วิมานบ้านสวน

     ย้อนไปเมื่อ10ปีก่อน...
ที่บ้านสวนชิโนรสได้จัดงานเลี้ยงสังสรรค์ครบรอบวันเกิดของม่านเนตรทรายงามและเศรษฐกิจในบริษัทของทศพงษ์กลับมาดีขึ้นจนเขาได้ดำรงตำแหน่งเดิมอีกครั้ง...
"ว้าววว~หนูเนตรของป้าน่ารักขึ้นกว่าเดิมอีกนะเนี่ย!"
"ขอบคุณค่ะคุณป้า..."
"ครบรอบวันเกิดเรา ป้าเลยเอาของขวัญมาให้"
"อะไรคะคุณป้า?"
"หลับตาก่อนสิจ๊ะ..." ม่านเนตรวัย10ขวบหลับตาลงพร้อมกับตื่นเต้นที่จะได้ของขวัญจากคุณป้าสุดที่รัก
"ลืมตาได้!" ป้าของหนูน้อยกระซิบก่อนที่ม่านเนตรจะเบิกตาโพลงด้วยความดีใจตามประสาเด็กน้อย
"นี่มัน...ตุ๊กตาบลายด์นี่นา!!!ขอบคุณนะคะคุณป้า หนูรักคุณป้าที่สุดเล้ยยยย~!" เด็กหญิงกอดตุ๊กตาผมบลอนด์อย่างแน่นหนาเช่นของรักของหวง
"ทีหนูอยากได้ คุณป้าไม่เห็นซื้อให้เลย!" 'ทรายงาม'พี่สาวฝาแฝดของม่านเนตรกอดอกอย่างน้อยใจ จนคุณป้าต้องอธิบายแล้วอธิบายอีก
"เราน่ะอยู่กับป้าจะซื้อตอนไหนก็ได้ แต่ยัยเนตรน่ะไม่ได้เจอป้าบ่อยๆหรอกนะ"
"เดี๋ยวพ่อซื้อให้นะทราย"ทศพงษ์เกลี้ยกล่อม
"แล้วต้องรออีกกี่ปีล่ะคะคุณพ่อ?พรุ่งนี้หนูก็จะกลับแล้ว!"
"เอาน่า...วันนี้วันเกิดลูกทั้งสองอย่าอารมณ์เสียเลยนะ"
"ใช่สิคะ!หนูไม่ได้เป็นลูกสาวหลานสาวคนโปรดนี่!!!" ทรายงามวิ่งไปที่สวนหลังบ้านแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้น ม่านเนตรที่คอยดูพี่สาวมาตลอดรีบวิ่งตามมาปลอบใจ
"อย่าร้องเลยนะทรายงาม..."
"อย่ามาเรียกฉันว่าทรายงามฉันชื่อ เทเรซ่า!!!" เด็กหญิงสบถเสียงกร้าว
"ก็ได้...อ้ะ!เราให้" ม่านเนตรยื่นตุ๊กตาผมบลอนด์ให้ทรายงาม เด็กหญิงรับมันไป
"ขอบใจนะ..."
ไม่เป็นไร..."
"ก๊อกแก๊ก ก๊อก แก๊ก" ตุ๊กตาถูกหักชิ้นส่วนออกจนหมดด้วยมือน้อยๆม่านเนตรเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ม่านเนตรหยิกพี่สาวด้วยความโกรธ ส่วนทรายงามก็ผลักน้องสาวจนล้มลงไปกองกับชิ้นส่วนของตุ๊กตา "ได้เวลาเป่าเทียนแล้วนะจ๊ะ!" วิลาวัลย์ร้องบอกลูกสาวของเธอทั้งสองแต่มีเพียงแค่ทรายงามคนเดียวที่วิ่งกลับมา "เนตรล่ะ?" ผู้เป็นป้าเอ่ยถาม
"ไม่รู้ค่ะ หนูไม่เห็น"
"เฮ้อ..งั้นพ่อไปตามละกัน" ทศพงษ์เดินไปที่สวนหลังบ้าน เห็นลูกสาวตัวมอมแมมก็วิ่งเข้าไปอุ้ม
"มาทำอะไรตรงนี้ล่ะเนตร?"
"ฮึก...พ่อขาาา!" ม่านเนตรวัย10ขวบสะอื้นไห้ซบไหล่พ่อของเธอ ทศพงษ์เหลือบไปเห็นตุ๊กตาผมบลอนด์ที่ถูกหักชิ้นส่วนอยู่ก็เก็บมาปัดดินปัดฝุ่นออก
"ไม่เป็นไรนะเนตร เดี๋ยวพ่อซ่อมให้"
"ค่ะ..."
"ตอนนี้ไปเป่าเทียนก่อนนะคนเก่ง"
"ค่ะ..." ทศพงษ์นำเด็กหญิงขึ้นขี่หลังแล้วกลับเข้าไปในงานปาร์ตี้ ....
"อธิษฐานเลยจ๊ะทั้งสองคน" วิลาวัลย์บอกลูกๆ หลังจากร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์เสร็จ ทรายงามและม่านเนตรเป่าเทียนพร้อมกัน ทรายงามแอบแลบลิ้นใส่ม่านเนตรแต่ทศพงษ์เห็นจึงตักเตือน และทิ้งท้ายประโยคสุดท้ายเอาไว้ว่า...
"อย่าอิจฉาน้องเลยนะทราย"
"เชอะ!"
.......................................................
นี่ก็ผ่านมา10ปีแล้วสินะ... ม่านเนตรนึก
ในใจ พลางแกว่งเท้าเล่นในสระว่ายน้ำของมหาวิทยาลัย
"คุณเนตร!!!"
"อ้าว!พิพัฒน์นั่นเอง..."
"ทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะครับ?"
"แล้วคุณล่ะมาทำอะไรที่นี่?"
"ผมมาว่ายน้ำน่ะครับ แล้วคุณก็ตอบผมมาด้วย"
"ฉันมานั่งคิดอะไรเพลินๆเฉยๆน่ะค่ะ"
"มีเรื่องไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าครับ?"
"นิดหน่อยค่ะ"
"งั้น..ผมพาคุณไปทานอาหารเย็นนะครับ"
"ไม่ได้หรอกค่ะ วันนี้ญาติของฉันมาเยี่ยมที่บ้าน"
"อืมม์...ถ้างั้นให้ผมไปส่งอีกนะครับ"
"ไว้คราวหน้าก็แล้วกันค่ะ"
"กลับดีๆนะครับ"
"ค่ะ" ทำไมเขาต้องมาตีสนิทด้วยนะ?ม่านเนตรคิดในใจก่อนจะรีบเดินออกไป ....

ณ บ้านสวนชิโนรส

"คุณป้าสวัสดีค่ะ" ม่านเนตรไหว้ผู้เป็นป้า
"จ้ะ!ตายแล้ว!หลานป้าโตขนาดนี้แล้วหรือ?สวยเหมือนแม่เลยนะเนี่ย" ป้าของม่านเนตรชม จนวิลาวัลย์เขิน
"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะคุณพี่" ม่านเนตรถอยให้ผู้ใหญ่คุยกันตามประสาผู้ใหญ่ ส่วนเธอกำลังมองหาใครบางคนอยู่
"เนตร..." หญิงสาวหน้าตาคลับคล้ายจะพูดว่าเหมือนม่านเนตรเลยก็ว่าได้ เพราะเธอคนนี้คือพี่สาวฝาแฝดของม่านเนตร
"ทรายงาม!" ม่านเนตรสะดุ้งเมื่อโดนสะกิด
"บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกฉันว่าเทเรซ่าน่ะ ทรายงามอะไร..เช๊ย เชย!"
"ก็ได้ๆ เทเรซ่า..."
"อุ้ย!นี่เธอซ่อมเจ้าตุ๊กตาที่ฉันหักทิ้งด้วยเหรอเนี่ย!?" ทรายงามชี้ไปที่ตุ๊กตาผมบลอนด์ในตู้โชว์
"ฉันเปล่า..พ่อเป็นคนซ่อม"
"งั้นเหรอ..." ทรายงามยังคงชมบ้านสวนอย่างอารมณ์ดี ผิดกับเมื่อก่อน เพราะเธอดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
"ฉันว่าจะมาอยู่เมืองไทยเลยดีกว่า..." ประโยคพูดลอยๆของทรายงามทำให้ม่านเนตรตาโตเป็นประกาย
"จริงๆเหรอ? ฉันจะได้มีเพื่อนไม่เหงาอีกแล้ว เย้!"
"ใครว่ายะ?ฉันจะไปหาคอนโดฯอยู่"
"อ้าว...ทำไมไม่อยู่ด้วยกันที่นี่?"
"ฉันไม่ชอบอยู่ร่วมกับใครน่ะ..." ทรายงามหันขวับไปชมบ้านสวนต่ออย่างหน้าตาระรื่น ม่านเนตรเห็นทรายงามมีความสุขก็ปล่อยเธอไว้ชมสวนคนเดียว... ฉันคงทนอยู่กับเธอไม่ได้หรอกนะยัยเนตร! ทรายงามนึกในใจ