คู่แค้นแสนรัก

     บ้าน อธิพัฒน์ธนาการ หญิงสาวคนหนึ่งตื่นขึ้นมายามเช้าตรู่ รีบอาบน้ำแต่งตัว เพื่อออกไปทำธุระข้างนอก หลังจากแต่งตัวเสร็จแล้ว หญิงสาวค่อยๆเดินย่องมาเดินประตูช้าๆ เพื่อไม่ให้สมาชิกในบ้านของเธอได้ยินและเพื่อหลบเลี่ยงปัญหาใหญ่ในบ้านหลังนี้  และในขณะเดียวกันกับที่บ้าน รัตนาพิพัฒน์ โอนุชิต ค่อยๆขยับร่างของตัวเองลงจากเตียงนอนอย่างช้าๆ เงียบๆ เพื่อไม่ให้น้องสาวตัวแสบของเธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา แล้วปัญหาก็เริ่มเกิดขึ้น  

   "  พี่ โอ !!  จะไปไหนตั้งแต่เช้า " นันทณาที่แอบดูการกระทำของพี่ชายตนเองมาครู่หนึ่ง พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงดุดัน ในขณะเดียวกับ

   " อิณทินี  เทอคิดจะทำอะไร " พี่ชอยสุดที่รักของอิณทินี ที่ยื่นอยู่ริมบันได เยื้องกับห้องของน้องสาว พูดขึ้นมาด้วยความสงสัยกับการกระทำของน้องตน

   " เอ่อ คือ  พี่จะออกไปทำงาน งานค้างอยู่ที่บริษัทเต็มเลย พี่รีบ พี่ต้องไปแล้ว" โอนุชิต พูดจบพร้อมวิ่งกลับห้องตัวเองทันที ปล่อยให้นันทณา นั่งงุงงอยู่บนเตียง

   " ทำงาน ไปทำงานหรอ ไปทำงานตั่งแต่ไก่ยังไม่ขันเนี่ยนะ ประหลาด พี่คิดจะทำอะไรของพี่" หญิงสาวพูดด้วยความงุงงง ก่อนจะเดินไปที่ห้องของโอนุชิต 

           ก๊อกๆๆๆๆ  "พี่โอ เปิดประตูให้ซันเดี๋ยวนี้นะ  บอกให้เปิดไง เปิดๆๆๆๆๆๆๆ" ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก

    "ไม่เปิดใช่มั้ย  ได้ ไม่เป็นไร ซันม่กุญแจสำรอง"  นันทณาใช้กุญแจสำรองเปิดประตูห้องของโอนุชิต  

   " O-O พี่โอ  โรคจิต ทำบ้าอะไรเนี้ย โอ้ยยย ชั้ลอยากจะบ้า"  ภาพที่หญิงสาวเห็น คือ ภาพที่โอนุชิต ยืนล่อนจ้อน เปลื่อยกาย แต่งตัวเพื่อออกทำธุระ อยู่ในห้องแต่งตัวของตัวเอง แล้วหญิงสาวก็จำต้องวิ่งออกมาจากห้องอย่างตกใจ

   " 555+ กับเธอมันต้องใช่แผนลามกแบบนี้แหละ ยัยวีน 555+" ใช่ เป็นแผนของเขาเอง เขาจะทำแบบนี้ทุกครั้งตั้งแต่เล็ก เวลาที่น้องสาวของเขากำลังสงสัยและคิดที่จะติดตามเขาไปในทุกที่

   ด้านของอิณทินี 

 " - -!"

 ' ยื่นนิ่งหน้าซีด เธอมีอะไร เธอกำลังคิดจะทำอะไร" ชายหนุ่มร่างสูง กำลังคาดคั้นคำตอบจากน้องสาว

  " อิณ แค่อยากจะไปเที่ยวกับเพื่อนนะค่ะ" อิณทินี ยื่นก้มหน้าก้มตาตอบคำถาม ใจก็สั่น กลัวกำความลับของตัวเองไม่อยู่

  "ไปกับใคร ทำไมต้องไปตอนนี้ ทำไมต้องทำลับๆล่อๆ"

  " ก็ไปกับแอนไง ต้องขับรถไปไกล กว่าจะถึง ก็เกือบๆเที่ยง ถ้าออกช้ากว่านี้ก็ได้ไปไม่กี่ที่เอง อิณอยากไปเที่ยวบ้าง อิณคิดถึงเพื่อน พี่อนุญาตให้อิณไปเถอะนะ"

  " เดี๋ยวให้ไอกล้า ขับรถไปให้ "

  "ไม่ต้อง !!!  เอิ่มมมม  ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวอิณขับเอง เพื่อนไปกันหลายคนค่ะ เอ่ออ เดี๋ยวค่อยเปลี่ยนกันขับดีกว่าค่ะ มีพี่กล้าไปด้วย เดี๋ยวพี่กล้าจะไม่สนุก มีแต่เพื่อนผู้หญิงทั้งนั้น"

   ภาคิน นิ่งคิดอยู่ครู่นึง 

   "ถ้าพี่ไม่ไว้ใจ อิณ อิณไม่ไปก็ได้"  อิณทินี พูดเชิงน้อยใจ พร้อมกดโทรศัพท์เหมือนจะโทรไปยกเลิอกนัด และน้ำตาคล่อยๆไหลออกมา

   "เออๆ พอๆ ได้ๆ พี่ให้ๆป แต่อย่ากลับดึกนะ พี่เป็นก่วง ขับรถ ดีๆ" ภาคินพูดอย่างจำยอม เขาคิดในใจ เอะอะๆ ก็ร้องไห้ตลอด มุกเดิมๆ แต่ก็ต้องยอมตลอด

         ที่อำเภอ ชายหนุ่มร่างสูงกำลังนั่งรอใครคนนึงอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อน ใต้ร่มไม้ หน้าอำเภอ

  "รอนอนไม่ค่ะ" อิณทินีถามชายหนุ่มผู้นั้น

  "ไม่นานหรอก แค่ 2 ชั่วโมงเอง " โอนุชิต พูดขึ้นแล้ว พร้อมกับเริกคิ้วกวนประสาทหญิงสาว

  "นี้ชั้ลก็รีบสุดๆแล้วนะ" 

  "อย่าพูดมาก รีบไปได้แล้ว เดี๋ยวน้องสาวชั้ลสงสัย" แหงหละ ตอนนี้ก็ 9 โมงกว่าแล้วนิ เดี๋ยวยัยซันเข้าบริษัทแล้วไม่เจอ คราวนี้หละยุ่งเลย

  "เดี๋ยว เซ็นสัญญานี้ก่อน" อิณทินี พูดพร้อมกับยื่นสัญญาให้กับโอนุชิต โอนุชิตนั่งอ่านสัญญษ

  "อยู่บ้านชั้ล 1 เดือน แล้วไปอยู่บ้านเธอ 1 เดือน แล้วก็กลับมาบ้านชั้ลอีก 1 เดือน อย่างงี้เลยหรอ"

  "ใช่ไง ชั้ลว่ามันก็ยุติธรรมแล้วนะ หรือไม่ เราก็แยกกันอยู่คนละบ้าน เอ่อ ก็มีเหมือนกันนะนายว่าไง"

  "เออๆ ได้ๆ ตามสัญญานี้หละกัน "  โอนุชิตพูดจบ พร้อมกับเดินจูงมืออิณทินี ขึ้นอำเภอ

  "นี่ ปล่อยสิปล่อย ชั้ลเดินเองได้ ปล่อยสิ" อิณทินี พยายามดึงมือตัวเองกับมาพร้อมกับใช้อีกมือหนึ่งตีมือของโอนุชิต

   " นิ มันก็แค่การแสดง เค้าจะได้รู้ไงว่าเรานะรักกัน ใช่มั้ยจร๊ ที่รัก" โอนุชิตพูดเชิงกวนประสาทพร้อมกับยื่นหน้ามาใกล้กับหน้าของอิณทินี 

   "ไอบ้า " อิณทินีพูดด้วยความเขิลๆ อายๆ ก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะ เพื่อจดทะเบียนสมรส

    " จะเอายังไงต่อ เธอจะบอกพี่เธอยังไง เธอต้องมาอยู่บ้านของชั้ลก่อน"

    "ก็เอาทะเบียนสมรสไปให้ดูไง " อิณทินีพูดด้วยสีหน้าที่กังวลใจ 

    " พี่เธอจะยอมหรอ" 

     "ชั้ลไม่มีทางเลือกอยู่แล้วนิ ยังไงชั้ลก็ต้องไป ตามสัญญา ไม่เป็นไร แค่เดือนเดี๋ยวเดี๋ยวนายก็ต้องมาอยู่บ้านชั้ล ทนๆหน่อยนะ 2 ปี เดี๋ยวก็หย่า"  อิณทินีพูดจบก็เดินขึ้นรถ และขับออกไป

     โอนุชิต เข้าทำงานที่บริษัท ในขณะที่เปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานส่วนตัวของส่วน เขาพบกับร่างของหญิงสาวที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวประจำของเขาปล่อยด้วยสีหน้าอารมณ์โกรธ

    "ไปไหนมา ทำไมโกหกซัน พี่ไปทำอะไรมา!!" นันณทาพูดด้วยความโกรธ น้อยใจที่พี่ชาย

โกหกเธอ

    " ซัน พี่ขอโทด พี่ไปอำเภอมา" 

    " ไปอำเภอ ไปทำไม ! "

    " จดทะเบียนสมรส " หน้านิ่งเครียด

    "จดทะเบียนสมรส  จดกับใคร บอกมาว่าไม่จดกับใคร  พี่โอโกหกซันใช่มั้ย  !!!" นันทณาร้องไห้ฟูมฟาย และเข้ามากระชาก เขย่าตัวโอนุชิต 

     "ซันอย่าร้องสิ อย่าร้อง " โอนุชิตพูดพร้อมกับดึงร่างของนันทณามากอดไว้แน่นด้วยความสงสาร

     "พี่ก็บอกซัน มาสิ ว่าพี่โกหกซัน ฮือ ฮือ ฮือ" นันทณายังอยู่ในอ้อมกอดของพี่ชาย

     "พี่จดทะเบียนแล้วจริงๆ กับ อิณทินี อธิพัฒน์ธนากร" โอนุชิตพูดไม่ทันจบ  นันทณาผลักตัวโอนุชิตออก

     "ฮือ ฮือ ฮือ พี่บ้าไม่แล้วหรอไง พี่ทำแบบนี้ทำไม พี่ก็รู้ว่าซันไม่อยากให้พี่แต่งงาน แล้วพี่ไปทำบ้าอะไร แล้วแพรวาหละ พี่เอาแพรวา ไปไว้ที่ไหน  พี่ไม่รักซันแล้วหรอ พี่ถึงได้ทำแบบนี้ ฮือ ฮือ ฮือ " 

     "ซันพี่ขอโทษ แต่ยังไงพี่ก็ทำไปแล้ว รีบจดจะได้รีบหย่าไง พี่ก็ยังอยู่กับซันพี่ไม่ได้ไปไหน"

     "หมายความว่ายังไง"

     "พี่ก็ยังอยู่ที่บ้านของเรา และเขาก็จะมาอยู่กับเราที่นี้"

     "พี่โอ ทำไมทำแบบนี้ค่ะ ทำไมทำแบบนี้ ฮือ ฮือ ฮือ  พี่อย่าหวังนะว่ามันจะมาอยู่ที่บ้านเราได้อย่างปกติสุข ฮึกๆ ฮือ" นันทณาพูดพร้องกับปาดน้ำตาและวิ่งออกไปจากห้องโอนุชิต