Sulfur Love (RE-Write)
เขียนโดย 
enzang2660
วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.57 น.
แก้ไขเมื่อ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2556 17.52 น. โดย เจ้าของนิยาย
42) Special[Thames&Ice] Summer air
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ☃ Special[Thames&Ice]☃
Summer Air
[ICE]
“ไอซ์~ อย่าวิ่งซนแบบนั้นสิ”
ผมหันควับมองพี่สาวคนสวยที่กำลังยกลังข้าวของเครื่องใช้เข้าบ้าน บ้านหลังใหม่ที่พี่อิงทุ่มทุนทำงานหนักเพื่อซื้อมันมา
“พี่อิงๆ ไม่มีสระน้ำหรอ-3-” ผมถาม
“ไม่มีหรอก ถ้าอยากว่ายก็ไปโดดคลองเอาแล้วกัน”
“ถ้าปลิงมันเกาะขึ้นมาทำไงอ่ะ-o-”
“ปลิงไม่มีหรอกย่ะ-_-”
“.......”
“แต่มีช็อคเกอร์^^”
ผมสะดุ้งเกาะกำแพง ไอ้ตัวน่ากลัวๆนั่นน่ะหรอ หยึ๋ย~ ถ้ามันดูดขาขึ้นมากคงหลอนน่าดู
“ไอซ์ไปหยิบของเล่นของแกขึ้นมาเก็บด้วยสิ!”
“พี่อิงก็ไปยกมาดิ^^”
“ฉันละเอือม-_-;”
“พี่อิงไอซ์อยากกินไอติมทอดอ่ะ*o*”
“หน้าหมู่บ้านคงมี เอาตังค์ไปซื้อเองละกันพี่จะขนของ-_-”
พี่อิงควักแบงค์สีฟ้าๆออกจากกระเป๋าก่อนเอาหนังยางมามัดมันไว้กับชายเสื้อผม –o-
“ผมไม่ใช่เด็กอนุบาลนะ ประถมแล้ว-o-!!” ผมค้าน
“ขึ้นป.4แล้วยังทำกระเป๋าตังค์หายอีก แกมันแย่กว่าเด็กอนุบาลีกนะ-_-;”
“งือ! ไอซ์ไม่ซื้อมาฝากแล้ว ไม่ให้กิน-3-”
“แกก็กินไม่เคยเหลือถึงฉันเลยไม่ใช่หรอ-o-;;”
ก็มันอร่อยไงเลยกินเพลิน>.< ผมสะบัดก้นใส่ยัยพี่ขี้บ่นออกมา ผมเดินวนรอบบ้านรอบนึงก็เดิสงสัยอะไรบางอยางขึ้นมา-_- กำแพงข้างบ้านมันก็เตี้ยๆพอปีนได้อยู่หรอก แต่ไอ้กำแพงหลังบ้านนี่มันจะสูงเป็นกำแพงเมืองจีนอยู่แล้วนะ
ผมมองไปที่ต้นไม้ต้นสูงที่มีกิ่งพาดไปคล้องกับต้นไม้ของบ้านหลังกำแพง
“ข้างหลังกำแพงมันมีอะไร เป็นคุกเก่าหรือป่าวหว่า-.-”
ผมบ่นกับตัวเองแล้วปีนขึ้นไปบนต้นไม้ ผมไต่ข้ามต้นไปอยู่อีกพื้นที่นึงบ้านข้างหลังกำแพงดูกว้างใหญ่มาก มีสระขนาดย่อมๆด้วยแถมมีสวนดอกไม้บานสะพรั่งเป็นทางยาว จะเอาหลังนี้อ่ะๆ>O<!!
“บุกรุกเข้ามาแบบนี้ไม่มีมารยาทเลยนะ”
ผมมองลอดลงไปข้างล่างก็พบกับเด็กแว่นคนหนึ่งที่ยืนเงยหน้าด่าผมแบบผู้ดีๆ นิ้วเรียวกรีดคั่นหน้าหนังสือที่อ่านอยู่เมื่อครู่ไว้แล้วหันมาพูดกับผมอีกรอบ
“ลงมาซะไม่งั้นฉันจะปล่อยหมาออกมากัด”
“ลงไปก็โดนกัดดิ-*-” ผมบอก
“นับหนึ่งถึงสิบ!”
“สิบวิ! บ้าหรอต้นไม้โคตรสูงเลยให้กูโดดลงไปเลยป่ะละ-o-!!”
“หนึ่ง...”
ผมหันหลังเตรียมไต่กลับบ้านตัวเอง
เปรี๊ยะ~
แสงแถบแดงยาวปรากฏอยู่เหนือขอบกำแพงปูนเป็นเส้นๆ แสงมันเรื่องๆเหมือนในหนังฝรั่งเลย หวังว่าคงไม่ใช่-o-;;
พรึ่บ!
หนังสือปกหนาถูกไอ้แว่นปาลอยละลิ่วผ่านเส้นแดงๆไป
“ระวังโดนเลเซอร์ละ^^”
เฮือก!! ผมเยียบเข้ามาในบ้านมรณะซะแล้ว ผมมองกิ่งไม้ที่อยู่สูงเหนือเส้นแดงๆนั่น ต่อให้ปีนไปถึงก็คงเหยียบหักแหงๆTT
“8...9” มันนับต่อ
“เฮ้ยดี๋ยวเด้! 234567หายไปไหนหมด>O<!!”
“ฉันนับในใจตอนที่ฉันคุยกับแกไปแล้วไง-_-”
เล่นงี้เลยหรอ แบบนี้กูก็ตายเด้>O< ไอ้แว่นนั่นกวักมือเรียกคนในชุดดำยาวๆเหมือนแฮร์รี่พอตเตอร์ออกมา เดี๋ยวเจอกูอะวาดา เคดาฟราหรอก>O<!!
“ไปปล่อยหมาในกรงออกมาให้หมด”เสียงเรียบเย็นสั่ง
“เฮ้ยจะบ้าหรอ>O<!!” ผมแหกปาก
ไอ้แว่นข้างล่างยืนแสยะยิ้มให้ผม ใจคอมึงจะให้กูโหนต้นไม้เป็นทาร์ซานแบบนี้หรอ ถ้ากูตายบนนี้ละก็กูจะสิงต้นไม้บ้านมึงจริงๆด้วย><!!
“อมยิ้ม~ เกาลัด~ หวานเย็น~ เรนโบว์~ มานี่เร็ว”
ไอ้แว่นแหกปากเรียก ชื่อหมาน่ารักซะเหลือเกินสงสัยจะหมาพุดเดิลแน่ๆเลย ไม่ก็ปอมปอมละวะ ผมหัวเราะคิกคักอยู่บนต้นไม่ก่อนจะรีบๆไต่ลงมา
ตึ๊บๆๆ
เสียงอุ้งเท้าที่ตะบบพื้นดังเข้ามาใกล้ๆ ขนสีขาวปลายดำสลับเทาแลดูนุ่มสลวยเหมือนใช้รีจอยส์ปลิวลู่ลมก่อนที่เจ้าสี่ขาเรนเจอร์จะปรากฏตัวออกมา ทั้งสี่ก็แยกเขี้ยวส่งยิ้มหวานแสนเป็นมิตรมาให้ผม^^.........เล่นซะกูปีนขึ้นต้นไม้แทบไม่ทันเลย>O<!!!
“โฮ่ง! โฮ่ง!”
“โฮ่งพ่อ มึง โน่น!!” อย่ามาเห่ากูดิT-T
“คุยกับหมารู้เรื่องอีกนะ ลงมาได้แล้วมันไม่กัดหรอก”ไอ้แว่นบอก
ผมชะงักขานิดนึง กูเชื่อมึงได้มั้ยเนี่ย-o-; ไอ้แว่นกระดิกนิ้วเรียกหมาสี่ตัวไปหาแล้วก็มองมาทางผมประมาณว่าลงมาได้แล้วจับให้แล้ว ผมถอยตัวเหยียบพื้นโลกอย่างแผ่วเบาเกรงว่าไอ้สี่ตัวนั่นจะตกใจกระโดดฟัดผม-o-;
“น่ะ..แน่ใจนะว่าไม่กัด-o-;” ผมถามย้ำ
“ไม่เป็นไรหรอกฉีดยาแล้วทุกตัวเลย^^”
ฉีดไม่ฉีดกูไม่สน กูสนแค่ว่ามันจะกัดกูมั้ยเนี่ยTOT
“เดินมานี่”
ไอ้แว่นเรียกผม ลูกน้องมันนี่หันมามองผมเลย เอื้อก! น้ำลายแอบติดคอ แค่กๆ ผมเดินก้าวเท้าข้างละ10เซนไม่กล้าก้าวเยอะ เดี๋ยวอายุไขจะหดเร็วเกินกำหนด-o-;;
“เดินยึกยักอยู่ได้-_-”
ไอ้แว่นเดินดุ่มๆเข้ามาคว้าข้อมือผมแล้วลากไปหาน้องหมาที่นั่งเรียงแถวหน้ากระดานอยู่
“ม่ายยยยยTOT” ผมร้องโหยหวน
มันยื่นแขนผมไปให้หมามันดม ขนชาวาบไปทั้งตัวเลยง่าอย่างับนะเว้ยT-T ไอ้พวกหมาเดินวนรอบๆตัวผมดมโน่นดมนี่ไปเรื่อยไม่ยอมไปซะที
“ตัวแก...”
ไอ้แว่นพูดเบาๆ ตัวผมทำไมเหม็นหรอ อาบน้ำแล้วนะ-o- ใบหน้าใสยื่นเข้ามาใกล้ผมจนผมต้องเอียงตัวหนี อะไรๆ จะทำอะไร
ซู้ด~
จมูกโด่งกดลงมาที่ซอกคอผมก่อนจะสูดกลิ่นข้างคอผมเข้าไปเต็มปอดได้ยินเสียงซู๊ด~ ดังยิ่งกว่าตอนกินบะหมี่อีก ผมผละล้มตัวลงนั่งบนหญ้า ไอ้เวรนี่!!
“ได้กลิ่นวนิลาด้วย^^”
“อะ...ไอ้โรคจิต..-o-” ผมด่า
“คนที่ปีนเข้าบ้านคนอื่นสิโรคจิต-_-”
“ไม่ได้โรจิตซะหน่อย>O<” แค่ชอบเสือ ก เรื่องชาวบ้าน!!
“ชื่ออะไร”
“ทำไมต้องบอก-3-”
“อมยิ้ม~ เกาลัด~ หวานเย็น~ เรนโบว์~”
“ไอซ์ ไอซ์ ชื่อไอซ์โว้ย>O<!!” เอาหมามาขู่นะมึง!!
“ฉันชื่อเทมส์ ”
“ไม่ได้อยากรู้ซะหน่อย-.-”
“อมยิ้ม~ เกาลัด~ หวานเย็น~ เรนโบว์~”
“อ๊ากกกก เกิดมาไม่เคยได้ยินชื่อไพเราะเพราะพริ้งขนาดนี้มาก่อนเลย ช่างเป็นชื่อที่ดูดีมีสกุลมากๆเลยยย >O<”
“หึ!”
ไอ้แว่นยิ้มแล้วยักคิ้วเล็กน้อย เท่ตายเลยมึง-*-
“กูจะกลับบ้านอ่ะ ปิดไอ้เส้นแดงๆนั่นทีดิ-o-” ผมบอก
“แกต้องอยู่รับใช้ฉันโทษฐานที่บุกรุกเข้ามาในบ้าน^^”
“ไม่ได้หรอก!! เฝ้าบ้านเดี๋ยวพี่จะไปทำงาน><”
“อืมๆ งั้นฉันไปส่ง บ้านแกอยู่ไหนละ”
“ปีนต้นไม้ข้ามกลับไปก็ถึงแล้วO.o”
“ไปทางที่มันดีกว่านี้ไม่ได้หรอห๊ะ-_-;”
“กูจะไปรู้มั้ยเนี่ย กูเพิ่งมาวันแรกนะ-o-!!”
“ตามมาทางนี้ๆ”
มันเดินนำผมไปเฉยเลย เฮ้ย!บ้านใครกันแน่วะเนี่ย-o-? ผมรีบคว้าชายเสื้อมันไว้ก่อนผมกลัวหมาอ่ะ ไอ้แว่นเหลือบมองผมแล้วแงะมือผมออกเปลี่ยนเป็นเดินจับมือแทน-o-
“เสื้อผ้าฉันราคาแพงนะ อย่าทำมันยับสิ-_-”
“ยับก็รีดใหม่ดิ ยาก?” ผมบอก
ไอ้แว่นไม่ตอบแต่ลากผมเดินดุ่มๆพาผมออกจากบ้านมันไป ผมเดินข้ามสะพานแค่นิดเดียวก็ถึงบ้านผมแล้ว
“ขอบคุณที่มาส่ง” ผมบอก
“ไอซ์!!”
เสียงพี่อิงตะโกนเรียกผมก่อนที่เธอจะวิ่งออกมาหน้าบ้าน ไอ้แว่นยกมือไหว้พี่อิงแล้วหันหลังจะกลับบ้าน
“ได้เพื่อนแล้วหรอ ชื่ออะไรจ๊ะ^^” พี่อิงถามไอ้แว่น
“เทมส์ครับ^^”
“เทมส์เข้ามาเล่นในบ้านก่อนมั้ยจ๊ะ เดี๋ยวพี่ไปยกขนมมาให้กินนะ^^”
“ขอบคุณครับ^^”
“พี่ชื่ออิงฟ้านะ บ้านเทมส์อยู่ตรงไหนหรอ”
“หลังบ้านพี่ไงครับ ยินดีที่ได้รู้จักหวังว่าเราจะเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกันนะครับ^^”
“เทมส์ดูเป็นผู้ใหญ่จังเลยนะ ไม่เหมือนไอซ์เลยบ๊องๆติงต๊องปัญญาอ่อน ฮ่าๆ”
ชิ! ได้ทีละด่าต่อหน้าเลยนะ-*-
“ไอซ์ไปยกขนมมาให้เทมส์ด้วยนะ เดี๋ยวพี่จะไปทำงานละลาหยุดมาตั้งครึ่งวันแล้ว” พี่อิงบอกพลางลูบหัวผม
“เออๆ” ผมตอบ
“ไปก่อนนะ ปิดบ้านดีๆด้วยละ ดูแลเพื่อนด้วยนะ><”
“เออๆ”
“ไม่น่ารักเอาซะเลยนะ อืมๆพี่ไปก่อนนะ”
พี่อิงโบกมือก่อนจะหยิบรองเท้าสนแหลมสวมแล้วโกยอ้าวออกจากบ้านไป งานนี่มันสำคัญมากเลยหรอ วันหยุดแท้ๆพี่ยังต้องทำงานพิเศษอีก ไอซ์อยากอยู่กับพี่อิงอ่ะ...ไอซ์ต้องทำยังไง
“นี่ แว่น!” ผมเรียก
“อะไร”
“นายว่าถ้ามีเงินเยอะๆมันดีมั้ย”
“ดีละมั้ง อยากซื้ออะไรก็ซื้อได้”
“ซื้อได้ทุกอย่างเลยหรอ”
“อืม”
“ถ้าถูมีเงินเยอะๆพี่อิงก็ไม่ต้องทำงาน เขาก็ต้องอยู่เล่นกับกูใช่มั้ย”
“คงงั้นมั้ง”
ผมนั่งกอดเข่าอยู่หน้าบ้านทอดมองทางเดินที่พี่อิงวิ่งออกไป อยากทำงานจังเลย จะได้มีเงินเยอะๆ
“อยากได้เงินหรอ” เทมส์ถาม
“อืม แต่กูทำงานไม่ได้ ถ้าได้ก็คงแค่งานเล็กๆค่าจ้างไม่กี่บาท”
“มาทำกับฉันมั้ยละ^^”
“ทำไร-o-”
“มาเป็นเบ๊ฉัน ฉันจ้างชม.ละสามร้อย”
“โห้!! สามร้อยเลยหรอOoO!!”
“ตกลงมั้ยละ^^”
“มึงต้องสั่งอะไรโหดๆแน่เลย-o-”
“ก็แค่สั่งงานให้คุ้มกับค่าจ้างก็คแค่นั้น อย่าบ่นมากน่าจะทำมั้ย”
“...ก็ได้ๆ”
“งั้นวันนี้ เป็นเพื่อนเล่นฉันฉันหน่อยละกัน”
เพื่อนเล่นหรอO.o? ไอ้แว่นเดินไปนั่งที่โซฟาในบ้านผมก็เดินตามไป จะเล่นอะไรละ
“เดินไว้ๆหน่อยสิเดี๋ยวหักเงินซะหรอก-_-”
แค่เพียงไม่กี่วันผมก็มีเงินเป็นพัน มันมากพอจะซื้อเกมเครื่องใหม่ได้เลยละ ผมกำแบงค์ทั้งหมดไว้ในมือก่อนจะเดินไปหาพี่อิงที่กำลังทำครัวอยู่ เงินมันซื้อได้ทุกอย่างใช่มั้ยละ งั้นไอซ์ขอซื้อเวลาที่พี่อิงไม่ต้องไปทำงานแล้วกันนะ
“พี่อิง^^” ผมเรียก
“หิวแล้วหรือไง”
ผมอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะดึงมือพี่อิงมาแล้ววางเงินใส่ลงไป ผมคิดว่าพี่อิงคงดีใจนะที่ผมหาเงินด้วยตัวเองได้ พี่อิงจะได้ไม่ต้องเหนื่อย
“พี่อิงไม่ต้องทำงานพิเศษแล้วนะ ไอซ์หาเงินเองได้แล้ว^^”
พี่จะได้มีเวลาให้ผมมากกว่านี้ไง ผมค่อยๆหุบยิ้มลง พี่อิงไม่มีท่าทีดีใจกับผมเลยซักนิด ใบหน้าสวยขมวดคิ้วอย่าสงสัย....ผมทำอะไรผิดหรอ
“ไอซ์....ไปเอาเงินมากมายขนาดนี้มาจากไหน..”
เสียงนิ่งเรียบกล่าวถามทำเอาผมขนลุกเกรียว พี่อิงกำลังไม่พอใจหรอ ทำไมละผมหาเงินมาให้พี่แล้วนะ พี่จะได้ไม่ต้องเหนื่อยไง....
“เทมส์...เทมส์จ้างไอซ์ทำงาน” ผมตอบเบาๆพลางย่นคอเล็กน้อยเพราะผมกำลังหวาดกลัวสายตาของพี่อิงที่จ้องผมอยู่
“งานอะไร” พี่อิงถามต่อ
“ก็แค่เล่นเป็นเพื่อนกันเฉยๆน่ะ..”
“เอาเงินไปคืนเทมส์เดี๋ยวนี้”
พี่อิงบอกแล้วยัดเงินใส่มือผมเหมือนเดิม เธอหันหลังเดินหนีผม
...ทำไมละ มีเงินมันก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ!!....
“พี่อิงเดี๋ยวก่อน!!” ผมเรียก
“เอาไปคืนเทมส์เดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นพี่จะตี!!”
“ไม่!! มีเงินเยอะๆมันก็ดีไม่ใช่หรอ!!”
ผมอ้าปากเถียง พี่อิงเดินไปหยิบไม้แขนเสื้อมาเงื้อจะตีผม ผมเบี่ยงตัวหนีไปที่กำแพงแต่ก็ไม่พ้น
เพี๊ยะ!!
“ไอซ์เจ็บนะ!!”
“เอาไปคืนเทมส์ซะ!!”
ผมเม้มปากแน่นพลางส่ายหน้ามือก็กำเงินไว้แน่น ไม่คืนหรอก!!
“ถ้าไอซ์มีเงินพี่อิงก็จะได้ไม่ต้องลำบากไปทำงานไง ไม่ดีหรอ!!” ผมบอก
“ฉันเป็นพี่มีหน้าที่เลี้ยงน้อง แกไม่ต้องทำงานอะไรทั้งนั้นตั้งใจเรียนก็พอ!!”
“เลี้ยงน้องๆๆๆ พี่ไม่เคยสนใจไอซ์เลย!!”
“ฉันไม่สนใจแกยังไง!”
....พี่เคยมีเวลามาเล่นกับไอซ์บ้างมั้ยละ...
ผมนั่งทรุดอยู่กับพื้นแล้วร้องไห้โฮ พี่ไม่เคยเข้าใจไอซ์เลย พี่ชอบทิ้งไอซ์ไว้คนเดียวเงินมันดีขนาดนั้นเลยหรอ.....สำคัญกว่าไอซ์ด้วยใช่มั้ย.. ผมซบหน้าลงบนฝ่ามือปล่อยให้น้ำอุ่นๆไหลไปเรื่อยๆ
“..ฮึก..พี่..ไม่มีเวลา..ให้ไอซ์เลย”
มือสวยวางไม้แขวนเสื้อในมือลงก่อนจะกอดปลอบประโลมผม ผมรู้สึกถึงน้ำอุ่นๆที่ไหลรดบนหัวผม ผมทำให้พี่อิงร้องไห้หรอ...
“พี่ขอโทษนะไอซ์... แต่ถ้าพี่ต้องทำงานเก็บเงินไว้เผื่อเวลาฉุกเฉิน ไอซ์น่ะชอบไม่สบายอยู่บ่อยๆเวลาไปโรง’บาลมันต้องใช้เงินเยอะนะ...” พี่อิงบอก
“ฮือๆ เพราะไอซ์หรอ...”
“จะโทษไอซ์ก็ไม่ถูกพี่ดูแลไอซ์ไม่ดีเอง... พี่อยากให้ไอซ์มีเหมือนคนอื่น มีของเล่น...มีเสื้อผ้าสวยๆเหมือนคนอื่น ”
“...ฮึก..ฮือๆ”
“พี่ขอโทษนะ... พี่ก็อยากอยู่กับไอซ์เหมือนกัน”
“..อืม ไอซ์เข้าใจแล้ว...”
“อีกอย่างนะไอซ์...”
มือสวยประคองใบหน้าผมให้เงยหน้ามองดวงหน้าสวยที่เต็มไปด้วยน้ำตา
“เพื่อนน่ะ....มันซื้อด้วยเงินไม่ได้นะ”
ผมก้มหน้างุดทันที ไหนบอกว่าเงิน......ซื้อได้ทุกอย่างไง
“..ไอซ์จะเอาเงินไปคืนเทมส์..”
ผมบอก พี่อิงยิ้มให้ผมพร้อมลูบหัวเบาๆ ผมทำแบบนี้ถูกแล้วใช่มั้ย ผมยิ้มตอบพี่อิงแล้วเดินไปบ้านเทมส์ รั้วสีดำตระง่าทำให้ผมหวั่นๆ เขาจะให้ผมเข้าไปมั้ย ผมเลี้ยวซ้ายชะโงกหัวเข้าไปนป้อมยาม กูกดกริ่งไม่ถึงเอาลงมาหน่อยได้มั้ย
“น้าครับ” ผมเรียก
“มีอะไรหรอ” ชายชุดสีน้ำเงินถามผม
“ผมเข้าไปหาเทมส์ได้มั้ย”
ร.ป.ภ. มองไล่ตั้งแต่หัวผมลงไปที่เท้า -*-
“มีอะไร ก็ฉันไว้ก็ได้”
“ผมต้องเอาของไปคืนเทมส์น่ะ ขอเข้าไปหน่อย”
“ไม่ได้ บ้านนี้ถ้าจะมาพบใครต้องนัดไว้ล่วงหน้าก่อน”
เรื่องมากชะมัดเลย-*-
~ให้เข้ามาแล้วพามาพบฉันที่สระน้ำ~
เสียงเทมส์ลอยมาจากลำโพงสีขาว บ้านมันดูไฮโซมากจนผมขนลุกเลย นายร.ป.ภ.หรอกเสียงกลับไปก่อนจะเปิดประตูเดินนำผมไปที่สระน้ำ เด็กใส่แว่นนอนอ่านหนังสือสบายอารมณ์อยู่ใต้ร่มสีสวยอันใหญ่ ข้างๆก็มีคนใส่ชุดดำๆเหมือนเมื่อวานอยู่เต็มไปหมด มาเฟียหรอวะOoO!!
“มาแล้วก็มานี่” เทมส์เรียก
“เอาเงินมาคืน งานอะไรนั่นกูไม่ทำแล้วนะ” ผมบอก
เทมส์วางหนังสือลงแล้วกระชากตัวผมให้เข้าไปใกล้ มึงอย่าป่าเถื่อนมากได้มั้ย แขนกูเป็นรอยหมด-*-
“ทำไม” มันถาม
“พี่กูไม่ให้ทำ-_-”
“อยากได้เงินไม่ใช่หรอ”
“ไม่เอาแล้ว-o-”
“เหอะ! แกนี่มันน่าเบื่อชะมัดเลย-*-”
“เราเป็นเพื่อนกัน เล่นด้วยกันไม่ต้องให้เงินหรอก^^”
ผมบอกพลางส่งยิ้มให้
“งั้นมาเล่นกันเกมนึง ถ้าฉันแพ้ฉันจะรับเงินคืน ถ้าแกแพ้แกต้องเป็นเบ๊ฉันไปตลอดชีวิต^^”
“เดี๋ยวดิ! เยอะไปปะตลอดชีวิตเลยหรอ-o-!!”
“ตกลงมั้ยละ^^”
“ไม่ยุติธรรมเลย ถ้ามึงแพ้มึงก็ต้องรับเงินคืนและก็เป็นเบ๊กูตลอดชีวิตด้วยสิ>O<!!”
“ไม่มีปัญหา^^”
เทมส์ลุกขึ้นยืนประจันหน้าผมก่อนจะถอดแว่นออกเผยให้เห็นใบหน้าได้รูปที่ซ่อนอยู่ใต้กรอบแว่น ดวงตาคมฉายแววเจ้าเล่ห์ ริมฝีปากสวยกระตุกยิ้มเหมือนมั่นใจว่ายังไงก็ชนะ เหอะๆ ไม่มีทางหรอก>O<!!
“มาเล่นเกมจ้องตา ใครหัวเราะหรือยิ้มก่อนถือว่าแพ้นะ^^”
“มึงยิ้มแล้ว แพ้ไปเลย>O<” มันยิ้มแล้วอ่ะๆ
“ยังไม่ได้เริ่มเลย-_-”
“เริ่มดิๆ>O<”
มันจับไหล่ผมให้เขยิบเข้าไปใกล้ๆ ดวงตาคมมองลึกเข้ามาในดวงตาผม ผมหันหน้าหลบสายตามันแต่โดนมันล็อคหน้าไว้แถมยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีก ผมพยายามเม้มปากตีหน้านิ่งๆเป็นรูปปั้นแต่มันยากจังเลยอ่ะ แค่มองหน้าเฉยๆก็จะขำแก้มมันร้อนๆอย่างบอกไม่ถูก จะขำแล้วอ่ะ>///<
“เขินหรือไง” ไอ้เทมส์ถาม
“บ้านมึงสิ-///-”
โลกนี้ไม่มีความยุติธรรมเลยอ่ะ เกิดมาเป็นผู้ชายเหมือนกันทำไมมันหล่อกว่าผมอ่ะไม่ยอมๆ ก่อม็อบ><!!
“หน้าแดงจังเลยนะ” ไอ้เทมส์
“อย่าพูดมากเสียสมาธิหมด>O<”
ไอ้เทมส์ขยับปลายเท้ามาชนเท้าผม ใบหน้าของมันก็ใกล้ผมเข้ามาเรื่อยๆ ไม่ไหวแล้ววว เบี่ยงหน้าหลับตาหนีแล้วก็ถอยหนีมัน แต่ข้างหลังผมเป็นสระ....
ตู้ม!
ว้ากกกกก กูว่ายน้ำไม่เป็น>O<!! ผมตะเกียดตะกายหาขอบสระแต่มองไม่เห็นอะไรเลยผมไม่กล้าลืมตาด้วย เหมือนมีมือใครบางคนยื่นมาฉุดผมผมก็เลยเกาะรั้งตัวคนที่ฉุดผมเอาไว้ ผมกดมันลงน้ำเพื่อหวังถีบตัวเองขึ้นไปข้างบน มันสลัดตัวแงะมือผมที่เกาะมันแน่นออก ผมเผลอลืมตาในน้ำก็เห็นว่าผมกดไอ้เทมส์อยู่ ผมเลยปล่อยมือออกหันไปคว้าชายผ้าพริ้วสีขาวครีมของใครบ้างคนแทน
....พาผมขึ้นไปที....
วืด!
“แฮ่กๆ”
ชายชุดดำดึงผมกับเทมส์ขึ้นมา ผมนั่งหอบแฮ่กๆและก็สำลักน้ำด้วย เหมือนจะตายให้ได้เลย
“คุณหนูไม่เป็นไรนะครับ!!”
พวกคนชุดดำกรูกันเข้าไปดูเทมส์ที่นั่งคายน้ำอยู่ริมสระ มันมองหน้าผมแบบไม่พอใจก่อนจะเดินมาหาผม
“แกจะฆ่าฉันหรอ!!” มันว้าก
“ขะ..ขอโทษ” ผมตอบ
“เกือบตายแทนแกแล้วมั้ยละ -*-”
“ขอโทษ”
ผมก้มหน้านิ่ง ก็มึงเสือ ก เข้ามาใกล้กูเองนี่
“แกแพ้แล้ว!”
“อืม”
“เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว ไปอาบน้ำเร็ว”
มือเล็กๆฉุดผมให้ลุกขึ้นเดินตาม ผู้หญิงชุดเมดเหมือนในการ์ตูนห่มผ้าขนหนูให้ผมแล้วพาเดินไปที่ห้องเทมส์ ห้องนอนสีน้ำเงินเข้มจนเกือบดำแต่งแต้มด้วยวอลเปเปอร์ลายสวยเป็นลายอวกาศ เตียงเล็กๆมีผ้าคลุมสีน้ำเงินดูเรียบลื่น แอร์เย็นๆทำให้ผมรู้สึกอยากงีบเป็นบ้าเลย
“ไปอาบน้ำก่อนสิ” เทมส์บอก
“อาบก่อนเลย” ผมบอก
“เลิกทำหน้าเป็นหมาหงอยได้ละ ไม่ได้โกรธอะไรแล้ว”
“หรอ..” แต่มึงว้ากกูอ่ะ น่ากลัวชิบ
“เข้าไปด้วยกันเลย”
มันลากผมเข้าไปในห้องน้ำ เฮ้ย!! มันผลักผมลงในอ่างน้ำมุมห้องน้ำกว้างก่อนจะดึงม่านพลาสติกมาปิดไว้ เสียงละอองน้ำที่กระทบพื้นทำให้ผมรู้ว่ามันยืนอาบฝักบัวอยู่ข้างนอก ให้ผมอาบในอาบเลยหรอ ไม่เคยอาบเว้ย-o-
“รีบๆอาบละ เอ้า! ยาสระผม”
ขวดแชมพูสีฟ้าๆลอยข้ามผ้าม่านมา ผมเปิดน้ำทิ้งไว้แล้วนอนแช่อยู่ในอ่าง บอกให้พี่อิงซื้อให้ซักอ่างดีกว่านอนสบายดี
แกร๊ก!
เสียงฝีเท้าลงส้นหนักๆเดินออกจากห้องน้ำไป อาบเสร็จแล้วหรอว่าจะให้หยิบสบู่ให้หน่อยเชียว-_-;
ตึกๆ
“หยิบสบู่ให้กูหน่อยดิ”
ผมบอก มันยังไม่ไปหรอกหรอ
พรืด~
ม่านบังถูกแหวกออกก่อนที่มือสวยๆจะยื่นสบู่มาให้ผม ไม่ใช่ไอ้เทมส์อ่ะ เข้าเป็นผู้หญิง อุ้ย! อายจังเลย><~
“ขะ..ขอบคุณครับ”
ผมแหวกผ้าม่านบอก ร่างสูงระหงหันมายิ้มให้ผมแล้วเธอก็ก้มลงจัดของที่หน้ากระจกต่อ เธอสวยชุดเดรสสีครีม อ่ะ! เธอคนที่ช่วยผมนี่
“คุณน้าครับ!” ผมเรียก
“ว่าไงจ๊ะ^^”
“คุณน้าช่วยผมที่สระใช่มั้ยครับ”
เธอยิ้มเล็กน้อย
“ขอบคุณนะครับ ขอโทษที่เมื่อกี้ผมพูดหยาบคายนะครับ ผมนึกว่าเป็นเทมส์><”
“ไม่เป็นไรจ้า ปลอดภัยก็ดีแล้วนะ ไม่งั้นเทมส์เหงาตายเลย^^”
“เหงา?”
“เทมส์ไม่ค่อยมีเพื่อนน่ะจ้า ยังไงก็ฝากเทมส์ด้วยนะ^^”
“อ่อ ครับ ยังไงผมก็กลายเป็นเบ๊ไปตลอดชีวิตแล้ว-o-”
เธอป้องปากหัวเราะเล็กน้อย
“เธอต้องอยู่กับเทมส์ไปตลอดน่ะแหละ อาจจะต้องอยู่ด้วยกันไปทุกๆชาติก็ได้^^”
“แบบนั้นผมก็แย่สิ-o-;;”
“ฉันอยู่ที่นี่มานานแล้ว ฉันรอที่จะพบเธอมานานแล้ว ต่อจากนี้ไปช่วยดูแลเทมส์แทนฉันด้วยนะ^^”
เธอมหมุมตัวออกมาจากหน้ากระจกแล้วส่งยิ้มให้ผมอีกรอบ
เฮือก!!
ผมมองเงาที่น่าจะทอดไปบนกระจก มันไม่มี... เขาอาจจะยืนไกลกระก็ได้ฮ่าๆ^^;; ผมถอยหลังตัวชิดกำแพงมองผู้หญิงคนนั้นที่ยังยิ้มให้ผมอยู่ สงสัยว่าน้ำเย็นจะทำให้ผมขนลุกนะ ผมมองต่ำลงไปที่ปลายเท้าของผู้หญิงคนนั้น
มัน....ไม่มี-o-;;;;
“ว้ากกกกกกกกกกกกกกก!!!!”
“ว้ากกกกก!!”
ผมสะดุ้งตัวขึ้นมองบรรยากาศรอบๆ ห้องสีขาวๆม่านสีชมพูๆ ห้องกูเองนี่หว่า ห้องกูเองงงงTOT
“โวยวายซะลั่นเลยนะ เดี๋ยวเทมส์ก็ตื่นหรอก-o-”
พี่อิงบอกพลางวางคุ้กกี้กับนมลงข้างๆหัวเตียงผม ผมหันไปทางมือที่เฉอะแฉะรู้สึกเลยว่ามันมีน้ำเหงื่อไหลออกมา-o-; เทมส์นอนผลุบหลับอยู่ข้างเตียงผม มือเล็กๆกุมมือผมเอาไว้อยู่ ใบหน้าใสไม่สะทกสะท้านอะไรกับเสียงร้องลั่นเหมือนควายออกลูกของผม หลับสนิทเลยหรอ
“กินแล้วก็นอนไปนะ อ่อ อีกจานของเทมส์อย่าเผลอเขมือบหมดละ” พี่อิงบอก
“ข้าวไอซ์อ่ะ-o-” อยากกินข้าว
“หมดแล้ว ไว้กินพรุ่งนี้แล้วกันนะจ๊ะ ฝันดี^^”
ซะงั้น!! ฝันอะไรหลอนชะมัดเลยแฮะเรา-o-;; ผมดึงมือตัวเองออกแต่ไอ้เทมส์มันกลับบีบแน่นขึ้นไปอีก -*-
“ตื่นได้แล้ววววว~”
ผมบอกพลางเขย่าตัวมัน
“ไม่ตื่นกูถีบ!!”
ไอ้เทมส์ผงกหัวขึ้นมา ตามันปรือๆมากเลยหลับลึกจังเลยนะ-*-
“กี่ทุ่มแล้วเนี่ย” มันถาม
“ไม่รู้ มันดึกแล้วนะมึงนอนนี่ดีกว่า” ผมบอก
“อืม ฝันดี^^”
มันยิ้มแล้วก็ผลุบตัวนอนตามเดิมแถมไม่ปล่อยมือผมอีก เฮ้ยยยย!! กูกินขนมไม่ได้นะเว้ย>O<!!
“ตื่นขึ้นมา>O<~”
ผมดึงตัวมันให้ตื่น มันอ้าปากพะงาบๆเหมือนจะด่าอะไรผม ช่างมึง! กูหิวนะเว้ย
“มากินคุ้กกี้ก่อน>O<~” ผมบอก
“อืมๆรู้แล้ว=_=”
เทมส์ลุกขึ้นมานั่งบนเตียง ผมก็หยิบถาดของกินมาวางให้มันหยิบ หลับตาไปกินไป ตื่นยังเนี่ย-o-? สายตาผมเหลือบไปเห็นล็อกเก็ตอันสวยที่เขียนตัวTไว้ตรงกลางรยล้อมด้วยกรอบแบบคลาสสิค
“ล็อกเก็ตใช่ป่ะO.o”ผมถาม
“อืม” เทมส์ตอบพลางลูบล็อกเก็ตไปมา
“มึงใส่อะไรไว้หรอ”
“รูปแม่น่ะ^^”
เทมส์ยิ้มบางๆก่อนจะเปิดฝากล็อกเก็ตออก ผู้หญิงใบหน้าสวยหันข้าง45องศา เธอฉีกยิ้มกว้าง รอยยิ้มของเธอช่างดูอบอุ่นจังเลย ผู้หญิงคนนี้....
.....กูเจอแล้ว-o-;;;…..
“สวยจัง” ผมบอก
“ใช่มั้ยละ แม่ฉันใจดีมากๆเลยละ^^”
“.........”
“แต่....เขาตายไปแล้ว”
“เสียใจด้วยนะ..”
“ถ้าแกได้เจอกับแม่ฉันก็คงดี แม่คงชอบแก แม่ฉันชอบเด็กซนๆน่ะ^^”
จริงๆก็เจอแล้วละ ผมมองใบหน้าหล่อนั่น เทมส์มีดวงตาอ่อนโยนเหมือนแม่เทมส์เลย มึงรู้มั้ยแม่ มึงอ่ะ บอกให้กู....ดูแลมึงด้วย เพราะงั้นจากนี้ต่อไปอย่ามารำคาญกูแล้วกันนะ-3-
+++++++++
ชื่อตอนมาจากเพลง Love Story
อ๊ายยยย แบบชอบเทย์มากเลย
(ถึงจะสวยไม่ได้ครึ่ง แต่พึ่งพาได้นะเออ//โหมดเกรียน55)
^
^
เพ้ออะไรวะเนี่ย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
