รักนี้ไม่มีกั๊ก

          
     ฉันปิดดูทีวีเมื่อเพลงจบ จะว่าฉันบ้านักร้องเกาหลีก็ได้ไม่ว่ากันเพราะฉันก็บ้าจริงๆ 555+

ฉันขอนะนำตัวเองก่อนนะคะ ฉันชื่อ ยุนอา อายุ 19 ปี เรียนที่มหาลัย.....                                

ฉันเป็นลูกครึ่งไทย-เกาหลีมีเพื่อนคนนึงที่สนิทที่สุดชื่อยูริ ก็เป็นลูกครึ่งเหมือนกับฉันอายุก็เท่ากัน

และก็เป็นเพื่อนบ้านกันอีก

"ยุนอา คุณลุงป้าเรียกไปกินข้าว"


เสียงยูริตะโกนมาแต่ไกล

"จ้า เดี๋ยวตามลงไป"

ฉันบอกยูริ ยัยนั่นมาเรียกฉันกินข้าวทุกวันฉันอยากจะรู้จริงๆตกลงฉันเป็นลูกพ่อแม่จริงๆหรือยัยยูริ

เป็นลูกพ่อกับแม่กันแน่ 

"มีไรกินมั่งคะ แม่"

อย่างแรกคือลงมาจากข้างบนฉันลงไปหาแม่ก่อนเพราะแม่ฉันเป็นคนทำอาหารอร่อยมาก

อ้อลืมบอกไปบ้านฉันเป็นบ้านสองชั้นบรรยากาศดีมากๆเพราะบ้านฉันมีต้นไม้เยอะแยะมาก

หลากหลายชนิดพ่อฉันชอบปลูกต้นไม้ "มากินข้าวได้แล้วลูก มัวเหม่อไรอยู่"

"ค่า แม่"

ฉันตะโกนบอกก็เดินตามแม่ไปหาพ่อแม่ลุงป้ายูริ แล้วฉันก็นึกอะไรได้อย่างนึงเกือบลืมไป

แล้วฉันก็หันหน้าไปทางยูริ

"ยัยยูริๆ ลืมไรไปหรือเปล่าแก"

ฉันหันไปถามยัยยูริระหว่างกินข้าว

"เฮ้ย!ไปอบรมหรอเกือบลืมไปเลยดีนะที่แกเตือนไม่งั้นฉันลืมแน่เลยแล้วไปตอนกี่โมงอ่าฉันลืม"

หึ ยังมีน่ามายิ้มอีกเพื่อนฉัน

"พรุ้งนี้ 8.30 เจอกัน เดี๋ยวนั่งรถรถไปกับฉันนะ"

ยัยยูริพยักหน้าแล้วก็กินข้าวต่อไม่สนใจฉันเลยนอกจากกินข้าว เฮ้อ    กินข้าวกันเสร็จ

คุณลุงคุณป้ายัยยูริก็ลากันกลับบ้าน

"ไปแล้วนายุนนา แล้วเจอกันพรุ้งนี้"

"จ้า แล้วเจอกัน"

ฉันโบกมือบ้ายบายเสร็จก็กลับเข้าบ้านพร้อมพ่อกับแม่                                                    

"ไปนอนเลยลูกอย่านอนดึกเดี๋ยวพรุ้งนี้ตื่นสาย"                                                                                                                                                                                
ฉันยิ้ม เหยๆให้แม่ก่อน แล้วขึ้นไปนอน

"ค่ะ ฝันดีนะคะ แม่ฝากบอกคุณพ่อด้วยนะคะ"                                                            

"จ้าลูก"

พ่อกับแม่ก็เดินเข้าห้องของพวกท่านฉันเดินเข้ามาในห้องตัวเอง แล้วก็เดินเข้าไปเปิดเพลงโปรด  

ตัวเองก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ แล้วอาบน้ำเสร็จค่อยกลับมาปิด เฮ้อ พรุ้งนี้คงไม่มีอะไรเกิดขึ้น

กับฉันอีกนะเพราะคิ้วข้างขวากระตุกหรือฉันต้องทำอะไรแล้วสักอย่างแล้วจะได้ไม่เกิดเรื่องร้ายกับ

ฉันว่าแล้วฉันก็หยิบโทรศัพท์โทไปหายัยยูริทันที

"ฮัลโหล ยุนอามีไรโทรมาซะเที่ยงคืน ถ้าไม่มีไรฉันวางแล้วนะ ง่วงมากๆเลย" ฟังไม่ผิดหรอกทุกคน

คือฉันพึ่งอาบน้ำเสร็จคือว่าฉันอาบน้ำนานพอสมควรอ่ะ

(อาบไปตั้งสองชั่วโมงนึกว่าตายและ เฮ้อ นางเอกเรา )แล้วคิ้วมันกระตุกฉันก็เลยโทรไปหา

ยัยยูริทั้งๆที่มันนอนไปตั้งนานแล้ว                                                                         

"คือ คิ้วขวาข้างฉันกระตุกอ่ะ ด่าฉันหน่อยเหอะฉันกลัวพรุ้งนี้เกิดเรื่องไม่ดีกับฉันอ่ะช่วยฉันหน่อนะ" 

เสียงยัยยูริถอดหายใจก่อนจะพูดขึ้นว่า

"ยัยบ้ายุนอา พอใจยัง"

"ขอบคุณมากเพื่อนสุดที่รัก ฉันรักแกมากๆ ฝันดีนะแกนี่ตีหนึ่งและเดี๋ยวตื่นสายนะ บายจ้า"

ดีนะฉันวางสายก่อนที่ยัยยูริมันจะด่าฉัน เพราะมันมากหน้าตอนนอนมันก็เลยนอนเร็วเพื่อให้        

ผิวมันสวย งั้นฉันนอนดีกว่าเดี๋ยวพรุ้งนี้ตื่นสาย


                                        
                 ฝากนิยายเรื่องนี้เพิ่งหัดแต่งเป็นเรื่องแรกฝากติชมด้วยนะคะ