสียงเรียกยาวหวานจนน่าขนลุก และเล่นเอาผมตัวสั่นอย่างขยะแขยง แต่มันคงไม่เท่าที่มือใหญ่ถือวิสาสะโอบเอวผมนี่หรอก
"เอามือออกนะพี่ฟอง อย่ามาแตะตัวผม" ทำไมวะไอ้พี่ฟอง เพื่อนๆมึงก็ออกจะสวยเยอะแยะ มาถูกใจอะไรกูวะ ก็เห็นอยู่ว่ากูไม่ชอบมึง แม้แต่เบอร์กูก็ยังไม่ให้ มึงก็ยังมาดาร์เลิงดาร์ลิ้งกับกูอีกเนอะ
ช่างกล้า
"พูดแบบนั้นพี่น้อยใจนะ" น่ะดูมัน พอผมเบี่ยงตัวหลบได้มันก็คว้ามือผมจับเข้าหมับ แถมยกขึ้นไปหอมอีกหลายฟอดด้วย ถ้ารู้อย่างนี้แม่งขี้ไม่ล้างมือหรอกมึง กูจะให้มึงสูดขี้กูเนี่ยแหละ
"พี่ฟอง อย่ามาหื่นใส่ผม ผมไม่ชอบ" คราวนี้ผมเล่นบทโหดเลยล่ะ พี่มันคงหน้าชาไปเหมือนกันถึงยอมปล่อยมือผมออกง่ายๆ
"ก็น้องฝุ่นไม่ยอมอยู่คุยกับพี่ดีๆนี่ ถ้าไม่จับไว้ก็ชอบเดินหนีอยู่เรื่อย" เสียงน้อยใจบ่นงึมงำจนผมรำคาญ แต่สิ่งที่พี่ฟองพูดนั้นมันเหมือนกับผมใจร้ายกับพี่เขามากๆ ซึ่งผมก็รู้สึกแย่ตามไปด้วย
"ก็คุยกับผมดีๆสิ อย่าแตะนั่นแตะนี่ จะคุยก็คุย ไม่ใช่จ้องจะหื่นใส่ผม"
"ก็มันอดไม่ได้อะ เห็นแล้วอยากกอด"
หืม ชัดเจนมากมึง มึงนี่เป็นคนตรงสัดๆเลยวะ ถ้าเป็นนายกกูว่ามึงรุ่ง ไม่มีใครมาไล่มึงออกจากสภาแน่
"เห้อ...อยากได้ผมเป็นเมียมากเลยรึไง" คราวนี้ผมเท้าเอวถามตรงๆเหมือนกันครับ ถ้าหน้าหนามาผมก็จะหนากว่าให้ แต่ผมกลับคิดผิด เพราะพี่มันกลับหนากว่าผมหลายพันเท่า เพราะสิ่งที่มันหลุดออกจากปากมาก็เล่นเอาผมแทบหงายท้องตึง
"อยากๆ อยากทำรักกับน้องฝุ่นด้วย"
ทำรัก!!!
คือไรวะ!
"พูดให้มันดีๆ อย่าทะลึ่ง!" ไอ้ทำรักนี่มันหมายถึงการมีเซ็กซ์ปะ แบบที่ผมกับไอ้เฮียร์เกือบทำกันไปแล้วอะ
อ่า..แล้วผมจะหน้าร้อนทำไม่เนี่ย! แค่คิดถึงเรื่องคืนนั้นเองนะ
"ก็พี่อยากให้นายรู้ว่าพี่จริงจัง เป็นแฟนกับพี่นะ" อื่อ...รวดเร็วดีจังเนอะ
ผมปลายตามองพี่แกก่อนจะเปลี่ยนท่ามากอดอกและหน้าบึ้งใส่ แค่นั่นอีกคนก็สลดทันควัน ผมได้ยินเสียงถอนหายใจออกมายาวจากพี่แก ก่อนตาคมดูจะเศร้าจนผมรู้สึกผิด
อ่า...ผมใจร้ายเกินไปงั้นหรอ
เห้อ...ก็ได้
"พอๆ หยุดทำสายตานั้นกับผมเลยนะ..." แต่พอผมยังพูดไม่จบ อีกคนก็แทรกขึ้นมากลางคัน ก่อนใบหน้าหล่อดูจะเศร้ากว่าเดิมอีก
"ก็นายดูจะเกลียดพี่มาก" ว่าไปนั่น
"ก็ได้ๆ ผมไม่ได้เกลียดพี่สักหน่อย หยุดทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว"
"จริงหรอ!"
เพียงแค่นั้นอีกคนก็เริงร่าทันที แถมยังส่งยิ้มกว้างมาให้ผมอีก แต่ดูเหมือนคราวนี้จะไม่ดีใจกระโดดกอดผมอีกแล้ว
แบบนี้ค่อยดูมีมารยาทหน่อย
"อืม"
"งั้นเราไปเดทกันนะ น้องฝุ่นจะได้รู้จักพี่ฟองมากๆไง"
เดทงั้นหรอ...กับผู้ชายเนี่ยนะ แหม่งๆว่ะ
"ผมไม่เดทกับผู้ชายพี่ อย่ามาหวังจะทำเรื่องกุ๊กกิ๊กกับผม" ถ้าอยากทำก็ไปทำกับเด็กผู้หญิงนู่น ไม่ใช่มาทำกับผม
"ไม่เดทก็ได้ ไปเที่ยวกันนะ" เออ พูดแบบนี้ค่อยดูน่าไปหน่อย ถ้าอย่างนั่นก็สนองพี่แกหน่อยเนอะ เกาะแกะผมมานานหลายปีและ สักครั้งคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
"ก็ได้ครับ วันไหนอะ"
"วันเสาร์หน้าก็ได้ นะครับ" เสียงทุ้มอ่อนลงเหมือนขอความเห็นใจ ซึ่งผมก็ยอมตกลงโดยง่าย จนมันทำให้ร่างหนาร้องเยสพร้อมกับแสดงสีหน้าดีใจอย่างเห็นได้ชัด
"เยส!!"
ทำไมถึงทำเหมือนผมมีความสำคัญขนาดนั้นกันนะ ทั้งๆที่ผมไม่เห็นจะได้เรื่องตรงไหน หล่อก็ไม่หล่อ น่ารักก็ไม่ใช่ แถมยังขี้โรคอีก แล้วมันอะไรกันนะที่ทำให้พี่ชอบผม
"งั้นเสาร์นี้พี่ไปรับน้องฝุ่นเก้าโมงเช้านะ"
"ครับ ยังไงก็บอกล่ะกัน" ผมรับคำก่อนจะทำท่าเดินหนีอีกคน แต่มือหนากลับคว้าแขนผมไว้แล้วดึงกลับให้มาหาอย่างเบามือ
ดูอ่อนโยนมากขึ้นด้วย
"พี่ขอเบอร์น้องฝุ่นได้มั้ยอะ พี่สัญญา...พี่จะไม่โทรไปกวน จะไม่ทำให้รำคาญ แต่ขอส่งข้อความฝันดีให้นายทุกคืนบ้างได้มั้ย"
"..........." ทุกคืนเลยงั้นหรอ
คำพูดร้อนรนที่อีกคนปล่อยออกมาเพราะกลัวผมจะโกรธ แต่มันเล่นเอาผมอึ้งกิมกี่ นี่พี่มันขอแค่นั้นจริงๆงั้นหรอ
"เออ พี่ไม่เอาก็ได้ ขอโทษนะ" แต่ยังไม่ทันตอบ พี่มันก็ทำหน้าสลดใส่อีกครั้ง
"บอกให้เลิกทำหน้าแบบนั้นไง อะ ก็ได้ครับ บอกครั้งเดียวนะ 0801010101"
ผมรัวเบอร์ใส่อย่างเร็วกะว่าถ้าพี่มันจำได้ก็ถือว่ามันโชคดี แต่ถ้าจำไม่ได้ผมก็แฮปปี้
"ขอบคุณนะ" มันไม่พูดเปล่าแต่ก้าวเดินเข้ามาใกล้ผมช้าๆก่อนจะก้มลงมาใกล้หน้าผม ผมเลยรู้สึกถึงผมหายใจที่เป่ารดหน้าผากทันที แถมจมูกโด่งก็เข้ามาชิดจนแตะกับปลายจมูกผมเบาๆ จนตอนนี้ผมไม่เห็นใบหน้าหล่อของอีกคนแล้ว แต่กลับเห็นแววตาหวานเชื่อมที่มองผมได้อย่างขัดเจน
แต่มันจะมากเกินไปแล้วนะเว้ย!!
"อย่ามาหื่นใส่ผม!!"
แม่ง!! กูยอมนิดเดียวแต่ดูมึงทำดิ น่าตบกระโหลกวะ
ผมผลักอกอีกคนออกอย่างแรงก่อนจะเดินหนีมันทันที พี่ฟองเองก็รีบตะโกนขอโทษผมใหญ่ แต่ผมก็ทำเป็นไม่สน แถมสั่งไม่ให้ตามมาด้วย ถ้าตามจะยกเลิกเที่ยววันเสาร์ พี่มันเลยยอมหยุดตาม จนผมสามารถหนีจากพี่มันได้
เห้อ...เหนื่อยจริงวะ
"ถอนหายใจทำไม ชอบไม่ใช่รึไง ไอ้บ้านั่นน่ะ" อยู่ๆคำพูดประชดผมก็ถูกส่งเข้าหูอย่างจังก่อนเจ้าของเสียงจะเดินออกมาจากหลังต้นไม้ที่บังตัวเองอยู่ แถมใบหน้าหล่อของมันดูเหมือนอยากจะฆ่าใครสักคนมาก ซึ่งคนนั้นคงไม่พ้นผมแน่
"มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่" ผมรีบเดินเข้าไปหาอีกคนก่อนจะถามอ่อมๆแอ่มๆ แต่ร่างสูงกลับก้าวถอยหลังแล้วเดินหนีผมไปพร้อมกัน แถมยังเดินห่างออกจากค่ายเข้าป่าไปไกลอีก
"อะ ไอ้เฮียร์! มะ มึงเป็นไรอะ" แค่เห็นท่าทางนั้น ใจผมก็ร่วงหายไปแล้ว นี่มันเห็นผมกับพี่ฟองคุยกันหรอ หรือว่ามันเป็นอะไร มันโกรธอะไรผมอีก แค่เรื่องก่อนหน้านั้นผมก็ใจไม่ดีแล้วนะ
"ไอ้เฮียร์ อย่าเดินหนีกูดิ มึงโกรธอะไรกูเนี่ย" อยู่ๆขาก็วิ่งตามมันโดยสมองไม่ทันได้สั่ง แต่ขาผมก็สั่นเกินไปที่จะวิ่งได้ จนตอนนี้ผมเห็นเพียงแค่แผ่นหลังกว้างกำลังเดินห่างออกไปเรื่อยๆ
จะไปแล้ว มันจะไปแล้ว
อึก!!!
เจ็บ!
อยู่ๆผมก็เจ็บหน้าอกอย่างฉับพลันก่อนผมจะเริ่มหายใจไม่ออก มันทำให้รู้สึกเจ็บไปหมด เจ็บจนแทบทรงตัวไม่อยู่ แถมตอนนี้สมองผมก็อื้ออึง มันปวดหนึบก่อนน้ำตาจะค่อยๆไหลออกมาอย่างหยุดไม่อยู่
นี่ผมเป็นอะไร ทำไมผมถึงเป็นแบบนี้...แค่รู้สึกเหมือนไอ้เฮียร์จะไม่สนใจและไม่คุยกับผมอีก
นี่ผมเป็นอะไรไป
"ไอ้ฝุ่น!!" แต่แล้วร่างหนาของอีกคนก็วิ่งเข้ามารับร่างผมไว้ได้ทันเมื่อขามันอ่อนยวบ ผมเลยทิ้งแรงทั้งหมดใส่อกอีกคนก่อนจะพยายามจับเสื้ออีกคนแน่น
เพื่อที่มันจะเดินหนีผมไม่ได้อีก
"อะ "
"เหี้.ย!! ทำไมหน้าซีดยังงี้วะ!!" มือใหญ่ทาบลงบนหน้าผมก่อนจะดึงผมให้ลุกขึ้นยืน แต่ขาผมมันไม่มีแรงเหลือเลยสักนิด ทำให้มันต้องเปลี่ยนจากประคองเป็นอุ้มขึ้นอกแทน
"มึงอย่าเป็นอะไรในมือกูนะเว้ย มือกูไว้ดูแลมึงอย่างเดียวนะ ไม่ใช่มาทำให้มึงตายคาอกกูแบบนี้"
ดูแล...คำนี้มันรู้สึกดีจัง รู้สึกดีที่มันแคร์ผม
"อะ มะไม่เป็นไร กูโอเคแล้ว" ผมพยายามพูดรั้งมันไม่ให้วิ่งกลับค่าย เพราะท่าพี่ถ่านเห็นผมสภาพนี้ ผมโดนอุ้มกลับกรุงเทพแน่
"หน้ามึงซีดอย่างกับไก่โดนเชือด แล้วยังอวดเก่งอีกนะมึง!" แต่อีกคนก็ยังคงวิ่งพาผมกลับค่าย ผมเลยต้องร้องบอกมันให้ทัน
"ยะ อย่า อย่าพากูกลับค่าย เดี๋ยวกูไม่ได้อยู่กับมึง"
กึก!
อยู่ๆขายาวก็หยุดลงอย่างฉับพลับก่อนมันจะก้มลงมามองหน้าผมที่โดนอุ้มอยู่ ผมหอบเล็กน้อยก่อนจะเอื้อมตัวกอดคออีกคนไว้
"ดะ เดี๋ยว พะพี่ถ่านพากูกลับ"
"....." มันไม่พูดอะไรเลยสักนิดแต่กลับพาผมเดินเข้าไปในป่านั่น ผมเองก็พยายามหายใจเข้าปอดลึกๆจนเริ่มรู้สึกดี ก่อนอีกคนจะค่อยๆวางผมลงบนพื้น
ผมมองหน้าอีกคนที่ล้มตัวลงนั่งข้างๆ แต่ใบหน้าหล่อยังคงหันไปมองข้างหน้าไม่ยอมมองหน้าผมสักนิด ผมเลยต้องนั่งเงียบแล้วก้มหน้านิ่ง
"ก้มหน้าทำไม ดูท้องฟ้าดิ สวยนะ" เสียงนุ่มบอกผมก่อนจะใช้นิ้วเชยคางให้ผมเงยหน้าขึ้นมองตามที่อีกคนพูด เพียงเท่านั้นผมก็เห็นดวงดาวสีขาวดวงเล็กๆกระจายอยู่เต็มพื้นสีดำนั่นไปหมด แถมพระจันทร์สีเหลืองนวลนั่นอีก มันส่องแสงนวลสวยเหลือเกิน สวยจนละสายตาไม่ได้
"สวยจัง" ผมเผลอชมอย่างไม่ได้ตั้งใจ ก่อนจะเอาแต่จ้องพระจันทร์ดวงนั้นจนลืมทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆ เพราะผมไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด ว่าตอนนี้ผมโดนใครบางคนอุ้มตัวเองไปนั่งระหว่างขายาวนั่นซะแล้ว แถมสองแขนแกร่งยังโอบกอดร่างผมแน่น แน่นจนผมรู้สึกถึงเสียงหัวใจอีกคนได้อย่างชัดเจน แล้วยิ่งตอนนี้ใบหน้าคมก็กดเข้าที่หลังคอ ก่อนปลายจมูกโด่งจะไล้จนแก้มใสมาทาบกับแก้มผม
ซึ่งการกระทำนั้น ผมไม่ชอบเลยจริงๆ เพราะมันทำให้ผมไม่มีแรงแม้แต่จะหายใจ
"มะ มึง..."
"กูเดินหาที่นี่ต้องนานแหนะ กว่าจะเจอก็มืดแล้ว" ผมนั่งฟังมันนิ่งพร้อมกับเผลอจิกแขนอีกคนแน่น เพราะตอนนี้ผมพยายามอย่างที่สุดที่ไม่ให้ใจสั่นไปมากกว่านี้ แต่พอมันพูดอีก ผมก็ทิ้งตัวใส่จนมันกลายเป็นผิงแผ่นอกกว้างไปแทน
ที่มันหายไปตลอดเย็นเพราะมันมาหาที่นี่งั้นหรอ
จะยังไงก็ช่างเถอะ แต่ตอนนี้ผมทรงตัวไม่ไหวจริงๆ ไม่ใช่ว่าผมกะจะทำแบบนั้นนะ...อย่าเข้าใจผมผิด
"หามันทำไม"
"มันเป็นที่ๆพ่อกูพาแม่ขึ้นมาดูพระอาทิตย์ตกตอนสมัยยังอยู่มหาลัย พวกท่านก็มาค่ายเหมือนเราเนี่ยแหละ แต่ไม่เหมือนตรงที่เย็นวันนั้น...พ่อเขาขอแม่กูเป็นแฟน"
ผมฟังเรืื่องที่มันเล่าจนจบประโยคสุดท้าย ซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้
"เล่าให้กูฟังทำไมเนี่ย" เมื่อผมถาม...เสียงทุ้มก็เอ่ยอย่างเขินอาย
"อยาก...กูอยากดูพระอาทิตย์ตกกับมึง"
ตึกตักๆ
"จริง จริงหรอ" ให้ตายเถอะ ทำไมหัวใจผมเต้นแรงขนาดนี้ เดี๋ยวมันจะล้อผมเล่นแน่ มันต้องคิดว่าผมชอบที่มัน...กอด
ให้ตายสิวะไอ้ฝุ่น มึงจะคิดแบบนั้นทำไม มึงจะยอมรับรึไงวะ ว่่าลึกๆแล้ว...ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
"อืม แล้ว...ชอบมั้ย" มันไม่ถามเปล่า แต่กดจมูกลงบนต้นคอผมหนักๆจนคอผมเอียงไปอีกข้าง ก่อนที่ปลายจมูกนั้นจะไล้ตรงไฝของผม
อะ...จักจี้
"ทำไม...ถึงชอบไฝกูนัก เห็นจ้องจะหอมแต่ตรงนั้น" ผมดันคางมันออกก่อนจะจับหน้ามันให้หยุดเข้ามาหอมผิวผม ไม่ใช่ว่าผมเล่นตัวนะ แต่มันแปลกๆที่ผู้ชายเขาจะทำกัน มันไม่ปกติ แต่ไอ้ที่ไม่ปกตินี่ หมายถึงมัน หรือผมที่ชอบให้มันทำแบบนี้
"ไม่รู้ รู้แต่ว่า...อยากเลีย"
ฉ่า
ชิบหาย! หน้ากูร้อนเพราะมึงอีกแล้ว
"เวลาแก้มมึงแดง โคตรน่าฟัดเลยวะ"
!!!!
"มะ มึงจะซัดกูหรอ" ยืนยันมาดิ ยืนยันมาว่ากูพูดถูก ไม่งั้นกูละลายใส่เลยนะเว้ย
"หึ มึงนี่มันน่าสัดๆ"
"เออ แล้วปล่อยได้ยัง ท่านี้มันขนลุกชอบกลวะ" พอผมหาทางไปไม่ถูกก็เปลี่ยนเรื่องมันซะเลย แถมทำเป็นดันอกอีกคนออกด้วย แต่แรงที่ใช้นี่เท่าตดมด แบบ...ผมคิดอะไรอยู่ ถึงทำแบบนั้น
"หึ" มันค่อยๆคลายกอดผมลงก่อนจะผิงหลังตัวเองกับต้นไม้ ผมก็นั่งนิ่งดิ เหมือนมันจะโกรธผมอีกแล้ว
"มึง...โกรธกูอีกแล้วหรอ"
"ป่าว กูแค่คิด" คิดอย่างเดียวใช่มั้ยวะ ไม่ใช่ว่าโกรธกันหรอกนะ
"คิดอะไร" ผมค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไปหามันเหมือนอยากรู้ แต่กลับโดนมือใหญ่เชยคางผมขึ้น
"กูกำลังคิิดว่า...ถ้ากูทำแบบคืนนั้นตอนนี้ มันจะเป็นยังไงกันนะ"
ตึกตักๆ
คืนนั้น...คืนนั้นอะนะ คืนที่ผมเผลอใจปล่อยให้มันฝากรอยทั่วตัว
"แล้วมึงคิดว่าจะเป็นยังไงต่อ" ปากผมขยับถามแต่เหมือนกับตอนนี้ผมกำลังตกอยู่ในภวังค์ของมัน เพราะเป็นตัวผมเองที่ค่อยขยับตัวไปหามัน จนตอนนี้หน้าผมห่างกับมันแค่คืบ
มันเหมือนกับผมกำลังปล่อยความคิดไว้ข้างหลัง แล้วมาทำตามความรู้สึกบางอย่างที่ผมเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่พอมารู้ตัวเองที ผมก็โดนอีกคนยกตัวขึ้นตักไปแล้ว
มือใหญ่ที่ประคองเอวผมอยู่ค่อยๆเลื้อยตามส่วนโค้งส่วนเว้าของร่างกายผม ก่อนมือข้างหนึ่งจะค่อยๆโน้มคอผมลงมาจนริมฝีปากเราสองคนค่อยๆแตะกัน มันกดหัวผมหนักขึ้นจนปากเราขยี้ใส่กันก่อนที่ลิ้นฉ่ำจะแตะที่ขอบปากเบาๆ มันย้ำสองสามทีก่อนนิ้วมันจะเกี่ยวให้ผมเผยปากออก
แล้วตอนนั้นเองที่ผมเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ ทุกอย่างมันหยุดนิ่ง หยุดทุกอย่างจริงๆ ลิ้นเราสองคนเกี่ยวพันกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ยิ่งมืออีกคนบีบเค้นบั้นท้ายผมและลูบไล้ต้นขายิ่งทำให้เสียวซ่าน มันค่อยแทะเล็มทุกอย่างที่เป็นของผมก่อนจะไซร้ซอกคอจนรู้สึกจักจี้ แต่นั่นมันไม่ใช่ปัญหาอะไร ถ้ามือใหญ่ไม่ล้วงเข้าไปสัมผัสกับสิ่งสงวน
"อื่อ...จะทำอะไร" ผมถามเหมือนไม่รู้สิ่งที่จะเกิดขึ้น แต่พออีกคนถอนหน้าออกจากซอกคอผม มันก็จ้องตาเป็นมัน แล้วหลังจากนั้นก็เป็นผมเองที่กดหัวมันเข้าซอกคอตัวเองเอง
ผมทนสายตาเว้าวอนของมันไม่ได้ มันเหมือนกำลังจะขาดใจถ้าผมปฏิเสธหรือถามมันมากกว่านี้ ซึ่งผมไม่ชอบแบบนั้นเลย
ไม่นานผมก็รู้สึกว่าหลังตัวเองนอนแผ่อยู่กลางผืนหญ้า ร่างสูงเองก็ค่อยๆคลานตามมาก่อนจะแหวกขาผมออกกว้าง มือมันเลื้อยลูบทุกส่วนของร่างกายจนมาหยุดส่วนกลางของลำตัวผม ผมครางหือรับการสัมผัสนั้นก่อนจะจับข้อมืออีกคนแน่น แต่ยิ่งผมบีบข้อแขนแรงเท่าไหร่ มันก็เค้นหนักจนผมทำได้แค่กางขาออกกว้างเท่านั้น
"อะ อื่อ..." ผมเบี่ยงหน้าหลบเมื่ออีกคนเข้ามาไล้จมูกใส่ ก่อนเสื้อยืดของผมจะถูกล้นขึ้นจนเห็นจุกหัวนมเล็ก มันเองก็จ้องตาเป็นมันก่อนจะค่อยๆเอาปลายลิ้นเข้ามาตวัดใส่อย่างถี่รัว ทุกสัมผัส ณ ตอนนั้นมันเกินจะบรรยาย จนผมเองก็เพลินในสิ่งที่เกิด เพลินจนตอนนี้มือใหญ่กำลังดึงขอบกางเกงผมลง โดยที่ผมเองนั่นแหละ ที่เป็นคนโกงบั้นท้ายให้มันดึงออกง่ายๆ และเป็นผมอีกนั่นแหละที่ดึงมันกับมาจูบกันอีกครั้ง
"มึง มึงทำแบบนี้ กูก็อดไม่ไหวสิวะ"
อดไม่ไหวงั้นหรอ...
"อืม...อ่า" ผมไม่ตอบเพราะผมเองก็ไม่เข้าใจกับการกระทำของตัวเองเหมือนกัน รู้แต่ว่าไม่อยากให้มันออกห่าง ไม่อยากให้มันหยุดสักเสี่ยววินาทีเดียว นี่ตกลงผมหลงมันจริงๆใช่มั้ย
หึ...มึงคงหนีมันไม่พ้นแล้วมั้ง...ผงฝุ่น
ผมเอาแต่ครางระบายความเสียวก่อนอีกคนจะเคลื่อนตัวลงไปด้านล่าง มือใหญ่ก็เข้ากำรอบแก่นเรียวก่อนจะลงปลายลิ้นร้อนแตะลงไปที่หัวที่เริ่มแข็งขืน ผมร้องซี๊ดรับกับทุกทวงท่าที่ลิ้นตวัด มันเลียจนฉ่ำจนผมต้องกดหัวอีกคนให้เอามันเข้าไปลึกๆ ลึกจนปากมันรั้งรูดได้ทั้งด้าม ยิ่งมันดูดแรงผมก็ยิ่งครางเสียงดัง ก่อนที่ช่วงสุดท้ายมันจะถอนออกเมื่อผมกำลังจะแตะที่ขอบสวรรค์
"ยะ หยุด ทำไม.." ผมถามเสียงแหบพร่า เมื่อเริ่มรู้สึกอึดอัด แต่มันกลับมองตรงนั่นของผมจนเริ่มรู้สึกแปลก ผมเลยรีบกำแท่งร้อนของตัวเองแล้วถอยหลังกู่
ทำไมตามันเป็นแบบนั้น...เหมือนกับกำลังอดกลั้นอะไรสักอย่าง
"อย่าเพิ่งไปดิ ของกูล่ะ" มันพูดเสียงยั่วก่อนจะพลิกหลังผมแล้วกดหน้าผมลงกับพื้น มันใช้มือใหญ่อีกข้างจะดึงบั่นท้ายผมให้สูงขึ้นแล้วเอานิ้วเรียวเย็นลากผ่านกลางร่อง ผมกัดปากแน่นเมื่อความเสียววิ่งผ่านมาที่สมอง ใจผมเองก็เต้นตุบๆ ทำเอาขนหัวผมลุกไปหมด จนวินาทีสุดท้าย มันก็กดนิ้วลงมาช้าๆ
อึก!
"เจ็บ!!" ผมกัดฟันแน่นก่อนจะพยายามดันข้อมือใหญ่ให้ถอนออกแต่ยิ่งมันกดลึกเท่าไหร่ เรี่ยวแรงผมก็หายไปหมดเหมือนกัน
"ไอ้เฮียร์! หยุดนะเว้ย!! มึงจะทำอะไร หยุด!!"
ผมไม่คิด ผมไม่เคยคิดเลยว่าเพียงแค่ผมปล่อยตัวตามใจ มันกลับจะเป็นแบบนี้ แบบที่ผู้ชายเขาไม่ทำกัน แล้วผมกิรู้สึกกลัวขึ้นมาดื้อ ถ้าคืนนี้มันเกิดขึ้น แล้วเราจะมองหน้ากันติดได้ยังไง
"ขอโทษวะฝุ่น กู...กูจะไม่อดทน อีก แล้ว..." เพียงแค่นั้นนิ้วเรียวยาวก็ถอนออกก่อนจะเปลี่ยนอะไรที่มันใหญ่กว่านั้น
"อ๊ะ!! พอ!! พอ...อะ!!"
สวบ!!
"อ่าาาา" สิ้นเสียงนั่นผมก็รู้สึกถึงการฉีกขาดทันที ผมหยุดหายใจไปชั่วขณะ ก่อนจะมีน้ำไหลออกมาจากตรงนั้นทันที
อึก!
"อ๊าาาา เจ็บ!! ไอ้เหี้ย! เอามันออกไป!!!" ผมกรี๊ดร้องอย่างเจ็บปวดก่อนจะพยายามช่วยตัวเองให้พ้นจากแรงหื่นกระหาย แต่มือมันก็ล็อคผมทุกทาง จนกลายเป็นว่าผมต้องปล่อยให้มันเคลื่อนส่วนหนึ่งของมันในตัวผม
พรั่บๆๆๆๆ สวบๆๆๆ
อึก จะเจ็บ
ผมกำหญ้าตรงหน้าแน่นจนมันหลุดติดมือเมื่อมันควบใส่ช่องทางด้านหลังอย่างเร็วและเพิ่มแรงขึ้น ยิ่งริมฝีปากร้อนที่เข้าจูบซับทั่วแผ่นหลังและมือที่เอาแต่ขยี้หัวนมเม็ดเล็กก็ยิ่งทำให้ผมแทบบ้า ไม่ใช่ว่าผมเจ็บปวดจนทนไม่ได้ แต่ผมกับรู้สึกดีกับสิ่งที่เกิด
เพราะมันเสียว...และสุขสม
ผมเอามือแขนและศอกยันพื้นไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองเคลื่อนไปข้างหน้าตามแรงมัน ก่อนจะใช้มืออีกข้างรั้งรูดน้ิงชายผมที่ผงาดตามความเสียวจากด้านหลังจนปวดหนึบ ผมรีบสาวมันอย่างไวตามจังหวะมัน ถึงจะเจ็บแต่ก็เสียว แต่ถึงจะเสียวผมก็รู้สึกกลัว
"อืม..." เสียงครางยาวต่อเนื่องที่ไม่ดังมากนักแต่ก็เล่นเอาผมรู้สึกดีพิลึก มันค่อยๆผ่อนแรงช้าลงด่อนจะเคลื่อนตัวมาคร่อมด้านหลังโดยที่สาวนนั้นก็ยังเชื่อมพวกเราอยู่ มันรั้งคางผมขึ้นให้รับจูบหวานอยู่นาน จนเอวสอบสวยค่อยๆเคลื่อนออกจากตัวผม
ไม่นานอีกคนก็พลิกตัวผมกลับมานอนหงายก่อนจะเอาแขนผมขึ้นโอบกอดคอตัวเอง ทำให้ตอนนี้ผมเห็นใบหน้าหล่อเลวของมันชัดทุกองศา และนั่นก็ทำให้เห็นสีหน้าที่ต่างจากที่เคยเห็น เหมือนกับมันมีความสุขมากที่กำลังทำแบบนี้กับผม
"กอดแน่นๆ" มันจับขาผมยกขึ้นให้พาดแขนตัวเองก่อนจะค่อยๆกดหัวตอปิโดขนาดใหญ่เข้ามาอีกครั้ง และนั่นก็ทำให้ต้องกอดมันแน่นอย่างที่สั่ง
"อืม...ตอดเหี้.ยๆ รัดสัดๆ ทำไมมันแน่นอย่างนี้วะ อ่า"
"อ๊าาาา" มันสบถใส่ผมพรางกอดรัดร่างผมแน่น แต่เมื่อมันเข้าไปมิดอีกครั้งหัวบานก็ค่อยๆถอนออก ช่วงเวลานั้นมันขูดผนังร้อนด้านในจนผมรู้สึกเสียวจนขาไร้เรียวแรง ผมเลยก็จิกแผ่นหลังกว้างจนจมเล็บเพื่อระบาย ใบหน้าเลวนั้นก็เชิดขึ้นสูงก่อนกัดฟันแน่นจนเส้นเลือดปูด และเมื่อมันถูกถอนออกจนสุด มันก็กลับเข้ามาข้างในอย่างแรงอีกครั้ง มันทำแบบนี้อยู่หลายครั้งและเน้นทุกแรงที่กระแทก
อึก
เสียว...จัง
"เบาหน่อย เบาหน่อย กะ กูเสียว จะ จะขาดใจแล้ว" ผมร้องบอกเมื่อมันกระเด้าเข้าออกเร็วถี่ขยิบ แต่ผมบอกมันก็ยิ่งเร่งจังหวะจนครั้งสุดท้ายมันดันเข้ามาสุดแรงจนผมรู้สึกเจ็บเหมือนจะขาดใจ ก่อนที่น้ำรักสีขาวจะพุ่งใส่ด้านในอย่างแรง ผมหายใจถามถี่เมื่อมันขยับอีกสองสามทีเหมือนรีดน้ำเชื้อให้หมด แต่เป็นผมอีกนั่นแหละที่สั่นเมื่อทนความเสียวไม่ไหว
พอมันแตะขอบสวรรค์ มือใหญ่ก็รีบคว้าแท่งเรียวของผมให้แตะตามมัน ผมกระสิงสามทีก่อนจะปล่อยน้ำหรรษาเลอะเต็มท้องและหน้าอกไปหมด จนอีกคนเริ่มทนไม่ไหว มันใช้เล่นเลียน้ำหวานที่เลอะบนยอดอกผมออกก่อนจะดูดดึงติ่งไตเล่นอย่างสนุก
อ่า...มันรู้สึกหายวาบที่ช่องท้องน้อยยังไงก็บอกไม่ถูก
นี่ผมกับมัน...ทำกันไปแล้วงั้นหรอ
ไม่มันยอมถอนแท่งใหญ่ของมันออก ผมเลยรู้สึกอดอัดจนต้องขมิบรูถี่ยิบ ทำให้น้ำสีขาวมันไหลเลอะแก้มก้นและขาผมเต็มไปหมด มันค่อยๆเอาขาผมลงจากแขนมันก่อนจะถอนตัวเองออก แต่มันก็ไม่สามารถทำให้ผมหุบมันเข้าได้ถึงแม้ว่าจะรู้สึกอายอีกคนก็เถอะ ผมเลยนอนอ้าขาซ่าเมื่อรู้สึกไม่มีแรงเลยสักนิด แต่อีกคนกลับเอาแต่จ้องมองผมท่านั้นไม่วางตาก่อนจะควักโทรศัพท์เครื่องสวยของมันขึ้นมาทำอะไรสักอย่าง
ผมปรือตามองในสิ่งที่มันทำก่อนผมจะเห็นแสงแฟลซสะท้อนเข้าตาหลายต่อหลายครั้ง ผมเองก็เบี่ยงหน้าหนีทันทีก่อนมันจะเอ่ยพูดกับผมเสียงนิ่ม
"ห้ามอ้าขาแบบนี้ให้ใครนะมึง มีแค่กูเท่านั้นที่จะได้มัน...เข้าใจมั้ย"
"....."
จมูกโด่งตรงเข้ามาไล้ข้างแก้มโดยมีมือลูบผ่านแท่งร้อนช้าๆ ก่อนจะคว้ามันหมับแล้วขยำเมื่อผมไม่ยอมพูดอะไร
"ตอบกูสิ"
อื่อ...มัน แกล้งผมอีกแล้ว
"อืม...แค่มึง"
แค่มึงเท่านั้น...ที่กูจะปล่อยกายและใจให้
"สัญญาแล้วนะมึง ถ้ามึงผิดคำพูดกูจะเอามึงให้ตาย"
"อืม..." ยอม กูยอมแล้ว อะไรก็ได้ที่มึงต้องการ
"แล้วไอ้พี่เหี้ยนั่น กูต้องไม่เห็นมึงคุยกับมันอีก"
"...." ทำไมล่ะ
"อืมสิวะ" เสียงทุ้มเริ่มขุ่นก่อนมันจะประคองหน้าให้หันมาทางมัน ผมเลยค่อยๆลืมตาขึ้นมามองหน้ามันอย่างสงสัย
"ทำไม" ผมเลยถามมันกลับเสียงแหบ เพราะผมเห็นความขุ่นเคืองในตาคมคู่นั้น แต่พอมันตอบกลับมา ก็ทำให้ผมรับคำมันแทบไม่ทัน
"กูหึงเว้ย! กูไม่ชอบให้มึงคุยกับใครนอกจากกู"
หึง...ทำไมคำนี้มันดูลื่นหูดีจัง
"หึง หึง หึง...." ผมพร่ำคำนั้นอยู่หลายครั้งพร้อมกับอมยิ้มอย่างไม่รู้สึกตัว ก่อนที่หนังของผมตาทั้งสองข้างจะค่อยๆปิดลงอย่างเหนื่อยล้า
"เออหึง ไอ้ประธานขี้เก๊กก็ด้วย ห้ามคุย!"
"หึง หึง..."
มึงหึงมากมั้ย แต่ไอ้ที่ว่าหึงมากนี่...มันแปลว่าอะไรวะ
แต่ยังไม่ทันที่สติผมจะหลุดหายไป ผมก็ได้ยินเสียงตวาดลั่นจากมุมไหนสักแหล่ง ซึ่งผมก็ไม่มีแรงพอที่จะหันไปมองว่าเขาเป็นใคร แต่พอเสียงที่สามตามมา ผมถึงก็ช็อคค้างก่อนสติผมจะดับทันที
"มันอยู่นั่น!!!"
"ไอ้สัดเฮียร์!! หนีไป!!"
"ไอ้สัดหมา!!! มึงทำอะไรน้องกู!!!"
....
 
++++++++++++++++++++++++++++++++140109
สุขสันวันเด็กนะคะ ^^*