รักนี้ไม่มีกั๊ก

     "ยัยยุนอา ตื่นเดี๋ยวนี้นะนี่มัน 7.00 แล้ว ยังไม่ตื่นไปอาบน้ำอีก ฉันว่าแล้วว่าแกยังไม่ตื่นดีนะที่                

ฉันคิดถูกมาก่อนกำหนด"                                                                                   

เฮ้อ เพื่อนฉันขี้เซาจริงๆ ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ฉันชื่อ ยูริ อายุ 19 ปี เป็นเพื่อนกับยุนอาตั้งแต่

เด็กจนโต แล้วพ่อแม่ฉันพ่อแม่ยัยยุนอาก็เป็นเพื่อนสนิทกันมากขนาดแต่งงานยังวันเดียวกันเลย

แล้วฉันก็เป็นลูกครึ่งเหมือนยัยยุนอาอีก เฮ้อ สงสัยฉันเป็นเพื่อนยัยยุนอาตั้งแต่ชาติที่แล้วมั้ง แต่

ตอนนี้

ต้องไปปลุกยัยยูริก่อนเดี๋ยวไปมหาลัยสาย    เพราะไปสายอาจจะถูกทำโทษก็ได้ใครจะ              

ไปรู้ต้องเตรียมตัวไว้ก่อน

"ยุนอา ตื่นๆ"

"อือ ไปก็ได้"

ยัยนั่นเดินไปอาบน้ำแล้ว แต่เหมือนไม่ได้มองประตูห้องน้ำมั้งเดินชนเติมๆ

"555 เดินยังไงของแกเนี่ย ไปทำประตูห้องน้ำมันทำไมมันไม่ได้ทำไรผิด 555" ยัยยุนอาหันขวับ

แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ฉันเดินไปที่เตียงของยัยนั่นก่อนจะลงไปนอนคลำท้องกลิ้งไปขำไปเอาซะท้องแข็งไปหมด 

พอยัยยุนอาอาบน้ำเสร็จก็เดินลงไปกินข้าว เสร็จก็เดินไปขึ้นรถกัน                                       

 ยูริ End

ฉันลงรถมาพร้อมกับยูริก่อนจะเดินไปที่คณะ "ยูริทำทำไมคนมองเราแบบแปลกๆอ่ะฉันยังไม่หว่านสเน่ห์อะไรเลยนะ "

ยัยยูริส่ายหัวไปหลายทีก่อนจะจะจับมือฉันให้เดินเร็วขึ้น

"แล้วไมแกต้องพาฉันเดินเร็วๆด้วยเนี่ยเหนื่อยนะเนี่ย"

"ขอโทษแก กลัวไปเข้าอบรมสายนี่จะ 9.00 โมงแล้ว เร็วสิยุนอา"

ยัยยูริหันมาสั่งฉัน ยัยยูริปล่อยมือฉันตั้งแต่เดินเกือบมาถึงคณะแล้ววิ่งอย่างเร็ว ฉันก็เลยวิ่งตาม และแล้วฉันก็ล้ม

"โอ้ย" ยัยยูริเห็นฉันล้มมันก็เลยวิ่งมาดูฉันอย่างรวดเร็วดีนะที่ยัยยูริไม่ล้ม แต่ก่อนที่ยัยยูริจะมาถึงตัว

ฉันก็มีผู้ชายคนนึงน่าจะเป็นรุ่นพี่มั้งมาดูฉันแล้วพูดว่า

"น้องเป็นไรมากรึเปล่าครับ"พี่คนนั้นพูดจบก็จะจับข้อเท้าฉันแต่ยัยยูริมาพอดี

"นายจะทำไรเพื่อนฉันนะ หยุดเดี๋ยวนี้นะ"

ว่าแล้วยัยยูริก็ปัดมือพี่ผู้ชายคนนั้นออก

"ผมก็มาดูเพื่อนคุณนะสิ ข้อเท้าพลิกหรือเปล่าก็ไม่รู้"

"นายไปเหอะฉันดูแลเพื่อนฉันได้"

"ครับ คุณ" พูดจบพี่คนนั้นก็เดินไป

"เป็นไรมากเปล่าแก"

"เจ็บเท้าอะดิ แต่เราไปอบรมก่อนก็ได้เดี๋ยวค่อยไปหาหมอ"

"ไหวหรอแก"

"ไหวสิ วันแรกก็ไปสายและ ไม่ดีแล้วฉันจะบอกแก"

"อือ" ยัยยูริรับปากก็ช่วยพยุงฉันลุกขึ้น

"เดี๋ยวก็หายแหละเท้าไม่ได้พลิกนอนสักวันสองวันก็คงหาย "

"อือ แน่ใจนะ"

"แน่ใจสิ"แล้วเราสองคนก็มาถึงสักที เหลือเวลาแค่อีก1นาทีก็9โมง

"เป็นไงมั่งดีขึ้นยัง"

"ดีแล้วไม่ค่อยเจ็บแล้ว"แล้วยัยยูริก็หันมาพยักหน้า ฉันและยูริก็มาหาเก้าอี้นั่งแล้วก็มีเสียงพิธีกรดัง

ขึ้น

"สวัสดีครับน้องๆ วันนี้พวกพี่มีกิจกรรมมาให้น้องๆเล่น"

ว่าแล้วพวกพี่ก็ออกมา

"กรี๊ดดดดดดด"

เอ่อ อยากจะรู้จะกรี๊ดอะไรนักหนา ว่าแล้วฉันก็หันหน้าไปมองแล้วก็เห็นมีพี่ผู้ชายหล่อๆอยู่สอง

คนนอกนั้นหน้าตาก็ธรรมดาแต่พี่อีกคนที่หน้าหล่อนี่น่าคุ้นๆ

"ยัยยูริพี่คนขวามือหน้าคุ้นอ่ะ"

"ก็นายคนนั้นดูข้อเท้าแกไง แต่ก็หล่อน้าแกแต่ทำไมต้องพวกนั้นต้องกรี๊ดด้วยว่ะรำคาญแต่หน้า

แลหยิ่งๆยังไงไม่รู้ว่ะแกว่าไหม"

"ก็ไม่เห็นหน้าพี่เค้าหยิ่งออกจะเท่ห์ออก"

"อือ สงสัยฉันอคติเกินไปแต่พี่คนนั้นอ่ะ"

ว่าแล้วฉันก็มองไปตามนิ้วมือยัยยูริ

"อือ ทำไม"  

"ก็ฉันเห็นยัยพวกนั้นกรี๊ดไปทางพี่คนนั้นอ่ะ หล่อดีอ่ะพี่คนนั้น"

พอยัยยูริพูดจบก็มีเสียงพี่พิธีกรดังขึ้นมา

"น้องครับ อยู่ในความสงบก่อน"  แล้วเสียงก็ค่อยเบาลง

"พี่มีกิจกรรมมาให้น้องๆเล่น"แล้วพี่พิธีกรก็พูดไปเรื่อยๆว่ากติกาต้องทำยังไงมั่ง

"มาเร็วน้องๆอาจจะได้คู่กับพี่ธามก็ได้"

ว่าแล้วพวกผู้หญิงก็พากันไปจับกันเต็มแต่จะได้คู่กับพี่ๆพวกนั้น 3 คน เพราะมีแค่สามคนที่จะมาทำ

กิจกรรมด้วยกันกับนักศึกษาปี 1 อย่างพวกเรา

"ได้จับกันทุกคนแล้วนะครับ พี่จะเรียกตั้งแต่เบอร์1ถึงเบอร์สุดท้ายนะครับ แล้วน้องๆก็ค่อยก้าวมา

หน้าเวทีนะครับตอนพี่เรียกแต่ละเบอร์ออกมา"

"ค่ะ/ครับ" แล้วพวกเราก็ประสานเสียงกัน แล้วก็มีเสียงผู้หญิงข้างคุยกัน

"ยัยเชอรี่ฉันอาจจะได้คู่กับพี่ธามก็ได้ใครจะไปรู้ โฮะๆ" แล้วพี่พิธีกรเรียกไปเรื่อย แล้วก็เหลือแค่ฉัน

กับยัยยูริแล้วผู้หญิงที่นั่งข้างอีกสองคน "แก ฉันอาจจะได้คู่กับพี่ธามก็ได้  อ้าย^///^"            

"ยุนอาแกว่าผู้หญิงที่นั่งข้างๆเราบ้าเปล่า หัวเราะอยู่ได้" ยัยยูริพูดจบพวกเราทั้งสองก็หัวเราะ