The Angle เเค้นนี้ต้องชำระด้วยรัก

MY Idea(Krophai)
''คุณกอไผ่ขา คุณโรสส่งการ์ดเชิญงานเเต่งานมาค่ะ''คนใช้ผมยื่นการ์ดเชิญให้ก่อนจะออกไป
 
''ไวไฟเหมือนกันนะเนี่ย เเต่พรุ่งนี้เลยหรอ ''ผมพูดพลางเกะการ์ดดู หืม เเต่พรุ่งนี้ เร็วจังเหะ เออ
 
ชวนยัยนั่นไปดีกว่าไปดูความเสียใจของพี่ตัวเองที่เเอบเเย่งเเฟนคนอื่นหึ! วันก่อนพี่โรสก็โทรมา
 
ฟ้องผมเหมือนกันว่าพี่เเซคไม่เเต่งงานด้วยเพราะรักพี่ของยัยไข่นั่นเเต่เพราะบ้านพี่เเซคติดหนี้
 
บ้านผมเลยต้องยอมเเต่ นี่เเหละครอบครัวผม อยากได้ไรก็ต้องได้ ฮ่าๆ 
 
ผมเดินขึ้นห้องไปห้องของพี่โรสเพื่อดูว่ามีอะไรให้ยัยนั่นใส่ไปงานพี่สาวผมบ้าง 
 
ผมเลือกชุดนี้ละกัน
 
ผมคิดในใจพลางหยิบมันออกมาเเขวนไว้หน้าตู้ก่อน มันเป็นชุดเดรสสีขาวยาวถึงหัวเข่ามีระบาย
 
สีขาวเล็กๆ ตรงกระโปรงมีกากเพชรเเวววิบวับ เเต่ไม่หน้าเกลียดตรงเเขนก็เป็นเเบบผ้าคลุมไหล่
 
เออ ผมพึ่งนึกได้ว่ายัยนั่นทำงานให้ผมยังไม่ได้กินข้าวนิหน่า ถึงผมจะเลวเเต่ก็มีจิตสำนึกนะ
 
''เเมว ขอข้าวผัดหน่อย เอามาให้ผมที่ห้องนะ'' ผมตะโกนสั่งเเมว 
 
5นาทีผ่านมา
 
ก๊อกๆ 
 
''คุณกอไผ่ค่ะ เเมวเอาข้าวมาให้เเล้วค่ะ''
 
เเอ๊ดดดด
 
''อืมขอบคุณ มีไรไปทำไป''ผมสั่ง พลางเดินขึ้นไปบนห้องใต้หลังคา ยัยนั่นเป็นไงบ้างนะ
 
''เห้ย !!!'' ผมมองดูเลือดที่ไหลออกมาผมตกใจรีบไขกุญเเจเปิดเข้าไป
 
เเอ๊ดดดดดดด
 
''นี่ยัยบ้า ตื่นเซ่ ตื่นๆ ๆ โธ่เว้ย '' ผมมองดูเลือดที่ไหลออกมาตามเเขนเเละเท้ามันต้องเป็นตอนยัย
 
นั่นทำมีดตกเเน่เลย โอ้ย!!
 
ผมรีบอุ้มเธอลงมาจากข้างล่าง
 
''ว้าย !! คุณ..''
 
''ไปเอากุญเเจรถมา เร็ว!''ผมรีบสั่งพลางวิ่งไปที่รถ
 
''นะ...นี่ค่ะ''
 
ผมรีบหยิบกุญเเจ เเละรีบสตาร์ทรถไปทันที
 
ยัยบ้าอย่าพึ่งตายนะ!