คู่แค้นแสนรัก

      โต๊ะอาหารริมทะเล ที่มีอาหารทะเลหลากหลายวางอยู่บนโต๊ะ ทุกอย่างพร้อมทั้งเครื่องดื่มและอาหาร รวมทั้งเขา ที่นั่งรอเธอ อยู่ที่โต๊ะอาหาร
   " จะช้าไปไหนวะเนี่ย 3 ปีแล้วยังไม่เสร็จอีก หรือว่าไปตกท่อตายไปแล้ววะ !" ชายหนุ่มร่างสูงบ่นๆ ที่หน้าเขาดูจะเซ็งมากกับการรอคอยใครสักคนมาร่วมโต๊ะอาหารกับเขา 
   " เสร็จแล้ว กินข้าวกัน " หญิงสาวในชุดเสื้อเชิ๊ตสีขาวบางกับกางเกงยีนสั้นเดินมายังโต๊ะอาหาร
   " นึกว่าตกท้อตายแล้ว " เขาพูดอย่างเรียบเฉย พร้อมกับตักข้าวใส่ปากด้วยความหิวกระหาย
   " นายไปซื้อกับข้าวมาจากที่ไหนเนี่ย อร่อยทั้งนั้นเลย " หญิงสาวพูดพลางมือก็ตักอาหารใส่ปากพลาง
   " นี้ จะกินมูมมามไปไหนวะ " ชายหนุ่มมองดูหญิงสาวที่นั่งกินอย่างไม่แคร์สายตาคนร่วมโต๊ะอย่างเขา มือหนึ่งถือช้อน อีกข้างถือปู
    " ก้ชอบไงวะ ! มีปัญหาไรวะ ! " หญิงสาวพูดอย่างยียวนกวนประสาท ทั้งสองนั่งรับประทานอาหารจนเสร็จและเก็บของกลับบ้าน
 
                                     .............
 
                   ในรถ
    "  นี้นาย เดี๋ยวห้ามบอกพี่โอเรื่องนั่นนะ " 
    "  เงียบ เงียบทำไมเนี้ย สัญญากับชั้ลสิเร็วๆ "  หญิงสาวพูดพี้อมกับหันหน้าไปคาดคั้นคำสัญญาจากชายหนุ่ม
    " อย่าพูดมาก รำคาญ " หน้านิ่งมาก
    " ชั้ลก็ไม่อยากจะเสวนากับคนป่าเถื่อนอย่างนายนักหรอกน "
     เอี๊ยดดดดดดดด  เสียงเบรครถลากยาวกับให้หญิงสาวร่างเล็กถึงกับผวา
    " ทำบ้าอะไรเนี่ย !! เบรคทำไม !!" เธอ โมโหกับการกระทำของเขา
    " หยุดปากมากสักทีได้มั้ย !!!" เขารำคาญกับความปากดีของเธอ
    " ก้ชั้ลจะพู  !!  O_O   อย่าานะ " หญิงสาวพูดยังไม่ทันจบประโยคชายหนุ่มร่างสูงจับใบหน้าของเธอเข้ามาใกล้กัลหน้าเขาเพียงคืบ หญิงสาวหลับตาปี๋
    เขากระซิบที่ข้างหูของเธอเบาๆก่อนที่จะจูบลงที่ซอกคอของเธอ ทำให้หญิงสาวขนลุกฟู" ถ้ายังจะปากมาอีกชั้ลจะจูบปากแดงๆของเธอ " เธอง้างมือจะตบหน้าเขาแต่นึกขึ้นไ้ดจึงรีบดึงมือกลับ
                        ...........................
 
     ริวรั้วบ้านรัตนาพิพัฒน์
  " ขอบใจนะที่มาส่ง แล้วก้ขอบคุณที่ช่วยชั้ล " หญิงสาวพูดจบก้ลงจากรถทันที ทั้งชายหนุ่มก้ขับรถออกๆปทันทีเช่น
กัน
 
     ภายในบ้านรัตนาพพัฒน์ อิณทินีที่อยู่ในสภาพใบหน้ายับเยินนั่งร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดนมแจ่ม โดยมีโอนุชิตสามีตามกฎหมายดูแลอย่างไม่ห่าง
 
   " พี่โอนี้มันเกิดอไรขึ้น "  นันทณาที่เดินเข้ามาภายในบ้านถามอย่างงุงงงกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า
   " เมย์ รู้เรื่องนี้ได้ยังไง!!" โอนุชืตถามเสียงเข้ม
   "  ซันไม่ได้บอกเมย์  แต่ " 
   " แต่อะไร!!! " โอนุชิตตะหวาด
     " ซันบอกแพรวา "
   " ทำแบบนี้ มันดกินไปนะ "
      "ถ้าทนไม่ไหนก้ย้ายออกไปสิ   ใสหัวไปอยู่ที่อื่น !!!"หญิงสาวพูดด้วยความน้อยใจพี่ชาย ก่อนจะวิ่งไปยังบ้านสวนขิงเธอ
      " ซันหายไปทั้งคืน พี่ไม่คิดจะถามเลยหรอ แล้วนี้ยังจะมาดุซันอีก แต่ยัยแพรก้ทำหนักไปจิงๆ" 
      หญิงสาวพยายามหาโทรศัพท์มือถือ "เอ่ย  อยู่ในรถหมอนั้นนิ "
 
      ภายในรถของภาคิน เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ภาคินหยิบโทรศัพท์ของนันทณามารับสาย
 
   " แพรวา "   ชายหนุ่มกดรับสาย 
   " ไอซัน ชั้ลจัดการยัยหน้าด้าน เรียบร้อยแล้วนะหน้าพังไม่มีชิ้นดีเลย  555  เออนิแกเรื่องพี่เมฆา ชั้ลขอโทดนะ  แม่ข้อร้องอบ่าให้แกเอาเรื่องมัน ตู๊ดดดๆๆๆ   เอาเห้ยตัดสายไปทำไม"