คู่แค้นแสนรัก

      โต๊ะอาหารริมทะเล ที่มีอาหารทะเลหลากหลายวางอยู่บนโต๊ะ ทุกอย่างพร้อมทั้งเครื่องดื่มและอาหาร รวมทั้งเขา ที่นั่งรอเธอ อยู่ที่โต๊ะอาหาร

   " จะช้าไปไหนวะเนี่ย 3 ปีแล้วยังไม่เสร็จอีก หรือว่าไปตกท่อตายไปแล้ววะ !" ชายหนุ่มร่างสูงบ่นๆ ที่หน้าเขาดูจะเซ็งมากกับการรอคอยใครสักคนมาร่วมโต๊ะอาหารกับเขา 

   " เสร็จแล้ว กินข้าวกัน " หญิงสาวในชุดเสื้อเชิ๊ตสีขาวบางกับกางเกงยีนสั้นเดินมายังโต๊ะอาหาร

   " นึกว่าตกท้อตายแล้ว " เขาพูดอย่างเรียบเฉย พร้อมกับตักข้าวใส่ปากด้วยความหิวกระหาย

   " นายไปซื้อกับข้าวมาจากที่ไหนเนี่ย อร่อยทั้งนั้นเลย " หญิงสาวพูดพลางมือก็ตักอาหารใส่ปากพลาง

   " นี้ จะกินมูมมามไปไหนวะ " ชายหนุ่มมองดูหญิงสาวที่นั่งกินอย่างไม่แคร์สายตาคนร่วมโต๊ะอย่างเขา มือหนึ่งถือช้อน อีกข้างถือปู

    " ก้ชอบไงวะ ! มีปัญหาไรวะ ! " หญิงสาวพูดอย่างยียวนกวนประสาท ทั้งสองนั่งรับประทานอาหารจนเสร็จและเก็บของกลับบ้าน

                                     .............

                   ในรถ

    "  นี้นาย เดี๋ยวห้ามบอกพี่โอเรื่องนั่นนะ " 

    "  เงียบ เงียบทำไมเนี้ย สัญญากับชั้ลสิเร็วๆ "  หญิงสาวพูดพี้อมกับหันหน้าไปคาดคั้นคำสัญญาจากชายหนุ่ม

    " อย่าพูดมาก รำคาญ " หน้านิ่งมาก

    " ชั้ลก็ไม่อยากจะเสวนากับคนป่าเถื่อนอย่างนายนักหรอกน "

     เอี๊ยดดดดดดดด  เสียงเบรครถลากยาวกับให้หญิงสาวร่างเล็กถึงกับผวา

    " ทำบ้าอะไรเนี่ย !! เบรคทำไม !!" เธอ โมโหกับการกระทำของเขา

    " หยุดปากมากสักทีได้มั้ย !!!" เขารำคาญกับความปากดีของเธอ

    " ก้ชั้ลจะพู  !!  O_O   อย่าานะ " หญิงสาวพูดยังไม่ทันจบประโยคชายหนุ่มร่างสูงจับใบหน้าของเธอเข้ามาใกล้กัลหน้าเขาเพียงคืบ หญิงสาวหลับตาปี๋

    เขากระซิบที่ข้างหูของเธอเบาๆก่อนที่จะจูบลงที่ซอกคอของเธอ ทำให้หญิงสาวขนลุกฟู" ถ้ายังจะปากมาอีกชั้ลจะจูบปากแดงๆของเธอ " เธอง้างมือจะตบหน้าเขาแต่นึกขึ้นไ้ดจึงรีบดึงมือกลับ

                        ...........................

     ริวรั้วบ้านรัตนาพิพัฒน์

  " ขอบใจนะที่มาส่ง แล้วก้ขอบคุณที่ช่วยชั้ล " หญิงสาวพูดจบก้ลงจากรถทันที ทั้งชายหนุ่มก้ขับรถออกๆปทันทีเช่น

กัน

     ภายในบ้านรัตนาพพัฒน์ อิณทินีที่อยู่ในสภาพใบหน้ายับเยินนั่งร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดนมแจ่ม โดยมีโอนุชิตสามีตามกฎหมายดูแลอย่างไม่ห่าง

   " พี่โอนี้มันเกิดอไรขึ้น "  นันทณาที่เดินเข้ามาภายในบ้านถามอย่างงุงงงกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า

   " เมย์ รู้เรื่องนี้ได้ยังไง!!" โอนุชืตถามเสียงเข้ม

   "  ซันไม่ได้บอกเมย์  แต่ " 

   " แต่อะไร!!! " โอนุชิตตะหวาด

     " ซันบอกแพรวา "

   " ทำแบบนี้ มันดกินไปนะ "

      "ถ้าทนไม่ไหนก้ย้ายออกไปสิ   ใสหัวไปอยู่ที่อื่น !!!"หญิงสาวพูดด้วยความน้อยใจพี่ชาย ก่อนจะวิ่งไปยังบ้านสวนขิงเธอ

      " ซันหายไปทั้งคืน พี่ไม่คิดจะถามเลยหรอ แล้วนี้ยังจะมาดุซันอีก แต่ยัยแพรก้ทำหนักไปจิงๆ" 

      หญิงสาวพยายามหาโทรศัพท์มือถือ "เอ่ย  อยู่ในรถหมอนั้นนิ "

      ภายในรถของภาคิน เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ภาคินหยิบโทรศัพท์ของนันทณามารับสาย

   " แพรวา "   ชายหนุ่มกดรับสาย 

   " ไอซัน ชั้ลจัดการยัยหน้าด้าน เรียบร้อยแล้วนะหน้าพังไม่มีชิ้นดีเลย  555  เออนิแกเรื่องพี่เมฆา ชั้ลขอโทดนะ  แม่ข้อร้องอบ่าให้แกเอาเรื่องมัน ตู๊ดดดๆๆๆ   เอาเห้ยตัดสายไปทำไม"