คู่แค้นแสนรัก

     
     หลังจากที่นันทณาวิ่งออกมาจากห้องของโอนุชิต เข้าวิ่งไปที่ลานจอดรถของบริษัท  
 เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด   โครม !!!!  เสียงรถเบรกยาวว และรถคันดังกล่าวได้เฉี่ยวชนร่างหญิงสาวล้มลง 
 
  "เฮ้ย วันซวยอะไรหนักหนาวะวันนี้เนีย  โธ่โว้ยยย  " ชายหนุ่มร่างสูง ผิวสีแทน ผมดกดำ  ตาคม คิ้วหนาเข้ม จมูกโด่งตั้งเป็นสัน รูปปากหนาสวย รับกับใบหน้า ซึ่งตอนนี้เขาอยู่ในอารมณ์โมโห อย่างรุนแรง รีบเปิดประตูรถลงมา พร้องอุ้มร่างหญิงสาวขึ้นรถก่อนพาไปส่งโรงพยาบาล
 
    พนักงานคนนึงวิ่งแจ้งให้ประธานบริษัทของเขาทราบ
  "คุณโอครับๆ  คุณหนู ถูกรถชนครับ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล"
   " เอารถออกเดี๋ยวนี้" โอนุชิตลุกลี้ลุกลน ด้วยความเห็นห่วงน้องสาว รีบวิ่งออกไปที่รุอย่างรวดเร็ว  
 
    กริ๊งงงง  กริ๊งงงงง  กริ๊งงงงงง
  "อิณ นี่พี่เอง พี่ขับรถขนใครก็ไม่รู้ ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล " ภาคินพูดไม่ทันจบ อิณทินีวางสายแล้วรีบขับรถออกจากบ้านทันที
   
      ที่โรงพยาบาล โอนุชิตวิ่งตามหาห้องของน้องสาวตนอย่างทุรนทุราย 
 "นันทณา รัตนาพิพัฒน์ อยู่ห้องไหนคับ"
 "ห้อง ฉุกเฉิน ค่ะ เดินตรงไปอยู่ขวามือค่ะ" จบคำพูดของพยาบาล โอนุชิตวิ่งไปที่ห้องอย่างเร็ว
 
  หน้าห้องฉุกเฉิน  ภาคินนั่งบนเก้าอี้ หน้าห้อง พร้อมสีหน้าที่เคร่งเครียด โดยมี โอนุชิตวิ่งเข้ามา
"ยัยซัน ๆ อย่าเป็นอะไรนะ ยัยซัน " โอนุชิตที่วิ่งมาถึงห้องไอซียู ร้องเรียกหาร้องสาว ด้วยความกลัว และกังวลใจ 
 "แก ขับรถรถน้องสาว ชั้ล ใช่มั้ย" โอนุชิตหันไปเห็น และกระชากคอเสื้อของภาคินขึ้นมาถาม
 "เออ !!" ภาคินที่ยังอยู่ในอารมณ์เครียดจัดตอบออกมาอย่างหาเรื่อง
  " มึง  "  ผัวะ ผัวะ ผัวะ ผัวะ  ภาคินและโอนุชิต ชกต่อยกันอย่างรุนแรง
  
   "หยุดเดี๋ยวนี้นะ หยุด ๆ พี่ภาคิน อิณบอกให้หยุด !!!!!" ภาคิน และผโอนุชิต แยกออกจากกัน ก่อนที่โอุชิตจะหันหน้าไปตามเสียงตะหวาดของหญิงสาวคนนึงที่คุ้นหู
   "นี้เธอ !"
   " นาย!"
   " น้อง รู้จักมันด้วยหรออิณ"
   " เอ่อออ  นี้ คุณ โอนุชิตค่ะ โอนุชิต รัตนพิพัฒน์" ภาคินอึ้งเมื่อได้ยินคำตอบของน้องสาว ที่เขาขับรถมาถึงบริษัทรัตนาพิพัฒน์ ก็เพราะได้รู้ความจริงที่อิณทินี ไปแอบจดทะเบียนสมรส โดยที่เขาไม่รู้เรื่องและไม่ได้ยินยอมอะไรด้วยเลย ด้วยความโกรธและโมโห ทำให้เขาขับรถชน นันทณาได้รับบาดเจ็บ
 
   "มึงนี้เอง ที่หลอกน้องสาวกู " ภาคินพูดจบและจะเข้าชกต่อย โอนุชิต แต่มีอิณทินีที่รั้งตัวเอาไว้
   "พี่ชาย อิณบอกแล้วไง ว่าอิณเป็นคนคิดเรื่องนี้เอง อิณเป็นคนต้นคิด เราแค่จดทะเบียนกับเท่านั้น เราแค่จะเป็นสามีภรรยากับทางนิตินัยเท่านั้นค่ะ" อิณทินี พูดด้วยสีหน้าเครียดและกังวลใจกับความโกรธอย่างรุนแรงของพี่ชาย เขารู้อยู่แล้วว่าถ้าพี่เขาโกรธ เขาสามารถทำลายทุกอย่างที่ข้างหน้าโดยไม่เคยคิดถึงผลที่ตามมา
 
    "เธอมันบ้า แล้วสัญญาปัญญาอ่อนงี่เง่านั้นเธอก็เป็นคนคิดว่างั้นสิ เข้าไปอยู่บ้านผู้ชายแบบนั้น มันไม่ปล่อยให้เธอปล่อยหรอก ยัยเด็กโง่ !!!!" ภาคินตะหวาดใส่หน้าอิณทินีอย่างแรง 
    "พี่ภาคิน ทำไมพูดแบบนี้หละ ฮือ ฮือ ฮือ" อิณทินี ยื่นร้องไห้อยู่ตรงหน้าชายทั้งสอง
    "โธ่เว้ยยย !!!"  ภาคินเดินออกไปหน้าระเบียงด้วยความเซงที่เห็นน้ำตาของน้งสาวตัวเอง "เพราะอ่อนแออยู่แบบนี้ไง ชั้ลถึงเห็นห่วงเธอมาก อิณทินี"
 
        ประตูห้องฉุกเฉิน เปิดออก หมอเดินมา โอนุชิต อิณทินี และภาคิน เดินไปที่หมอเพื่อรอคำตอบ
      "ไอโอ ยัยซันปลอลดภัยแล้ว นอนดูอาการสักคืน 2 คืนก็กลับบ้านได้แล้ว" หมอวิวัฒน์ เพื่อนสนิทของโอนุชิตพูดขึ้น
      "ขอบใจว่ะ ไอหมอ ชั้ลจะประสาทตายอยู่แล้ว"
      "ชั้ลเห็นแกทำนุบำรุงยัยซันเป็นอย่างดี ไงวันนี้ปล่อยให้โดนรถชนได้วะ"
       โอนุชิตไม่ตอบแต่หันไปมองหน้า ภาคิน ภาคินมองตอบ แบบตาต่อตาฟันต่อฟัน  
 
      บุรุษพยาบาลเข็ญรถออกที่มีร่างของหญิงสาวนอนสลบเพราะริษยาออกมา เพื่อพาไปพักฟื้นที่ห้องพิเศษ 
        
        โอนุชิตอยู่เฝ้าไข้น้องสาว โดยบอกให้อิณทินี พาที่ชายอารมณ์ร้ายของตนกับไปก่อน 
 
    "นันทณา ใครกันนะ คุ้นๆจัง" ภาคินบ่นๆ
    "ก็น้องสาวคุณโอนุชิตไงค่ะ " อิณทินีตอบ
    
     ภาพในอดีตหวนกับคืนมา ในตอนที่ชีวิตของภาคินยังมีแต่ความสุข ตอนนั้นครอบครัวอธิพัฒน์ธนากร กับครอบครัว รัตนาพิพัฒน์ สนิทกับมาก อิฐทินนท์ โอนุชิต นันทณา มักจะชอบไปวิ่งเล่นที่ไร่ส้ม บ่อยๆ เด็กทั้งสามรักและชอบไร่ส้มมาก แต่เขาได้ไปไม่บ่อยนักเพราะพ่อต้องทำงานที่บริษัท ซึ่งอู่อีกจังหวัดหนึ่งและพวกเขาต้องอยู่บ้านที่นั้นด้วย ไร่ส้มตอนนั้นยังเป็นของ รัตนาพิพัฒน์ แต่อยู่ในการดูแลของ อธิพัฒน์ธนากร อิฐทินนท์ อายุมากที่สุด เขามักจะอยู่กับต้นส้มเรียนรู้วิธีการเก็บส้ม
 ดูแล ไร้ส้ม ส่วนภาคินและโอนุชิตก็มักจะทะเลาะกันบ่อยครั้งที่พบเจอกัน บางครั้งถึงขั้นเลือดตกยางออก เพราะภาคินชอบแกล้งนันทนาให้ร้องไห้ด้วยการจับสัตว์ มาแกล้งนันทณา ส่วนอิณทินี ก็ชอบหมกมุ่นอยู่แต่ในบ้านกับแม่ของเขาและแม่ของนันทณา 
       ห่างกันนานเหลือเกินที่ไม่ได้เจอกัน แม้กระทั้งเขากับไอโอ คู่อริของเขาต่างยังจำกันไม่ได้ ไม่น่าเชื่อว่าเราจะกลับมาเจอกันอีกครั้ง
 
    "นันทณา เด็กขี้ร้องคนนั้นนะหรอ 555+"  ภาคินพูดขึ้นมาเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
    "พี่ชายขำ อะไรค่ะ"
    " ป่าว ไม่มีอะไร  เออนี้ ตกลงเรื่องสามีของเอๆจะทำยังไงต่อไป" ภาคินกลับมาอยู่ในวังวนแห่งความตึงเครียดอีกครั้ง
    "อิณตัดสินใจแล้วค่ะ เค้าสัญญาแล้วว่าจะไม่ล่วงเกินอิณ"
     "ยังไงมันก็ผู้ชาย"
       อิณทินีพูดอะไรต่อแต่ก็เดินกลับเข้าห้องไปทันทีที่ภาคินพูดจบ