รุ่นน้องคนนี้พี่ขอจอง

  ซัน
        ผมรู้สึกดีที่สุดเลย.......สุดท้ายผมก็รู้ว่าตัวเองรักใคร...เมื่อก่อนผมสร้างกำแพงเอาไว้หลังจากที่น้ำหวานทิ้งผมไป....ผมยังไม่ลืมมันและมันยังคงหลอกหลอนชีวิตผมอยู่ทุกวันและตลอดเวลาที่ผมสร้างกำแพงมันยิ่งเริ่มแน่นหนาขึ้นทุกวันยากที่จะทำลายมันลงไปได้....ผมอยู่คนเดียวโดยไม่มีใครมาตลอด 2ปีเต็ม และในวันที่ผมเจอเชลครั้งแรก.....เชลก็เป็นคนที่ทำลายกำแพงที่ผมสร้างขึ้นมาอย่างง่ายดาย....ทีแรกผมนึกว่าเชลเป็นผู้หญิงและเธอคือคนที่ใช่สำหรับผมแล้วแต่พอมารู้ว่าน้องมันเป็นผู้ชายผมเริ่มไม่แน่ใจ...จนวันนั้นวัันที่ผมได้ทำให้หัวใจดวงน้อยๆสลาย...ผมจึงรู้ว่า...เชลเป็นสิ่งที่....'ล้ำค่า'....ผมรักและรักเชลมากมากกว่าชีวิตของผม...ไม่ว่าใครจะมองผมยังไงผมก็ไม่สนเพราะว่าผมมี....'สมบัติล้ำค่าอยูในมือของผม'.....ผมสัญญาว่าผมจะรักและดูแลหัวใจดวงน้อยๆดวงนี้ให้ดีที่สุด.........นี่ก็คือคำสัญญาที่ผมให้...มันเป็นสัญญาที่ผู้ชายคนหนึ่งจะให้คนที่ตัวเองรักได้
  "เชล"
  "ว่า........ผมกำลังยุ่ง"
   "ก็คือว่า...อะนี่พี่ให้" ผมยื่นแหวนให้แฟนสุดที่รัก
   "พี่ให้ผมทำไม.....โหน่าจะแพงมากเลยนะเนี่ย"
   "ไม่เท่าไหร่หรอกแค่ 3หมื่นเอง"
   "3หมื่น...พี่จะบ้าหรอ"
   "มันไม่ได้มากมาย.."
  "แต่พี่ก็ไม่น่าซื้อมานะ...มันแพงแล้วอีกอย่างผมก็ไม่แน่ใจว่าเราจะอยู่กันรอดหรือเปล่า....."
  "เอ่อ...รับไว้เถอะนะ...ถือว่าพี่ให้เราแล้วกัน"
  "ก็พี่ให้ผมไง......"
  "เอ่อ...งั้นพี่ให้เป็นของขวัญเราแล้วกันนะ"
  "ฮะ................"
   "เอามือมานี่เดี๋ยวพี่ใส่ให้"
  พอน้องมันยื่นมือมาผมก็ใส่เข้าไปที่ตรงนิ้วนางข้างซ้าย...พอมันเห็นมันก็ถามว่า
  "พี่ซัน...พี่...ทำไมใส่นิ้วนี้"
  "ก็เชลมีแฟนแล้วนี่ก็ต้องใส่นิ้วนี้สิ"
  "พี่อ่ะ........."
  "เขินทำไม........"
  "พี่อยากให้ผมโหดใช่มั้ยได้............."
  "เฮ้ย..ไม่ต้อง...พี่กลัว"
  "เพิ่งเจอไปครั้งเดียวเองนะ"
  "แค่ครั้งเดียวพี่ก็จะตายอยู่แล้ว...พอแล้ว"