วิมานบ้านสวน

ณ คอนโดฯของทรายงาม

ทรายงามย้ายเข้ามาอยู่ในคอนโดฯที่เมืองไทย ตอนนี้เธอกำลังจัดวางข้าวของในห้อง โดยให้คนงานมาช่วยยกโน่นยกนี่
"คุณผู้หญิงครับ"
"มีอะไรหรอ?"
"กรอบรูปนี่เอาตั้งไว้ตรงไหนดีครับ?" คนงานถือกรอบรูปเล็กๆมาให้ทรายงามดู จนหญิงสาวแทบช็อค มันมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง!?! ฉันเผาทิ้งไปหมดแล้วนี่ ! มันเป็นรูปของเธอกับผู้ชายคนหนึ่งถ่ายรูปคู่กัน "เอามานี่! จัดของเสร็จแล้วก็กลับไปได้" เธอสั่ง
คนงานพากันออกจากห้องไป ทรายงามปัดเศษฝุ่นที่รูปแล้วจ้องมองรูปที่ทำให้เธอนึกถึงวันวานก่อนจะวางมันลงบนโต๊ะเครื่องแป้ง....
..........................................................................................
"ยัยเนตรเป็นไร?เหม่ออยู่ได้!ฟังที่ฉันพูดอยู่รึเปล่ายะ?" อนันต์จิกเพื่อนสาวที่นั่งข้างๆกัน จนม่านเนตรสะดุ้งแล้วยิ้มแหยๆตอบเพื่อนๆ
"พวกแกๆ เย็นนี้ไปช้อปปิ้งกันนะ!" ดวงดาวพูดชักชวนเพื่อนๆ
"ก็ดีเหมือนกันนะ ไปผ่อนคลายบ้างก็ได้" ข้าวเจ้าเห็นด้วย
"อืมๆ ฉันไปด้วย!" เตาผิงก็เห็นด้วย
"ไปด้วยก็ได้" อนันต์บอก
"แล้วเธอล่ะ ... ม่านเนตร?" เตาผิงสะกิดม่านเนตรที่ไม่รู้จะไปดีไหม
"ตะ..ตกลงจ้ะ" ม่านเนตรพยักหน้า
"กรี๊ดดดด!!!"
"อะไรอีกยะ?ยัยอุ๋งอิ๋ง" ดวงดาวถามสาวประเภทสองจอมโวยวายก่อนจะหันไปมองตามสายตาของอนันต์ แล้วทุกคนก็หันไปมองตาม
"นั่น!พอร์ช!" ข้าวเจ้าเรียกชื่อ ทำให้ พิพัฒน์ที่เดินผ่านม้าหินอ่อนแลเห็นม่านเนตร หญิงสาวคนเดียวที่เขาสนิทด้วยมากที่สุดจึงเข้ามาทักทายสาวๆกลุ่มนี้
"อ้าว!คุณเนตร" พิพัฒน์ทักทาย
"รู้จักกันด้วยหรอ?เชอะ!!!" อนันต์อารมณ์เสียเมื่อชายที่หมายปองไม่ทักทายเธอบ้างเลย
"รู้จักกันครับ แล้วพวกคุณเป็นเพื่อน...." พิพัฒน์พูดไม่ทันขาดคำ
"ดวงดาวค่ะ" สาวไฮโซรีบแนะนำตัว
"ข้าวเจ้าค่ะ" สาวญี่ปุ่นแนะนำบ้าง
"ฉันเตาผิงนะคะ ส่วนนี่ก็ม่านเนตรกับอนันต์" เตาผิงแนะนำเพื่อนด้วยการผายมือไปที่เพื่อนสาวทั้งสอง
"แล้ว...พวกคุณกำลังจะไปไหนกันครับ?" พิพัฒน์เอ่ยปากถาม
"ไปช้อปปิ้งค่ะ แล้วพอร์ชล่ะคะ?" ข้าวเจ้าเป็นฝ่ายตอบและถามกลับ
"ดีเลย! ให้ผมไปด้วยนะครับ" พิพัฒน์รีบชิงโอกาสใกล้ชิดกับม่านเนตร
"จะดีหรอคะ?" ม่านเนตรถามคำถามที่ขัดหูเพื่อนๆทุกคนโดยเฉพาะอนันต์
"ดีสิยะ! ไปกันหลายคนสนุกจะตาย~" อนันต์รีบบอกพลางหยิกต้นแขนม่านเนตรจนหญิงสาวอุทาน
"งั้นก็...ขึ้นรถผมไปดีกว่านะครับ" พิพัฒน์ผายมือไปที่รถเก๋งสีดำของตนก่อนที่สี่สาวจะวิ่งกรูไปกระโดดขึ้นเบาะหลังเรียบร้อย เหลือแต่ม่านเนตรที่อ้อยอิ่งเพราะเกรงใจพิพัฒน์จึงจำต้องนั่งข้างคนขับ
"ตามสบายนะครับทุกคน..."
"พอร์ชเนี่ยใจดีจริงจริ๊ง!" อนันต์ชม
"ไม่เป็นไรครับ ดีซะอีก ผมจะได้มีเพื่อนๆไปเที่ยวด้วยกัน" พิพัฒน์บอก

@ Shopping mall

"แกๆๆ ฉันจะไปดูกระเป๋าน่ะ" ดวงดาวบอกเพื่อนๆ ก่อนจะกระพริบตาให้ข้าวเจ้าและอนันต์ พวกเดียวกัน
"งั้นฉันไปด้วย" ข้าวเจ้าตอบ
"ฉันไปกับแกก็ได้" อนันต์หงุดหงิดเพราะอยากไปกับพิพัฒน์
"ฉันจะไปซื้อหนังสือน่ะ งั้น...แยกกันไปก็แล้วกัน มาเจอกันตรงนี้นะ" เตาผิงเด็กเรียนบอกเพื่อนๆก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไป เหลือแต่พิพัฒน์กับม่านเนตรที่ไม่รู้จะไปไหน
"เอ่อ...คุณเนตรอยากไปไหนครับ?" พิพัฒน์ถาม
"เนตร...เอ่อ...คือ..." ม่านเนตรกระอึกกระอักไม่รู้จะไปไหนดี
"เราไปทานไอศกรีมกันนะครับ" พิพัฒน์ชวน
"ก็ได้ค่ะ" เนตรตกลง. ทั้งสองเดินไปทานไอศกรีมกัน
"คุณเนตรครับ"
"คะ?"
"อยู่เฉยๆนะครับ..." พิพัฒน์ค่อยๆเอื้อมนิ้วเข้าไปเช็ดขอบปากอวบอิ่มสีชมพูของหญิงสาวที่เปื้อนไอศกรีมอย่างนุ่มนวลจนเขาอยากจะลองชิมเรียวปากของเธอดูสักครั้ง
"เลอะน่ะครับ"พิพัฒน์บอก
"ตายจริง!เนตรไม่รู้เลยว่ามัน..."
"ไม่เป็นไรหรอกครับ น่ารักดีออก"
"...." ม่านเนตรเขินจนพูดไม่ออกใบหน้าขาวจิ้มลิ้มฝาดเลือดจนออกเป็นสีชมพูอย่างเขินอาย
จากนั้นพวกเขาเดินชมห้างไปเรื่อยๆจนม่านเนตรสะดุดตากับชุดกระโปรงสีหวาน
"สวยจัง..." เนตรเผลอพูดออกมา
"คุณเนตรอยากได้หรอครับ?"
"ค่ะ แต่มันแพงน่าดู"
"ผมซื้อให้มั้ยครับ"
"อย่าค่ะ..เนตรรบกวนคุณมามากแล้ว"
"เถอะครับ ผมยังไม่เคยให้อะไรคุณเนตรเลย ถือซะว่าเป็นของขวัญก็แล้วกันนะครับ"
"เอ่ออออ...."
"เอาชุดนี้ครับ!" พิพัฒน์บอกพนักงาน จ่ายเงินเรียบร้อย
"นี่ครับเนตร!"
"ขะ...ขอบคุณนะคะ" ม่านเนตรรับถุงที่ใส่ชุดของเธอไว้ ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนตามใจเธอมากขนาดนี้มาก่อน ยิ่งเขาดีกับเธอมากเท่าไหร่ ม่านเนตรยิ่งรู้สึกว่าใจเธอเต้นแรงมากขึ้น หรือว่าฉัน...จะชอบเขากันนะ!?! ม่านเนตรนึกในใจ ใบหน้าเริ่มแดงขึ้นอีกรอบ
"คุณเนตรเป็นอะไรครับ? ร้อนหรือเปล่า?"
"ทะ..ทำไมหรอคะ?"
"หน้าคุณแดงมากเลย" พิพัฒน์ท้วงหญิงสาว
"จริงหรอคะ?" ม่านเนตรใช้มือแตะทั่วใบหน้าของเธออย่างลนลาน จนกระทั่งมีโทรศัพท์ดังขึ้น
"ฮัลโหล..." ม่านเนตรพูดสาย
(ฉันเตาผิงนะ.พวกเราสี่คนจะไปดูหนังน่ะ แกกับพอร์ชกลับก่อนเลยก็ได้)
"อะ...อืม" เตาผิงวางสาย บรรยากาศเริ่มอึดอัดมากขึ้นไปอีก เมื่อเพื่อนๆของม่านเนตรวางแผนให้เธอกับพิพัฒน์อยู่ด้วยกันสองต่อสอง
"พวกเพื่อนๆฉันไปดูหนัง..." ม่านเนตรอธิบาย
"งั้นผมไปส่งคุณก็แล้วกัน นี่ก็ค่ำแล้วด้วย"
"กะ...ก็ได้ค่ะ" พิพัฒน์อาสาไปส่งม่านเนตรที่บ้านอีกครั้ง

ณ บ้านสวนชิโนรส

วิลาวัลย์เดินออกมาเปิดประตูรั้วให้ม่านเนตร
"เนตร พาเขาเข้ามาบ้านเราก่อนสิ" ผู้เป็นแม่บอกลูกสาว
"อะไรนะคะ? พิพัฒน์น่ะ..."ม่านเนตรกระอึกกระอัก
"สวัสดีครับคุณแม่" พิพัฒน์เปิดประตูรถลงมาไหว้วิลาวัลย์ ทำให้ม่านเนตรทำอะไรไม่ถูก
"ผมพิพัฒน์ครับ"
"เข้ามาข้างในก่อนสิจ๊ะ"
"ผมเกรงใจครับ เดี๋ยวผมกลับก่อนดีกว่า สวัสดีครับ"
"งั้นก็ไม่เป็นไร ขับรถดีๆนะจ๊ะ"
หลังจากพิพัฒน์กลับไป....
"คราวหลังชวนเขามาทานข้าวบ้านเรานะเนตร" วิลาวัลย์เห็นว่าพิพัฒน์มีกิริยาสุภาพนอบน้อม หน้าตาดีแต่งตัวดูสะอาดอ้าน จึงถูกชะตากับพิพัฒน์มาก
"ค่ะ..." ถึงม่านเนตรจะรับคำแต่เธอก็อึดอัดน่าดู เฮ้อออ...เป็นทั้งเพื่อนทั้งแม่เลย ชอบจัดบรรยากาศให้ฉันกันนัก! ม่านเนตรบ่นในใจ