รักนี้ไม่มีกั๊ก
เขียนโดย 
กระดาษขาว
วันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.01 น.
แก้ไขเมื่อ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 17.01 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ไม่บอกเธอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ว่าไงยูริ"
"ลงมาได้แล้วจะได้ไปมหาลัยกัน"
"เออ"
"แล้วแกทำไรอยู่เนี่ยลงมาซะช้าเลย"
"ป่าว ไม่มีไรฉันก็แค่ไม่อยากลงมาจากห้องเท่าไหร่"
"อือ ไปกันได้แล้ว"
แล้วเราทั้งสองคนก็มาถึงมหาลัย
"แก แล้วเรื่องเมื่อวานเอาไง"
"ก็ไม่เอาไงหรอก"
"ชิ ยัยเพื่อนบ้าไม่เคยบอกกันเลยเลย ฉันไม่สนก็ได้"
"จร้า จำคำพูดแกไว้นะว่าแกไม่สน"
"เออ ฉันจำได้"
"แกก็จำได้แค่แปปเดียวเดี๋ยวแกก็ถามอีก"
"^_^ ป่ะๆ ขึ้นห้องกันได้แล้ว"แล้วเราทั้งฉันก็เรียนไปได้อย่างราบรื่น ฉันไม่หลับเลยแม้แต่นิดเดียว
"ป่ะ ไปกินข้าว"
"อือ"
"แกกินจะกินไรวันนี้ฉันกินด้วย"
"งั้นเอา สเต็กแล้วกัน"
"ป่ะ ไปซื้อกัน เอาเป๋าวางไว้ตรงนี้แหละ คงไม่มีใครมานั่งหรอกเพราะเราเอาเป๋าวางไว้แล้ว "
"อือ ตามนั้น" แล้วเราทั้งสองก็กลับมาพร้อมสเต็กกลิ่นหอม
"เฮ้ย ทำไมนายมานี่ได้ไง"
"ก็เดินมาสิเธอถามมาได้"
"กรี๊ดดดด นายอย่ามากวนฉันนะนายธาม"
"เธอก็เห็นว่าฉันเดินมา ฉันกวนตรงไหน"
"แต่โต๊ะนี่ฉันจองไว้แล้วนะ"
"ไหนอ่ะ ฉันไม่เห็นเธอชื่อเธอเลยว่าเป็นโต๊ะเธอ"
"อย่ากวน"
"เออ ไม่กวนก็ได้"
"แต่นั่งด้วยคนไม่ได้หรอ"
"ไม่ได้"
"แต่ฉันจะนั่งมีปัญหาป่ะ"
"มี นายไปนั่งตรงอื่นดิ โต๊ะว่างเยอะแยะ"
"ก็ฉันอยากนั่งกับเธออ่ะ"
"เออ นั่งก็นั่ง"
"แล้วพี่ออทัมไม่นั่งหรอคะ"
"ก็เพื่อนเธอนะสิ นั่งมองฉันเหมือนจะกัดอ่ะ"
"ฉันไม่ใช่หมานะ"
"ฉันก็ไม่ได้ว่าเธอเป็นหมา ร้อนตัวทำไมเนี่ย"
"ก็นายบอกว่าฉันจะกัดนาย"
"ก็มันมีสัตว์หลายชนิด ไม่ยักรู้นะเนี่ยว่าเธออยากเป็นหมา"
"นาย"
"หยุดดดดด"
"ก็"
"หยุดน่ายูริ ถ้าไม่หยุดเมื่อไหร่แกจะได้กินข้าว "อือ
"งั้นก็เชิญพี่ออทัมนั่งค่ะ"
"ขอบใจนะยุนอา"
"ไม่เป็นไรค่ะ กินกันได้แล้ว"
"อือ/อือ"
แล้วเราทั้งสี่กินแล้วกันมาพักนึง
"แล้วเธออยากเล่นเกมกับฉันไหมยุนอา"
"เกมไร"
"ก็ถ้าใครชนะ ขออะไรได้หนึ่งอย่าง"
"น่าสนแล้วมันคือเกมไร"
"เป็นแฟนกัน 1 เดือน"
"หาาา"
"แล้วถ้าใครชนะขออะไรได้1อย่าง เคป่ะ"
"เอ่อ"
"หรือเธอกลัว"
"กลัวไร"
"กลัวจะหลงเสน่ห์ฉันอะดิ"
"ฉันเล่น"
"โอเค งั้นเริ่มตั้งแต่พุ้งนี้"
"อือ"
ธามไท
ผมมีไรจะบอกอยากฟังไหม ถ้าฟังต้องเหยียบไว้เลยนะ คือผมชอบยุนอาตั้งแต่เห็นหน้าแล้ว แต่ผม
กลัวจะเสียฟอร์มเพราะผมมันไม่เคยรักใครจริง แต่ผมจะต้องชนะให้ได้เพราะผมจะได้
ขออะไรยัยนั่นได้หนึ่งอย่าง แล้วอีกเรื่องนึงที่ผมไม่ได้บอกคือผมเป็นทั้งนักร้องแล้วก็เป็นเจ้าของผับ
ร่วมกับไอ้ออทัม
"ฉันไม่รู้นะแกคิดอะไรอยู่แต่ถ้ายุนอาชอบแกขึ้นมาจริงๆจะทำยังไง ฉันสงสารน้องเค้า"
"เออ ฉันไม่ทำให้ยัยนั่นเสียใจหรอก"
"เออ จำคำพูดนี้ไว้นะโว้ย"
"เออๆ"
End ธามไท
เอาใจช่วยนะพี่ธามไทนะ สู้ๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
