Overnight คืนนี้กับ 4 หัวใจของยัยวายร้าย

     

 มื้อค่ำ

 

          และเเล้วเวลาก็ผ่านไปอย่างไม่รอช้า

 

          'การ์ดใบสุดท้าย ถูกค้นพบแล้ว' 

 

          "ฮะ!! ว่าไงนะ!!" ฉันเบิกตาโพลงแล้วหันขวับไปทางลำโพงที่อยู่ใกล้ๆแถวนั้นทันที นี่หมายความว่าภารกิจหาการ์ดเสร็จเเล้วงั้นเหรอ? ที่ยอมตัวเปียกนี่เพื่ออะไรกัน? ดีนะที่ทีมงานเอาเสื้อมาเปลี่ยนให้ ไม่งั้นได้ตัวเปียกเป็นปอดบวมตายแน่ๆ =_= แต่เดี๋ยวก่อนนะ การ์ดใบสุดท้ายหาเจอแล้ว งั้นก็หมายความว่าจะมีอีก 4 คนที่ไม่ได้การ์ด และ 1 ใน 4 คนที่ไม่มีการ์ดนั่นก็คือฉันเอง โอ๊ยย!! ไม่อยากเป็นคนส่วนน้อยที่ไม่มีการ์ดเลยอ้ะ เพราะไอ้บ้าไอโอดีนตัวซวยนั่นคนเดียวเเท้ๆ ทำไมฉันถึงไม่รีบเก็บการ์ดนั่นมาเนี่ย!! >O<

 

          'และภารกิจของทุกคนจะได้รับจากตากล้องประจำตัวนะจ้ะ ขอให้โชคดีอยู่รอดจนจบภารกิจนะคร้าบบบบ ^O^'

 

          สิ้นเสียงหล่อๆของพี่เอเท่านั้น ตากล้องก็ยื่นแผ่นกระดาษหนึ่งใบมาให้ นี่คงจะเป็นภารกิจต่อไปสินะ ทำไมมันถึงได้เหนื่อยขนาดนี้เนี่ย ไม่มีเบรกพักบ้างหรือไง นี่คนนะไม่ใช่เครื่องจักร หรือว่าฉันต้องต้องทำอย่างนี้ตลอดทั้งวัน แบบนีทิงเจอร์ตายแน่ๆ ฉันไม่ได้มีแรงเยอะเหมือนยัยโนเกียนะ ขอน้ำให้ฉันกินตอนนี้ก็ยังดีอ่ะ จะเป็นลมอยู่เเล้ว TOT

 

          "อาหารสุดหรูด้วยมือของคุณเอง ตามหาวัตถุดิบในการสร้างสรรค์มื้อเย็นของคุณ" ฉันอ่านข้อความในกระดาษเเผ่นนั้นช้าๆ 'สร้างสรรค์มือเย็น' งั้นเหรอ ฉันทวนมันอีกครั้งให้แน่ใจ เอ่อ...นี่จะให้ฉันทำมื้อเย็นกินเองเหรอ ฉันทำอาหารไม่เป็นเลยนะแม่เจ้า! หุงข้าวยังหุงไม่เป็นแล้วฉันจะเอาอะไรไปกินเนี่ย นี่ต้องเป็นบทลงโทษของเเม่เเน่ๆเลย หลอกให้ฉันมาทำความดีออกสื่อ ทำความดีบ้าบออะไรล่ะ โดนทำร้ายร่างกายล่ะสิไม่ว่า กล้ามเนื้อฉันพังหมดเเล้วนะ ฮือออ TOT

 

          ฟึ่บบ

 

          โอ๊ะ มีกระดาษแผ่นนึงหล่นลงไปที่พื้น ไม่เห็นรู้มาก่อนเลยว่ามีกระดาษแผ่นนี้ติดมาด้วย นั่นอาจจะเป็นตัวช่วยฉันในการทำภารกิจนี้ก็ได้ ทางทีมงานเขาอาจจะรู้ก็ได้ว่าฉันไม่มีความสามารถในการทำอาหารก็เลยให้คำใบ้เพิ่มเติม รายการนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายนี่นา ฮี่ฮี่ ฉันก้มลงเก็บกระดาษบางๆนั่นขึ้นมาดู มันจะเป็นอะไรกันน้า อาจจะบอกทางไปตลาดก็ได้ ^O^

 

          "เอิ่ม... -_-" มันไม่เป็นอย่างฝัน นี่มันจดหมายสาปเเช่งให้ไปเกิดไวๆชัดๆ รายการนี่ไม่สงสารผู้เล่นตัวน้อยๆอย่างฉันเลยเหรอ นึกว่าจะได้แผนที่ชี้ทางไปตลาด แต่กลับได้แผนที่ชี้ทางไปนรกซะงั้น โฮกกกกก เริ่มอยากกลับบ้านเเล้วนะ TOT

 

          ฉันยื่นแผ่นกระดาษนั่นให้กล้องดูเเล้วทำหน้าเอือม กระดาษนั่นก็คือแผนที่นำทางไปสู่สุขติ ฉันต้องเดินทางเข้าป่าเพื่อหาวัตถุดิบจากที่นั่น ในกระดาษแผ่นนี้เขียนว่ามีเวลา 2 ชั่วโมงในการหา พอเราได้วัตถุดิบมาแล้ว ให้เดินทางไปยังบ้านพักกลางป่าตามที่แผนที่บอกไว้ ที่นั่นคือที่เราจะต้องทำอาหารมื้อเย็นและนอนกันที่นั่น แล้วจะเอาเสื้อผ้าไปกองไว้ที่บ้านใหญ่ Overnight หลังนั้นเพื่อ? -_-

 

          "นี่เป็นภารกิจที่ยากมาก ต้องเดินและต้องหา ฉันยิ่งไม่มีเซ๊นส์เรื่องการทำอาหารอยู่ด้วย คงต้องตายที่นี่เเล้วล่ะ แม่คะ เตรียมใส่ชุดดำได้เลย =_=" ฉันหันไปสั่งเสียใส่กล้องน้อยๆนั่น หวังว่าเเม่จะดูอยู่เเละเกิดความสงสารในบัดดล จะได้ขี่ฮอล์มารับลูกสาวผู้โชคร้ายคนนี้ นี่มันรายการนอนค้างคืนกับคนดังที่หญิงสาวทุกคนใฝ่ฝันแน่หรือ ฉันว่าไม่จริงอ่ะ นี่มันทำร้ายกันชัดๆ ทรมานเหลือเกินนน TOT

 

          ณ ป่าอันกว้างใหญ่

 

          ในที่สุดฉันก็เดินทางมาถึงป่าอันกว้างใหญ่ไพศาลนี่แล้ว ที่นี่มันดินแดนอะไรกันเนี่ย ทำไมถึงได้มีพื้นที่้เยอะขนาดนี้ รายการนี้เรตติ้งต้องดีมากแน่ๆ ไม่งั้นคงไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อพื้นที่เเห่งนี้ได้หรอก ฉันอยากจะรวยเหมือนรายการนี้จัง T^T

 

          แซ่ด แซ่ด

 

          "เอ่อ..ถ้าเลี้ยวขวาตรงนี้อีก 4 กิโลก็จะถึงบ้านพักสินะ งั้นเราเลี้ยวซ้ายไปหาของก่อนดีมั้ย" เอ๊ะ เสียงเเบ๊วๆแบบนี้มันคุ้นๆนะ 

 

          "โอ๊ะ ดินสอ เธอก็เพิ่งมาถึงเหรอ" ฉันรีบเดินเข้าไปหายัยเพื่อนทันที เกือบลืมไปเลยว่ายัยนี่ก็อยู่ที่นี่ด้วย แต่ยัยนี่ท่าทางบอบบางและอ่อนแอกว่าฉันเป็นสิบขุม ทำไมยัยนี่ถึงเดินทางมาถึงที่นี่อย่างชิวๆแบบไม่มีเหงื่อสักหยดล่ะ หรือว่าที่จริงเเล้วฉันอ่อนเเอกว่ายัยนี่ ไม่นะ! รับไม่ได้เด็ดขาด!! 

 

          "อ้าวทิงเจอร์ หน้าเธอดูซีดๆนะ เป็นอะไรรึเปล่า?" เอ๊ะ หน้าฉันซีดเหรอ? ฉันไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย แค่หิวน้ำนิดหน่อยเท่านั้นเอง แต่ทำไมต้องให้คนอ่อนแอมาคอยเป็นห่วงฉันด้วยล่ะ รับไม่ได้อีกแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงฉันได้มั้ย ฉันไม่อยากอ่อนแอในสายตาใครอ้ะ >O<

 

          "ไม่รู้สิ สงสัยจะใช้พลังมากกว่าปกตินิดหน่อย เธอไม่เหนื่อยเหรอดินสอ =_="

 

          "ก็นิดหน่อย แต่การ์ดที่หามันได้มาไม่ยากน่ะ ก็เลยไม่ต้องใช้เเรงมาก นี่ทิงเจอร์ เหงื่อเธอออกมากไปแล้วนะ กินน้ำหน่อยมั้ย?" ยัยดินสอทำหน้าตกใจพลางยื่นขวดน้้ำมาให้ฉัน ขอบคุณมากจริงๆ จะได้กินน้ำซักที T^T ฮือๆ ยัยนี่พูดแบบนี้เเสดงว่าหาการ์ดเจอเเล้วสินะ ขนาดยัยนี่เป็นคนที่อ่อนแอที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมายังหาการ์ดเจอได้ด้วยตัวเองเลยอ่ะ ทำไมฉันถึงหาไม่ได้ล่ะ TOT 

 

          "ขอบคุณมาก เริ่มรู้สึกดีขึ้นมาเเล้วล่ะ -_-" ฉันยื่นขวดน้ำที่เหลืออยู่น้อยนิดส่งคืนให้เจ้าของ เอิ่ม..ตอนเเรกมันก็เต็มขวดนะ พอฉันกระเดือกมันลงคอเท่านั้นเเหละ เกือบหมดเลย

 

          "ฉันว่าเธอเก็บมันไว้เถอะ -_-" นั่นสิ จะส่งคืนยัยนั่นทำไม -_-

 

          "เอ้อ ดินสอ เธอมีการ์ดเเล้วใช่มั้ย?"

 

          "ใช่ แต่ฉันไม่ได้หามันด้วยตัวเองหรอกนะ ตอนแรกก็หาๆอยู่แล้วมันไม่เจอ ฉันก็เดินหาไปเรื่อยจนไปเจอพี่กัปตัน พี่เค้ามีการ์ดอยู่ 3 ใบก็เลยให้ฉันมาใบนึง อึ้งมากก! แต่ก็ดีเเล้วล่ะ >_<" 

 

          "3 ใบ!! หาเจอได้ยังไงตั้ง 3 ใบ นี่มันอัจฉริยะชัดๆ! แค่คำใบ้คำเดียวฉันยังต้องใช้เวลาตั้งเกือบชั่วโมงเลยนะ -O- " ฉันเอะอะเสียงดังใส่หน้ายัยดินสอ เฮ้ย เจ้าบ้ากัปตันนั่นเก่งยิ่งกว่าไอสไตน์อีกนะ ฉันน่าจะเดินๆอยู่เเล้วไปเจอหมอนั่นบ้างนะ หมอนั่นอาจจะเเจกการ์ดฟรีให้ก็ได้=_=

 

          "นั่นสิหาได้ยังไงตั้ง 3 ใบ ฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าคำใบ้ของตัวเองหมายความว่าไง นี่ทิงเจอร์ เธอก็ได้การ์ดมาใช่มั้ย ^^" ยัยดินสอยิ้มหวานให้ฉันอย่างน่ารัก ยัยนี่ประเมินฉันสูงไปหรือเปล่า ฉันไม่มีความสามารถขนาดนั้นหรอก ยิ่งคิดยิ่งเจ็บปวดหัวใจอ้ะ T^T

 

          "ไม่อ่ะ ฉันโดนแย่งไปต่อหน้าต่อตา"

 

          "ใครแย่งเธอ!! แบบนี้ยอมไม่ได้เลยนะ!" ยัยนั่นพุ่งเข้ามาเขย่าตัวฉันอย่างกับยาหลังอาหาร เฮ้ การ์ดฉันหายนะ ไม่ใช่การ์ดเธอหายสักหน่อย ทำไมต้องเดือดร้อนขนาดนี้ด้วย -O-

 

          "นี่ๆ พอก่อน ฉันจะเวียนหัวตายอยู่เเล้ว =_=" 

 

          "ขอโทษ คือฉันอินมากไปหน่อย ก็เป็นห่วงเธอนี่นา ปล่อยให้โดนแย่งเเบบนี้ได้ยังไง :(" ยัยนี่ชอบทำหน้าแอ๊บเเบ๊วอยู่เรื่อย เห็นเเล้วเกิดอาหารหมั่นเขี้ยวอยากจะเคี้ยวยัยนี่ทั้งหัวเลย เอ๊ะ แล้วทำไมฉันถึงมีความรู้สึกแบบนี้กับเพศเดียวกันล่ะ นี่ฉันเป็นเลสเบี้ยนเหรอ? O_O

 

          "ยังไงฉันก็จะเอามันกลับคืนมาให้ได้!"

 

          "เยี่ยม!! เอ้อ ฉันได้ข่าวมาว่าร็อคเค้ามีแผนจะแย่งการ์ดในช่วงที่เรากำลังหาของอยู่เหมือนกัน ฉันคงต้องซ่อนการ์ดไว้ดีๆเเล้วล่ะ เธอก็ระวังตัวด้วยนะ" สมเเล้วที่เป็นหมอนั่น นับถือเลยจริงๆ =_=

 

          "อื้ม ฉันว่าฉันไปหาของก่อนดีกว่า แล้วเจอกันนะ ^O^"

 

          "เเล้วเจอกันน ^O^" หลังจากจบบทสนทนาที่น่ารักระหว่างสาวสวยสองคนเเล้ว เราทั้งสองก็เเยกย้ายออกตามหาวัตถุที่จะนำมาปรุงเป็นมื้อเย็นของวันนี้ จะว่าไปเราจะเเยกทางกันทำไม ฉันจะให้ยัยนั่นช่วยหาก็ได้นี่นา บางทียัยนั่นอาจจะรู้เรื่องพวกนี้เป็นอย่างดีก็ได้ โอ๊ย ทำตัวโง่อีกเเล้ว เบื่อตัวเองโคตรเลยจุดจุดนี้! >O<

 

          เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมง..

 

          เหลืออีก 1 ชั่วโมงในการหา แล้วฉันต้องเดินทางไปที่บ้านพักบ้าบออะไรนั่นอีก ในกระเป๋าสะพายตอนนี้มีเพียงเเค่ผลไม้อะไรก็ไม่รู้สีเเดงๆ กับเห็ดที่ขึ้นตามท่อนไม้ไปเรื่อย ให้ตายเถอะฉันไม่ยอมเอามันเข้าปากเด็ดขาด สรุปมื้อเย็นฉันต้องกินอะไรงั้นเหรอ? เห็ดต้มใส่ผลไม้สีเเดง? เมนูบ้าะไรเนี่ย!! ที่นี่มีไข่ไก่มั้ยฮะ ฉันจะทำไข่ต้มเเล้วนะ TOT

 

         "โอ๊ยย!!ที่นี่มีเเต่ต้นไม้ ให้ฉันกินผัดต้นไม้ดีมั้ยเนี่ยย!! >O<"

 

          "เธอนี่เสียงเเหลมปวดไส้ติ่งชะมัด หาไม่เจอก็อย่าบ่นได้มั้ย หนวกหู!"

 

          "แล้วใครใช้ให้เธอมาฟังฉันบ่นยะ!" รู้สึกว่าทางข้างหน้าจะมีคนทะเลาะกันนะ จะหลีกเลี่ยงหรือแอบฟังดี แต่แอบดูนิดหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ใครกันนะที่มาทะเลาะกันต่อหน้าตากล้อง ไม่อายผู้ชมทางบ้านที่กำลังดูอยู่หรือไงนะ ต๊ายย ช่างกล้า หน้าไม่อายจริงๆ >O<

 

          แซ่ด แซ่ด

 

          ฉันค่อยแทรกตัวผ่านพุ่มไม้เเละนั่งยองๆมองดูคนสองคนทะเลาะกัน เอ๊ะ นั่นมันยัยคุณหนูกล่องเเก้วกล่องคำกับยัยนางแบบหุ่นดีบัทเทอร์นี่นา นี่คงเป็นคู่กัดที่น่าดูที่สุดของรายการนี้ ดูท่าทางจะเเรงทั้งคู่เลยนะเนี่ย คิกๆ สะใจจังที่มีคนประพฤติตัวไม่เหมาะสมให้ผู้ชมทางบ้านได้รับรู้ พวกนี้ต้องเป็นขี้ปากคนข้างนอกแหงมๆ แบบนี้ต้องมีเพจเเอนตี้ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ดเเน่ๆ เอ๊ะ เเล้วนี่ฉันมานั่งสะใจอะไรเนี่ย แต่นี่มันก็นิสัยพื้นฐานของคนทั่วไปที่อดสอดรู้ไม่ได้เวลามีคนทะเลาะกัน เอ่อ..แต่ที่ฉันมานั่งแอบดูชาวบ้านทะเลาะกันมันก็ไม่สมควรนี่เนอะ ออกไปหาของต่อก่อนที่เวลาจะหมดดีกว่า =_=

 

          "ที่เธอติดตามฉันแบบนี้เพราะคิดจะเเย่งการ์ดฉันใช่มั้ย ฉันไม่มีการ์ดให้เธอแย่งหรอก เพราะฉะนั้นออกไปจากตรงนี้ซะ!" กล่องแก้วยืนชี้หน้าด่ายัยบัทเทอร์เสียงดัง ทำไมถึงได้กล้าขนาดนั้น ยัยนั่นเป็นถึงนางแบบเลยเชียวนะ นับถือจริงๆ -O-

 

          "นี่ อย่าไร้สาระได้มั้ย ฉันเเค่มาหาของทำอาหารก็เท่านั้น ถ้าไม่ชอบฉันมากก็ไปให้พ้นๆเลยสิ ฉันเริ่มจะเบื่อเสียงเเหลมๆของเธอเเล้วนะ" บัทเทอร์ยืนกอดอกและจิกตาใส่ยัยกล่องคำอะไรนั่น ขนาดบัทเทอร์ยืนหย่อนขาข้างหนึ่ง หัวยัยกล่องคำยังอยู่เเค่คอยัยบัทเทอร์เลย เเล้วถ้ายืนตัวตรงจะขนาดไหนล่ะเนี่ย -O- หุ่นดีสุดยอดด

 

          ฟึ่บบ!!

 

          "โอ๊ยยย >O<" จู่ๆลุงตากล้องก็เขยิบเข้าใกล้ฉันเกินไปจนฉันหลุดออกมาจากพุ่มไม้หนาๆนั่น หัวทิ่มกับพื้นดินเลยเนี่ย อี๊ หัวฉันมีเเต่เศษดินเต็มไปหมด สกปรกชะมัด ฉันเกลียดตาลุงบ้านั่นเเล้วนะ!! TOT

 

          พั่บ พั่บ

 

          ฉันค่อยๆปัดฝุ่นออกจากตัวก่อนจะเงยหน้ามองดูสถาณการณ์ตรงหน้า ยัยสองคนนั่นจ้องที่ฉันเป็นจุดเดียว มองอะไรไม่ทราบ ไม่เคยเห็นคนสวยหกล้มหัวทิ่มพื้นรึไง? ทำไมต้องชักสีหน้าใส่ฉันด้วยเนี่ย เอ๊ะ หรือว่าที่มองเพราะคิดว่าฉันแอบฟังบทสทนาอันไร้สาระปัญญาออ่อนของพวกหล่อน ฉันไม่ได้ไร้มารยาขนาดนั้นนะ (เหรอออ)

 

          "เฮ้ พวกเธอทั้งสองคนก็กำลังหาวัตถุดิบอยู่สินะ ฉันก็หาเหมือนกัน ^^" ยิ้มเสเเสร้งแกล้งทำหรอกย่ะ! นี่ห่วงภาพพจน์ของตัวเองหรอกนะถึงได้ยอมพูดด้วยดีๆ หน้าตาเเต่ละคนไม่ต้อนรับฉันเลยเเม้เเต่น้อย เชอะชิชะ อย่าคิดว่าเป็นคนสวยดูดีแล้วจะจองหองใส่คนอื่นได้นะยะ! 

 

          "เเล้วไปทำอะไรที่พื้น? หาตัวด้วงเหรอ?" เอ๊ะยัยนางแบบนี่ยังไง! หน้าตาดีหุ่นสวยแต่ปากเสียไม่เข้ากับใบหน้าเลยซักนิด นี่ทางรายการเค้าเลือกคนยังไงเข้ามาถึงได้ปากร้ายกันทุกคน เอ๊ะ หรือว่ารายการนี้ที่เรตติ้งดีเพราะเลือกคนแบบนี้เข้ามาอยู่ จะว่าฉันก็เป็นพวกแบบนี้ไม่ใช่เหรอ ไม่หรอก ฉันเป็นพวกไม่หาเรื่องใครก่อนนะ ไม่ใช่ๆ ฉันไม่ใช่คนเเบบเดียวกับยัยพวกนี้ =_=//

 

          "ก็ดีนะ มีโปรตีน สนใจจะกินด้วยกันมั้ยล่ะ?"

 

          "ยี๊ คนอะไรเนี่ย!! สกปรกชะมัด!" ยัยกล่องเเก้วกล่องคำรีบเร่งเสียงสูงแล้วเดินจากไปทันที ยัยนี่รับประทานนกหวีดเป็นอาหารว่างเรอะ เสียงแหลมเเสบกระเพาะเป็นบ้า แค่ได้ยินว่าจะกินด้วงเเค่นี้ทำเป็นรับไม่ได้ โถอีคุณหนู อย่าให้เจอข้างนอกนะ เเม่จะด่าให้อยากเกิดไปเป็นด้วงเลย!!

 

          "อยากกินก็กินไปคนเดียวเถอะ =_=" ยัยบัทเทอร์ก็เดินจากไปอีกคน พวกไฮโซนี่น้าทิฐิสูงจริง ลดตัวลงมากินของต่ำๆหน่อยก็ไม่ได้ เอ๊ะ เเต่ฉันก็ไม่ยอมกินด้วงเหมือนกันนะ >O<

 

          ค้นหา

 

          ตามหา

 

          เสาะหา!!

 

          ไม่เจอ... ไม่เจออะไรสักอย่างที่คิดว่าจะกินมันลงไปได้ เจอเเหล่งอาหารเเต่อาหารไม่มี เจอต้นไผ่เยอะเเยะแต่ไม่มีหน่อ เพราะหน่อถูกคนที่ผ่านมาก่อนเก็บไปหมดแล้ว โคตรเสียใจจนอยากร้องไห้เป็นภาษาแรกเกิดเลยบอกตรงๆ กลับไปเรียนวิธีการอยู่รอดในป่าในคาบลูกเสือตอนนี้จะทันมั้ยเนี่ย 

 

          1 ชั่วโมงผ่านไป..

 

          'ขณะนี้หมดในเวลาการทำภารกิจแล้ว ขอให้ทุกคนมารวมตัวที่บ้านพักกลางป่า Overnight ด้วยค่ะ'

 

          "ฮะ!! นี่ครบ 1 ชั่วโมงเเล้วเหรอ?? เวลามันเดินไวจนแทบช็อค นี่ยังหาของที่กินมาไม่ได้เลยนะ -O-" โฮกกกก!! ฉันต้องตายเพราะอดอยากกลางรายการบ้านี้แน่ ชีวิตตอนนี้มันอัปยศเหลือเกิน ที่เคยอยู่อย่างสุขสบายมีคนรับใช้ตลอด 24 ชั่วโมงกับตอนนี้มันช่างแตกต่าง ทำไมต้องมาเดินป่าหาของกินเหมือนละครบู๊ช่อง 7 สีทีวี 7 แสงแบบนี้ด้วย ไม่อาวว อยากกลับบ้าน TOT 

 

          บ่นไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา ต้องใช้ชีวิตของวันนี้ให้คุ้มค่าแล้วนอนหลับซะ ตื่นมาอีกทีหวังว่าจะได้พบกับวันใหม่และภารกิจที่โหดน้อยลงกว่านี้ สงสัยคงต้องต้มเห็ดเน่าใส่ผลไม้สีเเดงนี่ลงไปจริงๆแล้วล่ะ ให้ตายเถอะ เกิดมาไม่เคยลำบากขนาดนี้มาก่อนเลยนะ แม่ที่นั่งดูฉันบนหน้าจอโทรทัศน์คงหัวเราะสะใจจนกามค้างเข้าโรงบาลไปแล้ว แม่ให้ฉันมาทำอะไรที่รายการนี้เนี่ย จุดประสงค์คืออะไรกันแน่ TOT

 

           "อ้าวทิงเจอร์ รู้สึกว่าจะมีเเค่เราที่มาถึงนะ ^^" กัปตันยิ้มทักทายอย่างเป็นมิตรทันทีที่ฉันก้าวเท้าเข้ามาในบ้าน

 

          "นั่นสิ ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นนะ =_=" พวกที่เหลือไปไหนกันน่ะ แอบเก็บของในป่ากันอยู่ใช่มั้ย นี่มันโกงเวลาชัดๆ! แบบนี้ต้องตัดสิทธิ์! กรรมการ กรรมการ!! ตัดสิทธิ์พวกเค้าเดี๋ยวนี้! >O<

 

          ตึกตึก

 

          โอ๊ะ รู้สึกจะมีบุคคลที่สามที่สี่ก้าวเท้าเข้ามาในบ้านเเล้ว และคนคนนั้นก็เป็นบุคคลที่น่ากลัวที่สุดในรายการนี้ เค้าคนนั้นคือร็อค หน้าร็อคสมชื่อจริงๆ -_- และที่ตามมาติดๆก็คือยัยกล่องเเก้วที่สะบัดผมสีทองของเธอที่เข้ามาในบ้านอย่างมั่น อี๊ หมั่นไส้ยัยบ้านี่ชะมัด เมื่อไหร่จะเลิกทำตัวน่าหมั่นไส้แบบนี้สักที ฉันอยากให้รายการนี้จัดกิจกรรมไถนาจริงๆ อยากเห็นยัยนี่ไถนากลางทุ่งชะมัด

 

          "โอ๊ย เหนื่อยอ่ะ >_<" อ๊ะ นั่นมันยัยดินสอนี่นา เพื่อนฉันมาแล้ว >O<

 

          "ไหวรึเปล่า นั่งลงก่อนสิ" ฉันรีบเข้าไปพยุงตัวดินสอทันทีที่เห็นยัยนั่นเข้ามา ยัยนี้ไปทำอะไรมาทำไมถึงหอบแฮกๆแบบนี้ ไล่จับควายมาเรอะ -O-

 

          "ไปทำอะไรมาน่ะ?" ฉันพายัยดินสอมานั่งที่โซฟาแล้วโบกมือพัดให้ยัยนั่น ทำอย่างกับว่ามันจะทำให้ยัยนี่รู้สึกดีขึ้นงั้นเเหละ =_=

 

          "เมื่อกี้..ฉันวิ่งหนีร็อคมา...เค้า..จะขโมยการ์ดฉันอ่ะ -O-" 

 

          "ทีหลังก็เก็บมันไว้ดีๆล่ะ อย่าให้ฉันเห็นมันอีก -_-+" ตาบ้าร็อคนั่นส่งสายตาโหดมาทางยัยดินสอจนยัยนี่ต้องก้มหน้า รู้สึกว่านยัยนี่จะเจอศึกหนักนะ คิดภาพตอนที่หมอนี่วิ่งไล่ดินสอออกเลยอ่ะ น่ากลัวฝุดๆ -O-

 

          "อ้าว มากันหมดเเล้วเหรอ" คนต่อมาก็คือร็อปเป้นั่นเอง ผมสีม่วงสะท้อนแสงกับสีผิวของเขาเป็นเอกลักษณ์เป็นอย่างมาก เข้ามาในบ้านทีงี้ต้องหรี่ตา ผู้ชายอะไรผิวขาวโคตรๆ >O<

 

          'ขอให้ทุกคนมารวมตัวที่หน้าบ้านด้วยค่ะ ^O^' 

 

          ทันทีที่ฉันกำลังจะอ้าปากทักทายร็อปเป้สี เสียงพี่อีฟก็มาขัดจังหวะ ทำให้ทุกคนต้องลุกจากที่นั่งของตัวเองเเล้วเดินออกจากบ้านอย่างอัตโนมัติ ทำไมทุกคนถึงได้เชื่อฟังคำสั่งของพี่อีฟอย่างจริงจังแบบนี้ด้วย -_- เหมือนกับว่ามันเป็นคำสั่งของคุณเเม่ผู้บังเกิดเกล้าอย่างนั้นเเหละ เอ๊ะ เเต่ถึงเป็นเเม่พูด ฉันก็ไม่เชื่อฟังขนาดนี้นะ =_=

 

          "พวกนายเข้าไปทำอะไรกันในนั้นน่ะ ไม่รู้เหรอว่าพวกเค้าให้รอข้างนอก ^^" แทบจะยัดร่างกายกลับเข้าไปในบ้าน ตาบ้าไอโอดีตะโกนเสียงดังพลางเท้าสะเอวขนาบข้างยัยนางแบบนั่น มันเป็นภาพคู่รักที่ฉันเอือมระอาที่สุดในชีวิต -_-

 

          "นายเองก็เพิ่งจะมาถึงไม่ใช่เหรอไอโอดีน ไม่ต้องมาทำเป็นรู้ดีหรอก ดูจากเหงื่อที่ใบหน้าก็รู้เเล้ว ^^" กัปตันเเขวะตาบ้านั่นทันทีที่มีโอกาส สมเเล้วที่่เป็นคู่เเข่งของหมอนั่น ปากจัดเหมือนกันเป๊ะ ^O^

 

          "เหงื่ออะไร๊? ฉันเพิ่งล้างหน้ามา นี่มันหยดน้ำต่างหาก นายมองไม่ออกเหรอ? คนอะไรหน้าตาไม่ดีเเล้วยังโง่อีก เป็นไอดอลได้ไงเนี่ย ^O^" 

 

          "โอ๊ย สีข้างถลอกหมดเเล้ว อยากได้รางวัลแถดีเด่นเเห่งประเทศไทยมั้ยคะพี่ไอโอดีน ^^" ตอนนี้ฉันมาเป็นกำลังเสริมให้คุณกัปตันเเล้วค่ะ!!

 

          "แถคืออะไรเหรอคะคุณทิงเจอร์" ยัยบัทเทอร์นางแบบขายาวอย่างกับนกกระเรียนพูดเเทรกขึ้น อ้อ นี่ต้องการจะเข้าร่วมสงครามประสาทด้วยกันใช่มั้ย ได้สิจ้ะ เดี๋ยวทิงเจอร์จัดให้ ^O^

 

          "แถ หรือ แหล คือการพยายามเอาเหตุผลของสิ่งหนึ่งมาอธิบายอีกสิ่งหนึ่ง เพื่อให้ผู้ฟังเชื่อ คล้อยตาม หรือเบี่ยงเบนประเด็นไปเป็นอีกสิ่งหนึ่งตามที่ต้องการของผู้พูด" 

 

          "=O=" < เงิบทุกคน

 

          ประโยคเชิงวิชาการดังขึ้นที่ข้างๆหูด้านซ้ายจนฉันต้องหันขวับไปหาผู้พูดทันที โอ๊ะ นี่มันร็อปเป้สีผิวเรืองเเสงนี่! ไปเอาความรู้แบบนี้มาจากที่ไหน สุดยอด..นี่เเหละแบบอย่างที่ดี นายคือ My idol -O-

 

          "ตอนนี้ก็ถึงกิจกรรมช่วงสุดท้ายเเล้วนะครับ เย้!! ^O^" พี่เอตะโกนตัดบทอย่างร่าเริงอยู่ด้านหน้าพวกเราทั้ง 8 คน ดูพี่เเกจะเเลดูมีความสุขนะ เเน่นอนสิ พี่เค้านั่งเฉยๆมองดูเราจากจอมอนิเตอร์นี่ ไม่ได้มาวิ่งไล่หาการ์ดเหมือนเราสักหน่อย เป็นพิธีกรนี่สบายจัง -_-

 

          "วันนี้ทุกคนคงเหนื่อยมากเลยใช่มั้ย??"

 

          "ช่ายยยย -O-//"

 

          "หิวใช่มั้ยย ^O^"

 

          "ใช่มากกก -O-//"

 

          "งั้นเรามาทำมื้อเย็นกันนน!! เย้!! ^O^" กรี๊ดดด!! ช่วงนี้เเหละที่ฉันอยากจะสำลักน้ำลายตาย ฉันทำกับข้าวไม่เป็นว้อยย ใครก็ได้เอาฉันไปฝังที TOT

 

          "เราจะให้หนุ่มๆสาวๆหน้าตาดีทั้ง 8 คน จับคู่ทำอาหารและปะลองฝีมือกับคู่อื่น คู่ไหนทำอาหารได้เยี่ยมที่สุดก็จะได้รางวัลจากทางรายการไปค่าา ^O^" โอ๊ะ ทำอาหารเป็นคู่งั้นเหรอ ทำได้ดีก็ได้รางวัลด้วย! เพื่อเส้นทางสู่ชัยชนะ ต้องหาบุคคลที่ทำอาหารเก่งก่อน! ว่าเเต่ ใครกันล่ะ?

 

          'เอ่อสวัสดีครับ ผมชื่อร็อปเป้อายุ 21 ปี ชอบทำอาหาร'

 

          "ร็อปเป้!!"

 

          "ฮะ!? O_o" อยู่ดีๆคำพูดในความทรงจำก็แทรกเข้ามาในหัวจนทำให้ฉันหันไปเขย่าแขนชายผิวขาวที่ยืนอยู่ด้านข้าง ร็อปเป้ตกใจมากที่ฉันตะโกนชื่อเขาเสียงดังขนาดนั้น ขอโทษที่เสียมารยาท ทิงเจอร์เเค่ลืมตัว>O<

 

          "เอ่อ... เราคู่กันได้มั้ย?" มันเป็นคำขอที่หน้าด้านสุดๆ! กรี๊ดดด ฉันจะโดนปฎิเสธมั้ยเนี่ย >_<

 

          "อ้อ นึกว่าเรื่องอะไร ได้สิ คู่กัน ^^" เยสสส!! ผู้ชายคนนี้หน้าตาดีไม่พอยังจิตใจดีอีก! ขอบคุณพระเจ้าที่อุตส่าห์สร้างผู้ชายดีๆแบบนี้ให้กับโลกของเรา โลกของเราตอนนี้น่าอยู่มากกว่าเดิมแล้ว ซึ่ง น้ำตาจะไหล T^T

 

          "นี่ เป็นอะไร? จะร้องไห้เหรอ?"

 

          "อ้อ เปล่าๆ ไม่มีอะไร ^^" เกือบร้องไห้ไปจริงๆเเล้วสิ =_=

 

          "อ่า ตอนนี้ทุกคนมีคู่ครบกับกันหมดแล้วนะคะ ขอให้ทุกคู่ไปยืนที่โต๊ะเลยค่ะ ^^" พี่อีฟผายมือให้พวกเราทั้ง 8 คนไปที่โต๊ะ 4 โต๊ะ ซึ่งโต๊ะพวกนั้นมีสิ่งของและเครื่องปรุงเต็มไปหมด ด้านหลังโต๊ะจะเป็นเตา หม้อ อุปกรณ์ต่างๆนานาในการทำอาหาร เอ๊ะ จะให้ฉันทำอาหารกลางสนามเหรอ ไม่มีห้องครัวหรอกเรอะ =_=

 

          "เท่านี้เราก็รู้เเล้วว่าใครคู่กับใครนะครับ เริ่มจากคู่เเรก ร็อปเป้กับทิงเจอร์ ดินสอกับกัปตัน ร็อคกับกล่องแก้ว และไอโอดีนกับบัทเทอร์นะครับ ^O^" แน่นอนสิ ยัยนางแบบนั่นก็ต้องคู่กับไอโอดีนมันถูกต้องที่สุดเเล้วล่ะ ตัวติดกันอย่างกับทากาวตราช้าง คู่นี้ต้องทำอาหารออกมาได้ห่วยแตกมากแน่ๆ โฮะๆ ^O^

 

          "เริ่มทำอาหารได้เลยค่ะ ^O^"