Overnight คืนนี้กับ 4 หัวใจของยัยวายร้าย

         

คืนแรกกับคนแมน

 

          หลังจากที่ทุกคนทราบโดยทั่วกันว่าจะได้รับประทานอาหารมื้อค่ำสุดหรูด้วยฝีมือของตัวเองก็ถึงกับสติเเตกกระเจิง ก็อาหารที่เเต่ละคนทำมัน...ซุปน้ำเปล่า สลัดหน่อไม่มีน้ำสลัด คือใครเป็นคนสรรค์สร้างเมนูพวกนี้มาคะ แต่ข้าวผัดไข่ก็ยังโอเค เเละที่เด็ดสุดคือเมนู Fish and mushrooms นี่เเหละ ^O^

 

          เนื่องจากว่าเราเป็นเพื่อนที่ร่วมรายการกัน เเละหนึ่งในนั้นก็ยังมีเพื่อนในสมัยม.ต้นของฉันอยู่ด้วย ด้วยความรักเพื่อนจึงต้องเเบ่งปันกัน แบ่งกันให้หมดเลย! ร็อปเป้ก็ไปรีมิกซ์ซุปน้ำเปล่าให้เป็นต้มจืด ส่วนสลัดหน่อไม้นั่นทิ้งไปเถอะ คงไม่มีใครเขาอยากกินอ่ะ -_-

 

          สรุปเเล้วเย็นนั้นเราก็รับประทานอาหารกันอย่างมีความสุขและอิ่มกันถ้วนหน้า เย้เย~ 

 

          "ตอนนี้เราก็เดินมาถึงช่วงสุดท้ายของวันนี้กันเเล้วนะคะ ^O^" 

 

          แปะแปะ

 

          เสียงปรบมือเขาพวกเราทั้งหมดผสานเสียงกันอย่างแผ่วเบา หน้าเเต่ละคนไม่ไหวเอามากๆ เหงื่อนี่เเบบแทบท่วมตัว อ้อ ตอนนี้เราเข้ามาอยู่ในบ้านพักกลางป่าเเล้ว ในที่สุดก็ได้นั่งสักที -O-

 

          "แน่นอนว่าช่วงเวลานี้จะเป็น Free time ให้ทุกคนทำตัวตามสบาย ^^"

 

          "เฮ้~" ในที่สุดคนสวยก็ได้พักสักที  >_<

 

          "เเต่ก่อนหน้านั้น เราจะประกาศผู้ที่จะได้อาศัยอยู่ในบ้านหลังเดียวกันในคืนนี้ค่ะ ^O^" ซึ่งก็คือการประกาศว่าจะได้นอนกับใครนั่นเอง เจ๊นี่พูดอ้อมค้อมดีจัง

 

          "และเราจะประกาศตามคะเเนนโหวตค่รับ" หวังว่าคงจะไม่มีใครโหวตให้ฉันได้นอนกับตาบ้าไอโอดีนนะ ร็อคก็ไม่เอา น่ากลัวจะตายชัก จะเป็นใครก็ไม่อยากนอนด้วยทั้งนั้นอ่ะ ผู้ชายล้วนน่ากลัว TOT

 

          "หัวข้อวันนี้มีอยู่ว่า 'อยู่ด้วยกันตลอดเวลา' ^O^" ฮะ? หมายความว่าไง คนสวยไม่เข้าใจ -_-

 

          "มองหน้าคนข้างๆได้เลยค่ะ เพราะคนที่จะได้เป็นคู่นอนก็คือคนที่อยู่ใกล้ตัวมากที่สุด ลองคิดดูดีๆนะคะว่าวันนี้อยู่ใกล้กับใคร และทำกิจกรรมร่วมกับใครมากที่สุด ^^" ตัวติดกันมากที่สุด? นับตั้งแต่อยู่บนรถหรือเปล่านะ -_-

 

          "หรือว่าจะเป็นเธอ?" ร็อปเป้หันหน้ามามองฉันพลางขมวดคิ้ว เอ๊ะ หรือจะจริง?

 

          "ประกาศครับบ!!"

 

          ผ่าง!!

 

          จู่ๆ ไฟทั้งบ้านก็ดับลงและจอโปรเจคเตอร์ขนาดบิ๊กก็เลื่อนลงมาจากด้านบน จากนั้นเครื่องก็ฉายภาพออกมา อ๊ะ! นั่นมัน -O-

 

          'ไอโอดีน & บัทเทอร์ ทั้งคู่อยู่ด้วยกันตั้งเเต่บนรถตู้และสนิทสนมกันมาก ภารกิจเเรกที่ต้องหาการ์ด พวกเขาทั้งสองคนยังอยู่ด้วยกัน และภารกิจที่สองมื้อค่ำสุดหรู ทั้งคู่ก็ช่วยกันปรุงอาหารสุดพิเศษออกมา ทั้งคู่อยู่ด้วยกันจนตัวแทบจะละลายเป็นเนื้อเดียวกัน ดังนั้นผลโหวตจึงเป็นอย่างที่เห็น คืนนี้ทั้งคู่ จะได้อาศัยอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน <3'

 

          นั่นคือเสียงบรรยายตามภาพที่ขึ้นอยู่บนจอ มีทั้งภาพที่สองคนนั้นอยู่บนรถเเล้วหัวเราะคิกคัก รวมไปถึงรูปที่ช่วยกันทำข้าวผัดไข่นกแตกอะไรนั่นอีก และฮาสุด มีรูปที่ทั้งสองคนตะโกนเรื่องการ์ดทอง โอ๊ย คู่นี้เหมาะกันจริง นี่บอกเลย ฮ่าๆๆ ^O^ แต่แอบหมั่นไส้ -_-

 

          "กรี๊ดด!! ในที่สุด มันใช่จริงๆด้วย นึกเเล้วเชียวว่าเราต้องได้อยู่ด้วยกันเเน่ >_<"

 

          "บัทเทอร์ เธอดีใจเกินไปแล้วนะ -_-" ไอโอดีนโพล่งขึ้น นั่นสิ ทำตัวให้มันสมกับเป็นกุลสตรีหน่อย เป็นถึงนางแบบหน้าตาดีที่มีชื่อเสียง ทีนี้คนทั้งประเทศก็ได้รู้กันเเล้วว่ายัยนั่นสวยแต่รูป คิกคัก สะใจนิดนึง >_<

 

          'กัปตัน&ดินสอ ทั้งคู่ได้เริ่มพูดคุยกันตั้งเเต่เจอกันครั้งแรก ทั้งสองมีอัธยาศัยที่ดีจึงเข้ากันได้ดีมาก ระหว่างการเดินทางทั้งสองก็คุยกันอย่างสนุกสนานตลอดทาง จนถึงภารกิจแรก กัปตันผู้ที่เจอการ์ดมากที่สุด 3 ใบ ได้แบ่งให้กับสาวน้อยน่ารักคนนี้หนึ่งใบ ช่างเป็นผู้ชายที่สมแมนจริงๆ!'

 

          อ่า..เค้าทำออกมาได้ดีจริงๆ ทำเอาจนฉันคิดว่านี่เป็นวีทีอาร์งานแต่งของสองคนนี้เลยนะเนี่ย -_-

 

          "เ่อ่อ..เจอกันอีกเเล้วนะคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ ^^" ดินสอโค้งน้อยๆให้กัปตันตามมารยาทที่ดีงามของกุลสตรี นี่สิลูกผู้หญิง! ไม่ใช่กรี๊ดกร๊าดเหมือนได้กระเป๋าเเบรนด์เนมอย่างคุณผู้หญิงขานกกระยางเมื่อกี้ ไม่สำรวม ฮึ! 

 

          "เช่นกันครับ ^^" อีกฝ่ายก็สุภาพเช่นกัน โอ๊ย ยัยดินสอนี่โชคดีจริงๆ T^T

 

          'ร้อปเป้&ทิงเจอร์ ถึงเเม้ว่าหนุ่มน้อยหน้าตาดีเเละสาวสวยคนนี้จะไม่ค่อยได้พูดได้จากันเท่าไหร่ เเต่ทั้งสองคนก็เข้ากันได้ดีตั้งเเต่ต้นจนจบ หวังว่าคืนนี้ทั้งสองคนจะสนิทสนมกันมากกว่าเดิมนะ <3'

 

          "ประโยคหลังนี่หมายความว่าไงน่ะ มันดูกำกวมนะ -_-" ฉันโพล่งขึ้นท่ามกลางความเงียบ ก็จริงอ่ะ 'หวังว่าคืนนี้ทั้งสองคนจะสนิทสนมกันมากกว่าเดิม' มันฟังดูแปลกๆชวนขนลุกนะ =_=

 

          "แหม..ทำเป็นพูดอย่างนั้นอย่างนี้ โถๆ ที่จริงก็ชอบใช่มั้ยล่ะ" คนที่กล้าล้อเลียนฉันต่อหน้าคนอื่นก็มีเเต่ตาบ้าหัวเเดงนั่นคนเดียว ถึงจะปิดไฟทั้งบ้านยังไงฉันก็ยังเห็นหัวสีเเดงโยกไปมาอยู่นะ

 

          "ทำไมชอบแซะฉันจัง ฮะ? -_-"

 

          "ที่เค้าพูดน่ะ หมายถึงคุยกันทั้งคืนจนสนิทกันต่างหากล่ะ ใช่มั้ยทิงเจอร์ ^^" ร็อปเป้หันหน้ามายิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยนมาก กรี๊ด เค้ากำลังปกป้องฉันอยู่ >_<

 

          "อ้อใช่ ตามนั้นเลยจ้ะ ^^"

 

          "เดี๋ยวนะ ที่เหลือก็มีเเค่.." จู่ๆคนที่เงียบที่สุดสองคนก็โพล่งขึ้นมาพร้อมกัน "ฉันกับนาย/เธอเหรอ?!" 

 

          'ร็อค&กล่องแก้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมา พวกเขาทั้งสองคนเเทบจะไม่ได้คุยกันเลย จนถึงภารกิจที่สอง พวกเขาได้แท็กทีมและช่วยกันทำอาหารและมีปากมีเสียงตลอดเวลา ถึงเเม้ว่าพวกเขาทั้งสองคนจะทะเลาะกันอยู่บ่อยๆแต่ก็เป็นคู่ที่อยู่ด้วยกันมากที่สุด คู่นี้จึงถูกโหวตให้อยู่ด้วยกันในคืนนี้'

 

          "นี่! ก็เห็นอยู่ว่าฉันไม่ถูกกับหมอนี่ แล้วทำไมผลโหวตถึงออกมาเป็นเเบบนี้อ่ะ? นี่ใช่คนทางบ้านโหวตให้จริงๆเหรอ?" ยัยกล่องเเก้วถึงกับต้องลุกขึ้นยืนแล้วพูดรัวๆออกมา ท่าทางนางจะไม่พอใจเอามากๆ 

 

          "ใช่เเน่นอนอยู่เเล้วครับ เราเอามาจากผลโหวตจากทางบ้านทั้งนั้น ไม่ได้โกงหรือแอบอ้างเลย" พี่เอค่อยๆพูดค่อยจากับนางสาวขี้วีนที่ยืนชี้หัวโด่อยู่ตรงหน้า ชาตินี้ฉันจะไม่ทำอาชีพเป็นพิธีกรเด็ดขาด ปวดหัวเเทนพี่เอกับพี่อีฟจริงๆ -_-

 

          "ทำไมฉันต้องอยู่กับนายทั้งคืนด้วย ฉันต้องตายแน่ๆ />O<\" ยัยกล่องเสียงพิฆาตคนฟังกรีดร้องออกมาพลางกุมขมับแล้วดิ้นไปมาเหมือนโดนน้ำร้อนลวก ยัยนี่จะแปลงร่างเป็นยักษ์แล้ว >O<

 

          "โอ๊ย ถ้าให้ฉันอยู่กับเธอทั้งคืนฉันนอนข้างนอกดีกว่า หูฉันคงปลอดภัยมากกว่านี้ คนอะไรก็ไม่รู้ เสียงแหลมเป็นบ้า /-_-\" ร็อคพูดไปอุดหูไป เออ มันก็จริงอย่างที่หมอนี่ว่า อยู่ข้างนอกเยื่อหูคงปลอดภัยมากกว่านี้

 

          "นี่นาย!!"

 

          "เอ่อ..สงบศึกกันก่อนเเล้วกันนะคะ ^^'" พี่อีฟรีบพูดแทรกทันที "เรามีบ้านหลังเล็กๆทั้งหมด 4 หลังอยู่หลังบ้านใหญ่หลังนี้ กระเป๋าของทุกคนถูกวางไว้หน้าบ้านแล้ว หลังจากนี้เป็นต้นไป เป็นช่วงเวลาที่ทุกคนจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ Free time! แยกย้ายได้ค่ะ ^O^"

 

          "ขอบคุณค่ะ / ครับ ^O^" ถึงจะบอกว่าทำตัวตามสบายก็เถอะ ถึงยังไงก็มีกล้องติดทั่วทุกมุมอยู่แล้ว แต่ถึงยังไงคนพวกนี้ก็ไม่ได้เเคร์กล้องอยู่เเล้วล่ะ ขนาดมีกล้องติดตัวไปด้วยยังกล้าทะเลาะกันต่อหน้าประชาชนทั้งหลายที่กำลังดูอยู่เลยอ่ะ นับถือจริงๆ -_-

 

          ทุกคนรีบวิ่งไปด้านหลังของบ้านทันที มีเพียงเเค่ฉันกับร็อปเป้เท่านั้นที่เดินไปอย่างช้าๆ ก็ไม้ได้ตื่นเต้นอะไรเหมือนกันยัยพวกนั่นนี่ จะว่าไปฉันจะอยู่กับชายไม่รู้จักคนนี้ได้มั้ยนะ  ยิ่งคืนนี้ต้องนอนด้วยกันอีก ได้ตายกันพอดีอ่ะ ไม่คุ้นเลยนะเว้ย ไม่ใช่เพื่อนหรือคนรู้จักด้วย เพิ่งจะเจอกันวันนี้เองนะ ถึงเเม้ว่าเขาจะเป็นคนที่ดูสุภาพ แต่ยังไงก็ยังไว้ใจไม่ได้ ทำไงดี กลับบ้านตอนนี้เลยดีมั้ยนะ 

 

          "หืม..มองหน้าฉัน มีอะไรรึเปล่า?" 

 

          "เปล่านี่ ฉันแค่เหม่อเฉยๆ =_=^" นี่ฉันมองหน้าเขาตั้งเเต่เมื่อไหร่เนี่ย แล้วมองนานหรือเปล่า -O-

 

          "เหม่อ แต่มองหน้าฉันเนี่ยนะ?"

 

         ไม่ตอบ กำลังอายอยู่ T^T

 

          "ฮ่ะๆ ดูเธอจะกังวลนะ ^^" 

 

          "เอ๊ะ? เปล่านี่" ฉันเงยหน้าไปสบตาร็อปเป้ทันที นี่เขาอ่านใจคนได้เหรอ? ทำไมถึงรู้ล่ะ?

 

          "เธอแสดงสีหน้าออกมาอย่างนั้นใครไม่รู้ก็ไปไถนาเถอะ" สงสัยฉันคงต้องไปไถนาเเทนควายเเล้วล่ะ เพราะฉันไม่รู้จริงๆว่าไปทำหน้ากังวลใส่เขาเมื่อไหร่ แต่มันก็ถูกเขาเขานะ ฉันกังวลจริงๆนี่นา 

 

          "ไม่เป็นไร ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก คืนนี้ฉันจะนอนพื้นเอง ไว้ใจได้เลย ^^" 

 

          "เอาจริงดิ! -O-" แมนมาก! "ให้ฉันนอนพื้นก็ได้นะ"

         

          "ได้ยังไงล่ะ เธอเป็นผู้หญิงนะ อีกอย่างฉันก็อายุมากกว่าเธอด้วย จะเป็นพี่ชายที่เสียสละเพื่อน้องสาวไง ^^" รอยยิ้มอ่อนโยนแบบพี่ชายนั้น ฉันเชื่อว่ามันออกมาจากเขาจริงๆ จะว่าไปเขาก็อายุเยอะกว่าฉันจริงๆนั่นเเหละ แต่ไม่เคยเรียกพี่เลยสักคำ เริ่มรู้สึกผิดขึ้นมานิดๆเเล้วสิ -_-

 

          "งั้นก็เเล้วเเต่พี่ชายเเล้วกัน ^^"

 

          "อ๊ะ นี่บ้านของเราใช่มั้ย >O<" เอ๊ะ เสียงแบบนี้มัน ไอโอดีนนี่ -O-

 

          "สวัสดีคนข้างบ้าน ^^" ร็อปเป้โบกมือทักทายเพื่อนบ้า่นอย่างเป็นมิตร พี่ชายคนนี้ช่างเป็นคนดีเสียจริง -_-

 

          "อ้าว ร็อปเป้นายอยู่หลังนี้เหรอ?"

 

           "อื้ม ทำไมเหรอ?" ไม่นะ ฉันต้องโดนหมอนี่กล่าวหาอะไรแปลกๆแน่ ไม่งั้นก็ตามมาด่าเรื่องการ์ดทองนั่น หลบหลังพี่ชายก่อนเเล้วกัน ขี้เกียจจะเถียงกับตาบ้าหัวเเดงแล้วนะ >_<

 

          "งั้นยัยเตี้ยก็อยู่บ้านหลังนี้น่ะสิ น่าเบื่อจริง ย้ายบ้านตอนนี้ทันมั้ยเนี่ย"

 

           ครืด!

 

          "นี่ยัยเตี้ยขี้เมา ไม่คิดจะทักทายเพื่อนบ้านบ้างเหรอ" ทันทีที่ฉันเปิดประตูเตรียมจะเอากระเป๋าเสื้อผ้าเข้าไปเก็บ หมอนั่นก็ทักด้วยคำพูดที่กวนส่วนล่างมาก จะว่าฉันเตี้ยก็ยังพอไหวนะ เเต่ทำไมต้องเรียกฉันว่าขี้เมาด้วย แบบนี้คนสวยไม่ยอม!

 

          "พี่ร็อปเป้ ทิงไม่ชอบเพื่อนข้างบ้านคนนี้เลยอ่ะ พูดมาก พูดอยู่ได้ น่ารำคาญ นี่มันเวลาพักผ่อนเเล้วนะ ฝากบอกคนไม่หล่อแต่ชอบอ่อยหญิงคนนั้นหน่อยได้มั้ยคะ ว่ากรุณาลดโวลุ่มลงหน่อย มันทำให้เพลียสมองค่ะ" ฉันเงยหน้าทำตาวิ้งใส่พี่ชายคนดีของฉัน แล้วเหลือบไปมองตาบ้าหัวเเดงที่กำลังกัดฟันกรอดๆอยู่

 

           "ฝากคนอื่นมาบอกมันเสียมารยาทนะ ยิ่งฝากผ่านผู้ใหญ่ด้วยยิ่งไม่ดีรู้ป่ะ พี่เธอไม่เคยสอนเหรอ? นี่ ร็อปเป้ ไปสอนน้องนายด้วยนะว่าทำตัวแบบนี้มันเสียมารยาท เพื่อนข้างบ้านอุตส่าห์ทักยังมาทำหยิ่ง โตมาระวังจะไม่มีใครอยากเเต่งงานด้วย" 

 

          "นายต้องการอะไรจากฉันไม่ทราบ!" ฉันหันขวับไปทางหมอนั่นทันที กรี๊ด! อยากจะกรี๊ดให้ลูกกระเดือกพัง หมอนี่ทำไมถึงตามรังควานฉันไม่เลิก หา? เรื่องพี่เฮอริเคนกับกางเกงบ้านั่นฉันก็ไปขอโทษให้เเล้วไง ทำไมถึงได้ทำตัวให้ฉันเกลียดอยู่เรื่อย

 

          "ความสุขของเธอ ^^" หมอนั่นเอามือเท้าคางที่ราวบันไดพลางส่งยิ้มกวนประสาท

 

          "ฮะ?"

 

          "เพราะความสุขของเธอ คือความสุขของฉัน ^^" 

 

          "อะไรของนาย?" คิ้วเเทบจะติดกันเลยจ้า หมอนี่มาไม้ไหนทำต้องพูดจาแบบนั้นด้วย

 

          "ฉันจะขโมยความสุขของเธอมาเป็นของฉัน เอ่อ..สรุปก็คือ เธอไม่มีความสุขแน่!"

 

          "นายขโมยความสุขฉันไป ฉันเลยไม่มีความสุขเหรอ? พูดอะไรของนายเนี่ย -O-"

 

          "ช่างเถอะ คุยกับคนโง่ยังไงก็ไม่เข้าใจอยู่ดี" พูดจบ หมอนั่นก็เดินขึ้นไปบนบ้านของตัวเองโดยที่มียัยบัทเทอร์ขานกกระยางโบกมืออยู่ไหวๆ เอ๊ะ เเล้วที่หมอนั่นพูดมันหมายถึงอะไร ฉันไม่ได้โง่นะ เเต่หมอนั่นพูดไม่รู้เรื่องต่างหาก -_-

 

          ฟุ่บ!

 

          วู้วว โซฟานุ่มดีจัง และที่นี่ก็น่าอยู่มากด้วย ถึงจะเป็นบ้านไม้หลังเล็กๆเเต่มันก็น่าอยู่มาก มีโซนนั่งเล่นเล็กๆ แล้วก็มีระเบียงหน้าบ้านไว้รับเเขก ประมาณบ้านหลังน้อยสำหรับผู้อาศัย 1 คน แต่มันก็ดันมีเตียงคู่นี่นะ -_-

  

          "เธอไปอาบน้ำก่อนสิ ดึกกว่านี้อากาศมันจะเย็นนะ" ร็อปเป้โพล่งขึ้นในขณะที่เขากำลังเดินสำรวจบ้านอยู่ แต่จะให้ฉันอาบน้ำก่อนเลยเหรอ? นี่พี่เค้าคิดไรป่ะเนี่ย เมื่อกี้ก็เข้าไปดูห้องน้ำด้วยกันมา ก็เห็นเเล้วว่าห้องน้ำเป็นเเบบไม่มีหลังคาเพื่อให้รับธรรมชาติเต็มๆ ง่ายต่อการแอบดู เอ๊ะ คิดจะเเอบดูฉันรึเปล่าเนี่ย -O-

 

          "ในใจเธอคิดอะไรอยู่นี่เดาไม่ยากเลยนะ -_-"

       

          "ฮะ? =_="

 

          "ก็มันออกมาทางสีหน้าหมดเลยน่ะสิ ฮ่ะๆ ^^" เอ๊ะจริงเหรอ? ฉันเป็นพวกอารมณ์ออกทางสีกน้าเหรอ? ฉันคิดอะไรอยู่พี่เค้าก็เดาออกหมดเลยสิ? โอ๊ย อับอาย />_<\

 

          "ฉันไม่ดูน้องสาวตัวเองอาบน้ำหรอก"

 

          เชื่อได้มากแค่ไหนอ่ะ..

 

          "ฮะๆ เธอนี่ดูออกง่ายจริงๆเลยนะ" ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? -O-  "งั้นฉันออกไปข้างนอก ไปคุยเล่นกับไอโอดีน โอเคมั้ย?"

 

          "ทำไมต้องคุยกับหมอนั่นด้วยอ่ะ คนอื่นมีตั้งเยอะ ไม่ต้องไปคุยกับหมอนั่นหรอก เดี๋ยวติดนิสัยไม่ดีๆจากหมอนั่นมา" นี่พูดความจริงเลยนะ -O-

 

          "เธอจะได้มั่นใจว่าฉันกับไอโอดีนจะไม่แอบดูเธอไง ^^" 

 

          "โอ๊ะ พี่ฉลาดมาก! สุดยอดด >O<" พี่ชายคนนี้น่ารักจริงๆเลย ถึงกับต้องยกนิ้วให้ >_<b

 

          "ฉันจะคุยเสียงดังๆให้เธอได้ยินแล้วกัน จะได้มั่นใจว่าฉันไม่แอบดู ^^" บริสุทธิ์ใจโคตร เริ่มจะซึ้งแล้วนะเนี่ย

 

          "ขอบคุณมากๆเลย งั้นไปอาบน้ำเเล้วนะ >_<" ฉันโค้งตัวให้พี่ชายคนใหม่ของฉันก่อนที่จะวิ่งเข้าห้องไปเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน วู้วว ไม่ได้เจอคนดีๆแบบนี้มานานเท่าไหร่เเล้วนะ

 

          ลั้ลลา >_< อาบน้ำอย่างมีความสุข อุ่นใจมีคนเฝ้า แต่พี่เขาเป็นคนใจดีและจริงใจจริงๆนะ แอบรู้สึกผิดที่ไปคิดระเเวงกับคนดีๆแบบนั้นได้ เออ.. แต่มันก็ไม่ผิดนี่นา เป็นผู้หญิงก็ต้องระวังแบบนี้น่ะถูกเเล้ว

 

          "ดึกๆนี่ก็หนาวเหมือนกันเนอะ ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลย -_-" อ๊ะ นั่นเสียงของตาบ้าหัวเเดงนั่นไม่ใช่เหรอ กำลังคุยกับพี่ชายฉันอยู่ใช่มั้ย

 

          "ฉันก็ยังไม่ได้อาบเหมือนกัน" เออนั่นสิ ยิ่งดึกยิ่งหนาว ต้องรีบๆอาบให้เสร็จแล้วให้พี่ร็อปเป้มาอาบบ้าง ฉันไม่อยากทำให้ใครต้องเป็นหวัดนะ -O-

 

          แต่รู้สึกดีจังที่มีคนมานั่งเฝ้าให้ รู้สึกเหมือนเป็นบุคคลสำคัญราวกับเจ้าหญิงในดินเเดนมหัศจรรย์ >_< (เพ้อ -_-)

 

          "ฉันอาบน้ำเสร็จเเล้ว \^O^/" ฉันเปิดประตูออกไปที่ระเบียงหน้าบ้าน แล้วก็เจอ..

 

          "โอ้ะ สวัสดีน้องสาวเพื่อน ^^" เปิดประตูออกมา สิ่งเเรกที่เห็นก็คือ ศัตรูของฉัน -_-

 

          "สวัสดีค่ะเพื่อนพี่ชาย -_-" ฉันทักทายตาบ้านั่นด้วยใบหน้าเอือมๆ เเล้วหันไปส่งยิ้มให้พี่ชายต่อ "คุณพี่ร็อปเป้ไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวเป็นหวัดเอา ^^"

 

          "นั่นสิ นี่ไอโอดีน ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ" พี่ร็อปเป้ลุกจากเก้าอี้ไม้เเล้วก้าวเท้าเข้าไปในบ้านช้าๆ ฉันก็เชิดหน้าเดินตามพี่ชายฉันเข้าไปสิ จะอยู่ข้างนอกอีกทำไม บ้านฉันไม่ต้อนรับคนหัวเเดง -O-

 

          "เฮ้ยัยเตี้ย หลบหน้าฉันทำไม ไม่กล้าสู้หน้าเหรอ?"  จึก! ฉันไม่ได้ป๊อดขนาดไม่กล้าสู้หน้าหมอนี่หรอกนะ ก็เเค่ไม่อยากสนทนาด้วยเท่านั้น แต่ให้ทำไงได้ล่ะ ตอนนี้ฉันกำลังโดนดูถูกอยู่ เพราะฉะนั้น..

 

          "มีอะไรก็ว่ามาสิ" ฉันกลับหลังหันด้วยความเร็วจนผมสะบัดปลิวอย่างสวยงาม ฉันค่อยๆหย่อนก้นสวยๆนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิมที่พี่ร้อปเป้เพิ่งนั่งไปเมื่อกี้ เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยให้สมกับมาดหญิงหยิ่งทรนง 

 

          "เชิดทำไม? ถ้าคิดว่าท่านั้นจะทำให้ฉันหลงรักเธอล่ะก็ เลิกทำซะเถอะ -_-"

 

          "ไม่ใช่ออย่างนั้นสักหน่อย! ทำไมนายชอบกวนประสาทฉันนัก? หรือว่ายังเคืองเรื่องกางเกงเพื่อนนายอยู่? เรื่องนั้นมันจบแล้วนะ ขอโทษก็ขอโทษไปแล้วด้วย" ใช่ๆ ที่หมอนี่ตามรังควานฉันทุกวันนี้อาจเป็นเพราะเรื่องนี้ก็ได้

 

          "ก็จริงที่มันจบเเล้ว ฉันคงไม่ชอบคนแบบเธอมั้ง เห็นเพื่อนเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ โยนนั่นโยนนี่ให้เพื่อนจนเพื่อนเดือดร้อน"

 

          "ก็บอกว่าขอโทษเเล้วไง เพื่อนฉันกับเพื่อนนายตอนนี้ก็แฮปปี้ดี ลองคิดดูดีๆ เราก็เหมือนกามเทพเลยนะที่ทำให้สองคนนั้นได้เจอกัน" ฉันว่ามันเป็นพรหมลิขิตแน่ๆ ฟ้าลิขิตให้ฉันก่อกวนชาวบ้านแล้วเอาเพื่อนไปเป็นเเพะรับบาป หลังจากนั้นเขาทั้งสองก็รักกันมุ้งมิ้ง >_<

 

          "เหรอ -_-" 

 

          "ทำไมทำหน้าเหมือนโดนยาเบื่อหนูมาแบบนั้นล่ะ เถียงไม่ออกล่ะสิ? ฮ่าๆ ^O^"

 

          "มันก็จริงที่เรื่องมันจบไปแล้ว เเต่ฉันยังข้องใจอยู่ มีบางอย่างที่อยากถามเเต่ก็ไม่ได้ถามสักที" จู่ๆหมอนี่ก็เข้าสู้โหมดจริงจัง จะถามเรื่องอะไรฉันก็ไม่รู้ทั้งนั้นเเหละ -_-

 

         "ถ้าฉันตอบได้ก็จะตอบเเล้วกัน"

 

         "ที่จูบกันวันนั้นน่ะ..รู้สึกยังไงบ้าง?" หมอนั่นโน้มตัวมากระซฺบที่ข้างหูฉันอย่างไวแทบไม่ทันได้ตั้งตัว ถามเรื่องอะไรนะ? จูบเหรอ? 

 

          "นี่นาย!!" ฉันลุกขึ้นพรวดเเล้วยกมือขึ้นเตรียมจะฟาดไปที่ใบหน้าขาวๆของหมอนั่น ทำไมหมอนี่ถึงเอาเรื่องน่าอายแบบนี้มาพูด ไม่คิดว่าจะมีคนได้ยินหรือเห็นบ้างรึไง!

 

          "เอามือลงก่อนเถอะน่า กล้องมีทุกที่เลยนะ ^^" ประโยคสุดท้ายหมอนั่นพูดเบามาก แต่ฉันได้ยินชัดทุกคำ เขาเอาเรื่องกล้องมาขู่จนทำให้ฉันต้องนั่งลงที่เดิม ฮึ่ยย!

 

          "นายแกล้งฉันเพื่ออะไร? มีความสุขมากเหรอ"

 

          "ตอนเเรกแค้น ก็เลยเเกล้ง" หมอนั่นเอนตัวไปพิงที่พนักพิงพลางกอดอกเเล้วเงยหน้ามองดูท้องฟ้า

 

          "ฉันไปทำอะไรให้นายเเค้นไม่ทราบ"

 

          "ก็เรื่องที่เธอ.." หมอนั่นเงียบไปสักพัก "ทำลิ้นฉันเกือบขาดไง ^^" ประโยคนั้นเขาไม่ได้เปล่งเสียงออกมา แต่ฉันอ่านปากเขาได้!

 

          "ไอ โอ ดีนน! ฉันไม่ทนแล้วนะ!" ว้ากกก เอามีดมา! ฉันจะฆ่าหมอนี่เเล้ว >O< ฉันทนไม่ไหวถึงกับต้องตะโกนออกมาดังๆแล้วลุกขึ้นพรวด ฉันจะกลายเป็นเดอะฮัคมนุษย์ยักษ์สีเขียวเเล้วนะ! โฮกกกกก

 

          "ชู่! เงียบๆสิ ทำไมชอบเสียงดังนักฮะ?"

 

          "ก็นายมัน.."

 

          "ไอโอดีนคะ เข้าบ้านได้เเล้ว อากาศเริ่มเย็นเเล้วนะ ฉันไม่อยากให้นายเป็นหวัดน่ะ >O<" บัทเทอร์ยื่นหน้าออกมาจากหน้าต่างแล้วทำเสียงดี๊ด๊าเรียกตาบ้านี่กลับบ้าน นี่ยัยนี่เป็นภรรยาของหมอนี่ตั้งเเต่เมื่อไหร่ ทำหน้าที่ได้ดีเชียว =_=

 

          "ฉันจะไปเดี่ยวนี้เเหละ~ ^O^//" หมอนั่นลุกขึ้นเเล้วโบกมือส่งให้ยัยบัทเทอร์นางเเบบขานกกระยางนั่น "แล้วเจอกันใหม่นะ ทิงเจอร์ ^^" จบประโยคนั้น เขาก็เดินลงไปทันที 

 

         "ไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีกนะ!!" โอ๊ย! อยากจะกรีดร้องออกมาเป็นภาษาคาราโอเกะ ทำไมหมอนี่ถึงกวนประสาทฉันได้มากถึงขนาดนี้ เกิดมาไม่เคยเจอใครเเย่เท่านี้มาก่อนเลย! ตอนเเรกก็กะว่าจะรักรายการนี่เเล้วนะ หลังๆมาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าจะรักดีหรือเปล่า เพราะในรายการบ้านี่ดันมีตาบ้าหัวเเดงนิสัยประหลาดนี่สิ ไม่อยากอยู่ที่นี่เเล้วอ่ะ คนสวยอยากกลับบ้าน TTOTT 

 

          ปึง!

 

          ฉันปิดประตูดังปึงจนบ้านเเทบถล่ม ก็มันน่าโมโหอ้ะ! คนอะไรก็ไม่รู้ หน้าตาแย่ไม่พอยังมี นิสัยไม่น่าคบอีก แบบนี้ต้องหาปืนมายิงทิ้งซะ โมโห! -_-

 

           

 

          "แน่ใจนะว่าจะนอนข้างนอก?"

 

          เวลามันช่างผ่านไปไวจัง เผลอแป๊บเดียวก็เที่ยงคืนกว่าเเล้ว พี่ชายก็อาสาจะนอนข้างนอก โซฟาก็อันเล็กนิดเดียวอีก นอนทีงี้ขาเลยไปนอกบ้านนู่น น่าสงสารจัง :(

 

          "อื้ม ถ้าฉันนอนในห้อง เธอก็นอนไม่หลับหรอก ^^" 

 

          "เอ่อ..มันก็จริงอ่ะ เเต่ข้างนอกมันหนาวนะ -O-" ทำเป็นใจกล้าชวนให้เขาเข้าไปในห้อง เเต่ที่จริงเเล้วในใจก็หวั่นๆอยู่เหอะ ก็มันเกรงใจนี่นา พี่เขาออกจะดีกับฉันขนาดนี้เเถมยังนอนนอกห้องเพื่อฉันอีก ให้ทำยังไงอ่ะ รู้สึกไม่ค่อยดีเลยแฮะ

   

          "ไม่ต้องทำหน้าลำบากใจขนาดนั้นก็ได้"

 

          "เอาอีกเเล้วเหรอ? ฉันทำหน้าเเบบนั้นอีกเเล้วเหรอ? -_-" แย่จริง ใครสร้างใบหน้าเเบบนี้มาให้ฉันเนี่ย

 

          "ฮ่าๆ เธอไปนอนเถอะ ฉันว่าฉันอุ่นเเล้วนะ เธอเเบ่งผ้าห่มให้ฉันตั้ง 3 ผืนแหนะ ^^" 

 

          "อา..นั่นสิ" เอ่อ..ตอนนี้ในห้องนอนเหลือผ้าห่มผืนเดียวเเล้วล่ะ เป็นผืนบางๆด้วย ก็ไม่รู้จะตอบเเทนยังไงดี ก็เลยแบ่งผ้าห่มให้ ยังไงในห้องมันก็ต้องอุ่นกว่าข้างนอกอยู่เเล้ว

 

          "เธอไปนอนได้เเล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ทันนะ"

 

          "เอ้อจริงด้วย พรุ่งนี้ต้องตื่น 6 โมงนี่นา งั้นฝันดีนะ ฉันจะปิดไฟให้ ^^"

 

          "อื้ม ฝันดี ^^" ฉันเดินไปปิดไฟให้พี่ร็อปเป้เเล้วค่อยๆเปิดประตูเข้าห้องของตัวเองไปเงียบๆ ทำตัวเหมือนโจรเลยว่างั้นเหอะ -_-

 

          สุดท้ายฉันก็ได้นอนบนเตียงใหญ่ๆคนเดียว ส่วนพี่ชายคนแมนก็นอนข้างนอก ที่จริงก็อยากแบ่งเตียงให้ครึ่งนึงนะ เเต่ไม่เอาดีกว่า มันแปลกเวลานอนกับชายแปลกหน้านี่ ใครๆก็เป็นทั้งนั้นเเหละ คนเดียวที่ฉันสามารถนอนด้วยได้ทั้งคืนแบบหลับสนิทนอนเต็มตื่นก็คือพ่อ ถ้าเป็นคนอื่นนอกจากครอบครัวก็มีอยู่คนนึง อดีตคนรักที่เมื่อก่อนเป็นคนดีมาก.. เอ๊ะ นี่บอกตรงนี้เลยนะว่าไม่ได้มีอะไรกันอย่างเเน่นอน ฉันยังสดและใสใสน่ารักปุอิ้งมาก อย่างมากก็เเค่นอนกอดกัน หลังจากคืนนั้นเขาก็เริ่มรุกขึ้นเรื่อยๆ และมันน่ากลัวมาก.. โอ๊ย คิดเเล้วสยอง เพราะเขาทำแบบนั้นฉันถึงเกลียดชายแปลกหน้าทุกคนไง ยี๊ ชอบใช้กำลังรังเเกผู้ที่อ่อนแอกว่า ก็สมควรเเล้วที่ฉันจะเลิกคบน่ะ >_<

 

          พักเรื่องอดีตเเล้วเรามานอนกันดีกว่า..