Sulfur Love (RE-Write)
เขียนโดย 
enzang2660
วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.57 น.
แก้ไขเมื่อ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2556 17.52 น. โดย เจ้าของนิยาย
43) Special[Thames&Ice] Poison Love[1]
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ☃ Special[Thames&Ice]☃
Poison Love
[Thames]
“นี่นายแว่น นายทำยาเสน่ห์ให้ฉันหน่อยสิ><”
พวกผู้หญิงกระโปรงสั้นกรี๊ดกร๊าดกรอกหูผม
“ฉันไม่ใช่หมอผีนะ” ผมบอก
“นายเก่งเคมีมั้ยใช่หรอ ทำให้หน่อยสิ>O<”
“ของแบบนั้นฉันทำไม่เป็นหรอก”
“นายไร้น้ำยาขนาดนั้นเลยหรอ^^”
ฉึก! จี๊ดมากเลยคำนี้ -*-
“ได้ฉันจะทำให้แต่รอสักอาทิตย์นึงแล้วกัน-*-”
“น่ารักสวดๆ>3<”
ผมดันหน้าชวนสยองออกห่างๆ เพราะผู้หญิงคนนั้นยื่นหน้ามาจะจุ๊บผม เหอะๆไม่ต้องหรอกเดี๋ยวลิปสติกเธอจะทำให้หน้าฉันกากขึ้น-*-
“ไว้จะมาใหม่นะจ๊ะ><~”
ผมฝืนยิ้มส่งๆพวกเธอออกจากห้อง ปิดเทอมแล้วแท้ๆยังต้องมาทำอะไรบ้าๆแบบนี้ให้ผู้หญิงพวกนั้นอีก ยาที่ทำให้คนอื่นหลงรักน่ะหรอ มันไม่มีจริงหรอก แต่ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้แหะ ผมตัดสินใจแล้วว่าจะลองทำมันดู ลองทำวันนึงเวลาที่เหลือก็เอาไปทดลองกับหมาซักตัว
“ไอ้เทมส์!!”
เสียงแสบแก้วหูตะโกนแหกปากลั่นห้อง ผมเมินมันแล้วหันมาทำน้ำหอมต่อ ยาที่ผมคิดขึ้นมามันต้องใช้คู่กับกลิ่นน่ะ
“มึงเมินกูหรอ-*-”
คนตัวเล็กยืนเท้าเอวโวยวายผม
“กลับบ้านไปก่อนเลย” ผมบอก
“ทำไมวันนี้มึงไม่เข้าเรียน-o-”
“แค่เรียนปรับพื้นฐานขึ้นม.4ไม่ใช่หรอ^^”
อีกอย่างเนื้อหาผมก็อ่านมาหมดแล้วด้วย ไม่รู้ว่าโรงเรียนจะให้มาเรียนปรับพื้นฐานทำไมในเมื่ออีก 2 อาทิตย์ก็เปิดเทอมแล้ว สงสัยโรงเรียนคงช็อต! อยากได้เงินไปหมุน-*-
“แค่! หรอ” ไอซ์พูดต่อ
“ฉันเรียนพิเศษจนถึงชั้นม.6แล้ว^^”
“กูละเบื่อคนอย่างมึง ถ้าเก่งนักจะมาเรียนทำไม-*-”
“มาเรียนเป็นเพื่อนแกไง^^”
ผมจะสอบเทียบชั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องยาก แต่ถ้าผมทำแบบนั้น....
...ฉันก็ไม่ได้อยู่ใกล้แกน่ะสิ...
ผมทอยิ้มอ่อนโยนให้คนตรงหน้าซึ่งไม่เคยรู้อะไรบ้างเลย เรียกว่าไม่สนใจสิ่งรอบข้างซะมากกว่า ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย......เฮ้อ~ อยากร้องเพลงกรอกหูมันจริงๆ
“มีพุดดิ้งอยู่ในตู้เย็นนะ จะกินก็หยิบมา”
ผมบอกก่อนจะเดินกลับไปดูน้ำหอมอีกรอบ ขอฉีดทดสอบกลิ่นหน่อยละกัน
“ง่ำๆ เฮ้ย! ไอ้นี่ซื้อร้านไหนอ่ะอร่อยอ่ะ)>3<(”
ผมเหลือบไปมองมันแว้บนึง
....ขนมนั่นมัน-o-….
“คายออกมาเดี๋ยวนี้!!”
ผมวิ่งไปง้างปากให้มันคายขนมปังนั่นออกมา
“อ่อก! ไอ้เอี่ยเอมTOT”
เวรเอ้ย! ไอซ์ดิ้นพลางกุมคอตัวเอง สงสัยจะติดคอผมเลยวิ่งไปเอาน้ำมาให้มันกิน ช้วยไม่ได้ว่าจะเอาไปให้มากินซักหน่อย-_-;
“อึกๆ มึง!! อยู่ดีๆก็มาง้างปากกูมึงบ้าหรอ>O<!!”
กินเสร็จก็อ้าปากด่าเลยนะ เอาน้ำกรอกปากอีกรอบดีมั้ยเนี่ย-*-
“อันนั้นเอาไว้ให้หมากิน”
ใช่ผมจะเอาไปทดลองกับหมา ถ้าหมามันกินเข้าไปตอนที่ผมฉีดน้ำหอมนี่แล้วมันจะต้องตามผมกลับบ้านแน่นอน ถ้ายาที่ผมทำมันได้ผลอ่ะนะ แต่เจ้าจอมสวาปามนี่ดันกินเข้าไปหมดเลย แต่มันคงไม่มีผลกับคนมั้ง
“มึงเอาของดีๆไปให้หมากินเนี่ยนะ-o-” มันบ่น
“เออ แกก็ไปแย่งหมากินอีก-_-”
“พูดงี้มึงต่อยกับกูเลยดีกว่า>O<!!”
แขนเล็กๆเหวี่ยงกำปั้นใส่หน้าผมแต่ผมจับแขนมันไว้แล้วดึงแขนมันขึ้นสุดแขนมันเลยเซทับผมที่นั่งอยู่บนโซฟา ให้ท่ากันหรือไงเนี่ย
“ไอ้เทมส์มึงO////O!”
มันเงยหน้าขึ้นด่าผม หน้าหวานๆของมันอยู่ห่างกับผมแค่คืบ มันทำตาเหลือกเหมือนเห็นผมเป็นผีแล้วก็ก้มหน้าหลบๆตาไป ร่างเล็กๆถอยลุกออกจากตัวผม ผมเลยต้องจำใจปล่อยข้อมือเล็กๆนั่นอย่างเสียดาย
“กะ...กูกลับละ”
มันหันหลังคว้ากระเป๋าแล้วรีบเดินออกจากห้องไป ความอบอุ่นของร่างเล็กๆนั่นยังฝังคามือผมอยู่เลย ผมยกฝ่ามือขึ้นสัมผัสริมฝีปากตัวเอง จริงๆแล้วผมอยากจูบมันตัวเป็นๆมากกว่า ผมเป็นเพื่อนที่เลวจริงๆเลยที่คิดกับมันเกินเพื่อนแบบนี้ แต่ก็ช่วยไม่ได้แกอยากน่ารักเองนี่.......ไอซ์
“รีบๆหลับได้มั้ยฉันจะได้กลับไปนอนบ้าง-*-”
ผมบ่นไปอ่านหนังสือไปพลางๆ แค่คืนนี้เป็นคืน ศุกร์13แค่นั้นเองต้องเรียกคนมานั่งเฝ้าตอนนอนเลยหรอ
“กูพยายามข่มตาหลับอยู่ มึงไปปิดผ้าม่านดิ๊><”
ไอซ์สั่งพลางหลับตาปี๋ชี้ไปที่หน้าต่าง ผมถอนหายใจเฮือกๆก่อนจะลุกไปปิดให้มัน ไอซ์มันกลัวผีมากเวลานอนต้องเปิดโคมไฟทิ้งไว้เลยละ ทั้งที่ผมบอกว่าผีมันไม่มีจริงแต่มันไม่เคยฟังผมเลย
“อย่าคิดอะไรฟุ้งซ่านน่า ผีไม่มีจริงซะหน่อย^^” ผมบอก
“มึงจะไปรู้อะไรละ>O<!!”
เออ รู้แค่นี้แหละ ก็คนมันไม่เคยเห็นนี่หว่า-*-
“มึงห้ามหลับก่อนกูนะ>O<!!”
“อืมๆ แกอ่ะรีบๆหลับได้แล้วฉันง่วงนะ-*-”
“ห้ามหลับก่อนกูนะ>O<!!!”
“อืม”
ไอซ์กลอกตามองไปมารอบห้องก่อนจะหลับตาปี๋ดึงผ้าขึ้น มือเล็กๆจับชายเสื้อผมไว้แน่น คงกลัวว่าผมจะหนีละมั้ง
“มึงนอนนี่กับกูก็ได้”
เสียงอู้อี้ดังลอดออกมาจากผ้านวมผืนหนา ดวงตากลมใสเหลือบมองผมเหมือนจะอ้อนให้ผมนอนด้วย
“ไม่ละ เดี๋ยวโดนแกถีบตกเตียง^^” ผมแกล้งแหย่มัน
“กูไม่ได้ดิ้นขนาดนั้นซะหน่อย งั้นมึงก็นอนข้างล่างดิ-3-”
“เอาแบบนี้ดีกว่าแกลงมานอนพื้น ฉันนอนเตียง^^”
“ไม่โว้ยยยย>O<”
ผมยิ้มๆแล้วเอื้อมมือไปดึงผ้าคลุมหัวมัน มันเปิดผ้าออกมาแล้วย่นคิ้วทำหน้าไม่พอใจใส่ผมก่อนจะนอนพลิกหันไปอีกข้าง
....ฉันนอนกับแกไม่ได้หรอก มันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ....
ผมไม่รู้ว่าขีดจำกัดของตัวเองมันอยู่แค่ไหน ไม่รู้ว่าตอนไหนที่ “บางอย่าง”ในด้านมืดของผมจะทะลักออกมา ร่างเล็กๆพลิกตัวนอนหงายอีกรอบ ริมฝีปากชมพูเผยอออกผ่อนลมหายใจเบาๆ เสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอทำให้ผมรู้ว่าไอซ์หลับสนิทแล้ว ผมไล้นิ้วเกลี่ยแก้มขาวเนียนเบาๆก่อนจะก้มลงประทับริมฝีปากกับปากนุ่มนิ่มนั่น ผมบีบคางเล็กๆให้เปิดปากยอมให้ลิ้นผมแทรกเข้าไปเก็บเกี่ยวความหวานด้านใน ผมตวัดลิ้นหยอกเย้ากับลิ้นเล็กๆที่ไร้การตอบสนอง ลิ้นมันนุ่มมากเหมือนจะละลายในปากได้เลย ผมสอดมือเข้าไปใต้สาบเสื้อบางๆ ลูบไล้ไปตาเอวบางก่อนขยับขึ้นมาสะกิดยอดอกสวยให้ตั้งชูชัน
“อะ....ฮื้อ~ เทมส์...”
เสียงครางเบาๆทำเอาสติผมแทบหลุด ผมเด้งตัวออกมาจากร่างเย้ายวนนั่น ร่างเล็กบิดตัวไปมาทำให้กระดุมเสื้อปริเผยให้เห็นผิวขาวละเอียดที่ซ่อนอยู่ภายใน ยอดออกเม็ดเล็กเชื้อเชิญสายตาผมให้หยุดมอง ผมดึงผ้าขึ้นคลุมทับตัวมันก่อนจะเดินออกไปนอกห้อง
เริ่มรู้แล้วละว่าขีดจำกัดของผม.......มันกำลังจะหมดลงแล้ว!
ผมนั่งฟังอาจารย์หน้าห้องบรรยายประวัติโรงเรียนซึ่งผมก็รู้มาตั้งแต่ม.ต้นแล้วละ
“กูหลับก่อน ถ้าจารย์เดินมาปลุกกูด้วย-o-” วิวบอก
“เดินมาแล้ว” ผมแกล้ง
“เดี๋ยวแว่นแตกหรอกมึง-*-”
วิวผลุบหน้านอนราบกับโต๊ะไป ปกติผมจะนั่งคู่กับไอซ์แต่วันนี้ไอซ์มันสลับที่กับเพื่อนในห้อง ตอนนี้มันนั่งไกลจากผมมากทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่า เมื่อวานมันคงจะรู้ตัวว่าผมทำแบบนั้นกับมัน มันก็เลยหลบหน้าผม
“ใครหลับในห้องฉันจะแช่งให้เป็นอัมพาต!!”
เสียงครูตะโกนลั่นห้อง เธอจ้องเขม็งมายังคนที่นอนหลับข้างโต๊ะผม วิวกระดกหัวขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับ
“ผมไม่ได้หลับ ผมแค่พักผ่อนสายตาเฉยๆนะครับ=*=”
“ออกไปยืนพักผ่อนหน้าห้องไป เอาไม้บรรทัดไปคาบด้วยนะ^^”
วิวทำหน้าเบื่อโลกก่อนจะเดินตัวปลิวออกจากห้องไป เฮ้ย! เขาบอกให้เอาไม่บรรทัดไปด้วย ฮ่าๆ เวลาน่าเบื่ออันแสนยาวนานสิ้นสุดลงผมเอามือป้องปากหาวเบาๆ น่าหลับสุดๆเลย ไอซ์ลุกขึ้นเก็บกระเป๋าออกจากห้องโดยไม่หันมาแยแสผมซักนิด อย่างน้อยผมก็น่าจะไปขอโทษมันแล้วก็บอกความจริงไปซะว่าผมชอบมัน ถึงเวลานั้นมันจะตอบรับหรือเลิกคบผมเป็นเพื่อนก็แล้วแต่มัน แต่เท่าที่คาดการณ์ดูแล้ว สงสัยผมจะเสียเพื่อน....
“มีเรื่องจะคุยด้วย”
ผมพูดเสียงเรียบแล้วดึงข้อมือเล็กของไอซ์ให้มันตามผมไปที่ห้องเคมีห้องประจำของผม พอมาถึงมันก็สะบัดมือผมออกแล้วหลบไปยืนชิดประตู
“มะ...มีอะไร”
มันก้มหน้าหลบแล้วถาม ผมก้าวขายาวๆเข้าไปหามัน ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่หรอกนะเวลาพูดกับใครแล้วมันไม่มองหน้าเนี่ย
“อย่าหลบตาได้มั้ย” ผมถาม
“มีอะไรก็พูดๆมาเถอะน่า!” มันขึ้นเสียงใส่ผม
“เมื่อคืน.....แกยังไม่หลับใช่มั้ย”
มันเบี่ยงหน้าหลบตาผมอีกรอบพร้อมกันยกมือขึ้นกอดตัวเองไว้หลวมๆ ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่
...ว่าแล้วเชียว...
มันถึงได้ครางชื่อผมออกมาแบบนั้น ผมยกนิ้วดันแว่นพลางขุ่นคิด ผมไม่อยากเสียมันไปหรอกนะ แต่ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้วละก็ ผมขอพูดความรู้สึกของผมตรงๆไปเลยแล้วกัน
...เธอคิดยังไงกับฉัน ก็แล้วแต่เธอ...
เหอะๆ ทำไมในสมองผมถึงมีแต่เพลงที่พ่อบ้านคนสนิทมันเปิดกรอกหูผมละ กลับบ้านไปผมจะเอามือถือมันไปโยนทิ้งซะ!!
“ไอซ์...”
ผมเรียกมัน มันเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยแต่ก็ไม่ยอมสบตาผม ช่างเถอะ! ตั้งใจฟังดีๆแล้วกัน อ่อ อย่าวิ่งหนีไปซะก่อนละ
“ฉันชอบแก....เรื่องเมื่อคืนฉันขอโทษด้วย”
ร่างเล็กยืนแข็งทื่อไม่พูดไม่จา ผมเทพมั้ยละทำให้คนที่อารมณ์ดีเข้าขั้นบ้าแบบมันมายืนแช่แข็งผมแบบนี้ได้
“ฉันไม่ขอให้แกยกโทษให้ แกจะเลิกคบฉันเป็นเพื่อนก็ไม่เป็นไร.....เพราะฉันไม่คิดว่าแกเป็นเพื่อนฉันอยู่แล้ว”
ฉันรู้ตัวเองมาตั้งแต่ขึ้นม.ต้นแล้ว อยู่ฉันก็เป็นบ้าอยากเห็นหน้าแกทุกวันเลยชอบถ่ายรูปแกไว้ แล้วก็เอาไปล้างมาติดทั่วห้องฉันเลยด้วย เพียงแต่ต้องปิดไฟก่อนถึงจะมองเห็นก็เท่านั้น ให้ตายเหอะ!! นี่ผมคลั่งมันขนาดนี้เลยหรอ!!
“ขอบใจที่ทนฟัง ลาก่อน^^”
หัวใจผมกระตุกวูบๆ ตอนนี้มันเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว ถึงจะแสร้งยิ้มได้แต่ผมก็รู้สึกเสียใจ เหมือนกับโลกทั้งโลกมันดับไฟประหยัดพลังงาน ผมขยับตัวออกห่างมันเล็กน้อยแล้วจับลูบบิดประตูเตรียมเปิดออก
“..จะไปไหน...” เสียงแผ่วเบาถาม
“กลับบ้านน่ะสิ^^” ผมแหลด้านๆ ว่าจะไปทำใจที่ไหนซักแห่งน่ะแหละ
มือเล็กๆจับชายเสื้อผมแล้วดึงให้ผมเขยิบเข้าไปใกล้ ไอซ์ค่อยๆเงยหน้าขึ้นสบตาผม ใบหน้านั้นของมันทำให้ใจผมเต้นรัว แก้มขาวละเอียดขึ้นสีแดงเถือกไปถึงใบหู ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหากันเหมือนกำลังจะปิดบังอะไรบางอย่าง คนน่ารักกลั้วยิ้มบางๆก่อนเอ่ยพูดกับผม
“กะ....กู..ชอบมึง..”
ผมแทบจะลงไปดิ้นตาย ร่างกายผมมันสั่งให้ผมกระโดดโหม่งเพดานห้องให้ทะลุ(แต่ผมไม่ทำนะ) ผมคว้าเอวเล็กเพียวเข้ามาไว้ในวงแขนก่อนจะซบหน้าลงบนไหล่บอบบาง ดีใจสุดๆเลย!!
“อื้ม~ มึงใส่น้ำหอมหรอ” ไอซ์ร้องเบาๆ
“ห๊ะ! ใส่ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”
อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนะ กลิ่นยังติดอยู่อีกหรอเนี่ย
“เวียนหัวอ่ะ”
ไอซ์ยืนเอียงตัวกุมหัวตัวเองไว้ ผมดันตัวไอซ์ออกแล้วพาไปนั่งที่โซฟาก่อนจ้องมองดวงตากลมที่ปรือๆคล้ายคนจะหลับ ลูบมือนิ่มเบาๆแล้วยกขึ้นมาแนบแก้มตัวเอง โลกผมมันดับลงอีกแล้วผมดีใจยังไม่ถึงนาทีเลยนะ ผมมองใบหน้าใสก่อนจะบีบมือเล็กๆนั่นไว้แน่น ผมลืมไปเลย....ว่ามันโดนยาของผมเข้าไป คำพูดที่มันพูดออกมาทั้งหมดก็คงเป็นเพราะยาที่ผมไปในขนมปังนั่น
“มึงเป็นอะไร ทำหน้าเหมือนญาติเสีย-///-”
ไอซ์ถามผมพลางขยับมือลูบแก้มผมเบาๆ
“..ป่าว ไม่มีอะไร...”
ก็แค่ฤทธิ์ยาที่ทำให้มันรู้สึกรักผมขึ้นมา......ก็แค่ยา พอคิดแบบนี้แล้วเจ็บปวดหัวใจชะมัด ให้มันบอกว่าเกลียดผมยังดีเสียกว่าบอกว่ารักผมเพราะความมึนงงแบบนี้ แต่.....ผมก็ขอตักตวงช่วงเวลาสั้นๆก่อนฤทธิ์ยาจะหมดจากคนตรงหน้าผมหน่อยแล้วกัน ขอโทษที่ฉันเป็นคนเห็นแก่ตัว แต่ฉันรักแกจริงๆ
“คบกันมั้ย^^” ผมถาม
คนหน้ารักหันซ้ายหันขวาตอบเสียงอ้อมแอ้ม
“กะ...ก็ได้-///-”
ผมฉีกยิ้มกว้างให้มัน มันพยายามเม้มปากแก้เขินแต่สุดท้ายก็ยอมเผยยิ้มให้ผมอยู่ดี
“พรุ่งนี้วันหยุด เราไปเดทกันนะ^^” ผมบอก
“ห๊ะ>////<”
“แฟนกันก็ต้องเดทกันไม่ใช่หรอ^^”
“มันก็ใช่นะ แต่..-////-”
“แต่อะไร”
“ไปก็ได้ มึงอ่ะห้ามแต่งหล่อมานะ>O<!!”
“ฉันไม่มีความหล่อซักนิดให้ฉันแต่งตัวให้สมกับแกหน่อยดิ-_-”
“มึงนี่น้า~ บ้านมีกระจกมั้ยเนี่ย>O<!!”
“หลอกด่าฉันอยู่หรอ-o-”
ผมไม่หล่อจริงๆสินะ ช่วยไม่ได้นี่ผมเองยังไม่รู้เลยว่าตอนถอดแว่นหน้าตาผมเป็นยังไง เคยลองถอดดูหน้าตัวเองในกระจกอยู่แต่ภาพมันเบลอมากเลยไม่รู้ว่าผมหน้าตาเป็นยังไงตอนถอดแว่น แต่อาจจะเลวร้ายจริงๆก็ได้มั้ง มันก็เลยไม่ให้ผมแต่งหล่อเดี๋ยวมันจะเสี่ยวเกินไป-_-;;
“เอาเป็นว่า ห้ามถอดแว่นแล้วกัน-////-”
“อืม ไม่แต่งหล่อด้วย ตกลงมั้ย^^”
“อืม -////-”
“กลับบ้านกันนะ^^”
วันหยุดที่น่าจะนอนเกลือกกลิ้งอยู่กับบ้าน แต่ผมกลับตื่นก่อนไก่ขันซะอีก ตื่นเต้นยิ่งกว่าตอนไปรับรางวัลเยาวชนดีเด่นซะอีก ประหม่าจังเลย-_-;
“ตื่นแต่เช้าเลยนะครับคุณหนู^^” พ่อบ้านเอ่ยทักผม
“เตรียมชุดให้หน่อย ฉันจะไปอาบน้ำ” ผมบอก
“ชุดแบบไหนดีครับ จะไปเที่ยวข้างนอก หรือจะไปวิ่งจ๊อกกิ้ง หรือ..”
“ลำลองธรรมดาน่ะแหละ”
“ครับ^^”
“เอาชุดที่คิดว่าฉันใส่แล้วดูดีที่สุดอ่ะ^^”
“คุณหนูของผมใส่ชุดไหนก็หล่อครับ แต่ว่า...เอ๊ะๆ-.-”
“อะไร”
“จะไปเดทหรอครับ ตื่นแต่เช้าเชียว>.<~”
อ่ะ! หมอนี่เป็นหมอดูมาก่อนแน่ๆเลย รู้ทันไปซะทุกเรื่องเลย-o-;;
“ถูกใช่มั้ยครับ ฮ่าๆ ไม่ต้องห่วงครับผมจะแต่งให้คุณหนูหล่อโลกลืมเลยละครับ^O^”
“เอาธรรมดาก็พอ”
ผมบอกแล้วเดินไปอาบน้ำ ผมจะไปขุดคำว่าหล่อมาจากส่วนไหนละเนี่ย ผมหันมองกระจกในห้องน้ำ เฮ้อ~ ไอน้ำมันเกาะหรือสายตาผมมันแย่กันแน่นะ มองไม่เห็นหน้าตัวเองเลย-.-;;
“คุณหนูครับ ผู้หญิงที่เป็นคู่เดทคุณหนูเป็นคนแบบไหนครับ ผมจะได้แต่งตัวให้คุณหนูเป็นเจ้าชายในฝันของเธอให้^O^”
ผมลอบกลืนน้ำลายนิดหน่อย มันไม่ใช่ผู้หญิงอ่ะ-_-;
“ต๊องๆ กวนๆ ซุ่มซ่าม กลัวผีขึ้นสมอง ประมาณนี้ละมั้ง” ผมตะโกนบอก
“หือ~ คุณหนูถ้าไปพูดแบบนี้ให้เธอคนนั้นได้ยินนะ คุณหนูโดนด่ายับแน่ครับ>O<”
ปกติก็โดนด่าทุกวันอยู่แล้ว ชิน^^
“ช่างเหอะ มันไม่ค่อยถืออะไร ไม่สนอะไรอยู่แล้ว”
“มัน?-.-”
“จัดๆมาเหอะ ฉันจะเสร็จแล้ว”
“ครับๆ”
ผมเดินออกไปประโคมโลชั่นลวกๆใส่ตัวแล้วก็หยิบเสื้อผ้าบนเตียงมาใส่ มันเป็นเชิ้ตสีฟ้าสบายๆตากับกางเกงสีขาว
“คุณหนูมานั่งนี่ครับ เดินดีๆนะครับ^^;”
ผมไม่ได้ตาบอดนะ-*- แค่มองเห็นทางลางๆ ผมเดินไปนั่งใบฝั่งห้องแต่ตัวหน้ากระจก พ่อบ้านเซทเส้นผมให้ตั้งขึ้นเล็กน้อยดูจะยุ่งหน่อยๆ ไอ้เจลนี่เย็นหัวจังเลยนะ มีแอลกอฮอล์หรอ-.-
“ใส่คอนแทคเลนส์นะครับคุณหนู” พ่อบ้านบอกพลางเปิดกล่อง
“เขาให้ฉันใส่แว่นน่ะ” ผมบอก
“อ่อ เขาชอบหนุ่มแว่นหรอครับ ฮ่าๆ^^”
“คงงั้นมั้ง”
“งั้นเอาอันนี้ไปใส่นะครับ ที่คุณหนูใส่อยู่มันเชยมากๆเลย-o-”
มีแต่คนบอกแบบนั้น ก็แค่แว่นกรอบทองๆเหมือนของคุณปู่แค่นั้นเอง ผมไม่ค่อยชอบแบบเซลเฟรม(*แว่นขอบสีๆ จุดเด่นคือซ่อนความหนาของเลนส์ได้ จากการ์ตูนชมรหลงรักหนุ่มแว่นค่ะ>////<)
“ผมภูมิใจที่ได้รับใช้คุณหนูมากเลยครับ อนาคตเป็นดาราได้สบายๆเลยนะครับ ดังแล้วอย่าลืมผมนะT^T”
“ฉันจะเป็นนักเคมี”
ผมสำรวจใบหน้าตัวเองกับแว่นอันใหม่ ไม่รู้ว่าหล่อมั้ยแต่แปลกๆตาดี
“ไปเอารถออกที” ผมบอก
“สั่งช่อดอกไม้หรอยังครับ><”
“ไม่ต้อง สั่งอาหารเช้าของโรงแรมมาแล้ว”
“อ่อครับ เมื่อเช้ามีคนไปรับมาแล้ว”
“จัดใส่กล่องให้ด้วยนะ”
“ครับๆ”
ผมยืนจัดปกเสื้อหน้ากระจกเช็กความเรียบร้อยก่อนเดินไปขึ้นรถ รถคันงามแล่นออกจากบ้านไปที่นัดเดทของผม รู้สึกผมจะไม่เคยไปเที่ยวที่แบบนั้นมาชาติเศษแล้วละ ผมลงจากรถแล้วไปยืนพิงกำแพงหน้าทางเข้ารอคู่เดทของผม ถ้ามันมาแล้วผมต้องทักมั้ย จะทักว่าอะไรดีละ-////-
“กรี๊ดดดด!!”
ผมยืนตีหน้ามึนสามวินาที จู่ๆก็มีผู้หญิงเดินมากรี๊ดใส่หน้าผมแถมยังกระโดดเป็นจิ้งโจ้อีกด้วย สวนสัตว์เลยไปอีกสามป้ายนะครับ มาผิดที่แล้วนี่มันสวนสนุก-_-
“พี่คะ! พี่เป็นดาราหรอคะ>////<”
“หน้าไม่คุ้นเลย แต่ขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยคะ>///<”
“ผมไม่ได้เป็นดาราครับ^^”
แค่คนธรรมดาที่วันนี้เปลี่ยนแว่นเฉยๆ แต่ผมว่าผมเป็นุร่นน้องพวกคุณนะครับ
“จริงหรอคะ แต่ออร่าพี่กระแทกตาหนูมากเลยอ่ะ>///<”
“ขอบคุณครับ^^”
ตึง!
เสียงกระทบเท้าดังลั่นพื้นนี่ร้าวเลยทีเดียว ไอซ์ขมวดคิ้วพลางเบะปากเล็กน้อย อารมณ์เสียแต่เช้าเลยหรอ^^;
“โทษนะครับ ผมต้องไปแล้ว^^”
ผมบอกแล้วเดินไปหาคนตัวเล็กที่เดินนำผมไปลิ่วๆ หึงหรอ? น่ารักชะมัดเลย พอเดินผ่านประตูหน้าสนสนุกมาผมก็เดินเนียนๆไปดึงไหล่เล็กนั่นให้หยุดเดิน แต่สงสัยผมจะดึงแรงไปหน่อยมันเลยหงายหลังลงไปนั่งกับพื้น
“กระชากกูหาพ่อ มึง หรอ>O<!!”
มันลุกขึ้นปัดก้นแล้วตะโกนด่าผม ได้ยินมันด่าแล้วชื่นใจ วันไหนไม่โดนด่านอนไม่หลับแหะ
“เดินไม่รอเลย” ผมบอก
“มึงมีคนเดินด้วยแล้วหนิ-*-” มันเถียง
“ไม่มีซะหน่อย ฉันรอแกคนเดียวเนี่ย^^”
“เหอะ! พวกนั้นแค่รอเป็นเพื่อนว่างั้น-*-”
“คงงั้นมั้ง^^”
อ้าว~ ร่างเล็กๆเดินจ้ำอ้าวทิ้งผมอีกแล้ว
“ขาสั้นแต่เดินเร็วแหะ ระวังสะดุดละ^^” ผมบอก
“ไม่หรอกเว้ย มึงอ่ะเดินไวๆดิ๊>O<”
มือเล็กคว้าข้อมือผมจูงไปที่เครื่องเล่นอันใหญ่ที่ตั้งตะหง่าอยู่ ผมไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไรแต่มันเป็นเรือ เข้าเรียกไวกิ้งหรือป่าว เรียงไวกิ้งอะไรทำนองนี้มั้ง
“เล่นอันนี้กันๆ><”
ไม่รอให้ผมตอบมันก็ลากผมไปจ่ายตังค์เตรียมขึ้นนั่ง ผมขึ้นไปนั่งข้างๆไอซ์
“น่าสนุกขนาดนั้นเลยหรอ”
ผมถาม ไอซ์ยิ้มตาหยีพลางหัวเราะเบาๆ
“เดี๋ยวกูจะกรี๊ดนะโว้ย ฮ่าๆ><”
“ฉันจะอัดเสียงแกไปประจาน ไอ้ตุ๊ด^^”
“เดี๋ยวลงไปมึงตาย-*-”
“ฮ่าๆ^^”
เรือใหญ่ถูกยกขึ้นสูง มันค้างไว้นานพอสมควร ไม่สิถ้าผมเอาข้าวขึ้นมากินอาจจะหมดไปแล้วก็ได้มั้ง--;
วืด~
“กรี๊ดดดดดดดดด///ว้ากกกกกกกกก”
หัวใจผมมันหล่นวูบ รู้สึกเสียววาบไปทั่วท้องน้อยเลย ทรมาณชะมัด-*-
“มึงไม่กรี๊ดหรอ ว้ากกกกก”
ไอซ์หันมาถามผม ผมส่ายหน้าเบาๆ บอกตรงๆว่ารำคาญเสียงมาก เดี๋ยวกรี๊ดๆ ผมจะประสาทกินครับ แล้วเสียงกระหึ่มมากเหมือนเอาหัวตัวเองยัดลงไปในโอ่งแล้วให้เพื่อนอีกคนมากรี๊ดลงไป เสียงแอคโค่เป็นระยะๆเลย ผมหันมองคนข้างๆที่ดูสนุกหลุดโลก มันยิ้มไปว้ากไปมือก็ยื่นไปเกือบชนหัวคนข้างหน้า พอมันรู้ว่าผมมองอยู่มันก็หันมายิ้มให้ผมแล้วก็
“ว้ากกกกกก”
จะว้ากใส่หน้าฉันทำไม-*- ลงไปผมคงหูดับไปข้างนึงละนะ พอเครื่องเล่นหยุดลงผมก็รีบลงทันที รู้สึกพื้นมันโคลงเคลงๆยังไงก็ไม่รู้ ผมเกือบเสียศูนย์ละถ้าไม่เกาะไหล่เล็กๆเอาไว้ ไอซ์ยิ้มร่าทำหน้าแบบชิวมาก มันไปเป็นไรเลยแต่ผมนี่ดิเหมือนจะตายให้ได้เลย
“มึงหน้าซีดๆนะ-o-” มันบอก
ผมอ้าปากจะพูดแต่ รู้สึกหนืดๆคอผมเลยวิ่งไปเปิดฝาถังขยะก่อนที่จะ...
“อ้วกกกกกก!!!”
ผมคายขนมปังที่ยัดมาเมื่อเช้าลงถังสังเวยเรือไวกิ้งเมื่อกี้ ไอซ์วิ่งไปซื้อน้ำมาให้ผม มันลูบหลังผมไปหัวเราะไปผมเลยหันไปค้อนใส่มันซะ
“ฮ่าๆ กูบอกแล้วให้กรี๊ด^O^”
“อึก...ฉันจะไม่ขึ้นมันอีก-_-;”
เข็ดครับ พอไม่กรี๊ดแล้วลงมาอ้วกเลย เป็นเครื่องเล่นที่อันตรายเป็นบ้าเลย ไม่ขึ้นอีกเด็ดขาด!!
“ฮ่าๆ หมดหล่อเลย^^”
ไอซ์เอาผ้าเช็ดหน้ามาซับหน้าผม
“แกทำให้ฉันเป็นแบบนี้-*-” ผมบอก
“ไม่ต้องมาโทษกู มึงไม่กรี๊ดเองอ่ะ-o-!”
“ไม่สน แกผิด”
“มึงนี่โคตรเอาแต่ใจเลย-*-”
ผมจับหน้ามันแหงนขึ้นแล้วกดจูบลงไปเสี้ยววินาทีก่อนจะหัวมาบ้วนน้ำต่อ แสบคอชะมัดเลย
“ไอ้เชี่ย!! มึงอ้วกมาแล้วมา... โห้ย~>O<” ไอ้เวร!!”
มันเช็ดปากตัวเองแรงๆ ผมกระตุกยิ้มพลางยักคิ้วแหย่มัน มันยิ่งดิ้นพร่านๆยกมือฟาดผมใหญ่เลย
“ตาฉันพาแกไปบ้างแล้ว ตามมา^^”
ผมดึงมันให้เดินตามมา ผมพามันมาหยุดอยู่หน้าปราสาทหลังงามที่เขียนป้ายตัวใหญ่ๆติดว่า “Haunted House” ไอซ์ผงะตัวก่อนจะเริ่มแงะมือผมออกตัวมันนี้บิดหนีไปอีกทางนึงแล้ว
“หึๆ” ผมหัวเราะสยองๆ
“ไม่ต้องมาหัวเราะเลยสาด กูไม่เข้า>O<”
“ไม่เข้าก็จะลากเข้าไป หึๆ^^”
ผมกระชากตัวมันให้เดินตามผมไป แต่มันโก่งตัวหนีสุดฤทธิ์ ช่วยไม่ได้ ผมผลักตัวมันลงไปในบ่อโคลนซอมบี้ที่ตั้งอยู่หน้าบ้านผีสิง
“ว้ากกกก ว้ากกกก ช่วยกูด้วย>O<!!!”
ช่วยครับ ช่วยยืนขำฮ่าๆ^^ ไอซ์ลงไปดิ้นเป็นปลากระดี่ โคนนี่มันไม่เปอะแต่มันจะดูดตัวลงไปเรื่อยๆครับ ข้างหลังก็มีรูปปั้นซอมบี้ยื่นมือมาหามัน
“ฉันถ่ายรูปให้นะ^^” ผมบอกแล้วยกมือถือขึ้นมาถ่ายมัน ฮาโคตร
“ไอ้เทมส์!! เอากูขึ้นปายยย>O<!!!”
“ไม่^^”
ผมบอก แขนเล็กๆตะเกียดตะกายจะดึงขาผมลงไป ตัวมันตอนนี้เหลือแค่หัวแล้ว น่าสงสาร
“เทมส์....มันดูด ฮือ><”
น้ำเสียงมันสั่นเครือ มันก็น่ากลัวจริงๆอะนะ ผมกลัวมันจะร้องไห้งอแงเอาซะก่อนเลยฉุดมันขึ้นมา มันเกาะผมไว้แน่น ตัวมันสั่นมากสงสัยจะกลัว ผมลืมไปเลยว่ามันเคยจมน้ำมันคงไม่อยากอยู่ในบ่อนานๆละมั้ง ยิ่งมีซอมบี้อยู่ข้างหลังด้วย ฮ่าๆ
“ไอ้เชี่ยเทมส์>O<!!!”
มันรัวกำปั้นทุบอกผมเป็นว่าเล่น กะให้ช้ำในตายเลยป่าวเนี่ย
“เข้าไปกันยัง^^” ผมถาม
“มึงไม่สงสารกูบ้างหรอTOT”
“เข้าไปดูจะได้เลิกกลัวผีซะที”
“เข้าไปดูแล้วทำอย่างกับว่ากูจะเลิกกลัวได้-*-”
“ได้สิ ฉันเชื่อ^^”
ผมสอดนิ้วจับมือขาวๆนั่นไว้
“ถ้ามึงปล่อยมือจากกูมึงตาย>O<!!”
ถึงไมบอกก็ไม่ปล่อยอยู่แล้วละ ผมยักคิ้วนิดนึงแล้วเดินเข้าไปข้างใน มันยมทูตชุดแดงยืนบรรยายอะไรซักอย่าง เรื่องโลกกับโลกวิญญาณไรประมาณเนี่ยแล้วก็ให้หยิบเหรียญลงเรือไป ทำแบบเรีอข้ามไปโลกแหงความตายไรแบบนี้ละมั้ง เรือมันนั่งได้แค่2คนแล้วก็มีคนพายใส่หน้ากาก
“กูอยากออกแล้วอ่><” มันบ่น
“ลงไปก็ต้องว่ายน้ำกลับไปอ่ะ” ผมบอก
มันนั่งหน้าบูดจับมือผมแน่น กลัวอะไรขนาดนั้น คนทั้งนั้นแหละ มันเบียดตัวเข้ามาชิดกับผมเล่นเอาผมหายใจขัดๆอยู่ไม่น้อย ไอซ์ซบหน้ากับไหล่ผมเหมือนไม่อยากเห็นอะไรซักอย่าง ปากมันก็พรำพรึมๆ
“เป็นไร” ผมถามเบา
“ตะ...ตอนออกมา มีเรือสี่ลำใช่มั้ย”
“อืม”
“กูละเบื่อ...ไปไหนก็เจอ”
“เจออะไร เรือลำที่ห้าหรอ^^”
มันเงยหน้ามองผมควับ ไอ้นี่ชอบจิตตก ผมจะแก้อาการกลัวผีของมันยังไงดีเนี่ย
กึก!
เรือหยุดลงเหมือนสะดุดอะไรบางอย่าง ผมมองลงไปในน้ำก็เห็นอะไรดำๆว่ายไปมาใต้ท้องเรือ คาดว่าน่าจะเป็นส่าหร่าย แต่คงไม่ใช่
พรู่!
“แฮ่!!!”
ผู้หญิงโผล่ขึ้นมาเกาะขอบเรือก่อนจะตะโกนใส่
“ว้ากกกกกกกก”
ไอซ์ร้องลั่นแล้วลุกขึ้นยืน เรือมันเลยโคลง เวรกรรมจะโผล่มาหลอกทั้งทีโผล่มาทากไอซ์มันเนี่ยนะ ไอ้นี่มันตัวหายนะเลย
“ไอซ์นั่งลงเดี๋ยวเรือล่ม!!” ผมบอก
“ไม่เอา ว้ากกกกก>O<”
มันยืนโยกไปโยกมา ผมละทำใจแล้วละข้างเรือน้ำมันซึมเข้ามาแล้ว -_-;
แล้วซักพักเรือก็ค่อยๆจมลง ส่วนผมก็นั่งหยิบโทรศัทพ์ใส่ถุงพลาสติกอย่างเงียบๆ
“ว้ากกกก จมแล้วๆ>O<!!!”
“ชูชีพครับๆ”
คนพายบอก ผมละอยากจะจับไอซ์มันกดน้ำจริงๆ สร้างปัญหาอีกแล้ว ตัวเปียกแบบนี้จะไปเล่นไรต่อได้ละเนี่ย-*-
“ว่ายมาทางนี้เลยครับๆ”
สตาฟข้างบนบอก ผมลากคอไอซ์ให้ว่ายไปขึ้นฝั่งแล้วสตาฟก็พาพวกผมไปเปลี่ยนชุด คิดผิดจริงๆที่พามันเข้ามา-*-
“ขออภัยด้วยนะครับ ทางเราเล่นแรงไปหน่อย^^” สตาฟบอก
“ทางผมต้องขอโทษด้วยเหมือนกันครับ” ผมบอก
“ระหว่างรอเสื้ออบแห้ง เชิญไปเล่นต่อเลยครับ^^”
“ครับ”
ไอซ์ดึงแขนผม มันทำหน้าประมาณว่า มึงยังจะให้กูไปเล่นอีกหรอ แต่ผมก็ลากมันออกไปเล่นอีกรอบอยู่ดีน่ะแหละ ไหนๆเข้ามาแล้วเอาให้ผ่านๆ ผ่านเดินจูงมือพาไอซ์ตามกรุ๊ปข้างหน้าให้ทัน ตอนนี้เรามาถึงด่านช่วยลูกสาวของ
อลิสหนี อลิสคือใครผมยังไม่รู้เลย
“ขอบคุณพี่ๆที่มาช่วยหนูนะคะ เรารีบๆหนีกันเถอะ กรี๊ดดดดดด”
เด็กผู้หญิงบอกแล้วก็ร้องกรี๊ดลั่นก่อนที่กองทัพซอมบี้จะพุ่งออกมาวิ่งไล่ล่าพวกผม ผมก็รู้นะว่าพวกนั้นเป็นคน แต่ไม่รู้ทำไมผมต้องวิ่งหนีพวกมัน
“ว้ากกกกกก อย่าเข้ามา!! เชี่ยซอมบี้วิ่งได้ที่หนายยย!! มึงวิ่งตามกูมาทำมายยย กูไม่ใช่จูลี่น้า>O<!!”
ไอซ์โวยลั่น ไม่รู้ว่าผมจะกลัวซอมบี้หรือจะขำมันก่อนดี ตอนนี้ไอซ์มันวิ่งลากผมนำชาวบ้านเขาหมดเลย วิ่งเร็วมากเลยนะเนี่ย
พรึ่บ!
พอเปิดผ้าม่านทางออก พวกผมก็หล่นตุ้บลงในบ่อโคลนด้านหน้าบ้านผีสิงที่ผมหย่อนไอซ์มันลงไปน่าแหละ ไอ้เจลเหนียวๆนี่มันยุบยับติดตัวมากๆเลย คนเดินผ่านไปผ่านต่างก็หัวเราะพวกผมกันใหญ่ เหอะๆ สุดท้ายตอนออกมาพวกคุณก็เป็นเหมือนผมแหละครับ^^;
“อีกแล้วววว>O<!!” ไอซ์โวย
“ฮ่าๆ ขยะแขยงดีหว่ะ^^”
ผมโดนคนข้างกายลากไปเล่นโน่นเล่นนี่จนกระเป๋าผมจะแฟบ ที่นี่มันรูดการ์ดไม่ได้นะ
“ไอ้นั่งชิงช้าสวรรค์กัน>.<”
มันบอกพลางเขย่าแขนผมเป็นเด็กๆ
“อืม^^”
ไอซ์ยิ้มกว้างก่อนจะวิ่งปนกระโดดลากผมไปที่ชิงช้าสวรรค์ใหญ่ยักษ์ที่ตั้งอยู่กลางสวนสนุก
“เชิญขึ้นเลยครับ^^”
พนักงานบอกพลางเปิดประตูกว้าง คนตัวเล็กกระดี๊กระด๊ารีบเข้าไป จังหวะนั้นมันก็สะดุดรองเท้าตัวเองล้มหน้าทิ่ม ผมยกมือปิดปากกลั้นหัวเราะหน่อยๆ มันรีบลุกขึ้นนั่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เอาเหอะ! ชาวบ้านเขาเห็นกันหมดแล้ว
“มึงขำกูหรอ-*-” มันถาม
“ป่าว^^”
“กูเห็นนะ-*-”
“เห็นแล้วถามทำไมละ^^”
มันสะบัดหน้าเชิดหันไปมองนอกหน้าต่าง วิวดีใช้ได้เลยนะเนี่ย ผมไม่ได้หมายถึงนอกหน้าต่างนะ ฮ่าๆ ผมมองคนตัวเล็กที่คุกเข่าบนที่นั่งมือก็เกาะขอบหน้าต่างดูบรรยากาศยามเย็นด้านนอก แสงแดดอ่อนๆส่องสะท้อนเรือนผมสีน้ำตาลอ่อน แก้มขาวๆขึ้นสีชมพูจางๆคงเพราะวันนี้วิ่งพร่านกันมาทั้งวันเลยเหนื่อย ผมอดไม่ได้ที่จะหยิบมือถือขึ้นมาเก็บรูปคนข้างหน้าไว้
“ถ่ายอีกละ มึงนี่กูยังไม่ทันแอ๊บเลย-*-”
“แบบนี้แหละน่ารักดี^^”
“ใครเขาชมผู้ชายว่าน่ารักบ้างวะ มึงนี่ประสาท-////-”
“ก็ดีกว่าซุ่มซ่ามอ่ะนะ^^”
“เดี๋ยวกูจะถีบมึงลงไป-*-”
“หรอ^^”
ผมดึงตัวไอซ์ที่นั่งตรงข้ามให้ล้มมานั่งตักผม
“ไอ้เวร!! มันเอียง>O<!!”
“แล้วไง^^”
เอียงจริงๆครับ พนักงานเขาก็ไม่ให้นั่งเอียงๆด้วยนะเนี่ย ฮ่าๆ ผมยื่นหน้าเข้าใบใกล้บหน้าน่ารักที่เหมือนตุ๊กตา(เสียกบาล ฮ่าๆ) ไอซ์หลบหน้าพลางผลักอกผมออกเบาๆ
“เดี๋ยวคนอื่นเห็น-////-”
“อ่อ”
ผมลุกไปนั่งที่พื้นข้างล่าง ถ้านั่งตรงนี้คงไม่มีใครเห็นอีกอย่างตอนนี้กระเช้าผมมันขึ้นมาถึงจุดสูงสุดแล้วด้วย
“แบบนี้ไม่มีใครเห็นแล้ว^^”
ผมพูดเอาแต่ใจ ไอซ์ขมวดคิ้วยุ่งๆก่อนจะนั่งนิ่งๆยอมผมแต่โดยดี ผมฉวยโอกาสประทับริมฝีปากทาบทับริมฝีปากหอมหวาน ลิ้นเล็กไม่ประสาพยายามตอบโต้ผมแบบงูๆปลาๆ น่ารักชะมัด ผมรุกจูบคนตัวเล็กยิ่งขึ้น ย่งสัมผัสมันมากขึ้นเท่าไหร่ตัวผมก็ยิ่งร้อนผ่าว ผมไล้จมูกลงไปที่ซอกคอมหอมเนียนก่อนจะขบเม้มสร้างรอยแสดงความเป็นเจ้าของ
“อื้ม! จะ...จั๊กจี๋>_O”
ไอซ์บอกพลางหนีบคอตัวเอง ผมยิ้มบางๆให้มัน ก่อนจะดึงตัวมันมาจูบแนบแน่นอีกรอบ
... ฉันรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังฝัน แต่ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ความฝันนี่จะสิ้นสุดลง
แต่ฉันอยากภาวนา ให้ความฝันนี้ไม่มีวันสิ้นสุด ฉันรักแก...รักมาเหลือเกิน ไอซ์
“อ่านหนังสืออยู่ได้-*-“
ไอซ์วางจอยเกมลงแล้วหันมาค้อนควับใส่ผม
“ก็มันว่างนี่^^” ผมบอก
“ว่างนักก็มาเล่นเป็นเพื่อนกูนี่>O<!!”
“ฉันเล่นไม่เก่งอ่ะ^^”
“ดี เล่นเลยๆ><”
มันวิ่งไปหยิบจอยอีกอันมาให้ผม อยากชนะว่างั้นเถอะ-_^ มันเซตเกมใหม่เป็นเล่นสองคนจอโทรทัศน์มันเลยแบ่งเป็นสองฝั่ง แล้วก็ให้เลือกรถไปวิ่งแข่งกัน ผมเลือกคนแรกเลยง่ายดี แต่ไอซ์มันเลือกนานมาก ผมว่าผมไปเข้าห้องน้ำก่อนดีกว่ามั้งเนี่ย
“เลือกนานไปมั้ย” ผมบอก
“มึงจะอะไรกับกูละ-*-”
ผมเริ่มเซ็งๆก็เลยกดปุ่มสตาร์ตในจอยไอซ์
“ไอ้เชี่ยเทมส์>O<!! กูยังเลยไม่เสร็จเลย”
“เริ่มแล้วๆ”
ผมบอกตอนที่เกมมันเริ่มนับถอยหลัง ไอซ์หันกลับไปมองเกมอีกทีแล้วก็เริ่มเล่น ผมเล่นไม่เป็นก็เลยกดมั่วๆไป คนข้างๆดูอินกับเกมอย่างหนักพอรถเบรกมันก็ทำท่าหงายหลัง พอรถเลี้ยวมันก็เลี้ยวตามรถ บ๊องจริงๆ ฮ่าๆ
“แม่ งชนกูอยู่นั่นแหละ-*-”
มันบ่นกับเกม รถแข่งคันอื่นมันชอบวิ่งเข้ามาเบียด ไหล่เล็กๆเบียดผมตอนเข้าโค้ง ถ้าดริฟโค้งทีคงลงมานอนตักเลยมั้งเนี่ย ผมก็เลยเอาแขนคล้องคอมันแล้วดึงให้เข้ามาหาผมอีก
ตู้ม!
เสียงซาวน์ดังกระหึ่มลั่นห้องก่อนที่จอซีกซ้ายจะขึ้นว่า Game over คนตัวเล็กแงะหัวตัวเองออกจากแขนผมก่อนจะพ่นน้ำลายใส่ผม
“มึง!! กูตายเลยแม่ ง ไม่ต้องเล่นละๆ กลับบ้านไปเลยไป>O<!!”
“ไล่หรอ^^”
“เออดิ เอาจอยมึงมาด้วยกูจะเล่นต่อ >O<!!”
“ถ้าหยิบได้ก็เอาไป”
ผมชูจอยขึ้นสุดมือ ไอซ์มันจิกกระชากเสื้อผมก่อนจะเลื้อยขึ้นมาบนตัวผมเรื่อยๆ ผมเลยนอนราบให้มันออนท็อปซะเลย มันก็ยังตะเกียดตะกายจะเอาจอยหารู้ไม่ว่างผมกำลังคิดจะแอ้มมันอยู่ ผมวางมือลงบนเอวเล็กๆพอดีกับตอนที่มันคว้าจอยได้พอดี ใบหน้าใสอยู่ห่างผมแค่คืบ ผมลอบมองริมฝีปากสีชมพูอ่อนที่เม้มเข้าหากันเหมือนเริ่มเขินอายกับสถานการณ์
“อะ...โอเวอร์เลย-////-” มันพูดเบาๆก่อนขยับตัวออกจากผม
“ไอซ์..” ผมเรียก
“ไรมึง-///-”
“จูบนะ..”
ไม่รอมันตอบผมก็ปิดปากมันก่อน ผมกอดรัดเอวบางไว้ไม่ยอมปล่อยพร้อมรุกเร้าจูบให้หนักยิ่งขึ้น
“แฮ่กๆ! ไอ้เวร! มึงจะรีบไปไหนกูหายใจไม่ออก>O<!!”
มันถอนปากออกมาแล้วก็บ่น ก็ไม่ชอบจูบเอื่อยๆนี่หว่า มันยกมือเสยผมพลางๆทั้งที่ยังคร่อมผมอยู่ ผมเลยมีโอกาสมองทะลุคอเสื้อเข้าไปได้อย่างง่ายดาย อกขาวเนียนไหวกระเพื่อมอย่างเหนื่อยหอบ ยั่วกันเกินไปแล้ว!!
กึด! (เสียงเส้นอะไรบางอย่างขาด)
อ่า....เสียงเส้นเลือดในจมูกขาดไง -.,-
“เฮ้ย!!”
ไอซ์ร้องเสียงดังก่อนสปิงตัวนั่ง ผมยกมือกดรูจมูกตัวเองพร้อมกับเงยหน้า ให้ตายเหอะ เลือดกำเดาไหล-.,-
“มึงคิดอะไรหื่นๆใช่มั้ย-o-;;” มันถาม
“ป่าว-.,-” ซะเมื่อไหร่คิดอยู่ตลอดน่ะแหละ
“เก็บกดหรอวะ น่ากลัวชิบเดี๋ยวกูไปเอาน้ำแข็งก่อน><~”
ร่างเล็กๆวิ่งเข้าครัวไป เก็บกด? ก็ใช่อ่ะนะ ตั้งแต่ผมเริ่มคบกับมันผมก็เลิกใช้รูปมันทำเรื่องเสื่อมๆแล้วละ ก็มีตัวจริงอยู่แล้วนี่ แต่ตัวจริงนี่สิอันตรายชะมัดเลย ทำได้อย่างมากก็แค่จูบ พอจะทำอย่างอื่นต่อก็มีโน่นนี่ขัด เดี๋ยวมีคนโทรมาบ้าง ไม่ก็ผมเองยังไม่กล้าทำบ้าง เลยเก็บมาอาทิตย์กว่าๆได้ละ วันนี้เลยตัณหาทะลักเลย-.,-
“น้ำแข็งมาแล้วOoO!!”
มือเล็กๆโปะเกล็ดน้ำแข็งขาวๆเข้าจมูกผม ไปขูดมาจากในช่องฟิซใช่มั้ย
-*-
“ใครเขาเอามาวางแบบนี้ ไปใส่ผ้ามาดิ-*-” ผมบอก
“ผ้าหรอOoO!”
มันหันไปหันมาเหมือนกำลังหาอะไรอยู่ ดวงตาโตมองไปยังผ้าเช็ดโต๊ะที่วางอยู่ไม่ไกล เฮ้ย! อันนั้นไม่เอานะเว้ย ผมรีบจับหน้ามันให้หันกลับมาทางเดิมก่อนเลยเดี๋ยวมันไปหยิบมา-_-;
“ช่วยไม่ได้ แบบนี้แล้วกัน-o-”
มันเอาน้ำแข็งใส่ชายเสื้อแล้วม้วนๆก่อนจะเอามาทาบบนสันจมูกผม ตัวมันเตี้ยกว่าผมมันก็เลยต้องดึงเสื้อขึ้นมาจนสุดโชว์ทั้งนมทั้งขอบกางเกงในเลย
จะฆ่ากันหรือไงเนี่ย-.,-
“ทำไมเลือดมันไหลเยอะกว่าเดิมอ่ะ เอาทิชชู่อุดไว้ดิ>O<!!”
ไม่ไหลได้ไงละ ผมไม่รู้จะเอาตาไปวางตรงไหนดี หน้าท้องมันแบนราบแถมขาวมาก ขาวมากจริงๆผมยิ่งแพ้ความขาวของมันอยู่ด้วย
“หยุดไหลยัง ไหนดูดิ๊O.o”
ไอซ์เอาผ้าลงแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆผม ให้ตายเหอะจะน่ารักไปไหนละเนี่ย
“ยัง ยังไม่หายคงซักชั่วโมงนึงน่ะ-.,-”
“ช่วยไม่ได้ อยู่อย่างนี้ซักพักละกัน-3-”
ถึงหายผมก็จะเอาหน้าฟาดโต๊ะให้เลือดมันไหลอีก ได้เห็นอะไรดีๆแบบนี้ยอมเลือดกำเดาไหลทั้งวันเลย อา~ อยากฝังเขี้ยวลงบนเนื้อมันจัง-.,-
“อืม...”
ไอซ์ยกมือปิดจมูกตัวเองแล้วส่งเสียงเบาๆ
“อย่าใส่น้ำหอมอีกนะ ไม่ชอบ>.<” มันบอก
“เหม็นหรอ” ผมถาม
“ป่าว แต่กลิ่นมันชวนเวียนหัวมากเลย-o-”
ผมพยักหน้าหน่อยๆก่อนจะรวบเอวบางๆมากอดแล้วฝังใบหน้าเข้ากับเสื้อคนตัวเล็ก ฉันรู้แล้วว่าแกคงทรมาณเวลาได้กลิ่น....อีกนิดนะ ขออีกนิดแล้วฉันจะให้ยาแก้ อีกนิดนะไอซ์.....ฉันยังอยากอยู่ใกล้แกอยู่เลย...
ติ๊ด!
~คุณไอซ์มาแล้วครับคุณหนู~
“ให้เข้ามา”
ผมพูดตอบในจอกับพ่อบ้าน ผมกดปุ่มเปิดประตูห้องแลปให้มันเข้ามา ไอซ์ทำตาโตเมื่อเห็นห้องแลป ปกติจะไม่อนุญาตให้ใครเข้าหรอกมันเป็นห้องแลปเก่าของพ่อซึ่งตอนนี้ผมยึดไปเรียบร้อยแล้ว
“มะ..มึง-////-”
มันมองไปที่ตู้เก็บของที่ผมสกีนรูปมันแปะไว้ขนาดเท่าตัวจริง เหอะๆ ผมคงดูโรคจิตมากสินะ ความสุขส่วนตัว-.,-
“นั่งก่อนสิ”
ผมบอก ไอซ์นั่งลงที่เก้าอี้หน้าคอม ผมหยิบยาเม็ดเล็กกับแก้วน้ำเอาไปส่งให้มัน มันมองหน้าผมอย่างงงแต่ก็รับไป
“อะไร” มันถาม
“กินสิ^^” ผมบอก
“ทำไมต้องกินอะ กูไม่ใช่หนูทดลองมึงนะ-*-”
“กูเพราะแกเป็นหนูทดลองไงถึงต้องให้กิน”
“หมายความว่าไง...”
ไอซ์กำแก้วน้ำแน่น ก็ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้แต่มันช่วยไม่ได้แกอยากตะกละเองนี่
“แกรักฉันมั้ย...” ผมถาม
“ถามบ้าๆ-////-”
“ไม่พูดก็ไม่เป็นไร เพราะถึงแกพูดออกมามันก็คงไม่ใช่ความรู้สึกแท้จริงของแก”
“งอนไรเนี่ย-*-”
“ป่าว”
ผมลูบแก้มสีอ่อนเบาๆ ดวงตากลมมองผมไปมาหาความผิดปกติ ก็บอกว่าไม่ได้งอนไงเล่า
“แกจำขนมปังที่แกกินวันนั้นได้มั้ย วันที่ฉันไปง้างปากแก”
“อ่อ เออทำไม”
“ฉัน....”
พูดยากจัง....
“มันผสมยาเสน่ห์น่ะ...... ที่แกรักฉันก็คงเพราะมัน.....ขอโทษนะ”
ใบหน้าหวานเม้มปากสนิท ดวงตาใสเอ่อคลอไปด้วยน้ำใสๆ ผมทำให้มันโกรธซะแล้ว มือเล็กสาดน้ำใส่หน้าผมก่อนจะปากแก้วลงพื้นพร้อมกับยืนตะโกนเสียงดัง
“มึงคิดว่ากูเป็นตัวอะไร!!!”
“..ฉันขอโทษ..”
“กูไม่ได้โกรธมึงเรื่องยา ทั้งที่กูรักมึงจริงๆ.....แต่กูแค่อยากรู้ว่าที่มึงมาคบกับกูมึงเคยนึกรักกูบ้างหรือป่าว!!!”
“..ไอซ์..”
“ที่มึงมาทำดีกับกู... มาอยู่ใกล้ ฮึก...กู แค่จะมาดูผลงาน..ใช่มั้ย”
มือเล็กกระชากเสื้อผมไปมาจนเกือบขาด ใบหน้าใสที่อาบท่วมไปด้วยน้ำตาพยายามหาคำตอบจากผม แล้วร่างเล็กๆก็เริ่มทรุดตัวลงนั่งกับพื้น
“..ไม่เคยรักกูเลยสินะ.....ทำมะ..”
ก่อนจะปล่อยให้มันฟุ้งซ่านไปกว่านี้ผมก็ดึงร่างเล็กๆนั่นเข้ามากอด ที่ฉันทำดีกับแกไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น แต่ฉันรักแกจริงๆ ความรู้สึกของฉันมันสื่อไปไม่ถึงแกเลยหรือไง ทำไมเป็นคนที่โง่แบบนี้นะไอซ์....
“ฉันรักแก....ถ้าไม่เข้าใจฉันจะทำให้เข้าใจเอง”
ผมช้อนร่างบอบบางวางนอนราบบนโต๊ะยาวก่อนจะดึงมือสั่นเทาขึ้นมาจูบ
“อย่าพูดว่าฉันไม่รักแกอีก”
เพราะฉันรักแกมาก มากอย่างไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะหลงใครคนหนึ่งได้หัวปักหัวปำแบบนี้ ฉันดีใจนะที่แกรักฉันจริงไม่ใช่เพราะยาอะไรนั่น
“เทมส์...”
เสียงหวานเรียกชื่อผม ผมยิ้มรับก่อนจะโน้มลงจูบเบาๆทีริมฝีปากบาง
“เรียกอีกสิ..”
“เทมส์”
“อืม...เรียกอีก”
“..เทมส์-////-”
รู้สึกดีเป็นบ้าเลย ร่างกายมันรุ่มร้อนไปหมดแค่เสียงใสๆเรียกชื่อผมเท่านั้นเอง
“ฉันให้เวลา 3 วินาที วิ่งออกไปจากห้องซะ ถ้าไม่ไปฉันถือว่าแกยอมฉัน”
คนเรามันก็มีขีดจำกัดนะ ฉันไม่ได้อยากจะบังคับอะไรแก
“จะ...จะทำอะไร”
“หนึ่ง!”
“เดี๋ยวดิ>O<!!”
“สาม!”
“สองไปไหนอ่ะ>O<!!”
“แกนับแล้วไง ถือว่าแกยอมแล้วนะ”
“อะ...อะไรไม่เห็นรู้เรื่องเลย-3-”
“แค่จูบน่ะมันยังน้อยไป....รู้มั้ย”
มันเริ่มหน้าแดงเหมือนรู้ความหมาย ก็น้อยไปจริงๆ ผมทนมาตั้งนานแถมต้องมาอยู่ด้วยกันทั้งที่แทบทำแบบนั้นไม่ได้ ผมเป็นผู้ชายนะอยู่กับคนที่ชอบก็อยากจะมีสัมพันธ์แนบชิดกันบ้าง โดยเฉพาะอยู่กับจอมยั่วยวนอย่างมันผมจะคลั่งตาย!!
“ตะ...แต่ว่า ทำได้ด้วยหรอO///O”
“ทำได้สิ”
ฉันศึกษามาอย่างดีรับรองแกจะเจ็บแค่แปปเดียวเท่านั้น
“แล้ว...ทำยังไง-////-”
“ทำตามที่บอกก็พอ”
“เดี๋ยว!!! ยังไมพร้อม>////<”
“ให้เวลา3วิ รีบไป”
มันรีบลุกจะวิ่งผมก็เลยเอานิ้วเกี่ยวคอเสื้อมันไว้
“เชี่ย!!” มันด่า
“ไม่สนครบสามแล้ว ยอมซะดีๆ^^”
“ไม่....กูกลัว>O<!!”
“ไม่เจ็บๆ^^”
“ไม่พร้อมอ่าTOT”
“ฉันปล่อยแกมานานแล้วนะ แกเคยบอกว่าฉันเก็บกดใช่มั้ย แล้วรู้มั้ยทำไมฉันต้องเก็บ^^”
“...-o-…”
“ก็เก็บแล้วมากดแกไง!!”
นึกถึงความรู้สึกกันบ้างสิ ร่างเล็กดิ้นพร่านๆหาทางหนี ไม่ยอมก็จะปล้ำแล้วทนไม่ไหวแล้ว!! (Writer:เมื่อกี้บอกไม่อยากบังคับไม่ใช่หรอ-o-) ผมรูดเสื้อยืดตัวบางออกมาข้อมือเล็กไปอย่างง่ายดาย
“ระ...โรคจิต>////-”
“ด่าเข้าไปเหอะ เดี๋ยวก็รู้สถานะตัวเอง”
“อย่า>O<!!”
มันดิ้นไม่หยุดทั้งตบทั้งถีบเล่นเอาผมเกือบกระอักเลือด มันแรงดีครับตอนนี้ผมกำลังโทรมซะด้วย ต้องงัดไม้เด็ดมาใช้ซะแล้ว
“แก” ผมเรียกมันเสียงเย็นๆ
“อย่า...กูไม่กลัว ไม่ต้องมาเข้มเลย-*-”
“หวังว่าคงยังไม่ลืมนะว่าสถานะของแกจริงๆคืออะไร”
“อะไร”
“เบ๊มีหน้าที่ทำตามคำสั่ง ถ้าไม่ทำตามรู้มั้ยจะเป็นยังไง..”
“กูเป็นแฟนมึงแล้วนะTOT”
“พาไปนอนในป่าช้าซักคืนสองคืนดีมั้ยนะ~”
“ไม่เอาTOT”
ผมพูดอะไรแล้วผมทำตามนั้นแหละ เอามันไปทิ้งที่สุสานผมยังทำมาแล้วเลย ผมเชยคางมนขึ้นมาพลางยิ้มกริ่ม ทางเลือกแกมีทางเดียว คือทำกับทำ!!
“รับคำสั่ง” ผมพูด
“-*-”
“ไม่รับหรอ งั้นฉันไปเรียกรถละนะ”
“ครับคุณหนู>O<!!”
“ดีมาก^^”
“T^T”
“ถอดเสื้อผ้าออกซะให้ฉันเห็นเรือนร่างขาวเนียนของแกหน่อยสิ หึๆ”
“O[]O!!!”
รอวันนี้มานานแล้ว ผมจ้องมองการกระทำทุกวินาที ร่างเล็กยืนส่ายไปมาอย่างเขินอาย ดวงหน้ามันแดงกร่ำมาก นั่นแหละสิ่งที่ฉันอยากเห็นเขินอีกสิ
“จะถอดเองหรือให้ฉันถอด^^”
“...เลวที่สุดT^T”
“ว่าไงนะ อยากได้มีดหรอO.o”
“ไม่มีอะไรครับ>O<!!”
ผมหยิบมีดอันเล็กเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา เมื่อไหร่จะถอดไม่ถอดจะหั่นแล้วนะ-.,- ไอซ์วิ่งไปหลบหลังโต๊ะแล้วโยนเสื้อผ้าออกมา มันโผล่หน้าออกมาครึ่งหน้าแล้วพูดกับผม
“ถะ...ถอดแล้ว-////-”
“มานั่งบนโต๊ะนี่” ผมสั่ง
“อยากแกล้งกูดิ พอเหอะกูอาย>////<”
“อย่าให้ฉันพูดรอบสองนะ^^”
“ครับT^T”
มันเดินเอามือพันโน่นปิดนี่ก่อนจะขึ้นมานั่งบนโต๊ะยาว ผมไล่มองตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมาจนถึงใบหน้าหวานที่เจือสีแดงเข้ม อือหือ!! ขาวเนียนจริงๆ เล่นเอาเลือดผมวิ่งไปทั่วร่างเลย แขนเล็กโอบไหล่ตัวเองไว้แน่นอีกข้างก็ปิดบังส่วนล่างไว้อย่างมิดชิด ขาก็หนีบเข้าหากันแน่นเรียกว่าถ้าไม่แงะคงไม่เห็น ผมชอบท่าทางเขินอายของมันจัง น่าแกล้งชะมัด!!
“อ้าขาออก”
“บ้าO/////O”
ไม่บ้าเอาจริง รู้มั้ยว่ายิ่งซ่อนมันยิ่งน่าสนใจ
“เร็วๆ อย่าให้ฉันอารมณ์เสีย”
“มึงมันใจร้ายT^T”
“แกอยากน่ารักเองนี่^^”
ร่างเล็กยังนั่งนิ่ง ไม่ทำจะจับแหกขาแล้วนะ เหอะๆ ผมก้าวเท้ายาวๆเข้าไปหยุดตรงหน้าร่างบาง มันยกมือข้างนึงขึ้นดันผมออก
“จะ...ทำอะไรO////O”
“ฉันไม่ชอบรอนะ”
“ถอยไปก่อน>////<”
ผมยอมถอยออกมากอดอกสภาพเดิม ขาเรียวสวยเริ่มคลายออกจากกันแต่มือเล็กๆยังบังอยู่ ผมก็เลยส่งสายตาจิกๆไปให้ มันเลยต้องยอมเปิดออก ไอซ์หลับตาปี๋พลางเบือนหน้าหนี มันหายใจหอบๆเรียกวาหายใจไม่เป็นจังหวะดีกว่า หน้ามันแดงลงมันยันคอแล้ว หึๆ ยังไม่พอฉันมีอย่างอื่นอยากทำกับแกอีกตั้งเยอะ
“เลียสิ”
ผมยื่นนิ้วไปตรงหน้ามัน มันลืมตามองก่อนจะยื่นมือมาจับมือผม ลิ้นเล็กๆตวัดเลียนิ้วผมอย่างสนุกปาก ดวงตาใสเหลือบมองหน้าผมเป็นระยะๆทำให้ผมรู้สึกร้อนๆขึ้นมา อยากถ่ายคลิปมัน!! หน้าเย้ายวนสุดๆไปเลย
“นอนลง”
ผมดึงนิ้วออกก่อนจะผลักในไอซ์นอนราบลงไปแล้วหันไปเปิดตู้หยิบกล่องลึกลับของผมออกมา ผมหยิบของออกมาวางไว้โต๊ะข้างเคียงทั้งเซ็กส์ทอยโน่นนี่ นอกจากนั้นก็มีกุญแจ เทียนไขกับแส้ด้วย บอกแล้วว่ารอกวันนี้มานานแล้ว-.,-
“เชี่ย!! มึง..กูไม่เอาเทียนนะ>///<”
“แส้มั้ย”
“ไม่เอา กูกลัวกว่าตอนแรกอีกอ่ะTOT”
“บอกแล้วให้ยอมดีๆไง^^”
“กูผิดใช่มั้ยTOT”
“ใช่แล้ว คนผิดต้องโดนทำโทษ^^”
ผมหยิบกุญแจมือมาล็อกข้อมือเล็กๆไว้ด้วยกัน ไอซ์ทำหน้าตกใจดิ้นไปมาอย่างสุดชีวิต
“ดิ้นมากจะใช้แส้^^”
“กูกลัว...TOT”
“เด็กดีนะๆ^^”
ผมหยิบตัวตุ๊กตาสั่นได้ออกมาเล่นกับยอดอกสีสวย แรงสั่นสะเทือนทำให้มันเริ่มชูชันขึ้นมา ร่างผอมบางบิดกายดิ้นเร้าๆพร้อมกับส่งเสียงร้องเบาลอดริมฝีปากที่ขบเม้มไว้ ขัดใจจังร้องดังๆสิ ผมบีบแก้มเนียนให้มันเปิดปากส่งเสียงดัง
“อ๊ะ...อย่า อื้อ”
ผมใช้มือขยับขยายส่วนล่างของมันเบาๆ ไอซ์จิกขาร้องโวยวายแต่ผมไม่สน ผมเร่งจังหวะรีดน้ำขุ่นข้นของมันออกมา
“เทมส์!! ไม่ไหว อย่า!!”
เวลานี้ต้องพูดว่าเร็วๆสิ ขัดอีกแล้วนะ ผมปล่อยมือออกอย่างจงใจ ไอซ์ยันตัวขึ้นมองหน้าผมอย่างงงๆว่าทำไมไม่ทำต่อ
“ขอร้องฉันสิ...”
ไอซ์เม้มปากอย่างอ่อนแรง ดวงตาสวยจ้องมองผมอย่างกับลูกแมวขอปลาย่าง แต่ผมว่าซักพักมันจะร้องไห้แล้วละ ใบหน้าใสยื่นเข้ามาใกล้ผมก่อนจะจรดริมฝีปากเข้ากับปากผมเบาๆ
“เทมส์...”
มันเรียงผมเสียงอ่อน แค่นี้ก็ได้ ผมจัดการทำให้มันต่อจนเสร็จ ต่อไปตาผมบ้างละนะ ผมหมุนตัวไปหยิบหลอดทดลองในตะแกรงมาสองหลอด
“จะ..ทำอะไร”
มันถามผมทั้งที่ยังตาเยิ้มๆ ผมยิ้มก่อนจะกดตัวมันลงไปนอน ผมเลียหลอดทดลองเบอร์เล็กให้ชุ่มโชกก่อนจะยัดเข้าไปในช่องทางคับแคบ ไอซ์ยกตัวขึ้นสูงพลางเบ้หน้าเหมือนคนกำลังอึดอัด
“มะ...ไม่เอา ไม่เอาอันนี้..-////<”
ผมไม่รู้หมายความว่าไง แต่ในความหมายของผมละก็.....ได้เลยฉันพร้อมแล้ว!!
“เฮ้ย!! ไม่เอาTOT”
มันทำหน้าตื่นเมื่อเห็นผมปลดซิปกางเกง ไม่ทันแล้วบอกเองไม่ใช่หรอ
“เรื่องมากจังนะ” ผมบอก
“ไม่เอากลัวเจ็บTOT”
“ทำเสร็จถ้าเจ็บให้ถีบเลย”
“มึงอ่ะ!!”
“ถ้าเจ็บก็จูบฉันแรงๆเลยก็ได้^^”
ใบหน้าหวานเม้มปากหน่อยๆ ผมควานหาเจลในกล่องมาชโลมก่อนจะจับแทรกเข้าไปในช่องทางคับแคบ เนื้อข้างในขยับเกรงบีบรัดของผมแน่น ผมโน้มลงเลียขาเล็กๆให้ผ่อนแรง ผมไม่อยากให้เกรงพอเกรงก็เจ็บเข้าไปอีก เสียงสะอื้นทำให้ผมต้องเหลือบมอง
“โทษนะเจ็บมากมั้ย ถ้าไม่ไหวหยุดก็ได้” ผมบอก
“ฮือๆ มึงทำเถอะ.....จะได้ไม่เก็บกด”
ไอซ์ส่ายหน้าไปมาพลางยกมือเช็ดคราบน้ำตาบนหน้า ผมโน้มไปจูบคนตัวเล็กเป็นการปลอบก่อนจะถอนริมฝีปากออกมาแล้วขยับตัวเบียดเสียดเข้าไปช้าๆ ไอซ์มันร้องไห้ทำขึ้นผมเลยต้องหยุดกึก พอหันไปมองมัน มันก็ยกมือปิดปากไม่ส่งเสียงงอแง
“ร้องออกมาเถอะ”
แขนเล็กยื่นโอบรอบคอผม มันฝังใบหน้าเข้ากับไหล่ผมแล้วร้องไห้โฮอย่างหนัก เสียงสะอื้นแผ่วลงมีแต่เสียงครางชื่อผมเบาๆ ผมซบหน้ากับเรือนผมสีอ่อนแล้วเร่งจังหวะยิ่งขึ้น ข้างในมันทั้งร้อนและเป็นของใหม่อยู่มันเลยบีบรัดแน่นมากต้องใช้แรงในการขยับมันเข้าไปลึกๆมากด้วยผมก็เลยเสร็จในเวลาไม่นานเลือดสีแดงเข้มไหลริมออกมาจากเรียวขา เจ็บน่าดูเลย.... ผมก้มลงจูบซับน้ำอุ่นๆที่ข้างแก้มใสเบาๆ ขอโทษนะที่ทำให้เจ็บขนาดนี้ ผมไล้จมูกไปตามลำคอขาวก่อนจะขบเม้มแรงๆให้ขึ้นรอยประทับของผม แกเป็นของฉันแล้วนะ....
“ฮือๆ กูจะถีบมึง...”ไอซ์พูดพลางส่งสายตาเครียดแค้นให้ผม
“ยกขาให้ไหวก่อนเถอะ” ผมบอก
“รอก่อนเหอะมึง-*-”
“รอได้อยู่แล้ว แต่ฉันนี่มันไม่ได้เรื่องเลยแหะ”
“อะไรอีกละ”
“ยานั่น มันไม่ได้ผลใช่มั้ย”
“ไม่รู้สิ ขนมปังนั่นกลับบ้านไปกูก็อ้วกทิ้ง-o-”
“-*-”
“มึงเก่งอยู่แล้ว ฮ่าๆ^^”
“งั้นให้รางวัลคนเก่งหน่อยสิ^^”
“ไม่ต้องเลย>///<”
ปัจจุบัน
ผมยืนหวีผมหน้ากระจกก่อนจะหันกลับมามองคนตัวเล็กที่หลับเป็นตาย ผมนั่งลงข้างเตียงดูใบหน้าน่ารักที่หลับพริ้ม แพขนตายาวจับกันแน่นเมื่อคืนมันร้องไห้หนักไปหน่อยละมั้ง
“ตื่นได้แล้ว”
ผมบอกพลางเขย่าตัวมันเบาๆ หลับเป็นตายเลย
~เมี๊ยว~
“ไงฟูฟู^^”
ผมอุ้มแมวขนปุกปุยขึ้นมา แขนจะร้าวแมวบ้าอะไรหนักอย่างกับหมา ผมวางเจ้าแมวหมูลงบนแผ่นหลังเนียน ไอซ์เริ่มขยับตัวเมื่อรู้สึกถึงความหนักอึ้งบนหลัง มันพลิกตัวนอนหงายแต่ดันไปทับฟูๆเข้า
“แง๊ววววว!!!”
เล็บงามๆตวัดเข้ากลางหลังขาวๆ ไอซ์ถึงกับสะดุ้งเฮือก
“เชี่ย!! ให้แด กแล้วยังข่วนกูอีก-*-”
เอากับมันทะเลาะกับแมวก็ได้ด้วย เจออะไรมันด่าได้หมดเลย มันขยี้ตาเล็กน้อยก่อนจะผลุบนอนต่อ
“มีเรียนไม่ใช่หรอ” ผมบอก
“ขี้เกรียจ ค่อยไปก็ได้”
“เช็คชื่อไม่ใช่หรอ”
“....เออหว่ะ!!”
มันลุกขึ้นคว้ากางเกงมาใส่แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป ผมนั่งขำเงียบๆกับท่าทางเอ๋อๆของมัน ตอนนี้เราอยู่มหาลัยแล้วครับ ผมเรียนวิศวเคมีส่วนไอซ์เรียนเป็นครูอนุบาล หน้าตาไม่ได้บ่งบอกว่ารักเด็กเลยซักนิด ผมยังกลัวมันจะไปด่าเด็กเลย ไม่ก็ไปสอนเด็กด่าละ-_-;
“มึงยังไปกลับบ้านมึงไปอีกหรอ-o-!!”
เปิดประตูออกมาก็ออกปากไล่เลย มันน่าจับมาขึงพืดก่อนไปเรียนซักรอบดีมั้ยเนี่ย
“เดี๋ยวจะไปขนของมาอยู่เลย” ผมบอก
“บ้านกูก็แคบมึงยังจะมาอีกนะ-*-”
“แต่งตัวได้แล้ว ยืนล่ออยู่นั่นแล้ว-.,-”
“อย่ามาหื่นนะโว้ย>O<!!!”
“ความรักต่างหากละ^^”
ผมเดินไปกอดไอซ์ที่ยืนส่องกระจกอยู่ก่อนจะกัดข้างคอมันเบาๆ มันร้องฮือห่อไหล่แล้วดันหัวผมออก
“มึงนี่!! ไปที่ชอบๆเลยไป๊>///<” ไล่อีกละ
“ชอบให้แกอยู่ข้างบนอ่ะ^^”
“อย่ามาทะลึ่งนะ>///<”
“ป่าวซะหน่อย คิดลึกๆ”
“ไปได้แล้วจะแต่งตัว>///<”
“แต่งไปดิ”
“แต่งแล้วมึงก็ถอด ไอ้เวร!! กูไม่ต้องไปเรียนพอดี>///<”
มันตีมือผมที่กำลังแงะผ้าขนหนูออก
“ช่วยไม่ได้ แกอยากน่ารักเองนี่^^”
“กูละเบื่อ-////-”
ผมจับหน้ามันหันมาตบปากด้วยปากผมแรงๆ แรงขนาดไหนไม่รู้แต่เลือดซิบๆพอสมควร มันดันไม่อ้าปากเองอ่ะชนฟันเลยไงได้แผลทั้งคู่
“กูแด กส้มตำไม่ได้อีกละT^T”
“ฮ่าๆ^^”
ผมลูบมือไปบนแผ่นหลังเนียน ทำไมยังเหนอะๆผมเลยจับมันพลิกหันหลัง รอยแมวข่นมันยังมือเลือดไหลอยู่ ตอนอาบน้ำน่าจะหยุดไหลไปแล้วนี่ อย่าบอกนะว่ามันขัดตัวแรง
“ถูตัวแรงหรอ เลือดยังไหลอยู่เลย” ผมถาม
“คงงั้นมั้งO.o”
“ไปเอาพลาสเตอร์มาให้นะ”
“ไปอาบน้ำแข็งมาถูหลังฉันหน่อยสิจัน~”
มันแกล้งแอ๊บเสียงพลางทำหน้าทำตายั่วยวน ไม่เซ็กซี่ซักนิดกวนโอ้ยชะมัด ฮ่าๆ ผมขยี้หัวมันเล่นมันก็หัวเราะขำๆ อยู่กับคนบ้าทั้งวันผมจะบ้าตามมันไปแล้วนะเนี่ย
“โห้ บ้านช่องไม่กลับเกือบอาทิตย์ ผมนึกว่าคุณหนูไปนอนใต้สะพานลอยที่ไหนแล้วนะครับเนี่ย” พ่อบ้านเอ่ยทักผม
“นายจะไปนอนมั้ยละ ลมเย็นดีนะ^^” ผมบอก
“ไม่ละครับ-o-”
พอไปส่งไอซ์เสร็จผมก็กลับมาบ้านเนี่ยแหละ
“อารมณ์ดีจังนะครับ ไปค้างบ้าน.....^^”
“อาหะ รู้แล้วก็เหยียบไว้”
“ฮ่าๆ ค่าเหยียบพันนึงครับ^^”
“หน้าเลือด!”
“ฮ่าๆ คุณท่านเรียกไปพบที่ห้องรับแขกครับ ดูเหมือนจะมีแขกมาด้วยนะครับ”
“อ่อ เข้าใจละ”
ยังไม่ตายอีกหรอคนๆนั้น ผมนึกว่าเครื่องบินตกไม่ก็ตายคาห้องแลปไปแล้วซะอีก ผมเดินไปตามทางยาวมุ่งไปที่ห้องรับแขก ในห้องกว้างมีชายคนนึงที่เป็นพ่อผมนั่งอยู่ ตรงข้ามกับเขามีชายวัยกลางคนกับผู้หญิงวัยเดียวกับผมนั่งอยู่
“มาแล้วหรอ มานั่งนี่สิ^^”
ชายใส่แว่นยิ้มพลางผายมือให้ผมนั่งข้างๆ ผมเชิดหน้ามองเขาก่อนจะเดินไปนั่ง
“นี่ลูกชายผม เทมส์ ที่ผมเล่าให้ฟังไง”
เขาแนะนำผม ผมยกมือไหว้คนที่นั่งอีกฝั่ง
“หล่อเหมือนคุณพ่อเลยนะ ยัยพลอยเป็นไงว่าที่ลูกเขยพ่อหล่อมั้ย^^”
ผู้ชายที่งนั่งข้างผู้หญิงพูด ลูกเขยอะไร!! ผมหันมองควับไปทางพ่อ แอบไปตกลงอะไรไว้อีกละ
“ผมนึกขึ้นได้ว่ายังทำรายงานไม่เสร็จ ขอตัวก่อนนะครับ^^”
พูดจบผมก็ลุกเดินออกไป เสียงลงสนเท้าหนักๆเดินไล่หลังผมมา ผมหันไปเผชิญหน้ากับผู้เป็นพ่อ เขายืนมองหน้าผมอย่างไม่สบอารมณ์
“ทำไมแกทำอย่างนั้น!” เขาถาม
“ผมต้องถามคุณมากกว่า ว่าคุณทำอะไร” ผมถามกลับ
“ฉันก็แค่หาคู่หมั้นดีๆให้แกไง เขาเป็นลูกสาวรัฐมนตรีมีหน้ามีตาในสังคม”
“มีตังค์ด้วยใช่มั้ยครับ!”
“ก็ดีกว่าไอ้เด็กใกล้บ้านที่แกไปกลั้วกับมันแล้วกัน”
รู้ด้วยหรอ ทั้งที่ไม่เคยสนใจผมสักนิดเนี่ยนะ!!
“ความสุขของผม” ผมตอบหน้าตาย
“เหอะ! ฉันไม่อยากให้แกเอาอนาคตไปทิ้งไว้กับเด็กแบบนั้นหรอกนะ”
“มันก็เรื่องของผม”
“พูดแบบนี้แกก็ไสหัวออกจากบ้านไป!!”
“ครับ ก็ว่าจะมาเก็บกระเป๋าอยู่พอดี^^”
ผมบอกพลางสะบัดหน้าเดินหนี แต่เท้าผมก็ต้องหยุดลงเพราะถ้อยคำประโยคหนึ่งที่หลุดออกมาจากเขา
“ไอ้เด็กนั่นเกล็ดเลือดแข็งตัวช้าใช่มั้ยละ”
“คุณรู้ได้ไง!!”
“ก็ฉันเป็นคนฉีด “เจ้าหนู” ลงไปในตัวมันน่ะสิ^^”
“เขาห้ามทดลองอาวุธชีวภาพกับคนไม่ใช่หรอ!!”
“เหอะๆ ช่วยไม่ได้ ถ้าแกไม่ทำตามคำสั่งฉันก็เชิญอำลามันได้เลย”
ผมเม้มปากกำมือแน่นสะกดอารมณ์ พ่อผมเป็นนักวิทยศาสตร์ที่บ้ามากๆ เขาผลิตเชื้อโรคสวะๆหรือที่เรียกว่าอาวุธชีวภาพให้กับประเทศที่ต้องการ แต่เขาไม่ได้ทำคนเดียวพวกเขาทำเป็นกลุ่ม ถึงอย่างนั้นก็เถอะทำไมไอซ์ถึงโดนได้ละ!!
“คุณต้องการอะไร” ผมถามเสียงเย็น
“หมั้นกับคุณหนูพลอยซะ แล้วฉันจะให้ยาแก้”
“แค่ยาแก้ผมทำเองได้!”
“ผลงานยอดเยี่ยมที่ฉันคิดค้นกับเพื่อนๆมากว่า3ปี แกจะทำยาแก้ภายในอาทิตย์เดียวได้หรอ^^”
“อาทิตย์เดียว...หมายความว่าไง”
“ก็หมายความว่าถ้าเด็กนั่นไม่ได้ยาแก้ภายในอาทิตย์นี้...”
“...........”
“มันก็จะได้ไปเกิดใหม่ไง^^”
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
