Overnight คืนนี้กับ 4 หัวใจของยัยวายร้าย

         
การ์ดทอง
 
          แต๊ง แต๊ง
 
          พี่เอสั่นระฆังเป็นสัญญานให้ทุกคนเริ่มทำอาหาร แต่ฉันยังไม่รู้ว่าต้องทำอะไร ดันไปด่าคู่ตาบ้าหัวเเดงนั่นในใจว่าต้องทำไม่สำเร็จแน่ๆ เเต่ดูฉันสิ ทำอะไรไม่เป็นเลย TOT
 
          "พวกเขาดูตั้งใจทำกันดีนะ" ร็อปเป้พูดขึ้นพลางมองไปที่คู่อื่นๆ แต่ฉันว่าไม่ใช่อย่างนั้นนะ -_-
 
          "โอ๊ะ นึกว่าหน่อหายไปไหน ที่เเท้ก็เป็นนายนี่เอง!" ยัยกล่องเเก้วตะโกนโหวกเหวกเสียงดังแข่งกับคู่ของหล่อน 
 
          "แน่นอนสิ แล้วเธอเอาอะไรมาบ้าง?" ร็อคขนหน่อออกจากกระเป่ามากองไว้บนโต๊ะ หมอนี่ชอบกินหน่อแน่ๆเลย เอามาโคตรเยอะ -_-
 
          "ผลไม้ป่าน่ะ ฉันไม่รู้ว่ามันกินได้หรือเปล่า" ยัยนั่นควักผลไม้สีเเดงออกมาจากกระเป๋ากางเกง เอ๊ะ นั่นมันเหมือนของฉันเลยนี่ แต่ว่าสภาพมัน.. -O-
 
          "ยัยบ้านี่! คิดได้ไงเอาไปใส่ในกระเป๋ากางเกง เวลาเธอเดินหรือวิ่งมันก็เสียดสีกับผ้าหมดสิ เห็นมั้ย! มันเละหมดเเล้ว!"
 
          "นายอย่าตะคอกใส่ฉันได้มั้ย! หามาได้มันก็บุญเเค่ไหนเเล้ว!"
 
          "เออๆ ช่างมันเถอะ มาคิดก่อนเถอะว่าจะทำอะไรกินดี -_-" ในที่สุดทั้งสองคนก็เงียบปากลงได้ นั่นสิ มาคิดก่อนเถอะว่าจะทำอะไรกินดี -_-
 
          "อ้อ ทิงเจอร์ เธอเก็บอะไรมาบ้าง?" ร็อปเป้ถามฉันด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนสมกับเป็นพี่ชาย เอ่อ..ไม่อยากบอกเลยว่าไม่มีอะไรเลย มีเเค่ผลไม้สีเเดงที่ไม่รู้ว่าจะเละหรือเปล่า กับเห็ดรููปร่างประหลาด ที่ไม่สามารถทราบได้ว่ามันจะรับประทานได้ไหม วินาทีนี้ทิงเจอร์โคตรโง่เลยจ้า T^T
 
          "เอ่อ..มีเห็ดกับผลไม้เหมือนของกล่องเเก้ว เเต่ไม่รู้ว่ามันจะเละมั้ย =_="
 
          "เหรอ..." ร็อปเป้ยกมือขึ้นลูบคางตัวเองเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ คงลำบากใจที่เป็นคู่ทำอาหารกับฉันสินะ  T^T
 
          "แกงปลาใส่เห็ดมั้ย ^O^" อยู่ดีๆร็อปเป้ก็โพล่งขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ 
 
          "ฮะ? แกงปลา? นายมีปลาเหรอ?"
 
          "ใช่ ฉันจับได้ตัวนึงล่ะ ^O^" นี่เขาใช้คำว่าจับได้เหรอ หมอนี่เป็นลูกชาวประมงหรือไง หรือชาติที่เเล้วเกิดเป็นเเมวน้ำกันแน่ =_=
 
          "จับได้? ใช้มือจับน่ะเหรอ?"
 
          "ประมาณนั้น แต่ใช้เวลานานมากกว่าจะได้ อ้อ เธอเอาเห็ดออกมาสิ จะดูให้ว่ามันกินได้มั้ย" โอ๊ะ จับปลาเก่งไม่พอยังตรวจอาหารได้ด้วย โคตรเมพ! เลือกคนไม่ผิดเลยทิงเจอร์ >O<
 
          "อ่ะนี่" ฉันเทของทั้งหมดในกระเป๋าลงบนโต๊ะ มีเเต่เห็ดอะ ไม่รู้ว่าจะได้หรือเปล่า >_<
 
          "เห็ดนี่ เธอเก็บมาจากที่ไหนเหรอ? ขอนไม้รึเปล่า?"
 
          "ใช่ๆ! เเล้วมันกินได้มั้ย?"
 
          "ได้สิ ^^" เย้!! รู้สึกว่าตัวเองเริ่มมีประโยชน์ขึ้นมาหน่อยนึงเเล้ว >_< "ผลไม้นี่เค้าเรียกว่ามะตากบ กินได้นะ ^^" งั้นของที่ฉันเอามาก็มีประโยชน์หมดเลยสิ ดีจังเลยยย รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก วู้วว >O<
 
          "นายนี่ความรู้รอบตัวเยอะจังนะ ว่าแต่ปลาล่ะ ปลาอยู่ที่ไหน?"
 
          "นั่นไง" ร็อปเป้ชี้ไปที่ถังน้ำหน้าเตาไฟ "ตอนที่จับมันได้ ไม่รู้ว่าจะเอาไว้ไหน จะเอาใส่กระเป๋ามันก็คงดิ้นไปมา พี่ตากล้องก็เลยวอหาทีมงานให้เอาถังมาใส่" ยังดีนะที่รายการนี้ไม่โหดร้าย ยังมีน้ำใจส่งคนมาช่วย ดีจริงๆ =_=
 
          "ดีเหมือนกันนะ งั้นเรามาเริ่มทำกันเถอะ ^^" ฉันเป็นคนเปิดปากชวนเเต่ไม่รู้เลยว่าขั้นเเรกต้องทำยังไงก่อน เริ่มจากอะไรก่อนดีล่ะ ทุบหัวปลาให้ตายดีมั้ย? -O-
 
          "นี่ ฉันต้องทำอะไรบ้างอ่ะ ฉันทำอะไรไม่เป็นสักอย่างเลยนะ"
 
          "งั้นเเค่ทำตามที่ฉันบอกก็พอ ^^" ช่างเป็นผู้ชายที่เเสนดีจัง คนแบบนี้ขอติดตามไปตลอดชีวิตเลยจ้าา >_<
 
          ช่วงเวลาในการทำอาหารสูตรพิศดารบ้านแตก ฉันเเทบไม่ได้ทำอะไรเลย แค่ยืนมองเเละส่งของให้ร็อปเป้อย่างเดียว ดูเหมือนว่าพี่เเกจะเชี่ยวชาญด้านนี้มาก งั้นก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเขาเถอะ ฉันไม่มีประโยชน์อะไรเลยนอกจากมีเห็ดติดตัวมาด้วย อันที่จริงถ้าไม่มีเห็ดยังไงก็มีปลาอยู่ดี คือเห็ดฉันมาเป็นตัวประกอบสินะ น่าสงสารจัง -_-
 
          เวลาผ่านไปได้ไม่นานนัก
 
          "โอ๊ะ หอมนะ" อ้าา มันหอมจริงๆนะพี่น้อง นี่เขาใส่อะไรลงไปทำไมถึงได้ส่งกลิ่นน่ารับประทานแบบนี้ น้ำลายจะไหล >_<
 
          "แน่นอนสิ ก็ฉันเป็นคนทำนี่นา ฮ่าๆ ^O^"
 
          "ฉันทำอะไรไม่เป็นเลยอ่ะ ขอโทษนะที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย" อยู่ดีๆก็รู้สึกผิดขึ้นมา เสียใจอ้ะ ยัยทิงเจอร์ ยัยคนไม่มีประโยชน์! เกิดมาเป็นผู้หญิงได้ยังไงทำอาหารไม่เป็น TOT
 
          "ไม่เป็นไรหรอกน่า ถ้าฉันไม่มีเธอช่วย ฉันก็คงลำบากเหมือกัน  เรื่องที่เธอทำอะไรไม่เป็นมันไม่ผิดหรอก ของพวกนี้ต้องฝึกทำ ไว้วันหลังฉันจะสอนเธอก็เเล้วกัน ^^" รอยยิ้มที่เเสนสดใสนั่นช่วยปลอบประโลมจิตใจที่บอบช้ำของฉันได้ T^T (โอเวอร์มาก)
 
          "แค่กๆ โอ๊ยย นี่ทำอาหารหรือพลอดรักหน้าเตาเนี่ย จะอ้วกตาย" เสียงบ้านี่มันน่ารำคาญจริง.. -_-
 
          "จะอ้วกเพราะกลิ่นเหม็นๆของอาหารนายเหรอ?" ฉันตะโกนไปทางไอโอดีนที่กำลังหาเครื่องปรุงอยู่
 
          "เธออย่ามาว่าอาหารชั้นเลิศระดับ 5 ดาวของฉันเเบบนั้นนะ ได้ลองชิมเเล้วจะรู้ หึ!" หมอนั่นทำหน้ามั่นใจและเชิดหน้าเล็กน้อย อยากจะชกที่คอตานั่นให้อ้วกออกมาเป็นลูกกระเดือกเลยนี่!
 
          "ไหน ฉันขอชิมหน่อยสิ ^^" ฉันค่อยๆเดินไปที่โต๊ะของบัทเทอร์โดยมีไอโอดีนเดินตามหลังมาติดๆ
 
          "เธอมายุ่งอะไรที่โต๊ะฉัน ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะยัยเตี้ย -_-"
 
          "อะไรล่ะ? ฉันแค่อยากเห็นอาหารระดับ 5 ดาวเท่านั้นเอง"
 
          "รอให้มันเสร็จก่อนสิ ตอนนี้ยังเปิดเผยสู่สาธารณะชนไม่ได้" ตาบ้าหัวเเดงหันหลังไปช่วยเเม่ครัวบัทเทอร์ที่กำลังผัดอะไรบางอย่าง เอ๊ะ..ฉันเเอบเห็นอะไรเรืองเเสงจากก้นของหมอนั่น เมื่อกี้เเสงมันสะท้อนเข้าตาฉันนิดนึงด้วยล่ะ เอ่อ..หวังว่ามันคงไม่ใช่เเก้มก้นของตาบ้านี่หรอกนะ คิดแล้วขนลุก แต่มันเรืองเเสงมากจริงๆอะ -_-
 
          ไม่รู้ทำไมฉันถึงสอดรู้สอดเห็นเรื่องก้นเรืองเเสงของหมอนี่นักหนา มันมีเเรงอะไรบางอย่างที่ทำให้ฉันอยากเห็นไอ้เเสงบ้าเมื่อกี้ชัดๆ บางทีอาจจะเป็นก้นหมอนี่ที่อาจจะขาวสะอาดจนเรืองเเสงก็ได้ แต่ทิงเจอร์ก็อยากเห็นชัดๆอ้ะ ไม่ได้หื่นนะ เเค่อยากรู้ -O-
 
          "โอ๊ะเเม่..อุ๊บ! -x-" ฉันรีบเอามือมาอุดปากตัวเองทันที ที่เรืองเเสงนั่นมันไม่ใช่ก้นตาบ้านี่ แต่เป็นการ์ดสีทองส่องเเสงเรืองรองสะท้อนตาของฉันต่างหาก! มันกำลังส่องเเสงเรียกฉัน!!
 
          "แม่อะไรของเธอ? -_-" ตาบ้าหัวเเดงหันมาขมวดคิ้วใส่ฉัน
 
          "ฉันตกใจที่แมลงบินผ่านหน้าน่ะ เวลาตกใจฉันก็ชอบอุทานถึงเเม่ เป็นลูกที่ดีใช่มั้ยล่ะ ^^" ตรงไหนมิทราบ แถโคตรมั่ว -_-
 
          "ประหลาด -_-"
 
          ขอบคุณค่ะ -_-
 
          "^^" ฉันได้เเค่ยิ้มตอบและไม่ตอบโต้ใดๆทั้งสิ้น ทำตัวให้เนียนแล้วหาโอกาสเอาการ์ดนั่นมาให้ได้
 
          "เป็นบ้าเหรอ? ไปช่วยร็อปเป้ทำอาหารนู่นสิ อ้อ ที่เธอมายืนตรงนี้เพราะจะขโมยสูตรลับของพวกฉันสินะ!" 
 
           "จะบ้าเรอะ! ฉันไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก ก็เเค่ยิ้มชื่นใจเพราะกลิ่นอาหารของนายมันหอมน่ะ ^^" โกหกหรอกย่ะ!! ไม่ได้หอมเลยเเม้เเต่นิดเดียว ใส่อะไรลงไปบ้างก็ไม่รู้กลิ่นเหม็นเป็นบ้า
 
           "จริงเหรอ? เธอว่ามันหอมจริงเหรอ? ^O^" หมอนั่นฉีกยิ้มกว้างออกมาทันทีที่ได้ยินตำเยินยอของฉัน
 
          "จริงสิ นายไปทำต่อให้มันเสร็จได้เเล้ว ฉันอยากลองชิมดู ^^"
 
          "วันนี้เธอมาแปลกนะ -_-" เขาหรี่ตาลงเล็กน้อยพลางจ้องมองที่ฉันอย่างไม่เชื่อใจ 
 
          "เปล่า นี่ชมจากใจเลยนะ เอ่อ...ฉันไปก่อนดีกว่า บ๊ายบายย ^O^//" 
 
          'แต๊ง แต๊ง!!'
 
          "ตอนนี้หมดเวลาเเล้ว ขอให้ทุกคนจัดวางอาหารลงบนจานอย่างสวยงามด้วยนะครับ เราทั้งสองคนจะเป็นคนไปชิมเเละให้คะแนนเอง ^^" โอ๊ะ หมดเวลาพอดี
 
          หลังจากที่ทุกคนได้ยินเสียงประกาศจากพี่เอปุ๊บก็วางอาหารของแต่ละคนลงบนโต๊ะอย่างช้าๆ กลิ่นอาหารเเต่ละอย่างคละคลุ้งเต็มไปหมด แต่ก็ไม่อาจทราบได้ว่าสิ่งไหนสามารถกินได้บ้าง โอ๊ย ปวดหัวเเทนคนชิมจริงๆ -_-
 
          "พร้อมกันเเล้วนะคะ เราจะเริ่มเดินไปชิมเเต่ละโต๊ะกันเเล้วค่ะ >_<" พอพี่อีฟพูดจบ ทั้งสองคนก็เดินเข้ามาที่โต๊ะของดินสอเป็นคู่เเรก โอ๊ะ พวกเค้าทำเมนูอะไรนะ
 
          "ช่วยแนะนำเมนูนี้ด้วยค่ะ" พี่เอพูดกับกัปตันพลางจ้องมองไปที่จานตรงหน้า
 
          "นี่เป็นซุปน้ำเปล่าครับ ส่วนประกอบหลักก็คือน้ำเปล่าและเครื่องปรุงอื่นๆครับ"
 
          "อ๋อ...ค่ะ งั้นคู่ต่อไปค่ะ ^^' " พี่อิฟถึงกับทำหน้าเจื่อนและเดินหนีทันที เป็นฉันก็คงไม่ชิมเเล้วล่ะ มีเเค่น้ำเปล่ากับเครื่องปรุง คงจะเปลืองเครื่องปรุงน่าดู -_-          
 
          "เรามาดูคู่ของร็อคและกล่องแก้วกันบ้างนะครับ ^^"
 
          "ของเราก็จะเป็นสลัดหน่อค่ะ ถึงมันจะไม่มีน้ำสลัด แต่มันก็คือสลัดนะคะ ^O^" ยัยกล่องเเก้วยิ้มกว้างพลางดันจานสลัดหน่อเน่าของตัวเองไปทางพี่ทั้งสองคน นั่นมันยังเรียกว่าสลัดได้อยู่เรอะ!! 
 
          "อ๋อครับ งั้นขอเดินดูคู่ต่อไปเลยนะครับ -_-^" 
 
          "ไม่ชิมหน่อยเหรอครับ พวกเราตั้งใจทำมากเลยนะ" ร็อคโพล่งขึ้นในขณะที่พวกพี่ๆทั้ง 2 คนกำลังจะเดินดูโต๊ะคนอื่น 
 
          "ดูท่าทางจะกินไม่ค่อยได้นะคะ ^^' " โอ๊ะโอ พี่อีฟนี่พูดเเรงไปป่ะเนี่ย ทำร้ายความรู้สึกของพวกนั้นมากไปป่ะ ถ้าเป็นฉันนี่จี๊ดมากอ่ะ -O- แต่ดูเหมือนร็อคกับยัยกล่องเเก้วจะเข้าใจก็เลยปล่อยให้พวกพี่เค้าเมินอาหารของตัวเองไป น่าสงสารจริงๆคู่นี้ -_-
 
          "ของพวกผมไม่มีวันทำให้ผิดหวังเเน่นอนครับ ^O^" ไอโอดีนโพล่งขึ้นด้วยน้ำเสียงที่รื่นเริงมาก
 
          "ไหนดูซิ ทำอะไรให้ทานกัน? ^^"
 
          "นี่เป็นข้าวผัดไข่นกที่ปรุงมาจากใจเราทั้งสองเลยครับ!!"
 
          "ใช่ค่ะ! มันมาจากใจเราทั้งสองเลย คือแบบว่าลองทานมันดูนะคะ >_<" ยัยบัทเทอร์รีบตักข้าวสีเหลืองๆขึ้นมาแล้วยัดเข้าปากพี่เออย่างไว 
 
          "อื้ออืม...ก็..อร่อยดีนะ"
 
          "โอ๊ะ!! จริงเหรอคะ? งั้นก็ชนะเริศไปเลย! >O<" 
 
          "เรายังชิมไม่ครบทุกคู่เลย น้องบัทเทอร์อย่าเพิ่งใจร้อนสิคะ ^^" ใช่ๆ อย่าเพิ่งดีใจสิยัยเจ๊ขานกกระยาง
 
          "พี่เอพี่อีฟคะ เชิญโต๊ะนี้เลยค่ะ รับรองว่าชิมเเล้วจะติดใจ ^^" ฉันลากพี่ๆทั้ง 2 มาที่โต๊ะของฉัน เมนูอาหารของฉันต้องเริศที่สุด!!
 
          "ทาดา~ นี่คือมื้อเย็นของวันนี้ครับ ^^" ร็อปเป้ค่อยๆเปิดฝาครอบอาหารออกช้าๆราวกับว่ากำลังเสิร์ฟอาหารอยู่ในภัตตาคารหรูๆยังไงยังงั้น 
 
          "โอ๊ะ กลิ่นหอมมากเลยนะเนี่ย เมนูนี้มีชื่อว่าอะไรเหรอ? ^^" พี่เอให้ความสนใจเป็นอย่างมาก เเละนั่นทำให้คู่อื่นๆเดินมามุงที่โต๊ะเหมือนกับว่าที่นี่มีของฟรีอย่างนั้นเเหละ 
 
          "Fish and mushrooms ตรงตัวเลยครับ มันคือแกงปลาที่มีเห็ดผสมอยู่ด้วย ^^" 
 
          "และนี่คือของหวานค่ะ ^^" ฉันผายมือไปที่จานน้อยๆที่มีผลไม่สีแดงๆวางอยู่ นั่นคือผลไม้ที่ฉันหาเจอเอง เท่ห์มั้ยล่ะ ^O^
 
          "อ้อ..กลิ่นหอมน่ากินดี หวังว่ารสชาติจะดีเยี่ยมนะ ^^" 
 
          "ต้องดีมากแน่นอนค่ะ เพราะเรามีเชฟระดับโลกอยู่ตรงนี้เเล้ว ^^" ฉันผายมือไปทางร็อปเป้แล้วฉีกยิ้มออกมา ภูมิใจนำเสนอชายศรีเรือนคนนี้เลยนะเนี่ย >_<
 
          "ไม่ขนาดนั้นหรอก ^^' เอ่อ..นี่ครับ เชิญชิมได้เลย" ร็อปเป้ส่งถ้วยใบน้อยๆให้พี่ทั้งสองคนชิมแกงปลาจากแม่น้ำและเห็ดบนขอนไม้ (ชื่อแปลกๆ -_-)
 
           "อืม...อร่อยมาก! นายเป็นคนทำเองทั้งหมดเลยเหรอ?" พี่เอยกช้อนขึ้นมาชี้หน้าร็อปเป้จนน้ำแกงกระเด็นโดนเต็มๆหน้าฉัน คนตัวสูงพวกนี้จะทำอะไรก็ดูคนเตี้ยๆอย่างฉันบ้างสิ -_-^
 
          "ทิงเจอร์ก็ทำเหมือนกันนะครับ ^^"
 
          "ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย เเค่ช่วยเตรียมอะไรนิดหน่อยตามที่เขาสั่งเท่านั้นเเหละ ส่วนใหญ่เขาเป็นคนทำทั้งหมดเลย ร็อปเป้เขาทำอาหารเก่งจริงๆนะคะ ^^"
 
          "ใครจะทำอะไรก็ช่างเถอะค่ะ เรามารวมคะเเนนกันเถอะ -_-" ไม่ทราบว่ายัยบัทเทอร์นี่จะรีบไปไหน เร่งอยู่ได้ ตั้งเเต่เมื่อกี้เเล้วนะ
 
          "เอ่อ...เอางั้นก็ได้ค่ะคุณบัทเทอร์ -_-" ช่วงเวลาประกาศผลนี้ไม่ค่อยลุ้นเท่าไหร่ ดูก็รู้อยู่เเล้วว่าฉันกับร็อปเป้ชนะอย่างเเน่นอน ^O^
 
          "ขอให้ทุกคนกลับไปยืนที่โต๊ะของตัวเองด้วยครับ ^^"
 
           หลังจากสิ้นเสียงประกาศของพี่เอ ทุกคนก็กลับคืนสู่สภาพปกติ กลับไปยืนอยู่ที่ของตัวเองอย่างสงบเสงี่ยม 
 
          "ราชาแห่งมื้อเย็นของวันนี้คือ.."
 
          "..." โอ๊ะ ไม่อยากเชื่อเลยว่ามันจะเงียบได้ขนาดนี้ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ทุกคนเอาเเต่พูดมากแทบไม่ร้จักคำว่าเงียบเลยทีเดียว เอ่อ..เดี๋ยวนะ ทำไมคู่ของยัยกล่องเเก้วทำหน้าเบื่อโลกแบบนั้นล่ะ สงสัยจะรู้ชะตากรรมของตัวเองเเล้ว น่าสงสารจริง -_-
 
          "ร็อปเป้และทิงเจอร์ค่ะ!! ^O^"
 
          "วู้วววววว!! >O<" นั่นไง ใช่จริงๆด้วย! ฉันหันไปกระโดดจึ๋งๆตรงหน้าของร็อปเป้ กรี๊ดๆ ดีใจจริงๆนะเนี่ย
 
          "โอเวอร์ไปหน่อยมั้งเธอน่ะ! เป็นผู้หญิงแท้ๆทำตัวให้มันน่ารักหน่อยสิ!"  
 
          "ขอโทษค่ะคุณไอโอดีน ^^" ฉันโค้งตัวให้หมอนั่นเล็กน้อยก่อนจะยิ้มเยาะเย้ยใส่ ที่แซะเพราะว่าอิจฉาใช่มั้ยล่ะ ช่วยไม่ได้ย่ะ ทีมฉันเริศสุด โฮะๆๆ ^O^
 
          "และมันยังไม่จบเพียงเท่านี้ ยังมีคะแนนการ์ดด้วย ^^"
 
          "ว่าไงนะ!!" ดินสอและกัปตันตะโกนพร้อมกัน เกิดอะไรขึ้น? -O-
 
          "เราจะรวมคะแนนการ์ดด้วยค่ะ การ์ดเเต่ละใบมีค่าเท่ากับ 10 แต้ม"
 
          "โอ๊ะพี่กัปตัน! เรารวมกันก็ 3 ใบเลยนะ!!" ยัยดินสอตะโกนเสียงดังพลางกระโดดจึ๋งๆข้างๆกัปตัน นั่นมัน 30 เเต้มเลยนะ! แค่มีการ์ดพวกนั้นก็ชนะเเล้วนะเนี่ย -O-
 
          "3 ใบ! -O-" กล่องแก้วเร่งเสียงสูง "นี่นาย นายมีการ์ดป่ะ?" ยัยนั่นหันไปถามชายที่ยืนแคะขี้มูกข้างๆ 
 
          "ของแบบนั้นใครจะไปมี มันใช่ของหาง่ายที่ไหนล่ะ -_-"  
 
          "โอ๊ย! ทำไมฉันต้องมาคู่กับนายด้วยเนี่ย"
 
          "เธอโง่เองนี่ ช่วยไม่ได้" ร็อคยักไหล่แล้วทำหน้าไม่สนใจ หมอนี่หน้าตาน่ากลัวไม่พอยังมีนิสัยกวนทีนอีก ดีนะ ที่หมอนั่นไม่เคยทักฉันเลย ก็ดีเหมือนกัน ฉันเองก็ไม่อยากทักหมอนั่นสักเท่าไหร่หรอก -_-
 
          "ว่าไงนะ!!" 
 
          "เรามาพูดกันต่อเถอะค่ะ -_-" พี่อีฟรีบตัดบทก่อนที่ยัยกล่องเเก้วจะทำลายเเก้วหูของหลายๆคนที่อยู่ที่นี่ "ผู้ที่ชนะในมื้อนี้จะได้ 20 เเต้ม"
 
          "เเต่ก็ยังน้อยกว่าคู่ของกัปตันนะ" ร็อปเป้บ่นพึมพำ 
 
          "ส่วนคู่ของไอโอดีนได้ไป 10 แต้ม ร็อค 15 และกัปตัน 5 แต้มตามลำดับ"
 
          "ถึงเราจะทำอาหารได้เป็นที่โหล่ เเตเ่ราก็ยังมีการ์ดนี่เนอะ ได้ตั้ง 35 เเต้มเเหน่ะ >O<" ยัยดินสอกระโดดโลดเต้นเป็นลิงอยู่ข้างๆกัปตัน ถ้ายัยนี่ลงไปดิ้นกับพื้นได้คงทำไปนานเเล้วล่ะ เด็กน้อยจริงๆ เก็บอาการหน่อยสิยัยดินสอ เธอเป็นถึงเน็ตไอดอลเลยนะ -O-
 
          "ยังไม่จบเพียงเท่านั้นครับ แจกอีก 20 แต้มสำหรับการ์ดทอง ^O^" การ์ดทอง! O_o
 
          "โอ๊ะ ผมว่าผมมีนะ!!" ไอโอดีนรีบตะโกนเสียงดังพลางค้นหาการ์ดสีทองอะไรนั่น
 
          "เฮ้ มันหายไปไหนน่ะ เจอเเต่การ์ดขาวอ่ะ! เมื่อกี้มันยังมีอยู่เลย -O-"
 
          "หาดีๆสิ!" บัทเทอร์ส่งเสียงเชียร์อีกแรง เป็นวินาทีที่ลุ้นระทึกดีจัง เเต่การ์ดนั่นเดิมเป็นของฉันนะ -O-
 
          "งั้นเรามารวมคะแนนกันเถอะครับ ^^" พี่เอโพล่งขึ้น
 
          "นับของผมก่อนเลยเเล้วกัน การ์ดไม่มี มีเเต่คะแนนทำอาหาร 10 แต้มครับ -_-" ตาร็อคคนนั้นทำหน้าเหมือนจะลาตายจากโลก นี่ป็นคู่ที่น่าสงสารที่สุดในรายการนี้เลยก็ว่าได้ -_-
 
          "ของผม 35 แต้มครับ ^^" กัปตันยิ้มกว้างและทำหน้าภาคภูมิใจในคะแนนของตัวเองมาก รายการนี้มีเเต่คนเพี้ยนๆทั้งนั้น -_-^ 
 
          "โอ๊ะ คะแนนเยอะมากเลย มีใครได้เยอะกว่านี้มั้ยครับ  ^O^"
 
          "เดี๋ยวๆ ของผมมีการ์ดทองจริงๆนะ TOT" 
 
          "งั้นนับคู่ผมก่อนเลยก็ได้ครับ เอ่อ..มีแค่คะแนนทำอาหาร 20 แต้มครับ" ร็อปเป้ยิ้มอย่างลูกผู้ชายตัวจริง ช่างเป็นคนที่มองโลกในเเง่ดีอะไรเช่นนี้ มีเเค่ไหนก็เอาเเค่นั่้น ช่างเป็นคนที่พอเพียงจริงๆ.. แต่คะแนนเเค่นั้นมันไม่เพียงพอสำหรับฉันหรอก  
 
          "กับการ์ดทอง 1 ใบค่ะ รวมเป็น 40 เเต้ม ^^"
 
          "=[]=!!!" << ไอโอดีน
 
          ย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน..
 
          "ก็เเค่ยิ้มชื่นใจเพราะกลิ่นอาหารของนายมันหอมน่ะ ^^" 
 
           "จริงเหรอ? เธอว่ามันหอมจริงเหรอ? ^O^" หมอนั่นฉีกยิ้มกว้างออกมาทันทีที่ได้ยินคำเยินยอ
 
          "จริงสิ นายไปทำต่อให้มันเสร็จได้เเล้ว ฉันอยากลองชิมดู ^^"
 
          "วันนี้เธอมาแปลกนะ -_-" เขาหรี่ตาลงเล็กน้อยพลางจ้องมองที่ฉันอย่างไม่เชื่อใจ 
 
          "เปล่า นี่ชมจากใจเลยนะ เอ่อ...ฉันไปก่อนดีกว่า บ๊ายบายย ^O^//" ฉันก้าวถอยหลังมา 2 ก้าว หลังจากนั้นหมอนั่นหันหลังกลับไปช่วยยัยบัทเทอร์ขานกกระยางทำอาหารต่อ อย่างกับคู่รักสามีภรรยาอย่างนั้นเเหละ แหวะ! อยากจะอ้วก เอ๊ะ เเต่นี่เป็นโอกาสเหมาะเลยนะที่คว้าการ์ดสีทองที่ติดอยู่กับก้นหมอนั่นออกมา นี่เเหละโอกาสดี รีบๆทำตอนที่หมอนั่นยังไม่รู้ตัวนี่แหละ >_<
 
          ย่อง ย่อง..
 
          ฟึ่บบ!!
          
          'แต๊ง แต๊ง!!'
 
          "ตอนนี้หมดเวลาเเล้ว ขอให้ทุกคนจัดวางอาหารลงบนจานอย่างสวยงามด้วยนะครับ เราทั้งสองคนจะเป็นคนไปชิมเเละให้คะแนนเอง ^^" โอ๊ะ หมดเวลาพอดี
 
          "โอ๊ะ รู้สึกว่าการ์ดทองจะอยู่ที่น้องทิงเจอร์นะครับ" 
   
           ใช่ค่ะ อยู่ที่ทิงเจอร์คนสวยคนนี้เอง เชิด เชิด เชิด >_<
 
          "นี่เธอ! การ์ดทองนั่นเธอเอาไปตั้งเเต่เมื่อไหร่!" ไอโอดีนตะโกนลั่นพลางชี้นิ้วมาทางฉัน งานนี้มีเเต่คนตะโกนเเฮะ สงสัยต้องทำน้ำอุ่นผสมมะนาวมาเเจกแล้วล่ะมั้ง ^O^
 
          "พูดถึงเรื่องอะไรเหรอคะคุณไอโอดีน การ์ดนี่มันเป็นของฉันตั้งเเต่เเรกแล้ว :)"
 
          "ยัยเตี้ย!!" กรี๊ดๆ กลัวเเล้วค่ะ >_< แบร่ :p
 
          "น้องบัทเทอร์ครับ สรุปคะแนนเท่าไหร่ครับ?" พี่เอหันไปถามบัทเทอร์แทน เพราะยังไงก็คุยกับไอโอดีนไม่รู้เรื่องแน่ ก็เขากำลังโกรธอยู่นี่เนอะ โฮะๆ สะใจจังเลย ^O^
 
          "เอ่อ... การ์ดขาว1ใบกับคะแนนอาหาร รวมกันเป็น 25 แต้มค่ะ -_-"
 
          "โอ้!! สรุปได้เเล้วว่าผู้ชนะในวันนี้คือ ร็อปเป้&ทิงเจอร์นะครับ ^O^"
 
          "เฮ้เฮ้ โย้วว วู้ววว ^O^" >> ฉันกับร็อปเป้
 
          "-_-" >> ร็อค กล่องแก้ว บัทเทอร์ ไอโอดีน
 
          "รางวัลสำหรับผู้ชนะเป็นเงินมูลค่าหนึ่งแสนบาทค่ะ ^O^" โอ๊ะ รายการนี้เเจกเงินด้วยเหรอเนี่ย รายการเขาดีจริง >O<
 
          พี่เอเเละพี่อีฟยื่นแผ่นป้ายมาให้พวกเราทั้งสองคนถือและถ่ายรูปด้วยกัน รู้สึกรักรายการนี่ขึ้นมาเเล้วสิ >O<
 
          "เอ่อ..ฉันว่ามันควรเป็นของนายนะ เพราะฉันไม่ได้ช่วยทำอะไรเลย" ฉันยื่นแผ่นป้ายมูลค่าหนึ่งแสนบาทให้กับร็อปเป้ ถึงจะเสียดายแต่มันก็สมควรจะเป็นของเขานะ
 
          "ไม่หรอก ถ้าฉันไม่มีเธอช่วย ฉันก็คงทำอาหารพวกนั้นไม่เสร็จเหมือนกัน แล้วอีกอย่าง ที่เราชนะได้ก็เพราะการ์ดทองของเธอเนี่ยเเหละ เพราะฉะนั้นเงินนี่เป็นของเรา ^^" ร็อปเป้ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ฉัน โอ๊ย ทำไมถึงเป็นคนดีขนาดนี้ หน้าตาดีไม่พอยังนิสัยน่ารักอีก นี่ถ้าเป็นเเฟนฉัน ฉันจะจุ้บให้ปากช้ำเลยแกรร >O<
 
          "แล้วยังไงต่อคะ ฉันหิวเเล้ว" ยัยกล่องเเก้วจอมทำลายบรรยากาศแทรกขึ้นมา 
 
          "อ้อ เชิญทานอาหารตามสบายเลยค่ะ ^^" พี่อีฟส่งยิ้มอย่างมีเลศนัยให้ เอ๊ะ รู้สึกแปลกๆ -O-
 
          "หมายความว่าจะให้พวกเรากินไอ้นั่นเหรอ? -O-" ร็อคชี้ไปทางสลัดหน่อนรกของตัวเอง
 
          "ใช่เเล้ว นั่นเเหละค่ะอาหารเย็น นั่นจะเป็นการเเสดงถึงความยากลำบากของรายการนี้ เเละจะเป็นเเรงผลักดันให้ทุกคนตั้งใจทำภารกิจต่อไป และเเน่นอนว่าจะต้องเกิดความสามัคคีด้วย :)" นี่มันค่ายลูกเสือหรือรายการเรียลลิตี้คะเนี่ย -_-