วิมานบ้านสวน

     'ม่านเนตร' สาวน้อยร่างบาง ที่เพิ่งเป็นนักศึกษาปีที่2ของมหาวิทยาลัยชื่อดัง ด้วยความฉลาดแต่เด็กบวกกับความรู้ทำให้เธอสอบได้และได้ทุนจากรัฐบาลอีกด้วย ความสุขกลับมาสู่ครอบครัวของม่านเนตรเมื่อ10ปีที่แล้ว เมื่อ 'ทศพงษ์'พ่อของเธอกลับมาบริหารบริษัท และ 'วิลาวัลย์' ผู้เป็นแม่เปิดร้านอาหารและกิจการก็ไปได้ดี ม่านเนตรเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆทั่วทั้งมหาลัยด้วยหน้าตาสะสวยและเพียบพร้อม
"ยัยเนตร!" เสียงเจี๊ยวจ๊าวของกลุ่มสาวๆสามสี่คนร้องเรียกม่านเนตรพร้อมกับเดินมาใกล้ๆเธอ
"อ้าว! เตาผิง ดวงดาว ข้าวเจ้า อนันต์" ม่านเนตรไล่ชื่อเพื่อนของเธอแต่ละคน ตั้งแต่ หญิงแว่นหนาเตอะท่าทางเด็กเรียน สาวไฮโซสวมเครื่องประดับทองทั้งตัว สาวลูกครึ่งญี่ปุ่นท่าทางแอ๊บแบ๊ว และ สาวประเภทสองร่างสูงโปร่งทาหน้าขาว
"ฉันชื่ออุ๋งอิ๋งย่ะ!ไม่ใช่อนันต์" สาวประเภทสองปากแดงจัดบอกม่านเนตรอย่างอารมณ์เสีย
"จ้ะๆ"
"เอาล่ะ พวกแก วันนี้จะไปติวหนังสือร้านไหนกันดี?" สาวไฮโซ ถามเพื่อนๆ
"อืมม์...ฉันว่าร้าน ไวท์ไลท์ คาเฟ่ ดีมั้ย?" สาวญี่ปุ่นออกความเห็น แล้วทุกคนก็ตกลงตามความเห็นของ ข้าวเจ้า

@ white light 'cafe
"อร้ายยยยย! พวกแกๆดูสิ พอร์ชโพสรูปลงเฟสบุ๊คอ่ะ หล่อสุดๆ" อนันต์กรี๊ดกร๊าดพลางชี้รูปของเดือนมหาลัยให้เพื่อนๆดูก่อนที่จะถูกดวงดาวเอาชิ้นเค้กอุดปากเอาไว้
"นี่! นังอุ๋งอิ๋ง เรามาติวกันนะ ไม่ได้มาเมาท์!" เตาผิงสะกิดอนันต์ที่ทำท่ากระฟัดกระเฟียดอย่างหงุดหงิด หลังจากนั้นก็เข้าสู่ความสงบและเสียงกระซิบปรึกษากันในกลุ่ม
ม่านเนตรซึ่งนั่งติดกับกระจกในร้าน เหม่อมองออกไปภายนอก แล้วก็ต้องสะดุดตากับเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาคมคาย จมูกโด่งสันกับรูปร่างสูงสง่าราวกับเทพบุตร เขาคือ 'พิพัฒน์'หรือ'พอร์ช'เดือนของมหาวิทยาลัยเดียวกับเธอ
"เนตร..เนตร.." เสียงเรียกของข้าวเจ้าทำให้ม่านเนตรสะดุ้งตื่นจากภวังค์ จนเพื่อนๆทั้งกลุ่มมองเธอเป็นตาเดียว
"ทะ...ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?" ม่านเนตรกระอึกกระอักถามเพื่อนๆเพื่อกลบเกลื่อนไม่ให้เพื่อนๆจับได้ว่าเธอกำลังมองใครบางคนอยู่ "กรี๊ดดดดดดดดด!" อนันต์ร้องเสียงหลง
"อะไรอีกยะยัยอิ๋ง?" ดวงดาวถาม ด้วยความอดสูกับสาวประเภทสองจอมเรื่องเยอะผู้นี้
"นะ...นั่น..พอร์ชชชชชช!!!!!" อนันต์ร้องก่อนจะวิ่งออกไปพร้อมไอแพดของหล่อน เพื่อนๆพากันมองตามอนันต์ผ่านกระจกติดกับม่านเนตร
"ดูมัน!วิ่งตามผู้ชายออกไปละ" ดวงดาวบ่นอุบ ขณะมองอนันต์ถ่ายรูปคู่กับพิพัฒน์อยู่นอกร้าน เตาผิงจับผิดเพื่อนสาวได้ จึงเอ่ยปากถามด้วยความสงสัย
"อย่าบอกนะยัยเนตร ว่าที่แกเหม่อเพราะแกแอบมองพอร์ชอยู่น่ะ?" เพื่อนทั้งกลุ่มหันกลับมาจ้องม่านเนตรเป็นตาเดียว
จนทำให้สาวเจ้ารู้สึกอึดอัดจนพูดติดๆขัดๆแก้ตัวไปต่างๆ
"โอ้ย!พวกแกก็...ฉันแค่มองดูวิวนอกร้านเฉยๆ สวยดีน่ะ"
"ไม่เชื่อ!อย่ามาปากแข็งหน่อยเลยนะยัยเนตร"
"แหมม...แอบชอบพอร์ชก็ไม่บอก!" เพื่อนๆพากันแซวม่านเนตรยกใหญ่ ก่อนที่อนันต์จะวิ่งเข้ามาตัดบทเสียก่อน ม่านเนตรถอนหายใจเฮือกใหญ่ รอดตัวไป... เธอคิดในใจ
แต่ก็นะ...เธอเองก็ยังไม่เคยมีคนรักไม่ว่าใครก็ตามที่มาจีบเธอ ก็ปฏิเสธไปหมด แต่ทำไมเขาคนนั้นถึงมีอิทธิพลจนทำให้เธอเพ้อถึงเพียงนี้กัน
"กลับบ้านก่อนนะเพื่อนๆ" ม่านเนตรกล่าวลาผองเพื่อนของเธอ แล้วเดินออกจากร้านไป ขณะนั้นเอง...
"กึก!" รองเท้าส้นสูงของม่านเนตรสะดุดกับก้อนหินข้างทาง
"ว้าย!" ม่านเนตรเอนตัวไปเหมือนจะล้มลงแต่แล้ว ...ก็มีมือแข็งแกร่งของใครบางคนเหนี่ยวรั้งหลังของเธอเอาไว้แล้วร่างบางของหญิงสาวก็หมุนเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นของใครบางคน ม่านเนตรค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองผู้ที่ช่วยชีวิตเธอไว้ คนๆนั้นก็คือ พิพัฒน์ หนุ่มฮอตมากๆในขณะนี้ผู้ที่ทำให้หัวใจของม่านเนตรเต้นผิดจังหวะไปแล้ว...
"ขะ...ขอโทษค่ะ" ม่านเนตรกล่าวขอโทษขอโพยพิพัฒน์พลางลนลานเก็บสัมภาระของเธออย่างรีบเร่งเพราะความขวยเขินอีกฝ่าย "ไม่เป็นไรครับ คราวหน้าก็เดินระวังๆนะครับ"
"ค่ะ"
"คุณก็อยู่มหาลัยเดียวกับผมนี่ " พิพัฒน์มองเห็นสัญญลักษณ์ที่เสื้อของม่านเนตร
"ใช่ค่ะ"
"คณะอะไรครับ?"
"บริหารธุรกิจค่ะ"
"ผมอยู่นิเทศนะครับ...แล้วคุณชื่ออะไรครับ?"
"ม่านเนตรค่ะ"
"ผมพิพัฒน์นะครับ แล้วคุณเนตรกำลังจะไปไหนครับ?"
"กลับบ้านค่ะ"
"ผมไปส่งนะครับ"
"อย่าดีกว่าค่ะ ....เกรงใจ"
"นะครับๆ "
"ก็ได้ค่ะ" พิพัฒน์เปิดประตูรถให้ม่านเนตรก่อนจะอ้อมมาขับรถอีกทาง ม่านเนตรใจเต้นแรงทุกทีที่ได้ใกล้ชิดกับพิพัฒน์

ณ บ้านสวนชิโนรส

"บ้านคุณดูร่มรื่นดีนะครับ"
"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"
"เล็กน้อยครับ งั้น...พรุ่งนี้ให้ผมมารับนะครับ"
"อย่าดีกว่าค่ะ ฉันไปเองได้"
"ก็ได้ครับ ฝันดีนะครับ"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ" ม่านเนตรรีบเดินเข้าบ้าน แต่ไม่รอดพ้นสายตา วิลาวัลย์ได้
"กลับมาแล้วหรอเนตร?"
"ค่ะแม่"
"ใครมาส่งน่ะ?อย่าบอกนะว่ามีคนมาจีบลูกแม่อีกแล้ว"
"แม่ก็...."
"ไปอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าวล่ะ"
"ค่ะ เอ่อ...แม่คะ?พรุ่งนี้คุณป้าจะมาบ้านเราหรอคะ?"
"ใช่จ้ะ!ทำไมหรอ?"
"เปล่าคะ เห็นแม่จัดข้าวของซะเรียบร้อยเลย..."
"ป้าเรามาทั้งที่นี่นา" ป้าของม่านเนตรคือพี่สาวของพ่อของเธอ ป้าของเธออยู่อเมริกากับสามีและพี่สาวฝาแฝดทีไม่ถูกชะตากับเธอเลย....