คู่แค้นแสนรัก

       กริ๊งงงง  กริ๊งงงง  กริ๊งงงง

   "ฮัลโหล ว่าไงไอซัน"  แพรวา ที่กำลังนอนอยู่ใต้ผ้าห่มกับชายหนุ่มผู้หนึ่งรับสายด้วยความงัวเงีย

   "เพิ่งตื่นหรอ ออกมาหาชั้ลได้มั้ย ชั้ลมีเรื่องสำคัญ" 

   "เรื่องพี่โอรึป่าว" 

   "ใช่  ที่เดิมนะ อีก 2 ชั่วโมงเจอกัน" 

       ' ถ้าชั้ลทำคนเดียวไม่สำเร็จชั้ลก็ต้องมีตัวช่วย' หญิงสาวร่างเล็กลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกไปหาเพื่อนสาว ขณะที่หญิงสาวกำลังแต้มลิปสติกบนริมฝีปากอวบอิ่ม เธอนึกถึงการกระทำของเขาเมื่อคืน ดวงตาใสของเธอเริิ่มสีน้ำตาใสๆไหลออกมา ตั้งแต่เล็กจนโตไม่มีครั้งไหนที่ผู้ชายคนนี้ไม่รังแกเธอ  ' ทำอะไรกับชั้ลไว้คนที่ต้องรับกรรมคงหนีไม่พ้นนองสาวนาย ' หญิงสาวลุกขึ้นจากโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วขับรถออกจากบ้านไป

   "รอนานมั้ย" แพรวาที่มาในชุดเซ็กซี่จัด เว้าบน โชว์ล่างทักขึ้นก่อนที่จะนั่งลง

   "ไม่นาน  เข้าเรื่องเลยนะ  ยัยอิณเข้ามาอยู่ในบ้านชั้ลเกือบอาทิตย์แล้ว แต่ชั้ลไม่ได้บอกแก  ชั้ลคิดว่าชั้ลคงจะจัดการได้ แต่ก็ไม่สำเร็จ เราจะทำยังไงดี" หญิงสาวพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

   "ทำไมเพิ่งจะมาบอกฮะ !! ชั้ลอยากเห็นหนังหน้านังหน้าด้านนั้นจริงๆ  " แพรวาที่ตอนนี้อยู่ในอาการโรธจัด พูดขึ้น

   "แล้วจะทำยังไงดี"

   "ชั้ลก็จะบอกให้มันรู้ไงว่าใครเป็นเจ้าของพี่โอ" แพรวาพูดอย่างมั่นใจในความเหนือกว่าของตนเอง ท่าทางชิงชังของหล่อนทำให้รับรู้ได้ถึงความได้ถึงศึกที่เกิดขึ้น

   "น้องซัน"  เมฆา พี่ชายของแพรวาเดินเข้ามานั่งใกล้นันทณาทันทีที่มาถึง

   "พี่เมฆา มาได้ยังไงค่ะ แพรแกไม่เห็นบอกชั้ลเลยว่าพี่แกมาด้วย" แลดูสีหน้าหญิงสาวจะไม่พอใจกับการมาของชายหนุ่มที่หมายปองเธออยู่

   "น้องซันไม่ต้องรู้หรอกครับมาพี่มาได้ยังไง รู้แค่ว่าพี่มา เพราะคิดถึงน้องคนสวยก็พอ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเอามือหนาลูบไล้ตามมือตามแขนของหญิงสาว

   "ซัน เดี๋ยวชั้ลไปเข้าห้องนำก่อนนะ" แพรวารีบชิ้งหนีเพื่อเปิดทางให้กับพี่ชายตน  ในขณะที่นันทณาตอนนี้เริ่มทำหน้าไม่ถูกไม่รู้จะหลีกหนีออกไปได้อย่างไร

   "เอ่ออ ซันว่าซันกลับก่อนดีกว่านะค่ะ ซันนัดกับพี่โอเอาไว้"ปากก็พูดไป มือก็พยายามจะปัดมือของชายหนุ่มออกจากแขนของตน

   "เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหน พี่เพิ่งจะมาถึงเอง ไปหาที่คุยต่อกันเถอะนะ" เมฆารีบควักเงินในกระเป๋ามาวางไว้ที่โต๊ะแล้วรีบลากมือหญิงสาวออกไปที่รถทันที

   "พี่เมฆารอแพรก่อนนะ ไปด้วยกันทั้งสามคนนี้แหละ อีกอย่างซันพารถมาด้วยเดี๋ยวซันขับตามไปดีกว่านะ" หญิงสาวที่พยายามแกะมือชายหนุ่มออกจากแขนของตน ตอนนี้สีหน้าของเธอดูซีดเผือด

  "ไม่ต้องไปรอมันหรอก เดี๋ยวมันก็ตามไปเอง ส่วนรถหนะเดี่ยวค่อยโทรให้คนขับรถที่บ้านมาเอากลับไปก็ได้ เร็วขึ้นรถได้แล้ว" ชายหนุ่มพูดอย่างขู่เข็ญ สายตาเขาตอนนี้ชั่งดูหน้ากลัวเลยเกิน เขาพูดพร้อมกับกระชากผลักร่างหญิงสาวเข้าไปในรถแล้วรีบปิดประตูรถอย่างเร็วก่อนที่เขาจะวิ่งขึ้นรถไปประจำที่คนขับและขับออกไปอย่างเร็ว  จนไม่ทันสักเกตุว่ามีใครคนหนึึ่งแอบมองเขาอยู่นานแล้ว

  " พี่จะพาชั้ลไปไหน จอดรถเดี๋ยวนี้นะจอดสิ บอกให้จอดไง ฮือๆๆ" หญิงสาวที่อยู่ภาในรถตัวสั่นสะท้าน  ความหวาดระแวงกับอันตรายที่จะเกิดขึ้นเพราะการกระทำของอีกคนในรถทำให้เธอกลัว เธอถูกคุกคามโดยมือของชายหนุ่มที่พยายามจะลูบไล้ตามร่างกายของเธอ ซึ่งหญิงสาวพยายามปัดมือของเขาออกไป

  " ก็ไปย้อนความหลังกันไง ครั้งที่แล้วก็พี่ก็ไม่ได้พาซันขึ้นสวรรค์เพราะมารมันมาผจญ แต่ความนี้รับรองถึงสวรรค์ชั้น 7 แน่ 555" ชายหนุ่มที่อยู่ในอารมร์หื่นกระหาย เขาพยายามคุกคามหญิงสาวมือของเขาลูบไล้สัมผัสร่างกายหญิงสาวแต่ก้ไม่ถนัดหนักเพราะเธอขัดขืนกับการกระทำของเขาตลอด

  "ถ้าไม่หยุด ชั้ลจะกระโดดลงจากรถ" หญิงสาวพยายามเปิดประตูรถออก 

  เพลี๊ยะ ! "อย่าให้กูต้องใช้กำลังนะมึง อยู่เฉยๆ" ชายหนุ่มตบหน้าหญิงสาวจนเลือดกลบปาก แล้วเลี้ยวรถเข้าซอยเปลี่ยวทันที

    หญิงสาวพยายามจะเปิดประตูออก ปากก็ร้องขอความช่วยเหลือจากคนที่จะผ่านมาทางนี้  "ช่วยด้วย  ช่วยด้วย  ฮืออออ ฮือออ  ช่วยด้วยยย  "  เพลี๊ยะ "กูบอกให้มึงเงียบไง " เขาพยายามซุกไซรใบหน้าหญิงสาวที่เต็มไปด้วยน้ำตา " 5555  สั่นไปทั้งตัว 5555  ไม่ต้องกลัวเดี๋ยวก็สนุกไปเอง" ชายหนุ่มกระชากเสื้อหญิงสาวออกอย่างแรง ใบหน้าของชายหนุ่มซุกไซไปตามซอกคอขาวนวมของหญิงสาวอย่างหื่นกระหาย

    "ช่วยด้วยยย ฮือออ  ช่วยด้วยยย ใครก็ได้ช่วยชั้ลด้วยยยย  ฮืออออ ๆ" เธอร้องให้หนักขึ้น ทั้งกลัวทั้งเกลียดกับสิ่งที่เธอกระทำ เหตุการณ์ครั้งก่อนเธอไม่เคยลืม ผู้ชายที่กระทำกับเธออยู่ ณ ตอนนี้เคยพาเธอเขาโรงแรมม่านรูด แต่โชคดีที่โอนุชิตช่วยไว้ทัน  และในตอนนี้มือของชายหนุ่มลูบไล้ไปตามเนื้้อตัวของหญิงสาว เขาพยายามที่จะกระชากชุดชั้นในของหญิงสาว"อย่าทำกับชั้ลแบบนี้เลยนะ  ฮืออ ฮือออ "

    พลั๊วะ  พลั๊วะ  พลั๊วะ  พลั๊วะ  ใครคนหนึ่งกระชากตัวเมฆาออกไปจากตัวรถอย่างเร็วและแรงมาก

  "มึงเป็นใครวะ ขัดกูจริงๆ" พลั๊วะ พลั๊วะ พลั๊วะ ทั้งคู่แลกหมัดกันไปมาก่อนที่เมฆาจะหลบสติไปในที่สุด  แล้วชายหนุ่มก็เดินไปหาหญิงสาวภายในรถ

    "ไม่มีเงินเข้าม่านรูดหรือไง ถึงได้พากันมาพลอดรักกลางป่าแบบนี้" ชายผู้นั้นพูดกับหญิงสาวที่นั่งร้องไห้ตัวสั่นอยู่ในรถ มือของเธอพยายามปกปิดเนินอกสวยที่หลบซ่อนอยู่ในบราตัวขาว เสื้อของเธอถูกฉีกขาดจนไม่สามารถใช้งานมันได้อีกแล้ว   ชายหนุ่มถอดเสื้อหนังโยนไปให้หญิงสาวอย่างเหลืออด 

    "รีบใส่ ก่อนที่มันจะฟื้นขึ้นมา" 

    "ใส่เร็วๆหน่อยสิ" ภาคินที่กำลังมองหญิงสาวที่ยังก้มหน้านิ่งไม่ยอมใส่เสื้อของเขาสักที พูดอย่างอารมณ์เสีย

    "หันหน้าไปทางอื่นสิ " หญิงสาวรีบใส่เสื้อแล้วเดินตามหลังชายหนุ่มร่างสูงขึ้นรถไปทันที

   "เป็นไงเร้าใจมั้ย  รสนิยมแปลกนะชอบเล่นกันกลางป่า" ชายหนุ่มพูดแซวหญิงสาวที่นั่งนิ่งเงียบไม่พูดอะไรมาตลอดทาง ในขณะที่หญิงสาวเอาแต่นั่งสะอื้นร้องไห้ ไม่พูดไม่จา ไม่โต้เถียงกับเขาอย่างที่เคยเป็นมาก่อน ทำให้ชายหนุ่มเกิดอารมณ์หงุดหงิดกับเสียงสะอื้นของหญิงสาว

   "นี้จะร้องไห้ทำไม ชั้ลก็พาเธอออกมาแล้วนี้ไง หยุดร้องได้แล้ว  เดี๋ยวชั้ลพาเธอกลับบ้าน" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับหันมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยคาบน้ำตาของหยิงสาว คิ้วขมวดของเขาเริ่มครายลงเมื่อเห็นสภาพของหญิงสาวในตอนนี้

   "ชั้ลไม่อยากกลับบ้าน ฮึก ฮึก เดี๋ยวพี่โอรู้ก็กลายเป็นเรื่องใหญ่อีก" 

   "แล้วจะไปไหน นี้ก็ดึกมากแล้ว"

   "หัวหิน" บ้านพักตากอากาศที่เธอแอบสร้างไว้ โดยไม่มีใครรู้ บ้านที่ชัเธอชอบแอบมาพักผ่อนอยู่เสมอ

   "อือๆ นอนก่อนเถอะอีกไกลกว่าจะถึง อ่อ แล้วโทรไปบอกไอโอมันด้วยนะ เดี๋ยวจะคลั่งตายเหมือนวันก่อนอีก"

   "อยู่กับนายแบบนี้ชั้ลหลับไม่ลงหรอก"หญิงสาวพูดด้วยความไม่ไว้เนื้อเชื่อใจในตัวผู้ชายอีก 

   "กลัวโดนปล้ำหรอ ร้ายกาจอย่างเธอชั้ลไม่หันมองหรอก เป็นไงหละ ทำกับน้องชั้ลไว้มากกรรมมันตามทันแล้วไงละ " หญิงสาวนิ่งเงียบไม่มีอารมณ์โต้เถียงกับชายร่างสูง 

   "นายตามมาช่วยชั้ลได้ยังไง" 

    "บังเอิญเจอ เห็นท่าไม่ดีก็เลยตามไปช่วย" 

    "ขอบใจ   เดี๋ยวนายขับไปตามแผนที่นี้เลยนะ"  หญิงสาวยื่นแผนที่ที่ไปยังบ้านพักตากอากาศให้กับชายหนุ่ม

     "ไอคำขอบใจของเธอ เปลี่ยนเป็นไม่ไปวุ่นวายกับน้องชั้ลได้มั้ย" ภาคินพูดด้วยสีหน้าจริงจังแต่ใบหน้าของเขายังมองถนนหนทางด้านหน้านั้นอยู่โดยไม่ได้หันมามองใบหน้าขอหญิสาวแม้แต่น้อย

     "นี้ชั้ลถามว่าได้มั้ย ทำไมไม่ตอบ" เขาหันมามองหาคำตอบจากเธอ แต่ก็ต้องเจอกับหญิงสาวที่หลับไหลไร้สติ หมดริษ หมดแรงกำลังใดๆที่จะโต้เถียงกับเขาได้

   "นี้ตื่นได้แล้ว ตื่นสิ นิเธอ" ชายหนุ่มพยายามปลุกหญิงสาวที่หลับสนิท เมื่อเขาขับรถมาถึงที่บ้านพัก   " ขี้เซาจริงๆ  ขี้เซา ขี้วีน ขี้เหวี่ยง ขี้บ่น ขี้กลัว ขี้ร้อง โอ้ย ยัยสารพัดขี้" เขาบ่นๆพลางกับอุ้มร่างหญิงสาวไปในบ้าน โดยมีนายแสงคนงานที่เฝ้าบ้านพักอยู่มาเปิดประตูให้  ชายหนุ่มวางร่างหญิงสาวไว้บนเตียงก่อนที่ตนจะล้มลงนอนข้างๆหญิงสาว

                        ..........................................................

  เช้าตรู่ แสงสีส้มเหลือง สดใส ลอดผ่านผ้าม่านสีขาวบางเข้ามาภายในห้องนอนอันเรียบหรู เสียงคลื่นซัดริมทะเลได้ยินชัด เมื่อที่ที่เธออยู่นั้นมีผู้คนเพียงน้อยนิด จึงได้ยินเสียงของคลื่นทะเลอย่างชัดเจน

หญิงสาวร่างเล็กที่อยูในอ้อมกอดของชายหนุ่มร่างสูง ศรีษะของเธอหนุนแขนของชายหนุ่มใบหน้าของเธอใกล้ชิดกับใบหน้าของเขาเพียงคืบมือของเธอโอบกอดตัวของชายหนุ่มไว้แน่น 

   "โอ หิวข้าวจังเลย" หญิงสาวพูดงัวเงียในขณะที่ดวงตายังปิดอยู่ มือของหญิงสาวลูบไล้ใบหน้าของชายหนุ่มอย่างที่เธอเคยทำกับพี่ชายอันเป็นที่รักของเธอประจำ มือเล็กๆของเธอเลื่อนไปจับที่ตาของชายหนุ่มที่ตอนนี้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาด้วยเสียงปลุกของเธอแต่ไม่สามารถหยุดการกระทำของหญิงสาวขี้อ้อนได้ มือเล็กของเธอไล่ลงมาที่จมูกและเลื่อนลงมาที่ปากของชายหนุ่ม  เขายังนอนแน่นิ่งไม่ขัดขืนใดๆ 

    "โอ  ทำไมวันนี้โอมีหนวดด้วย หนวด !!! O_O  โอไม่มีหนวดนิ" ดวงตาหญิงสาวเบิกกว้างเมื่อมือเล็กลูบไล้ไปถูกหนวดของชายหนุ่มก่อนที่จะสะดุ้งโหยง ลุกขึ้นจากอ้อมกอดชายหนุ่มอย่างเร็ว

    " นายภาคิน !!" หญิงสาวตกใจมากเมื่อเห็นคนที่นอนข้างๆตนไม่ใช่พี่ชายของตน เธอสำรวจร่างกายตัวเองว่ามีเสื้อผ้าทุกตัวอยู่ครบรึป่าว เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรเปลี่ยแปลงก็ถอนหายใจโล่ง  ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว ในขณะที่ชายหนุ่มนั้น เมื่อรู้ตัวว่าหญิงสาวรู้สึกตัวก็แกล้งทำเป็นหลับปุ้ยไม่รู้เรื่องก่อนจะลืมตาขึ้นมา เมื่อหญิงสาวเข้าห้องน้ำไปแล้ว

   "เด็กขี้อ้อน !"